Nieuwe recensie 'Antwerpen, stad naar mijn goesting'

[Johan Peters]

Tijdens mijn promotionele bezoek aan MEE Rotterdam, begin april, kocht een oud-collega van me mijn boek. Hij beloofde me toen een recensie op zijn eigen weblog te schrijven. Hij heeft de afgelopen maanden praktisch niet geblogd en daardoor bleef ook de recensie uit. Sinds gisteren valt die uiteindelijk dan toch te lezen. Met zijn toestemming plaats ik het vandaag, letterlijk overgenomen zonder ook maar één letter te veranderen, ook op mijn blog. De betreffende blog heet trouwens 'Lone wolf rambling' en dit is de link.

Antwerpen, stad naar ZIJN goesting

In zijn boek “Antwerpen, stad naar mijn goesting” biedt Johan Peters ons niet alleen zijn visie op Antwerpen stad en België, maar ook een blik op wat hij heeft moeten meemaken sinds zijn verhuis. Als migrant zijnde, herken ik vele van zijn ervaringen en de onrust en stress die bij zo’n stap horen.

Dit boek is als een gesprek tussen de auteur en de lezer. Hij balanceert en danst als het ware tussen stereotypen, tegenslagen en route-beschrijvingen zonder zich mee te laten slepen. De schrijver boeit door persoonlijke anekdotes op te nemen in zijn schrijven, zonder al te persoonlijk te worden. Hij weet de minder leuke kanten zodanig te presenteren dat ze niet deprimerend zijn. Ik ben ook niet anders gewend van deze schrijver. De voor Johan kenmerkende irreverentie, droge humor en doortastendheid komen weer terug in zijn schrijfstijl. Kortom, hij is een Rotterdammer. :)

Was er niks aan het boek wat ik minder vond? Jawel. En dat heeft meer te maken met mijn traditionele visie over boeken dan met dit boek zelf. Het is even wennen om emoticons en stukken uit weblogs terug te lezen in boekformaat. Doen deze punten afbreuk aan het boek? Mijn antwoord daarop is een volmondig NEE. Johan’s schrijftechnieken geven het boek juist zijn luchtigheid.

Met “Antwerpen, stad naar mijn goesting”, presenteert Johan een luchtig doorleesboek, perfect voor een middagje in de zon (of een regenachtige middag.)