De Kluis
Ons parlement wordt fysiek beveiligd. Zichtbaar en onzichtbaar. Via doorzichtige kogelwerende tourniquets bereikt de geaccrediteerde zijn werkplek. Daarna volgt een werkdag waarbij je talloze malen in de vele cilindervormige glazen buizen staat om van de ene beveiligde zone naar de andere te komen.
Eén fractie blijft helemaal onbereikbaar en dat is die van de PVV. De fractieleider op zijn werkplek ontmoeten is mogelijk, maar je moet geen oorlogstrauma hebben. De eerste keer dat ik in De Kluis op bezoek kwam leverde mij dat een nachtmerrie op. De ontmoeting zelf was ontspannen en gelardeerd met de onder PVV’ers bekende kroeghumor. Wilders rookte toen nog en dat deden we dan ook in zijn kluis.
De camera, die ik bijna altijd meetors, blijft meestal op de gang bij de groep DKDB’ers. Slechts eenmaal heb ik Wilders in De Kluis geïnterviewd nadat er afgesproken was welk deel op de achtergrond te zien zou zijn. Tijdens een andere ontmoeting in De Kluis besloten we een interview op te nemen in de fractiekamer om de hoek van dezelfde beveiligde etage. Ik moest vooruit naar die ruimte en het duurde acht minuten voor Wilders zijn kogelwerend vest had aangetrokken en hij met 4 beveiligers de fractiekamer betrad.
De fractieleider loopt altijd langs vooraf gecheckte routes binnen de beveiligde zone van het parlement. Het doolhof dat ons parlementsgebouw is kent in- en uitgangen waar de meest ingevoerde Kamerbewoner nog nooit van heeft gehoord. Langs die wegen – altijd weer andere – wordt Wilders schielijk weggeleid of binnengeloodst.
Binnen de fractie worden meer personen beveiligd. Bij Geert Wilders is de spontaniteit uit zijn leven gefilterd, maar een diner afspraak met een PVV-Kamerlid en partner is ook al niet zonder voorzorg.
Op zoek naar een geschikte locatie wordt steeds een apparaat gecheckt waarop te zien is hoeveel politiemacht in de buurt aanwezig is. De korte wandeling over straat is verre van relaxed met een om zich heen en op zijn beveiligingsnavigatie spiedend Kamerlid.
De veenbrand uit het Midden Oosten die soms openlijk in onze straten zichtbaar wordt is door Jozias van Aartsen toegedekt met een in ontkenning gedompelde blusdeken. Het is zijn beslissing om de marechaussee die het parlement bewaakt uit te rusten met een 9mm Glock in plaats van de geëigende bewapening. De jongens en meisjes zijn slechts een vertragende factor tegenover een met AK47 uitgeruste terrorist. Eén van de militairen vertrouwde mij toe dat hij zijn wapen zal gebruiken om een gat in de glazen deur te schieten om zichzelf binnen in veiligheid te brengen.
Het is vreemd dat
Halbe Zijlstra van de Commissie inlichtingen- en veiligheidsdiensten CIVD niet op de hoogte blijkt van het breed gedeelde ongenoegen voor de deur om als sitting duck te figureren.
In het onverhoopte geval is alleen Geert Wilders verzekerd van een veilige aftocht en ik denk niet dat dat de wensdroom van Jozias van Aartsen is.
Je moet lid zijn van Nederlands MediaNetwerk om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlands MediaNetwerk