Winterimpressie uit een bedrukt land

[Jan de Wandelaer]

Hier slentert traag, langs het stroperige water

in de kronkelende beek, door het berijpte land

de oude man. Berooid van ieder ver gezicht.

De wind striemt. Zijn adem toont in vleugen

het ritme van zijn hart tot kringelende rook

als uit de schoor op het verwarmde huis.

Sleurt tegen wil en dank dit mens zijn kruis

in diep gelegen land, zijn wandelstok als pook,

zijn kraag als schuilkerk voor de wrange leugen.

Witte sterren in de val nemen hem uit zicht.

Zo ook de knotwilgen die als uit de eerste hand

hun pegels tonen, hun klatergoud voor later…

 

JdW

Utrecht, 31 januari 2014