The end of Free-dom!

[Eric Woning]

Nee, we gaan het niet hebben over het twitterende Iran. Er woedt namelijk een andere strijd. En free-dom dreigt het onderspit te delven.

Laten we beginnen met het rapport van Fred Teeven. Fred was gevraagd om een rapport te schrijven over auteursrecht: wat moesten we daarmee aan in ons kikkerlandje. Zijn bevindingen komen in Auteursrecht: een rapport naar voren.

Goh… een voormalig officier van justitie… wat zou zijn conclusie toch zijn? Als dat maar geen WC-EEND verhaal zou worden… Degene die hem in die commissie heeft gezet heeft niet onpartijdigheid in gedachte gehad, want natuurlijk pleit deze ras procureur voor meer boetes en aangescherpte wetten. Want mensen gratis geven waar ze voor zouden kunnen betalen… om met de woorden van Charlton Heston te spreken: “from my cold, dead hands…”

Dat is een hele andere mening dan die van Chris Anderson. Deze man staat bekend als de bedenker van The Long Tail – Als u nu nog niet weet wat The Long Tail is, dan raad ik u aan wat vaker met een search specialist te praten. Als u er dan nog niet mee wordt doodgegooid moet u wellicht een nieuwe search specialist om de arm nemen.

Nu heeft hij een nieuwe theorie… nu ja, nieuw…. Hij heeft al weer anderhalf jaar geleden een stukje geschreven over de Freeconomy. Hoe het ‘Free’ model steeds meer en vaker toegepast wordt cq moet worden en hoe uw bedrijf, ja ook die van u, dit in zich moet hebben wil u op de lange termijn overleven. Hoe dit werkt? Door advertising om gratis content, pro versies die wel betaald zijn, cross selling - waarbij het gratis product het betaalde product verkoopt, en nog een aantal modellen.

Malcom Gladwell deelt deze mening niet. Deze man is bekende van als bedenker van The Tipping Point – als u niet weet wat The Tipping Point is, dan raad ik u aan wat vaker met uw viral- of social mediaspecialist te praten. Als u er dan nog niet mee wordt doodgegooid moet u wellicht een nieuwe viral of social mediaspecialist om de arm nemen.

Malcom laat weten in het stuk wat hij voor The New Yorker schreef, dat het Free model leuk bedacht is, maar zeker niet een economische wet is zoals Chris dat stelt.

Hij opent met een pleidooi waarin hij laat zien dat de uitgever van de Dallas Morning News - een krant - door de boze mannen van Amazon - internet - werd gedwongen om alles behalve zijn naam op te geven als hij op de Kindle - e-paper - zijn krant wilde uitbrengen. Dat was natuurlijk voor hem geen business model. Daarna komt hij met een nog prangender voorbeeld hoe volgens het model van Chris de New York Times kennelijk zichzelf opnieuw zou moeten uitvinden en middels een reorganisatie mensen zou moeten belonen met non-monetary rewards. Je zou na het lezen hiervan bijna denken dat het branded content is, ingekocht door de Commissie Brinkman.

Maar waar het Chris nog slechter vergaat – en Fred goed – is als we naar het nieuws van afgelopen week kijken. Na via Twitter - altijd weer dat ellendige Twitter - voor de rechter te zijn gedaagd, kozen de jongens van The Pirate Bay eindelijk eieren voor hun geld. Misschien onder druk van de internationale gemeenschap? Want wellicht moesten er mariniers met bestanden worden meegestuurd. Het zijn en blijven toch piraten… en we denken nu bij het horen van piraten niet meer aan Jack Sparrow, maar aan die Somalische niet-zo-lieve versies.

Hoe dan ook. Daar waar Chris zegt dat je sites zoals TPB niet eronder krijgt, hebben deze heren voor het schamele bedrag van € 5,5 mio de site met de meeste bits per seconde stilgelegd. Want muziek… dat kan niet zomaar gratis. Last.fm heeft ook al de boel op slot gegooid, want gratis kon niet meer. Betaald moet er worden.

En dan is het cirkeltje rond… want dan krijgt Fred toch nog gelijk. En Chris niet. Want Free-dom… dat is van gisteren. Betaald! Dat is het model van nu.