Kick off: Herman den Blijker: Enkele reis paradijs

[Ton Boom]

Programma:
Herman den Blijker: Enkele reis paradijs/ Zender:
RTL 4/ Eerste uitzending:
9 februari/ Tijdstip:
21.32 uur/ Aantal kijkers:
794.000/


Negen koks staan met hun koffer klaar op Schiphol. Herman biedt ze een enkele reis paradijs aan, wat wil zeggen dat de beste kok, met het juiste managementtalent, als chefkok aan de slag mag bij de nieuwe Beachclub van
Papagayo Beach Resort op
Curaçao. Dit betekent dat hij de rest van zijn leven mag vertoeven in dit aardse paradijs.


Allereerst leek me ‘de rest van zijn leven’ aan de pittige kant. Beetje erg definitief. Ik probeerde Herman te doorgronden. Want als het paradijs dat is wat je ervan verwacht, wat je hoopt, zou Herman het natuurlijk zelf doen. Misschien, zo dacht ik, misschien weet Herman iets wat niemand weet. Of hij gunt het uit de goedheid van zijn hart iemand anders, iemand voor wie het paradijs nog nieuw is. Ja, het paradijs doet onvermoede dingen met mensen.

De negen jonge mannen komen tot aan de tanden toe bewapend aan op Curaçao. Dat mag vreemd lijken, is het niet. Wie mocht denken, die mannen gaan wat koken, beetje zout en peper erbij, klaar, komt bedrogen uit. Je komt niet zomaar in het paradijs, er moet strijd geleverd worden, het liefst een veldslag. Achter de façade van goedgemutste gezellige koks gaan strijders schuil.

Drie koks die zichzelf het hoogste cijfer gegeven hadden op gebied van leidinggeven werden uitverkoren om teamgenoten te kiezen en waren chef van de dag. Er was zelfs iemand bij die wist dat hij de
Cheffactor had. Ik besloot hem speciaal te volgen. Laten we hem voor het gemak
Ronald noemen. Dat komt goed uit want hij heette ook Ronald.


‘Welk gevoel hebben jullie bij deze plek?’, vroeg Herman de volgende ochtend. De plek zelf was een bouwput met vooral veel zand en voor de rest onoverzichtelijk. De mannen keken wat verloren om zich heen. ‘Dit is de plek waar jullie restaurant gaat verschijnen’, riep Herman triomfantelijk. Iemand mompelde, mooie plek. Ik dacht, die woont zelf waarschijnlijk niet riant.

Nadat ze het zand en rondslingerend bouwmateriaal uitvoerig hadden bewonderd, kon de strijd beginnen. Ze kregen geld om in te kopen en Herman verwachtte een driegangenmenu binnen een tijdslimiet. Twee teams gingen voortvarend te werk, daar zat een idee achter, iets van een plan. Het derde team van chef Ronald had alle tijd van de wereld, ze keuvelden wat, ze kletsten wat, het leek nog het meest op het naaikransje van mijn oma die nog wisten te verdwalen op de afsluitdijk. Ik weet nog dat ik hoopte dat Ronald geniaal was en die andere teams simpele uitslovers, het mocht niet zo zijn.

Ik wist overigens niet dat je een dode vis ook nog kunt vermoorden maar ik heb het zien gebeuren. Tragisch eigenlijk voor zo’n sierlijk beest. Nee, dit was nu eens niet Ronald. Ronald was elk spoor allang volledig bijster. Als een stakker in het duister ploeterde hij voort, op weg naar niets. Luisterde naar niemand, niets lukte, kortom hij toverde goede ingrediënten om in een treurig hoopje ellende op een mooi bord. Zelfs het bord leek zich te schamen. Op zich een kunst. Het eerlijke aan het programma is, het is de volledige verantwoordelijkheid van Ronald en van Ronald alleen. Wat een geluk dat Ronald geen plastisch chirurg is, dacht ik nog.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat het team Ronald de eerste ronde glansrijk verloren heeft. Misschien is zonder glans beter. Herman geeft Ronald een ticket naar Amsterdam in handen, leek mij fair. Maar nu komt het, Ronald mocht kiezen aan wie van zijn team hij dit ticket geeft of hij kan natuurlijk ook de eer aan zichzelf houden, schijnt de laatste tijd veel voor te komen in de bancaire sector. Ik heb er geen voorbeeld van maar het schijnt te bestaan. Maar over het algemeen zijn mannen van eer lastiger te vinden dan tv programma's zonder jury.

Ik wist dat het ging gebeuren en toch was ik verbaasd. Ronald droop niet zelf af, ging niet zwemmend naar huis, ging niet bij het vreemdelingenlegioen, dat alleen al voor dit soort gevallen weer in het leven geroepen zou moeten worden. Nee, Ronald bleef en gaf de ticket aan een teamlid, een arme drommel die niets verkeerd had gedaan. En wie mocht denken dat hij in ernstige meditatie zou gaan, zittend op een rots, zich voedend met bessen en ongedierte, om tenminste aan zichzelf z’n gedrag te verklaren, fout. Hij wauwelde gewoon door over wat hij nog allemaal zou laten zien en blablabla. Ik dacht dat ik naar een kookprogramma zou kijken waar gewoon de slechtste naar huis gaat. Maar dat was met de kennis van toen het programma begon. Zelfs dicht bij het paradijs is die kennis geen stuiver waard.

[Alexis van Dam]

@Ton, leuk geschreven blogje over het tv programma van Herman. Ik heb inderdaad die aflevering ook gezien en moet zeggen dat team 3 van Ronald er wel echt een rommeltje van heeft gemaakt. Eigenlijk had hij zelf moeten opstappen. Overigens zijn tvkookwedstrijden in Nederland nog mild vergeleken met Hell's Kitchen.