Op de fiets door Manhattan

[Luc Seton]

New York is geweldig! Na twee weken heb ik de smaak goed te pakken. Vorige week ontmoette ik de moeder van mijn goede vriend Jan uit Alkmaar. Ze emigreerde tien jaar geleden naar New York. Met de ferry zocht ik haar op Staten Island op. Ik kwam langs het Vrijheidsbeeld en zag de skyline van Manhattan vanaf het water. Fantastisch!

Ze maakte draadjesvlees voor me klaar en ik reed een rondje in de sportauto van haar Amerikaanse stiefzoon. Afgelopen weekend natuurlijk weer wat clubs bezocht. Op zondag kwam ik in de Hiro Michiel van Erp tegen en Cornald Maas. Bij de uitvoerend producent van Michiel van Erp heb ik ooit gebedeld voor een stageplaats. Zijn documentaires zijn zo prachtig. Ik werd keihard tegengehouden. Michiel wist hier niets van. Hij is nu weer terug naar Nederland, maar in oktober is hij weer in New York voor werk. Misschien kan ik hem wel ergens mee helpen.

Dinsdag sprak ik met ze af in de B-Bar. Die wordt gerund door Erich Konrad. In de B-Bar raakte ik aan de praat met de manager van de Hiro. Ook weer een bijzondere man. Hij emigreerde vanuit Guatemala en maakte fortuin in NY. De Hiro is een van de grootste clubs van New York. Een man met een prachtig levensverhaal.

Aan het eind van de avond raakte ik aan de praat met Erich Konrad. Hij kent iedereen. Andy Warhol was vaste klant bij de B-Bar en zo vele andere grootheden. Wederom een prachtig verhaal. Erich is deels Nederlands, of Duits. Ik weet het niet meer. Hij overgoot ons met tequila. We houden in ieder geval contact en zijn levensverhaal is er ook weer een uit duizenden.

Ondertussen heb ik een fiets gekocht. Twee eigenlijk. De eerste sneuvelde toen ik de K-Mart uitreed. Ik zakte door mijn achterwiel. Ik kreeg mijn geld terug en kocht een iets duurdere, die me wel hield. Zo zwaar ben ik echt niet. Strak zelfs, tegenwoordig. Sport iedere dag bij Equinox.

Anyway. Op de fiets door Manhattan is een hele ervaring. De auto's rijden drie, vier , vijf rijen dik, kriskras door elkaar. Met fietsers wordt weinig rekening gehouden. Dus als fietser rijd je ook kriskras tussen de rijen door. Gelukkig is er op ieder blok een stoplicht, dus rijden ze niet snel.

Kathleen, de hospita, is maandag naar Las Vegas vertrokkken. Eindelijk het huis voor mezelf. Maandag trok Noah bij me in. Het is een tweekamerappartementje en we hebben ieder een kamer. Het is erg gezellig, al zitten we wel af en toe een beetje op elkaars lip. De woensdag na de beruchte dinsdag in de B-Bar waren we de hele dag brak. Op de een of andere manier kregen we het wel voor elkaar om nog te gaan sporten.

Vandaag hebben we besloten elkaar een dagje niet te zien. Op een gegeven moment zijn de verhalen een beetje op.

Vanmorgen ben ik langs het Marmara hotel geweest. Op de fiets uiteraard. Van 4th naar 94th. Best een stukje. Het Marmara hotel stuurt me een cheque voor de vliegtickets. Staan wel vier publicaties tegenover, maar dat moet lukken. Op de weg terug dronk ik een kop koffie in een typisch Amerikaanse diner. Met zo'n vrouw in schort die met een koffiekan de tafeltjes bedient. Ze vulde drie keer mijn koffie bij en je betaalt alleen voor de eerste. Typisch Nederlands om daarvan te houden ;-)

Straks mijn eerste interview met een Nederlandse gelukszoeker. Max probeert het hier te maken als model en acteur. Binnenkort speelt hij in zijn eerste film. Vast een prachtig verhaal. I'll keep you posted!