Poederdoos

[Alexandra Besuijen]

Bij die redactrices is alles ‘ onmisbaar’ en ‘ must have’


Een makkelijker en lucratiever baantje dan beautyredactrice bij een damesblad zul je niet gauw vinden. Je hoeft alleen maar de pakjes open te maken die de jongen van de postkamer op je bureau gooit en het persbericht over te tikken. Je hebt altijd iets bij de hand om je neus mee te poederen, lekkere luchtjes in overvloed en een grote kast cadeaus voor alle gelegenheden.
In mijn werkkamer bevond zich tot voor kort een stapel glossy’s van bij elkaar drie etages hoog. Die begon zo langzamerhand een gevaar te worden; hij viel om en er woonden muizen in. Over de papierbak gebogen begon ik toch weer te lezen. En me te ergeren.
Niet eens omdat we volgens die redactrices geacht worden elk seizoen moeiteloos van look te veranderen: van porseleinen pagekopje via donkerkrullende vamp tot slick gestylde blondine. Niet eens omdat we al twintig zomers dezelfde tips krijgen ‘ om onze voeten zomerklaar te maken’. Niet eens omdat er opeens parmantig wordt verkondigd dat het liplijntje passé is en de smokey eyes juist weer heel erg moeten. Wat me mateloos ergert, is die volkomen kritiekloosheid waarmee alle nieuwe poedertjes en kleurtjes en lakjes worden aangekondigd. Alles is ‘ onmisbaar’ en ‘ must have’ en ‘ we love it’ – ja dááág.
Sinds de uitvinding van de compactpoeder en de mascararoller is er op make-upgebied nauwelijks iets wereldschokkends gebeurd. Lipgloss in een nieuw tubetje met een leuk poppetje erop – handig en ook leuk hoor, maar om nu meteen te roepen dat ‘ we helemaal niet meer zonder kunnen’... Want? We zitten de hele dag in ons toilettasje naar ons lipglosstubetje te turen? Get a life!
Zoek eens uit wat de werkzame bestanddelen zijn, of het op dieren is getest, of ze waarmaken wat ze beloven. Als kapitein Iglo beweert dat zijn vissticks goed zijn voor de gezondheid krijgt-ie meteen de Reclame Code Commissie aan zijn broek, maar als hij zegt dat je ze op je gezicht moet smeren, nemen de beautyredactrices het klakkeloos over en roepen ze verrukt: ‘ We lóve kapitein Iglo!’

Alexandra Besuijen
(Het Parool, 10 juni 2008)