De zwakste schakel van de krant: een lege brievenbus

[Alexandra Besuijen]

Tja, daar zit je dan. Als krant. Je maakt een heel leesbaar blaadje, verzint een leuke wervingsactie (de iPad!) en de nieuwe abonnees stromen binnen. Of tenminste, dat neem ik dan maar even aan. Het zou me helemaal niets verbazen als daar een glas op is geheven en dat is de redactie ook van harte gegund. Maar dan? Dan breekt, zoals gewoonlijk, weer eens de zwakste schakel. En die is, zoals wij allen weten, de bezorging. Of liever gezegd: de niet-bezorging.

Nou was ik al gewaarschuwd dat de krantenbezorging in mijn dorp niet optimaal was (ik ben een overkanter, die pas sinds kort op Texel woont), maar ik dacht dat het om De Volkskrant ging en die lees ik lekker niet. Het Parool, de krant waarvoor ik tot voor kort werkzaam was, wordt elke dag keurig op tijd bezorgd en die enkele keer dat Het Parool 'op' is, krijg ik van de bezorger een Handelsblad in de bus. Dus ik dacht dat het met de Next ook wel goed zou komen.

Nou nee. Het abonnement ging op 7 december in en die dag, en de dag daarna heb ik de krant ontvangen. De twee dagen erna niet en daarom heb ik de abonnementenservice gebeld. Heerlijk, zo'n spraakgestuurde computer! Op zaterdag kreeg ik keurig het Handelsblad, maar de maandag, daarop - u raadt het al – weer niks. En dan te bedenken dat ik 's ochtends in het donker op mijn pantoffeltjes over een beijzeld binnenplaatsje moet glibberen om bij de brievenbus te komen. Niet fijn.

Dus ik dacht: 'Weet je wat? Ik heb hier helemaal geen zin in. Er is niet eens een nabezorging, dus elke keer dat de krant niet wordt bezorgd krijg ik een sigaar uit eigen doos. Zonde van de ergernis en het geld. Ik bel de abonnementenservice en zeg op.' Zo gedacht, zo gedaan.

Maar het meisje van de opzegtelefoon vond het helemaal niet leuk. Ik wil niet beweren dat ze ging huilen, maar zo klonk ze haast wel. Dus bedachten we een compromis: zij zou de baas van mijn bezorger inlichten, hij zou zorgen dat mijn krant weer werd bezorgd en ik zou het nog een weekje aankijken. Als de bezorging niet beter zou worden, zou ik alsnog opzeggen.

Afgelopen maandag lag de krant in de bus. Heerlijk! Lekker genieten op de bank met thee en poes en Jan de Hoop op de achtergrond. Dat wilde ik dinsdag ook wel. Maar dat ging dus niet door. Geen krant. Ook woensdag niet en vandaag al helemaal niet. Dan maar weer eens bellen met de bezorgservicecomputer. Maar hé, wat raar: die herkende mijn postcode niet. De levende persoon met wie ik toen werd doorverbonden – nou weet ik in elk geval hoe ik die vreselijke spraakcomputers kan omzeilen – had ook mijn postcode en sterker nog, mijn abonneenummer niet in haar bestand. Zij ging het voor me uitzoeken en wat bleek: de krant werd niet meer bezorgd omdat ik het abonnement had beëindigd! Zij kon mij niet meer verder helpen, ik moest maar eens bellen met de klantenservice.

Tja, daar zit je dan. Als goedwillende abonnee. Het zal u vast niet verbazen dat de acceptgiro voor de eerste termijn wél netjes in mijn brievenbus lag. Ik zou zeggen: waar is Youp van 't Hek als je hem nodig hebt?