Krant van formaat

[Mark Maathuis]

Het vak van buitenland correspondent heeft in de loop der jaren veel aan charme en avontuur ingeboet. Thuisblijvers horen de laatste ontwikkelingen – dankzij het tijdsverschil – soms eerder dan ik, vertragingen in de telefoonlijn bestaan niet meer en dankzij de webcam blijft ieder gezicht bekend. Dat betekent echter niet dat verrassingen zich nooit meer voordoen – maar niet op de plek waar je ze verwacht.

Ik ben deze week op bezoek in Nederland en had daar voor het eerst in meer dan een jaar weer eens een krant van eigen bodem in handen. En opeens viel mij op hoe breed die is ten opzichte van Amerikaanse kranten – zeker zo`n 7 centimeter. Om deze constatering in perspectief te plaatsen: waar Amerikanen in het openbaar vervoer hun krant rustig kunnen uitspreiden val je als Nederlander altijd je buurman/ vrouw lastig. Soepel een bladzijde omslaan blijkt een kunst en voordat je een gewenst artikel goed leesbaar gevouwen hebt heb je ruzie met de hele coupe. Zodoende blijft eigenlijk alleen de keukentafel over als handige leeslocatie, en dat is een gemiste kans.

De ‘wel of niet tabloid formaat’ discussie is in Nederland uitgebreid gevoerd. Sommige uitgeverijen hebben eraan toegegeven, anderen spelen met de gedachte of brengen zuster versies van hun bestaande krant op dat formaat uit. Maar een krant smaller – en daarmee meer handelbaar - te maken is een idee waar vooralsnog niemand op gekomen is. En dat terwijl het zo voor de hand ligt, zeker in een tijd waarin kranten vechten voor hun bestaan.

Is er een simpele reden om de smalle krant te negeren of is dit het gat in de markt?