Kick off: Spoor van leven

[Ton Boom]

Programma:
Spoor van leven/Zender:
RTL 4/Eerste uitzending:
7 december/ Tijdstip:
16.25 uur/Aantal kijkers:
125.000 'In 'Spoor Van Leven' gaat presentatrice
Corine Boon wekelijks op zoek naar de meest uiteenlopende verhalen van omwonenden, reizigers, medewerkers en bestuurders om meer te horen over hun leven op, langs en rond het spoor. Verhalen met een persoonlijke inslag, waarin het spoor een belangrijke rol speelt. Nederland en het spoor zijn nu eenmaal onlosmakelijk met elkaar verbonden.' Dit leek mij een goed gegeven, kon zelfs boeiend worden. Want laten we eerlijk zijn als je in de trein zit denk je niet in de eerste plaats aan al die mensen die zo onfortuinlijk zijn, of het genoegen smaken, dicht bij het spoor te wonen. In de eerste uitzending werd het wel en wee van het traject
Leiden-Rotterdam onderzocht. Dwars door
Delft zo zagen en hoorden wij liep een akelig traject dat voor de meeste geluidshinder in Nederland zorgt. En lelijk, ik heb thuis een lieve lelijke poes, na zondagmiddag vind ik het een prachtig beest. Wat zo’n traject niet met een mens doet in korte tijd, stel je voor dat je er woont. Wacht even, natuurlijk, stel je hebt een bijzonder onaantrekkelijke vrouw, na drie weken bij dat spoor wonen vind je haar bloedmooi. Dit biedt perspectief. Maar niet lang meer, het ligt in de bedoeling dat al deze afzichtelijkheid ondergronds gaat. Lijkt begrijpelijk maar dan wordt er toch te weinig rekening gehouden met de kleine man, in dit geval de bloemist. Deze verdient hier al jaren goud geld op z’n stekkie bij het spoor. Z’n vader stond er ook al, het is zogezegd een echt familiebedrijf, iedereen kent hem, hij kent iedereen. ‘Ik ben vaker hier dan thuis’ zei de bloemist en hij keek er zielsgelukkig bij, ‘en al deze nostalgie gaat verdwijnen’. Corine knikte, er zat veel vakmanschap in deze knik. Gedurende de hele uitzending was Corine betrokken, zij verdient een beter tijdstip dan zondagmiddag. Voor haar programma, zoals zij het doet, zou ze op een normaler uur makkelijk
300.000 kijkers halen, op z’n minst. .
Maar het spoor gaat door. Corine nam ons mee naar station
Holland Spoor. Op het toilet hier zwaait
mevrouw Anna al 5 jaar niet alleen de scepter, ze zwaait met elk denkbaar poetsattribuut om het geheel schoon te houden. Wat heet schoon, hier past slechts het woord proper. Ze noemde bij haar naar het toilet gaan een
‘verwenervaring’, er was geen letter van gelogen. Bovendien heeft Anna het heel gezellig gemaakt met snoepjes, parfums, ja zelfs een schemerlampje. Je zou er voor je plezier gaan zitten en hopen dat je diaree krijgt. Dat kost een paar cent maar het loont. Toen ik na de uitzending thuis naar het toilet moest, keek ik m’n ogen uit, wat een janboel Op naar Rotterdam.
Rotterdam Centraal is nu onderdeel van
‘Rotterdam Veilig’. In dit project werken allerlei instanties nauw samen om het veiligheidsgevoel van mensen in Rotterdam te verbeteren. Op het station heeft dat inmiddels geleid tot een grote verbetering van de situatie. Zelfs de politie uit Praag en Frankrijk is komen kijken hoe ze dat precies doen.
Nuria is hier de stationsbeheerder. Het vroeger gevreesde
‘perron nul’ is al een aantal jaren weg maar zoals iemand zei: ‘Voor veel mensen hier bestaat het nog steeds’. Een perron met fantoompijn, ja, een mens steekt wat op van zo'n uitzending. Laatste halte Leiden. Station
Leiden Centraal loopt een stapje voor op de rest van Nederland. Iedere maand wordt op dit station een nieuw idee uitgeprobeerd. Zoals dit keer de toegankelijkheid voor mensen met een functiebeperking. Met behulp van een nieuw navigatiesysteem voor slechtzienden, brailletekst op de trapleuningen en speciale geleidelijnen moeten stations ook voor hen toegankelijker kunnen worden. Corine had een afspraak met
Femke, die het
syndroom van Usher heeft, waardoor ze slechthorend geboren is en steeds minder goed ziet. Samen gingen ze proberen of de nieuwste aanpassingen mensen als Femke naar de goede trein zou brengen. Voor mensen zonder beperkingen is het nauwelijks voorstelbaar hoe moeilijk het voor Femke is om met de trein te reizen. En dan klagen wij al over, ach laten we heel eerlijk zijn we klagen over alles. Eèn dag Femke zijn en je bent uitgeklaagd. Of zouden we dan klagen dat er niets te klagen viel? Volgende week gaan we naar
Boxtel, waar spoorbomen zijn die
47 minuten per uur gesloten zijn. Mocht u iemand tegenkomen die een schichtige indruk maakt, grote kans dat die in Boxtel woont. Dàt zou een goede plek zijn voor onze bloemist. En voor Anna. Als je er diep over nadenkt, je zou er zelfs wel kunnen gaan vissen, menige vis schijnt goed te bijten bij een gesloten overweg. Maar niet met brood, dat is zo achterhaald. Probeer het eens met wormen.