Sweet sweet France...

[Bas Vlugt]

Het lijkt wel of de globalisering overal ter wereld aan de gang is, ook La Douce France is niet meer wat het ooit was.

Nergens slaat de globalisering in Frankrijk zo hard toe als op het Franse platteland. De complete middenstand is er weggevaagd door monsterlijke mammoetsupermarkten waar je voor alles wat je mogelijk nodig zou kunnen hebben naartoe moet.

De enige uitzondering is de Franse bakker, die zich in sommige dorpjes staande weet te houden, vaak door een deel van de functies van zijn failliete dorpsgenoten over te nemen. De bakker is ook slager, of kroeg, of slijterij.

Een paar dagen terug overnachtten wij met ons gezin in een hotel dat ook kroeg, postkantoor, kiosk en groenteboer was. De groenten werden verkocht in wat ooit het restaurant van het hotel was. Maar ja: wie eet er nog in een Frans restaurant?

Hier in de Franse Pyreneeën is het typische restaurant een pizzeria en als je je op een zondag in de uitgestorven stadjes afvraagt waar iedereen in godsnaam toch uithangt, moet je voor het antwoord naar de plaatselijke McDonald's. Daar staan de Fransen, die tegenwoordig net zo vet zijn als Amerikanen, drie rijen dik te wachten op hun Le Big Mac.

Twee jaar geleden nog hield ik uit puur plezier nog strooptochten door de Bourgogne naar een blikje Red Bull en kwam dan na een paar uur toch terug met het apert ondrinkbare Dark Horse. De Oostenrijkse fabrikant van hét symbool van de globalisering heeft deze witte vlek op de wereldkaart inmiddels ingevuld en niet zo’n beetje ook: op iedere vierkante kilometer Frankrijk wordt je vandaag een blikje Red Bull aangeboden. En je kunt het wel in je beste Frans bestellen maar dat maakt niet meer uit want iedere Franse boerenpummel geeft je tegenwoordig in Engels antwoord, er zijn zelfs Fransen die zonder met de ogen te knipperen de H kunnen uitspreken.

En dan is er nog de Orangina. Weet u nog, hoe dat vroeger in die magische buikflesjes werd verkocht? Je kunt tussen de Franse pseudo Emmenthaler en Italiaanse ham zoeken wat je wilt, verdwenen. En die Franse toiletten waar je je vroeger gek aan ergerde? Gisteren stuitte ik in een café na jaren weer eens op een echt Frans staand toilet, van pure nostalgie sprongen de tranen me in de ogen.

Een klein beetje troost vind ik in het toetsenbord van de computer waarop ik deze posting schrijf. Ik moest een paar cybers langs maar ze zijn er nog, als een zoete bonbon uit vervlogen tijden, echte Franse toetsenborden: een chaos, zonder enige logica en zo goed als onbruikbaar.

Vive La Douce France!

[Erik Vos]

Frankrijk is een land waar je werkelijk voor een prikkie heel erg goed kunt eten. Eten staat boven aan in de top tien gespreksonderwerpen op de voet gevolgd door de werkeloosheid en de crisis.
Ik heb onlangs een drie gangen diner naar binnen gewerkt in de Perigeux voor slecht 12 euro inclusief wijn. Mijn vrouw (Francaise) en uiterst kritisch als het om eten gaat (zoals het gros van de Fransen) en deed haar stoel gevaarlijk achteroverhellen bij het complimenteren van het bedienend personeel. Dat de Fransen ook aan de Macdo zijn gegaan is niet zonder slag of stoot gegaan. In het begin moesten ze er niets van hebben. Restaurants worden nu ondersteund door een wat meer vriendelijke belasting regeling zodat de prijzen in deze tijd scherp blijven en er zo toch meer mensen van het restaurant gebruik kunnen maken. De Fransen eten warm in de middag en vaak in het restaurant. Restaurantbonnen zijn een onderdeel van de werkvergoeding. Het Franse karakter is niet verdewenen. Want wat zijn ze anders. En dat Engels? Het is nog steeds een ramp. Bel een willekeurige Fransman op en spreek 'm aan in het Engels......tuut....tuut.

[Bas Vlugt]

Ah Joep, boer Hans! Met boer Hans en zijn
TamTam Lodge gaat het meer dan uitstekend. Het is hier tamelijk - of eigenlijk moet ik natuurlijk zeggen tamtammelijk - fantastisch. Zeer goed weer, fijne mensen en de natuur is even verbluffend als altijd. Voor het eerst op het terrein everzwijnen gezien en ook veel slangen dit jaar. Speciaal voor jou en de bezoekers van het Nederlands MediaNetwerk een foto van Hans en zijn campingboerderij in de Pyreneeën. En alleen voor mensen die van onvergetelijke vakanties houden midden in de ruige Franse natuur een paar weblinks:
www.tamtamlodge.nl
vriendenvantamtamlodge.ning.com
De Nieuwe Mens in de Pyreneeën

[Joep Zijp]

En zo is het maar net, Bas! Recentelijk nog geprobeerd om een geel koplampje te scoren?? Nou daar hoef ik je niks over te vertellen. Of een doos 12" hagelpatronen? Vroeger kon elke 11 jarige snotneus die zonder blik of bloos bij de eerste de beste chasse et peche scoren. Voor luttele francs, met plakje worst toe! En in de doorsnee dorps quinquaillerie (ongetwijfeld het mooiste Franse woord) was naast machtig mooie zinken teilen, bij ons verboden handige stekkers en voorgebleekte franse verf een indrukwekkend arsenaal aan ongedierteverdelgings mechanieken en chemicaliën te koop, van een aard die nu menig schurkenstaat doet watertanden. In de mega supermarkten moeten de Fransen het nu doen (hun veelvuldig ongedierte bestrijden) met diezelfde slappe watjes-producten die je ook bij ons kunt krijgen. Mieren, muizen, motten, muggen, ze lachen er om! Vroeger volstond het reeds als ik een ongeopend pak Franse Souricide Foudroyant Extrème in mijn gootsteenkastje zette, om een jaar lang muisvrij te zijn. Kom daar nog maar eens om. En meer van die dingen.
Hoe was het overigens met mijn favoriete boer Hans? Een van de laatste, zeldzame authentieke Franse, vanuit stilstand tournant a droite berg-campingboeren? HOU VOL! groet, Joep.