Hallo, Ben ik in beeld?

[Lieke Lamb]

Hallo, ben ik in beeld? Zien jullie mij? Ik ben heel druk. Zie je het? Ik ben nu namelijk een column aan het typen. Ondertussen hang ik aan de telefoon, leg ik facturen op nummer en reken 2 offertes door die zo de deur uit moeten. Lastig met de nagels die ik net lakte en nu moeten drogen en het huishouden dat ik er ondertussen ook nog even doorheen weef.

Ok ik geef toe, niet helemaal precies waar, maar ik faciliteer hier nu even de visualisatie van mijn kern-werkzaamheden. Dat moet. Dat is belangrijk. Dan wordt je zichtbaar. En beter nog: herkenbaar. Zichtbaar zijn is cruciaal.. Ik onderbreek deze column dan ook een paar keer om te twitteren dat ik hem aan het schrijven ben . Ook op hyves en facebook zette ik nu net (u merkte er echt niks van hè?) alvast een paar ankeilers neer. Ik sms nu as we speak mijn baas dat ik het er maar druk mee heb dit stukje voor u als lezer hier te fabriceren.
Het maakt niet uit wat je doet, als je maar laat zien dat je het doet!

Laten zien wat je doet. Het heeft iets onnozels. Iets ijdels, iets tegenstrijdigs, iets verspillends.
Maar het is helemaal van deze tijd. Door keihard werken alleen red je het niet.

Om complimenten, promotie of waardering te oogsten moet je uitdragen wat je aan het doen bent.

Aandacht vragen voor en vestigen op je “Unique Selling Points”. Die schijnt iedereen te hebben.
Ik ken BN-ers die ik dus nog nooit daadwerkelijk heb zien optreden maar wel eindeloos hoor praten over hun kunstje in iedere denkbare tv show. Ik ken politici met zoveel grote woorden dat ik bang ben dat er voor hun daden weinig tijd en ruimte over blijft.
Nou ja oké als (opinie)leider moet je zichtbaar zijn. Dat biedt inspiratie, dat verkoopt bovendien. Maar ook voor de gewone werkende vrouw of man is het zaak je kunde te benadrukken en tijd te investeren in het etaleren van gedane arbeid. In je eentje in een hoekje briljant gaan zitten wezen, daar koopt toch niemand wat voor? Zelfs mijn bakker heeft zijn muur van de bakkerij vervangen door een grote etalageruit. En nu zie ik pas goed wat hij al die tijd deed! (brood bakken red.).
Moest je op de lagere school nog zo veel mogelijk in het systeem blijven, naarmate je ouder wordt, is het juist zaak je volcontinue te onderscheiden. Laten zien wie je bent, waar je voor staat, waarom jij meer of minstens anders dan gemiddeld bent. Dringen in de spotlights om te kijken of jij die factor hebt die je in het midden plaatst. ‘Impuls-aandacht’ genereren in de ik-cultuur. Opvallen. Ongeacht waarmee. Hoe zwaarder de koppen in de krant hoe lichter de content. Maar wat geeft het. Liposuctie van de inhoud om er stralender uit te zien. Wie geeft er nou om inhoud?
Ik kan er nog veel meer over zeggen en zou dat ook graag doen, maar dat voegt niets meer toe aan de beeldvorming van mij en mijn werkzaamheden. Verspilde moeite dus. Bovendien zie ik dat mijn buurvrouw inmiddels al een half uur aan de deur staat te bellen. Onbegrijpelijk dat zij als enige niet lijkt te willen zien dat ik hartstikke druk bezig ben!