Interview met mij in 'den Triangel', Antwerpse wijkkrant

[Johan Peters]

Nederlandse inwijkeling publiceert boek over leven in Antwerpen
"Ik zat in Rotterdam op een dood spoor"

Voormalig Rotterdammer Johan Peters (39), parttime zelfstandig journalist, woont sinds mei 2006 in het centrum van Antwerpen. Zopas verscheen zijn tweede boek 'Antwerpen, stad naar mijn goesting' waarin hij zijn ervaringen van de voorbije drie jaar deelt met de lezer. Aan de hand van persoonlijke observaties schetst hij een beeld van de mooie en minder mooie kanten van de Antwerpse samenleving.

"Toen ik Rotterdam inruilde voor Antwerpen stond vast dat ik een boek over mijn nieuwe thuis zou schrijven. Aanvankelijk schreef ik elke dag mijn bevindingen neer op een blog op de site van de Volkskrant. Daarmee was de basis gelegd.

In de zomer van 2008 werd ik gecontacteerd door uitgeverij Shaker Media die me, naar aanleiding van mijn eerste boek ('Klagen helpt niet, daar word je niet beter van', red) over relaties en seksualiteit bij mensen met een beperking, de kans bood mijn nieuwe idee te realiseren. Het werd me werkelijk in de schoot geworpen! Bovendien hoopte ik op deze manier mijn naamsbekendheid te kunnen vergroten en meer journalistieke opdrachten binnen te halen."

Welke doelgroep had u voor ogen toen u het boek schreef?

"Op de eerste plaats heb ik het boek geschreven voor Nederlanders. Die bezoeken graag en regelmatig Antwerpen. Ik wilde op een journalistieke manier mijn persoonlijke ervaringen van het leven in Antwerpen met hen delen. Op de tweede plaats wilde ik met dit werk de Vlamingen, en meer specifiek de Antwerpenaar, een spiegel voorhouden. Het was niet altijd even gemakkelijk om beide doelgroepen te combineren (lacht)."

Opvallend in uw boek is het gebruik van de aanspreking 'ge'. Waarom opteerde u daarvoor?

"Mijn keuze om de lezer met 'ge' aan te spreken, was vooral voor de gein. Voor Nederlanders klinken 'ge' en 'gij' erg exotisch. Mijn bedoeling was hen via mijn grapje voor te bereiden op dit typisch Antwerps gebruik."

Wat zijn volgens u de opmerkelijkste verschillen tussen Rotterdam en Antwerpen?

"Het leven in Antwerpen is gezellig, los en bourgondisch. Toch zijn mensen hier meer gereserveerd. Dat maakte het voor een inwijkeling als ik niet altijd even gemakkelijk om contacten te leggen. Zeker tijdens de eerste maanden van mijn verblijf in de stad moest ik daaraan wennen. Ook het verschil in aanpak op de werkvloer bleek niet altijd evident. In Nederland hecht men erg veel belang aan een collectieve overlegstructuur, terwijl in België eerder sprake is van een hiërarchie op het werk."

Hebt u ooit spijt gehad van uw beslissing in Antwerpen te komen wonen?

"Spijt heb ik nooit gehad, maar gemakkelijk was het zeker ook niet. Ik droomde al jaren van leven en werken in het buitenland. Antwerpen leek mij de uitgelezen plek om naartoe te trekken. Toch verliep mijn zoektocht naar een job aanvankelijk erg moeizaam. Mijn lichamelijke beperking, opgelopen na een hersenbloeding op 8-jarige leeftijd, speelde daarbij zeker een belangrijke rol. Alles bij elkaar blijf ik erbij dat de verhuis naar België me enorm heeft verrijkt op persoonlijk vlak. In Rotterdam zat ik immers op een dood spoor."

Plant u een derde boek?

"Ik ben voortdurend op zoek naar nieuwe ideeën en uitdagingen. Een derde boek behoort zeker en vast tot de mogelijkheden, maar écht concreet is dat plan nog niet. Misschien schrijf ik op een dag wel mijn autobiografie ..."

Hoe ik eruit zie en waar mijn boek valt te bestellen, hoef ik jullie niet meer uit te leggen. Het is best een leuk interview geworden zo, afgenomen door Mieke Dockx en Michelle Eugène. Dank dames!