Griekenland failliet laten gaan is beter dan leningen

[Froukje Wiendels]

STELLING:

Als we Griekenland gewoon onder surseance van betaling zetten, of failliet laten gaan dan is dat beter voor het land zelf.

Als iemand onder curatele of surseance staat: kunnen alle bestaande contracten verbroken worden. Zo zouden er in Griekenland honderden parlementsleden zijn die per persoon 7000 euro salaris krijgen. Normaal gesproken kan men niet eenzijdig contracten verbreken. Maar door faillissement is alles gestopt. Daarom kan Griekenland niet zelf financieel orde op zaken stellen: er zijn vaste contracten. Maar net zoals bij het failliet gaan van personen of bedrijven: een faillissement kan een zegen zijn: men kan in een klap alles saneren: schuldeisers worden in een klap afgehandeld. Er wordt bijvoorbeeld een betaling van 70% van alle schulden afgesproken en 30% wordt kwijtgescholden. Dit is positief voor de schuldeisers. Want als men niet failliet gaat, maar men laat een situatie bestaan waarbij men zelfs de rente niet kan afbetalen: dan lopen de schulden alleen maar op en krijgen de schuldeisers dus nooit meer hun geld.

 

Over de euro: tijdens de surseance kan de euro als munt wel gebruikt worden in Griekenland (of ander failliet europees land). Immer: dit gebeurt ook wel bij ontwikkelingslanden. Veel ontwikkelingslanden waarbij de eigen munt niet meer functioneert: bv door oorlog hyperinflatie: men handelt in dollars ook in landen waar officeel geen dollar is. Bijvoorbeeld Angola: In Angola was de kwanza onderhevig aan hyperinflatie: duizenden procenten per maand, helemaal onmogelijk om dat geld te gebruiken. De V.S. heeft toen besloten de kwanza in een vaste koers ten opzichte van de dollar vast te leggen. Zo konden amerikaanse bedrijven weer gewoon zaken doen in Angola (coca cola of olie). Dit was positief voor beide partijen. De Angolese economie ging na het vastleggen van de wisselkoers vooruit, en dus ook de bedrijven. Het gebruiken van de dollar in ontwikkelingslanden heeft de dollar alleen maar versterkt.

 

Zo kun je dus tijdelijk, zeg gedurende vijf jaar, als een land als Griekenland failliiet is, onder surseance en dus verlost van alle vaste contracten: toch ondertussen de euro laten gebruiken als betaalmiddel. Dat ze de euro in bruikleen krijgen tijdens de surseance.

 

Zo is Griekenland na vijf jaar weer financieel gezond en kan weer gewoon toetreden met schone lei.

 

wat vinden jullie van dit idee?

[Froukje Wiendels]

wat ik bedoel is: als een luchtbed meerdere aparte lucht compartimenten heeft: kan een deel lek zijn maar toch blijft hij drijven. Als het allemaal met elkaar in verbinding staat: zal hij helemaal zinken als hij lek is. Zo ook met europa: beter is de mogelijkheid van faillissement van een individueel land serieus te onderzoeken. Meteen failliet laten gaan bij overschrijding van bepaald percentage begrotingstekort enkele jaren achter elkaar. Dan is schuld te overzien. En onder curatele na paar jaar lei weer schoon. En zo blijft het luchtbed als geheel drijven. Als je alles aan elkaar koppelt en autoriteit overdraagt aan het geheel; steeds meer bevoegdheden overdragen aan europa: dan worden we een land. Zoals de V.S. als geheel ook failliet kan gaan. Als ze financieel autonome staten hadden, kon maar een staat failliet gaan. Maar kon de V.s. nooit als geheel failliet gaan. Is dus een veel veiliger systeem. Maar dan moet je de mogelijkheid tot uittreden uit de euro: of het failliet gaan van een land als mogelijkheid inbouwen. En dat kan. Want het is al eerder gedaan door sommige ontwikkelingslanden: juist dankzij faillissement kunnen ze een doorstart maken. Als je niet failliet kan gaan, blijft de wond dooretteren en dan is het wachten op burgeroorlog. Naast faillisement is dat nog een andere manier om van slecht bestuur af te komen: burgeroorlog. Aangezien Londen onlangs nog in brand stond en paar jaar geleden frankrijk ook: Bij ontwikkelingslanden zie je dat er altijd een burgeroorlog uitbreekt als er financieel wanbeheer is. Dat kan in Europa ook: als men niet bij machte is het systeem van binnenuit te verbeteren omdat de gevestigde macht er baat bij heeft. Dan moet men gevestigde orde dus omverwerpen, om zo het geld anders te verdelen. Er moet een vredige escape mogelijkheid zijn. Faillissement is zo slecht nog niet omdat je er dan heel snel weer uit bent en je de status quo van alle contracten en scheve verhoudingen die de hele situatie veroorzaakt hebben: in een klap kunt opheffen. En als je het meteen doet kunnen vaste uitgaven zoals aow tjes en ziektekosten veilig gesteld zijn en alleen onnodige uitgaven geschrapt. Maar mensen die baat bij die onnodige uitgaves hebben, zullen zichzelf niet afschaffen. Ambtenaren zullen nooit hun eigen salarissen wegstrepen. Bestuurders zullen nooit hun eigen bonussen afschaffen. Dus als het probleem in het systeem zelf zit, moet er iets van buiten het systeem ingrijpen.