De dunne scheidslijn tussen integer en gezellig

[Karin van Geelen]

Voor een journalist is er een duidelijke scheidslijn tussen journalistiek en commercie. Enerzijds de vrije nieuwsgaring, anderzijds de betaalde informatie. Voor een PR-professional is die scheiding er ook. Het doel van een integere PR-man of –vrouw is eerlijke informatie over een organisatie of bedrijf verspreiden. Soms kies je voor een advertentie, advertorial of een ingezonden artikel soms voorzie je een journalist van relevante informatie of gesprekspartner voor een artikel. Ik merk in de praktijk wel dat de scheidslijn aan het vervagen is.

Journalistieke media hebben het momenteel niet makkelijk. Er worden – ik generaliseer - nauwelijks abonnementen verkocht en advertentie-inkomsten lopen terug. Dat leidt er soms toe dat er alternatieve constructies bedacht worden om inkomsten te genereren. Af en toe betaalt een PR-bureau voor een relevante redactionele bijdrage aan een blad. Dat kan wat mij betreft voorkomen in de relatie journalistiek-PR, zolang het journalistieke plaatsingscriterium – objectief nieuwswaardig - intact blijft.

Soms gaat men over de schreef. Als een journalistiek medium voor de uitreiking van vakprijzen een PR-professional uit dat vak inhuurt, is er in mijn ogen een grens overschreden. Hoe gezellig of mooi de presentator ook is, als ik journalist was zou ik het geen goed idee vinden als die PR-man of –vrouw uit naam van mijn medium bedrijven in het zonnetje zet. In de zaal zal men zich toch afvragen: vertegenwoordigt de presentator dat bedrijf? Is het een klant of juist een concurrent van die klant? Is er betaald voor deze presentatie? Schimmigheid troef dus.

Als PR-professional zou ik het helemáál geen goed idee vinden. In het soms toch al mistige schaakspel tussen PR en journalistiek zijn beide partijen gebaat bij zuivere verhoudingen. Voor een PR-adviseur zijn integriteit en transparantie belangrijke waarden. Ga je daarmee sjoemelen dan gaat dat ten koste van je vakuitoefening, je reputatie en van je omzet. Dat is ieders eigen keuze zou je zeggen. Maar uiteindelijk gaat het ook ten koste van het PR-vak als geheel. En dat wil ik liever niet laten gebeuren.