NAFFERS ZIJN ROCK & ROLL

[Barbera Sonneveldt]

Het is zo’n drie jaar geleden dat bij Albert Heijn een nieuwe Knorr-lijn was uitgestald waarvan een ‘mediterraanse spaghettischotel’ deel uitmaakte. Geen arme jongens die Zwitsers, een reclamebureau van driehoog achter zal het vast niet verzonnen hebben. Het zoveelste voorbeeld van taalverarming, of berusting in het onvermijdelijke?
Taal is een levend organisme en toen pak ‘m beet een eeuw geleden het woord stewardess z’n intrede deed, zal menigeen z’n wenkbrauwen gefronst hebben. Maar kennelijk vond men dat leenwoord toch passender dan een Zuid-Afrikaans alternatief als lugwaardin.
De evolutie in ons taalgebruik schrijdt voort, een inzicht waar Frank Landsbergen in Leiden op gepromoveerd is. De survival of the fittest onder woorden lijkt vooral om ‘erbij horen’ en gemakzucht te draaien. Wie had het nog over apocalyptisch denken, nadat het beter bekkende doemdenken door Van Kooten en De Bie werd geïntroduceerd? Inmiddels zijn de trendsettende opinieleiders vervangen door Riquenzo, Mohammed en Mustafa. De invloed van straattaal leverde onlangs zelfs een special in de NRC op. De boodschap was duidelijk: taalverloedering heeft een petje.
Nou woon ik zelf in een omgeving waar de hockeydichtheid ver boven het landelijk gemiddelde ligt, maar toch praat mijn zoontje geregeld met een Nafferikaans accent en zegt hij ‘daaro’ en ‘hiero.’ Volgens hem komt dat omdat Marokkanen, met wie hij via voetbalwedstrijden in aanraking komt, cool zijn en spreekt de hoofdstedelijke tongval in het Ajax-gezinsvak meer tot de verbeelding dan de kinderen-voor-kinderen-R.
Niks nieuws onder de zon. Een streetwise ‘gast’ is stoerder dan een viool spelende boekenwurm, zoals in mijn jeugd The Sex Pistols de Wienersängerknaben veruit in populariteit overtroffen.
Als ik over een jaar of tien tijdens de dodelijke mediterraanse maaltijd met zijn in nieuwe patta’s gehulde chickie kennismaak, dan kunnen ze me op m’n woordgebruik niet dissen. Ver gezocht? Het uit de ghetto’s afkomstige pimpen en bling bling zijn inmiddels salonfähig, net als hip hop onder de hogere middenklasse-jeugd het meest populair is. Kortom: op het moment dat Taeke-Jan en Mohammed de handen ineen slaan, is de integratie van straattaal een darwinistische wetmatigheid. BS

[Redactie Nederlands MediaNetwerk]

Een nieuwe columnist! Dag Barbera, je bent meer dan welkom!