Handigheidje

[Sandra Israel-Dragstra]

Sommige dingen zijn gemaakt om handig te zijn. Neem nou die yoghurtjes. Kleine plastic bakjes, met de crunchy kruimels apart verpakt. Je koopt ze in de supermarkt, makkelijk voor onderweg. B. laat zich verleiden. ‘Lekker voor in de trein’, zegt ze en betaalt grof geld voor het melkproduct.
Als tijdens de reis het gesprek enigszins verstomt, komt de lekkernij tevoorschijn. De oude heer naast B. kijkt geïnteresseerd toe. Het is zaak voorzichtig het dekseltje met de crunchy kruimels van het bakje yoghurt te scheiden. Dat gaat niet zonder slag of stoot. Na wat gefriemel en gefreutel lukt het en de oude heer klapt bijna in zijn handen.
Maar dan komt het. Want het bakje bevat ook nog een deksel, zo’n alluminiumfolietje dat met één ruk van het bakje moet kunnen worden verwijderd. Maar niet als je in de andere hand een crunchydekseltje vasthoudt. D. schiet te hulp, ze houdt het dekseltje voor het gemak even vast.
De oude heer schuift iets verder bij het geknoei vandaan. ‘Ik houd niet van yoghurt’, lacht hij zuur, duidelijk bang de inhoud van het bakje over zich heen te krijgen.
Na heel wat gepeuter is de yoghurt dekselloos. B. en D. ruilen de bakjes om, want nu moet het crunchydekseltje nog worden geopend. Als dat na enige tijd lukt, blijkt er zich ook nog een lepeltje tussen de crunchy kruimels te bevinden. B. wroet het ding tussen de kruimels uit, mikt de inhoud van het dekseltje in de yoghurt die nog steeds wordt vastgehouden door D.. De oude heer knippert vermoeid met zijn ogen.
Even roeren met het plastic lepeltje, dat te klein is voor het bakje, zodat de yoghurt van de vingers druipt. Eindelijk is de lekkernij klaar voor gebruik. We kijken allemaal vol spanning toe hoe B. haar yoghurtje verorberd. ‘Lekker, hè?’ zegt de oude heer met een vies gezicht. ‘Heerlijk’, glundert B, ‘en zo handig ook!’

Sandra Israel