Kick off: Kamphues over de kop

[Ton Boom]

Programma:
Kamphues over de kop/ Zender:
Nederland 3 (KRO)/ Eerste uitzending:
14
september/ Tijdstip:
21.24 uur/ Aantal kijkers:
381.000 Het is verdraaid lastig om niet in snikken uit te barsten als een pas gescheiden man met twee kinderen, die van huis en haard verdreven is, z’n toevlucht moet zoeken in een klamme kille caravan van een vriend. Ik hield het amper droog. Als deze man dan ook nog denkt dat z’n leven is mislukt, wie ben ik dan om hem tegen te spreken. Toch was het daar in die caravan dat
Rob Kamphues naar eigen zeggen herboren is. Hij kwam er, op de bodem van z’n bestaan, tot de meest heldere inzichten. Het gaat wat ver om in Rob direct een groot filosoof te ontwaren maar er zijn tekenen dat hij aan het ontkiemen is. Als je bij toeval iemand kent met een roestige verpauperde caravan, het liefst met grote kieren waardoor het guur kan waaien, sluit onmiddellijk vriendschap, het kan altijd van pas komen. Tot welk vernuft was Rob dan gekomen? Vreemd genoeg vond hij tijdens z’n beproevingen in die caravan, de meest simpele oplossingen. Terwijl z’n vrouw op nog geen kilometer afstand in een warm en knus huis maar een beetje voor zich uit zat te baden in weelde, deed de kilte van de caravan z’n louterende werking. Rob kwam erachter dat hij een goede vader wilde zijn, een vriendin waar hij zeker van wist dat hij er oud mee wilde worden en hij dacht aan een carrière als autocoureur. Ik dacht onmiddellijk, die heeft te lang op de tocht gelegen. Aan de andere kant, waarom zou je iemand z’n droom ontzeggen. Ik lees overigens in de aankondiging: ‘Het programma ‘Kamphues over de kop' volgt Rob Kamphues in een bijzondere tijd van zijn leven: zijn midlife crisis. Alhoewel Rob die zelf niet ziet en ook niet wil zien, Rob is zijn droom aan het najagen.’ Ik geloof hier helemaal niets van. Die midlife crisis is een kapstok om het programma aan op te hangen. Of zou het toch kunnen? Rob krijgt wel een e–mail van een meisje uit Italië die hij 30 jaar niet heeft gezien, een meisje van toen 16 waar Rob smoorverliefd op was. Kijk, zoiets verzin je niet, wat een bijzonder toeval. Natuurlijk zullen er boze tongen zijn die beweren dat dit doorgestoken kaart is, maar ik geloof zoiets wonderbaarlijks. Ja, ik geloof ook nog dat de kertman in het voorjaar bij beunt als paashaas. Ik stelde me dan een inmiddels echte Italiaanse Mama voor met 7 kinderen die niet willen deugen en dat allemaal opgepropt in die caravan, heerlijk. 30 jaar wachten eindelijk beloond. We zien Rob ook in een Porsche, hij rijdt daarmee naar zijn vriend
Peter Heerschop. Laat ik er dit van zeggen, heb je een Porsche, mijdt Peter Heerschop, de kans dat je na een klein half uurtje met Peter onmiddellijk je sleuteltjes weggeeft aan de eerste de beste voorbijganger is onbetaalbaar groot, te groot voor risico’s. Ik doe niet aan voorspellingen maar ik voorzie aan het eind van de serie Rob weer gewoon thuis bij de moeder van z’n kinderen, dat inzicht durft hij zelf nog niet te hebben of het zichzelf nog niet te gunnen. Dat vereist nog enige ontbering. Aangezien het leven toch een aaneenschakeling van teleurstellingen is, is het slechts een kwestie van tijd. Laat Rob tot die tijd maar een beetje aanmodderen. Let maar op, die klamme caravan wordt vanzelf 'die goeie ouwe tijd van opa". 'Wat moest je eigenlijk in die caravan opa, waarom ging je niet fatsoenlijk zwerven', hoor ik een wijsneuzerig kleinkind vragen. 'Wil je nooit weer van die achterlijke vragen stellen', zegt opa afgemeten en geeft het kind de ultieme straf van die tijd, de corrigerende blik.
Lees ook:
Kick off: Wat vindt Nederland?
Kick off: CQC