Het duurt even. Maar dan heb je ook wat.

[Herbert van Hoogdalem]

Op 8 januari 2006 schreef ik er voor het eerst over. En ook hier, tijdens het filosoferen, kwam-ie al een aantal maal ter sprake: The Wall of Shame. Vandaag is het historische dag, want -
roffelroffelroffelderoffel, boem paukeslag!- ik mag hem eindelijk officieel aankondigen:
hier is-ie dan. The Wall of Shame. Drie jaar na dato, dus. Ik meen me zelfs te herinneren dat
Jelmer de Jong bij ons op de zaak rondliep, op het moment dat we bezig waren de foto te nemen van één muur op kantoor die volhing met een stuk of driehonderd slechte advertenties, allemaal binnen een kwartiertje bij elkaar gezocht door drie, vier man/vrouw uit een stapel van 100 magazines. Martijn
Steiner Lovisa was de fotograaf (helaas kon ik zijn gemaakte foto niet meer terug vinden, maar ik ben ook alweer aan mijn 12e MacBook toe, denk ik, sinds die tijd). Destijds wilde ik er al een weblog aan wijden - en vandaag is-ie er dan. De eerste slachtoffers zijn ook al gevallen: onder andere Sapph Lingerie, Iglo, King Software, Eneco, L’Oreal en UPC komen er niet best vanaf. Van dubbel werk houd ik niet, dus ik ben blij dat ik op The Wall of Shame zelf al alles heb uitgelegd over het hoe en vooral het waarom van het concept. Zo lees je
hier wat The Wall of Shame nu precies is. Zo lees je
hier waarom The Wall of Shame er eigenlijk is. Zo lees je
hier hoe je als adverteerder voorkomt dat je op de muur eindigt. Zo lees je
hier wie en wat ik ben en wat ik eigenlijk doe. En zo kun je je
hier aanmelden om mee te doen, mee te schrijven, mee te bloggen, mee te signaleren. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd.