Opinions are cheap, facts are expensive

[Redactie Nederlands MediaNetwerk]

Door Onno Aerden. Achteraf gezien was ik een front runner. In de vroege jaren negentig, toen vrijwel alle mediamensen deftig spraken over de dikke muren tussen redactie en commercie, combineerde ik mijn docentschap aan de Utrechtse School voor de Journalistiek, reeds schaamteloos met communicatieadviesjes voor MKB’ers en teksten voor sponsored magazines.

Ik combineerde het graag: het een was goed voor mijn gemoed, het ander voor mijn portemonnee.

Thinking about it: zo ben ik nu eenmaal. Zat bij de Negende van Mahler, laatst, in het Concertgebouw, maar luister in de auto ook graag naar snoeiharde trance. Smul van een analyse in Vrij Nederland, maar ook van divertissement op RTL-Boulevard. Draag een pak op belangwekkende partijen, maar kan ook ongeschoren een dag ploeteren op een briljant stukje tekst.

Ben ik gek? Nee, vrij gemiddeld zelfs, denk ik.

En daarom genoot ik van mijn baantjes als hoofdredacteur, creatief directeur, zelfs ‘projectmanager’ (bij Sanoma Men’s Magazines) en hoofdredacteur/uitgever. De aard van mijn werk is nooit wezenlijk veranderd: met de ene hand wijs ik journalistieke toptalenten naar de kolommen die hen ten dienste staan, met de andere aai ik de adverteerders, sponsors en andere geldverstrekkers.

Wat de afgelopen vijftien jaar wel veranderde, was de gangbare mening ten aanzien van de commerciële invloed op redactionele producten. De dikke muur van toen, is een nogal gehorig gipswandje geworden; vol handige doorgeefluikjes bovendien. Nooit meer zegt iemand in tijdschriftenland me dat onze uitgaven (JFK, Jackie, Miljonair, The Luxury List) wel erg diepe buigingen maken naar de noodzakelijke levensaders, vaker hoor ik dat het ‘toch knap is dat jullie nog zulke dikke en goede bladen kunnen maken’. En zo is het.

Wat niet wegneemt dat ik met aandacht het betoog van (ook Miljonair-)auteur Eric Smit las. Op zijn eigen site hekelt hij het gevolg van de vercommercialisering van de (journalistieke) inhoud. Opinions are cheap, facts are expensive, immers; het checken van feiten is iets dat kennelijk voorbehouden blijft aan oude, papieren media (en een enkel omroepprogramma als Zembla of Argos).

En die verdwijnen, hoor ik van mensen die het weten kunnen (omdat ze  de baas zijn bij heel belangrijke mediabedrijven dit land) – of ze worden gedecimeerd. Gaat de digitale journalistiek net zo speuren als de ouderwetse, papieren journalistiek? Alleen als er geld voor is. En genoeg geld, dat  levert tot op heden vrijwel geen enkel online initiatief op.

Het wordt daarom tijd voor het toepassen van de sandwich formule die inmiddels – uit overlevingsdrang – gemeengoed is geworden in de klassieke media: lichte en zware kost mixen, maar dan online. Op een enkel webadres, een redactioneel brand. Met elementen van zowel Follow the Money als Miljonair, van Shownieuws en Argos.

Uitdagend, prikkelend en sexy. Een website die nieuws maakt dat soms ook verder gaat dan oneliners. In bewegend beeld, stills, in tekst, met commentaren en – jawel – diepgravend onderzoek. Een site waarvoor je graag een beetje wilt betalen. De krant van de jaren tien. Een medium voor (on)geschoren mensen zoals ik.

Het wachten is nog op een mediaondernemer die zo iets durft te financieren.


Onno Areden is uitgever en hoofdredacteur van Miljonair

www.miljonair.nl

www.twitter.com/onno47

[Arjan in't Veld]

Dag Onno, goedemiddag. Terechte observatie. Als je het leuk vindt praat ik graag eens met je verder hierover. Wij geven sinds begin vorig jaar www.ennumagazine.nl uit en proberen voor een deel te voldoen aan hetgeen jij schetst.