TASCONTROLE WEIGERING KRIJGT VERVOLG.

[Pi-Qui Baltink]

TASCONTROLE WEIGERING KRIJGT VERVOLG.

Mij werd vanavond een winkelverbod opgelegd bij supermarkt Albert Heijn Meins in Beijum in Groningen. ik weiger namelijk tascontrole, omdat ik geen spullen jat. Regelmatig vragen ze of ik de inhoud van mijn tas wil tonen. Het feit dat het mij gevraagd word vind ik niet fijn en ik heb dus al meerdere keren geweigerd. De kassiere heeft een medewerkster gebeld die vervolgens mij uitlegde dat het raar is dat ik dit niet wil, dat vooraf aangegeven staat dat de vraag gesteld kan worden en tenslotte vroeg ze me of ik iets te verbergen heb. Ik heb geantwoord dat ik niks te verbergen heb, maar dat ik niks gestolen heb en de inhoud van mijn tas haar niet aangaat. Vervolgens "mocht" ik tot nu toe gewoon door.

Allereerst het argument dat ik niks te verbergen heb. Dit wordt te pas en te onpas aangewend als argument om prive zaken kenbaar te maken. Maar dat ik niets te verbergen heb staat toch los van het feit dat ik de inhoud van mijn privacy niet op hoef te geven als een willekeurig persoon me daar om vraagt. Iedereen die het hier niet mee eens is graag reageren onder vermelding van volledige naam, adresgegevens en netto maandsalaris. (dit laatste ter illustratie)

Maar waar het me om gaat; ik heb begrepen uit wat ik lees dat een winkelier mij bij een constatering van diefstal (heterdaad) me aan mag houden (of staande??), en in mijn tas mag kijken. Dat is nu niet het geval, bovendien mogen ze me niet tegen houden, alleen vragen te blijven om zo de politie de kans te geven dit verder af te handelen.

Verder heb ik begrepen dat het aangeven bij de ingang van zulke zaken het daadwerkelijk uitvoeren ervan kracht bij zet omdat weigering hierdoor tot ontzegging van de toegang kan leiden. Dit laatste vind ik weliswaar onterecht als er geen strafbaar feit is gepleegd.

De Albert Heijn in Beijum is blijkbaar de enige die deze tascontrole uitvoert in Groningen, en beweert dat er sprake is van een overeenkomst als ik bij hen de winkel in ga. Een overeenkomst? Ik heb nergens een handtekening gezet, en ik ga er ook niet mee akkoord dat me dit gewoon opgelegd wordt door een winkelier, terwijl hier geen wettelijke grond voor is.

Als de huisregels zouden zijn dat alle bezoekers van deze winkel te allen tijde door het personeel geslagen en geschopt mogen worden, dan ga ik door de winkel te betreden daar stilzwijgend mee akkoord? Dit is ongetwijfeld in strijd met wettelijke bepalingen, bovendien is het een onnozel voorbeeld, maar zeker niet minder geldig als de bepaling in het huisregelement dan de toevoeging "betreffende bevoegdheden personeel" die verder gaan dan de wet toelaat.

Ik heb niets gestolen, en ik zie dit als een ongeldig winkelverbod. Zelfs de politie moet een gegronde reden hebben om mij aan te houden, en kan niet te pas en te onpas mensen gaan fouilleren.

Van de ene kant snap ik de winkelier die het probleem winkeldiefstal heeft en ook niet voor zijn plezier tijd en geld stopt in controle op tassen. Een winkelverbod voor winkeldieven is toch wel te rechtvaardigen, maar een winkelverbod voor mensen die zich beroepen op hun wettelijk vastgelegde rechten op momenten dat ze geen strafbare feiten hebben gepleegd vind ik niet zonder meer terecht. Dan is het dus even de vraag in hoeverre de winkelier individuen mag weigeren van zijn prive-eigendom, terwijl hij eigenlijk ieder ander die hij niet kent gewoon in zijn winkel toe laat.

En wat doet de politie als die ter plaatse komen? Zij zullen mijn spullen ook niet zonder meer mogen controleren. Er moet een gegronde verdenking zijn. Ik vind het daarom een zeer vreemde ervaring dat de winkelier dus een een huisregel mag verzinnen en die hanteert alsof het een wet is.

Het wetboek zegt het volgende;

Volgens het wetboek van Strafvordering mag een burger (dus winkelmedewerker) NIET in je tassen kijken.
Sterker nog: zelfs wanneer iemand op heterdaad is aangehouden voor diefstal door een winkelmedewerker of beveiliging, mogen zij alleen de goederen die ZICHTBAAR worden meegevoerd, in beslag worden genomen. Tassen en kleding moeten ze vanaf blijven.
De algemeen opsporingsambtenaar (politie) of buitengewoon opsporingsambtenaar die bevoegd is voor artikel 310 Wetboek van Strafrecht (diefstal) mag verder gaan.
Onderzoek aan kleding of lichaam zoals de opsporingsambtenaar verricht, staat in artikel 195, lid 3 Wetboek van Strafvordering. Omdat tassen geen kleding of lichaam zijn en niet staat genoemd, mag dat dus niet.
Alleen als er kans is dat de aangehouden verdachte het gestolen goed weg kan maken, of voor waarheidsbevinding, mag aan kleding of lichaam onderzoek worden gedaan. Maar die tas is geen kleding of lichaam dus moet met rust worden gelaten. Die komt pas in het bureau op bevel van de Hulp Officier van Justitie aan de beurt. De opsporingsambtenaar mag de tas wel onder zich nemen zoals dat heet, maar er dus niet in kijken!!!

Dit is ook zo'n ongeldige regel, "De directie stelt zich niet aansprakelijk voor schade aan uw eigendommen". Hetzelfde verhaal - ongeldig. Ze mogen zich niet zomaar ontdoen van rechten en ze mogen zich ook niet zomaar rechten toe-eigenen". Wij hebben als cooperatie een aansprakelijkheidsverzekering, en tevens bij de VvE die ik beheer.

De strekking van mijn verhaal is als volgt, ik zie steeds vaker dat winkeliers, politie en organisaties zich niet aan regels houden die wettelijk zijn vastgelegd, en zie dat als een uitholling van mensenrechten die voor ieder mens in Nederland gelden.
Ik ben voor een maatschappij waar niet met 2 maten wordt gemeten, of waar men regels toepast zoals het voor het gemak maar uitkomt, zonder zich er blijkbaar om te bekommeren of het wel of niet rechtmatig is.

Liefs Pi-Qui