Ode aan Mark de Piano Man

[Lieke Lamb]

Concertpianist wilde hij worden. Toen hij jonger was en nadacht over de toekomst, was dát zijn grote droom. Een prachtcompositie neerzetten voor een hele grote zaal en die met zoveel kunde en gevoel uitvoeren dat het hele publiek ervan in vervoering en in beweging zou worden gebracht.

Nu staat hij daar klaar in de coulissen, om het concert van zijn leven te gaan opvoeren. Zorgvuldig heeft hij de partituur bestudeerd, waarbij de verschillende partijen straks heel secuur op elkaar afgestemd moeten worden.
Een eindeloze reeks aan losse vingeroefeningen. Het stemmen om te zorgen dat bij de vleugel geen van de tonen zou dissoneren. Zijn voeten op de pedalen om zorgvuldig sommige klanken te dempen en andere sterker te laten doorklinken. Een ware pianoforte waarbij hard en zacht in balans zijn.
Het schrijven van de muziek was een prestatie op zich. Een evenwichtige afweging maken tussen mineur en majeur. Allegro en vivace. Meeslepend. Kort en bondig in staccato maar wel crescendo en accelerando. Maar geduldig om een toon die maar niet aan wil slaan ruimte te gunnen toch aan de klank bij te dragen. Die toetsen die niet krachtig genoeg hun geluid kunnen laten horen, laten dragen door omliggende akkoorden. En dan zometeen een subliem samenspel van de witte en zwarte toetsen, geen één overslaan of buitensluiten, zelfs al lijkt ie vals te klinken. Een goede toonzetting is doorslaggevend. Een samensmelting van vele stijlen en timbres tot een heldere aangename melodie. En af en toe een da capo inbouwen om bepaalde delen te mogen en kunnen herhalen.
En daar staat hij nu. Op eigen kracht. Een enorme verantwoordelijkheid en verplichting om de zaal te vullen met prachtige klanken. Voor 't Blok gezet door zijn eigen dirigent, maar tegelijk zich gesteund wetend door diens kundige begeleiding. De zaal houdt de adem in, niet zeker wat te verwachten net zo min als de pianist zelf, want van dit concert kreeg niemand een program. Hij zal zelf moeten inzetten en de wijs aangeven.

Daar staat hij. Volledig gereed om een waar kunststuk neer te zetten.
Alle spotlights zijn nu op hem gericht en het geroezemoes in de zaal verstomd.

Ik wens hem een pracht uitvoering:
Heel veel succes! Er zit ontzettend veel muziek in je.
Het is nu aan jou Mark Rutte, om met dit bijzondere concert het hele publiek in alle gloed te laten resoneren.