Columns en andere schrijfsels

[Sandra Israel-Dragstra]

Flierefluiter

Gek word ik er van. Niet zo zeer van de wegwerkzaamheden die een eind verderop in de straat plaatsvinden. Maar wel van die ene verkeersregelaar die de ganse dag op zijn fluit blaast. Prrrrrt. Prrrrrrrrrrrt. Prrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrt!!
En waarom? De verkeerslichten regelen het verkeer en de weg richting werkzaamheden is afgesloten. Wat moet er dan in ‘s hemelsnaam met dat schelle gefluit geregeld worden?
Gisteren heb ik het oranje hesje een kwartier lang gade geslagen. Er gebeurde niets. Zodra ik weer achter mijn bureau zat, met het raam op een kier want het was me toch warm, zette het fluitconcert zich weer voort. Misschien zit het fluitje wel aan zijn lippen geplakt? Erger nog, misschien heeft hij de fluit ingeslikt Misschien is het de enige manier waarop deze man kan communiceren? Misschien commandeert hij thuis al fluitend moeder de vrouw in de rondte. Prrrrrrrrrrt. Waar blijven de pantoffels? Prrrrrrrrrrrrrrrrrt!! Ik heb honger!!
Misschien, misschien….feit is dat ik vandaag nog niets heb gehoord. Is de verkeersregelaar ziek? Een beginnend griepje, keelpijn, suizende oren? Misschien is hij door de warmte bevangen? Of wellicht is hij ontslagen, omdat men inderdaad ontdekte dat het oranje hesje nogal overbodig was. Misschien zit de goede man thuis, op de bank. De fluit werkeloos voor zich op tafel. Mogelijk is hij heel verdrietig, klinkt er af en toe alleen nog een treurig prrt, prrt door de woonkamer.
Ineens mis ik ‘m, de flierefluiter. Het is zo stil in de straat. Om gek van te worden.

Sandra Israel