Mag het ietsje meer zijn?

[Tessa Bouw]

Sushi voor vijf uur middags – niet te vinden. “Maar u kunt wel even wat drinken aan de bar..”. Mind you – het is tien voor vijf. Storing doordat, op verzoek van nota bene de kabelmaatschappij zelf, een nieuw geïnstalleerd modem niet doet wat het moet? “Dan, had u maar geen Mac moeten kopen”. Tuut tuut tuut (Echt waar! Opgehangen!).

Deze illustratie van Nederland Serviceland kwam mij laatst ter ore: Een medewerker van een bank werd gevraagd niet zo klantvriendelijk en servicegericht te zijn, want dat zijn we niet gewend hier in Nederland en dat kost maar tijd. En tijd is geld (aan wie wordt dat geld verdiend? De ontevreden weggelopen klant?). De persoon in kwestie heeft de Amerikaanse nationaliteit en deed niet meer dan hij gewend was: z’n werk. Hij was dan ook met stomheid geslagen dat zijn arbeidsethos of gewoon goede manieren in dit land niet de duimen omhoog krijgt. Gevolg: gedemotiveerd en op korte termijn vast en zeker bij een andere werkgever aan de slag.

Met een expat aan je zijde winkelen in Amsterdam. Armen vol kledij en nog rekken te gaan, geld stuk te slaan. Helaas, het is kwart voor zes en er wordt al verveeld en gapend om de twee minuten op een stylish verantwoord klokje gekeken: sluit is sluit. Dat er wellicht een verdubbeling van het toch al niet geringe bedrag in de kassa had kunnen belanden, drong niet door. Dat gaat er bij een expat niet in. Verbazing, stupefait!

Het kan anders. Laatst was het mijn beurt voor totale verbazing. Met lood in de schoenen vanwege een verhuizing diverse instanties moeten bellen – wie kent het niet. Voorbereid op het ergste. En dat was het ook. Tot Smeg zonder extra kosten in rekening te brengen liet weten dat het geen enkel probleem was de levering uit te stellen of zelfs te annuleren als zich nog meer onvoorziene omstandigheden voor zouden doen: ‘Neem de tijd’. Stomverbaasd. Wat een rust, wat een weelde: geen gevecht hoeven leveren, geen brieven sturen of met bonnen in de weer en zo vriendelijk te woord gestaan. Het kan dus wèl!

Een verhaal met een moraal? Passie en motivatie lijken de sleutelwoorden te zijn. Doe het omdat je niets liever doet. Of doe het omdat het niets kost beleefd te zijn en anderen te helpen. Als je er toch bent, waarom niet zorgen dat het een beetje leuk is? Misschien komen mensen nog eens terug, geven meer geld uit of vertellen anderen over hun prettige ervaring. Misschien word je er zelf ook blij van. De Nederlandse handelsgeest, alom geprezen of is het kind met het badwater weggeworpen? Efficiency is key, tijd is geld en wat zijn we efficiënt. Maar sluitingstijden met Zwitserse precisie hanteren, besparen op een glimlach, een URL oplispelen in plaats van het geven van een persoonlijke uitleg en ‘Dat staat niet ons systeem’: Penny wise pound foolish.

Nog eentje dan: “Heeft u deze ook in maat 36?” “Nee, wel in 40” of: “Als het er niet hangt....” ach – u kent ze.
Voor de liefhebber: In samenwerking met Expatica en De Wereldomroep deed Ruigrok|Netpanel onlangs onderzoek naar de bevindingen van expats: 61 Procent van de expats denkt dat Nederlanders in vergelijking met andere landen minder dan gemiddeld scoren op het gebied van beleefdheid. De, niet erg verrassende, top vijf van de meest onbeleefde mensen in Nederland: 1. Tieners, 2. Winkelpersoneel, 3. Obers/serveersters, 4. Ambtenaren en 5. Receptionisten.