Descartes over de waarde van een oneliner

[Jeroen Mirck]

Ik denk, dus ik ben. Die oneliner kennen we, maar kennen we ook de onderbouwing? Want dat is het mooie van oneliners: je zegt er meer mee dan het wellicht lijkt.

De kersverse politieke leider Pieter Omtzigt heeft een aversie tegen verkiezingsdebatten die louter bestaan uit oneliners. Snedige oneliners lossen immers geen problemen op, aldus Omtzigt. Mooie oneliner trouwens.

Politieke debatten zijn bedoeld om een breed publiek te informeren in de aanloop naar verkiezingen. Oneliners spelen daarbij een belangrijke rol, zeker om een publiek te bereiken dat ver van de politiek af staat.

De essentie van een goede oneliner is de diepere betekenis die erachter schuilt. De befaamde oneliner ‘Ik denk, dus ik ben’ van filosoof René Descartes is daar een goed voorbeeld van. Waarom? Omdat deze oneliner niet op zichzelf staat en dus onbestaanbaar is zonder de aanwezige context en duiding.

De verklaring zit feitelijk in de oneliner zelf. Die betekent simpel gezegd: wie denkt dat alles onwaar is, moet beseffen dat ie zelf waar moet zijn om dat te kunnen denken. Deze tegelwijsheid is de oneliner der oneliners. Zonder die ene pakkende zin was hij ons nooit bijgebleven, Dát is de waarde van een oneliner. Zeker als hij gaat over waarheid.

Dit artikel verscheen eerder op JeroenMirck.nl.