In de jaren tachtig begonnen of juist gestopt met het bekommeren om anderen, idealen, belangrijke of minder belangrijke zaken? Tot de schijt ons dood, of na mij de zondvloed?
Grijs is het nieuwe zwart. We kunnen ons niet genoeg op de vlakte houden als er meerdere belangen in het spel zijn, als er inkomsten (geld, tijd, status en wat dies meer zij) mee gemoeid zijn. ‘Wiens brood men eet’ is zo achterhaald nog niet. Ook nieuw is het oprakelen van het geëngageerd verleden van mensen met idealen en de bevlogenheid misstanden uit de wereld te helpen of toch op z’n minst aan te kaarten – met of zonder brommerhelm. Dit ter meerdere eer en glorie van hen die nooit een barricade van dichtbij zagen.
Even geleden, maar nog niet zo lang als de vermeende ondertekening van Minister Cramer die werd gezet ten faveure van Bluf, geeft Eenvandaag het woord aan Van Kemenade VVD lijsstrekker en fractievoorzitter in Bergen op Zoom. Ze stapt over van de VVD naar de club van Rita Verdonk. Waarom? Volgens Van Kemenade in het Eenvandaag-fragment omdat de VVD niet heeft gereageerd op de affaire Nekschot. Daarom stapt ze over. De vraag die logischerwijs als eerste in de toehoorder opkomt werd er óf uitgeknipt maar waarschijnlijker, niet gesteld: “En hoe luidde de reactie van Verdonk op deze kwestie die u heeft doen besluiten zich bij haar club aan te sluiten?”. Niets. Stilte. Iedereen een podium en media als doorgeefluik? Waar is de wedervraag, de verschilligheid (heel Vara – hoera, lang leve de verschilligheid!)?
Een mooier voorbeeld van ‘geen tegengeluid’ dan we momenteel dagelijks voorgeschoteld krijgen in ‘de race om het Witte Huis’ kunnen we niet krijgen. Oude wijn in nieuwe vaten, zoete koek, plaatje praatje. Nergens een ander geluid dan dat van geregisseerde, gecaste fans en uitgedoste toehoorders. Oranjegekte is een wandeling in het park vergeleken met deze real life soap opera. Wie gaat er op zoek naar andere geluiden, andersdenkenden en laat de confetti en de ballonnen voor wat ze zijn? Laat de discussie over de vermeende voorliefde van het publiek gestel voor Obama even voor wat het is en laat eens andersdenkenden horen. Die moeten er vast zijn. Zoek een weldenkende Amerikaanse kiezer die een tegengeluid laat horen in plaats van slechts het tonen van een gorgelende massa.
Nu hoeven we niet naar Ests voorbeeld massaal onafhankelijke republieken naar Sovjetmaatstaven op te richten. Of dichterbij huis, braakliggend terrein uit te roepen tot vrijstaat inclusief moestuin, stacaravans en onafhankelijkheidsverklaring. Begin gewoon eens klein. Door gewoon in de vaart der volkeren een tegenvraag te stellen of het bestaansrecht van geopperde of bestaande zaken (even) in twijfel trekken, licht te herzien of nog eens onder de loep nemen. Niet alles hoeft in de krant. Andersom werkt ook, “Waarom” en “Waarom niet” zijn vaak verrassend verfrissende vragen. Wees eens ongebonden opgewonden – maak je weer eens druk.
Je moet lid zijn van Nederlands MediaNetwerk om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlands MediaNetwerk