Kick off: Snuf de hond

[Ton Boom]

Programma: Snuf en een nieuwe vriend/Zender:
Nederland 3 (EO) /Eerste uitzending:
11 oktober/Tijdstip:
19.26 uur/Aantal kijkers:
379. 000 Nederlands drama kan niet genoeg geprezen worden en als het dan ook nog een kinderserie betreft, rest slechts gepaste trots. Hiervoor verdient de EO de hoogst denkbare lof. Komt nog bij, de succesvolle boekenreeks van Piet Prins over de avonturen van Snuf is bij uitstek geschikt voor spanning in de vroege zaterdagavond. Ik ben akelig nieuwsgierig hoeveel procent van de kijkers echt kinderen waren. Mijn vermoeden is dat er veel kinderen en kleinkinderen gebruikt zijn om tegen een royale vergoeding naar Snuf te kijken. Waarbij vaders en opa's trachtten lang verloren jeugdsentiment, jongensdromen en heldenmoed nog enigszins te doen herleven. Denk aan al die mannen die ooit een herdershond wilden hebben om echte avonturen te beleven. Vraag nooit waarom of hoe maar op een of andere manier verzanden die mannen in een jarenlang gevecht. Wij kennen deze lethargische ervaring ook onder de naam relatie, waarin een kopje thee met een bokkenpootje, genoten bij de visloze vijver, omlijst door drie kunstzinnige uitziende voorwerpen, die bij navraag vogels in paniek dienen voor te stellen, een schraal hoogtepunt is geworden. Voor al die mannen is er nu Snuf. Het is oorlog. Rotterdam wordt gebombardeerd, hierbij verliest Tom z'n ouders. Hij belandt in een weeshuis. Een non uit het weeshuis gaat met Tom naar Friesland. Daar woont de broer van zijn moeder. Tom heeft hem nog nooit gezien. ‘Ik ben oom Tjerk,’ zegt oom Tjerk. Het leek alsof oom Tjerk had gezegd: ik ben de paashaas of nog erger. Tom reageerde niet. Onderweg naar de boerderij van oom Tjerk komen ze Duitsers tegen. Tom springt er op af, hij wil vechten. Oom Tjerk is hier niet blij mee. Uiteindelijk belanden ze bij de boerderij. Er volgt een begroeting die mij eindelijk deed beseffen hoe erg oorlog is. Het was geen onwil maar onkunde om iemand welkom te doen voelen. De eenzaamheid van een Rotterdamse jongen op het Friese platteland was schrijnend. Tom blijft recalcitrant en heeft nog maar één doel, vechten tegen de Duitsers. Gelukkig weet de oude Bouke, de vader van Tjerk, raad. 'Die jongen moet afleiding hebben', bromt hij en neemt Tom mee naar de buren. Daar hebben ze een nest puppy's en niet zo maar puppy's. Voor het eerst zien we Tom lachen en hij is ontroerd. Een fantastisch mooi herdershondje begint hem te likken. 'Ik noem hem Snuf', zegt Tom. OomTjerk is woest, hij wil geen hond. 'Dat is mijn hond', zegt Tom. 'Hier is helemaal niets van jou', zegt oom Tjerk op een toon die de goede Bonifatius bekend in de oren moet klinken en bindt Snuf vast in de schuur. De volgende ochtend vindt men Tom slapend in de schuur met Snuf in z'n armen. Oom Tjerk dekt ze onder en wij weten het komt wel goed met Tom en Snuf en oom Tjerk. De vaders en de opa's hebben moeite hun tranen te bedwingen zaterdagavond om globaal 19.50 uur. Dan klinken er overal in Nederland stemmen uit een andere wereld. 'Jongens, de thee is klaar, komen jullie er gezellig bij zitten, we drinken vanavond uit het nieuwe servies'. Als ik heel eerlijk ben mannen, het zijn sterke benen die op zo'n moment het nieuwe servies kunnen verdragen. Mij is het niet gelukt, ik heb jarenlange frustratie van mij afgegooid. Ik kan iedereen de theepot aanbevelen, porselein is hier ideaal, wacht hiermee tot het laatst, aarzel ogenschijnlijk even, een fractie, en als ze je dan smekend aankijkt, smijten zo hard je kunt. Delen