Kick off: Queen Bees

[Ton Boom]

programma:
Queen Bees/Zender:
RTL 5/Eerste uitzending:
10 november / Tijdstip:
22.22 uur/Aantal kijkers:
197.000 'Zeven Amerikaanse meiden hebben er alles voor over om het meest populaire meisje, oftewel een ‘Queen Bee’, te zijn. Ze zijn door familie en vrienden opgegeven om mee te doen aan een wedstrijd waarmee ze de hoofdprijs van 25.000 dollar kunnen winnen. Maar er blijkt er een addertje onder het gras: hun familie en vrienden zijn hun verwende, egoïstische gedrag beu. Tot grote verbijstering van de ‘Queen Bees’ is de wedstrijd niet te winnen door de grootste diva van de groep te zijn, maar door zoveel mogelijk te veranderen.' Kijk, dat addertje onder het gras leek me wel iets. Een klein lief onschuldig addertje, dacht ik nog, een diertje om van te houden. Het mocht niet zo zijn, vergeleken bij de zeven meiden die het programma binnenstapten, is de inhoud van de doos van Pandora een luchtig gegeven. Natuurlijk, toen Pandora de doos opende kwam alle ellende die de mensheid heden ten dage kent, vrij. Maar dat was ten tijde van toen. Alle meedogenloze kwetsende gemeenheid van onze Queen Bees past in geen enkele doos. Om dit venijn te herbergen zijn paardenmiddelen nodig, te denken valt hierbij aan de piramide van Cheops. Toch had het programma een hoge amusementswaarde. Er werd de meisjes gevraagd wie ze het liefst zouden ontmoeten. Iemand zei: 'Oprah', ja, zo'n antwoord levert geen punten op. Met 'Ceasar' gingen we de goede kant op. De motivatie bij 'Einstein' was indrukwekkend, 'hij waste nooit z'n haar en niemand luisterde naar hem als hij iets zei'. Maar er is altijd baas boven baas, 'God', zei iemand en was eigenlijk beledigd dat hij niet op kwam dagen. Tijd voor de eerste Beautytest, ik was inmiddels zover dat ik mij voorstelde zeven keer getrouwd te zijn en dat mijn zeven schoonmoeders bij mij in de keuken over mij roddelden. Mijn schoonmoeders, sorry de Queen Bees zaten vele uren voor de spiegel voor de test, oh wat maakten ze zich mooi. Ze stonden mooi te zijn op het podium toen de jury werd voorgesteld. Het waren drie blinde mensen die gingen beoordelen op innerlijke schoonheid. Eindelijk een jury naar mijn hart, de meisjes stonden te protsen en te pronken en geen jurylid die het zag. Heerlijk! Nog een groot compliment. Het is niet dat ik begin te dementeren en als zo weet ik het niet, maar het komt heel misschien wel eens voor dat ik iets niet helemaal geslaagd vind. Aarzelend en met de nodige schroom schrijf ik dat dan op. Maar heel soms, belachelijk weinig eigenlijk, zie je een vakmens, in dit geval een vakvrouw. Ze heet Dr. Michelle en is ontwikkelingspsycholoog, dat zou een handicap kunnen zijn. Maar niet bij haar, zij is kundig, to the point en rustig in dat huis vol herrie. En ze is geen zeveraar als Dr. Phil, die mij met z'n oeverloze gezwam bijna mijn huwelijk kostte en wel degelijk m'n auto. Dat laatste is niet te bewijzen maar ik weet zeket dat ik van de weg raakte, elk spoor bijster, toen mijn vrouw, op vakantie nota bene, zei dat ze de adviezen van die nare Phil ter harte ging nemen. Dr. Michelle is anders, al tijdens de eerste groepssessie kreeg iemand een vlaag inzicht. Ze zei:'Ik ben niet zo goed op school, ik kan niet goed basketballen maar ik kan me wel heel goed opmaken en m'n haar doen'. Dr. Michelle was meer dan sprakeloos over zoveel zelfkennis. Ik kon wel janken, er is nog hoop op enige toekomst. Alom zien we meisjes die niet alleen hun eigen haar mooi opmaken maar ook dat van hun vriend. Ja Dr. Phil, dat is een hele opgave bij jou, misschien is kunstgras iets om over na te denken. In de trailer over volgende week heb ik al gezien dat er heel wat afgejankt wordt, kijken dus!