De teksten van Geertjan Benus - Nederlands MediaNetwerk2024-03-28T18:22:48ZGeertjan Benushttps://medianetwerk.ning.com/profile/GeertjanBenushttps://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/358929018?profile=RESIZE_48X48&width=48&height=48&crop=1%3A1https://medianetwerk.ning.com/profiles/blog/feed?user=2hvzevcjhulym&xn_auth=noWaarden en normen in onze cultuur (deel 2)tag:medianetwerk.ning.com,2017-04-24:2159784:BlogPost:2111102017-04-24T11:30:00.000ZGeertjan Benushttps://medianetwerk.ning.com/profile/GeertjanBenus
<p><strong>Mijn reactie op de Schoo-lezing "Paradox van de vrijheid" richtte zich op de versie van die lezing die 5 september 2016 online stond. Daarin ging ik vooral in op het boven andere culturen plaatsen van onze westerse cultuur gezien die toenmalige desbetreffende frase.</strong> <br></br> <strong>In de huidige versie benoemt demissionair minister Schippers onze kernwaarden en het belang van onze Grondwet. Daarin kan ik mij beter vinden. De minister richt zich nu minder op onze cultuur en…</strong></p>
<p><strong>Mijn reactie op de Schoo-lezing "Paradox van de vrijheid" richtte zich op de versie van die lezing die 5 september 2016 online stond. Daarin ging ik vooral in op het boven andere culturen plaatsen van onze westerse cultuur gezien die toenmalige desbetreffende frase.</strong> <br/> <strong>In de huidige versie benoemt demissionair minister Schippers onze kernwaarden en het belang van onze Grondwet. Daarin kan ik mij beter vinden. De minister richt zich nu minder op onze cultuur en meer op waarden in onze samenleving en op vrouwenrechten. Zij keert zich tegen het bestaan van parallelle werkelijkheden en tegen het wegkijken. Dat neemt niet weg dat ik nog voor de volle 100% achter mijn bijdrage sta van 14 september 2016.</strong> <br/> <br/> Inmiddels is de situatie gewijzigd. De demissionair minister heeft een andere rol in de route naar een nieuw kabinet en demissionair minister-president Rutte heeft zich uitgesproken over "fout populisme". Omdat een duidelijke invulling van dat begrip ontbreekt, geef ik daaraan de volgende invulling: fout populisme houdt geen rekening met onze grondwet en met de structuur waarbinnen wij onze parlementaire representatieve democratie vorm geven. De heer Donner, vicepresident van de Raad van State, waarschuwde in de tussentijd tegen de afbraak van die democratie onder invloed van referenda. Hij wijst op nationaal niveau referenda af en houdt op lokaal niveau referenda wel voor mogelijk. <br/> <br/> Populisme krijgt vandaag de dag op vele manieren vorm. Maar het gaat altijd over beïnvloeders van de publieke opinie. De vraag is of die beïnvloeding op een rechtvaardige manier is te sturen en is toe te passen. Zzp-ers zullen hiermee in Nederland de meest intensieve ervaring hebben opgedaan. Soms functioneren zij in grotere goed georganiseerde verbanden met zeer adequate formele en informele communicatie-kanalen waar zij zelf buiten staan. Het is waard wanneer de overheid, de Rijksoverheid, op die ervaring zicht krijgt. De vraag is of bestuurd wordt - of steeds meer bestuurd wordt - op basis van stemmingmakerij of op basis van harde feiten en professionaliteit.</p>
<p>En misschien is dit wel een aanvulling op het <a href="http://bit.ly/2oz5Fy2" target="_blank">optreden van hoogleraar Gloria Wekker in Buitenhof</a> op 23 april jl.</p>
<p>In Facebook publiceerde ik 17 april jl. een artikel over mijn naam. Ik wil dat artikel in dit kader in dit verband herhalen. Want het gaat in op aspecten waar de Schoo-lezing van minister Schippers zich nu nadrukkelijk op richt: de inburgering van mensen uit niet westerse landen in onze samenleving. Wij zullen als westerse samenleving de toon moeten zetten wanneer wij niet westers opgevoede medeburgers een goede kans willen geven in te burgeren. De vraag is of we die toon tot nu toe goed hebben gezet:</p>
<p><strong><span class="font-size-3">Even voorstellen (deel 2)</span></strong></p>
<p><strong>Soms prijzen mensen zich gelukkig met een achternaam. Zo geeft een Brenninkmeijer alleen al met zijn of haar naam zijn of haar visitekaartje af.</strong><br/> <strong>Anders ligt het met de naam Benus. Vooral bij apothekers viel het mij op dat ik mijn naam vaker moest zeggen dan één keer om goed gehoord te worden.</strong></p>
<div class="text_exposed_show"><p>In Utrecht liep ik een paar weken geleden op tegen een apotheker met de naam Benu. Apotheker Benu zag ik in grote letters staan boven een etalage in het winkelcentrum Overvecht:<a href="http://bit.ly/2oDfdZF" target="_blank" rel="nofollow">http://bit.ly/2oDfdZF</a>. Niet eens zo gek, dacht ik.</p>
<p>Ik dacht terug aan een vakantie in Frankrijk waar we jaren geleden gingen roeien met ons héle gezin. Onze namen waren schriftelijk vooruit gegaan en werden omgeroepen aan de oever van de Vézère: “monsieur Benu” klonk het. We moesten onze boot in ontvangst nemen. De Fransen zeggen de “s” niet. “Dat is een alternatief, er hoeft alleen een “s” af” zei ik destijds tegen mijn vrouw. Die zei toen: “moet je in Nederland wel oppassen. Ze vinden bij ons maar al te gauw dat je naast je schoenen loopt. Het klinkt een beetje bekakt”.</p>
<p>Dat mijn aandacht op mijn familienaam gericht was, kwam door mijn ervaringen in het Utrechtse. Mensen begonnen mij te vragen waar ik vandaan kwam. En dan kwam het voor dat ze geen genoegen namen met “uit Den Haag”. Want in Den Haag ben ik geboren. In 1953. “Nee”, was het dan, “dat bedoel ik niet. Waar kom je oorspronkelijk vandaan?” En zelfs de toevoeging “mijn ouders komen uit Groningen”, leek de vragensteller niet te bevredigen. Bij deze specifieke ervaring kreeg ik een heel naar gevoel…</p>
<p>De paradox doet zich voor bij dit onderwerp van het fenomeen “de vraag stellen, is hem beantwoorden”. Daarom verklaar ik mij solidair met iedereen die liever anoniem solliciteert. Je oorsprong hebben, in een niet-westers buitenland is anno 2017 een ramp in het sociale. Ik zou die sfeer willen doorbreken. Maar dat doet een enkeling niet eenvoudig.</p>
<p>Dan dus toch maar, voor iedereen die zich afvraagt waar de naam Benus in Nederland zijn oorspong vindt, deze informatie van het Meertens instituut: <a href="http://bit.ly/2pIsQWQ" target="_blank" rel="nofollow">http://bit.ly/2pIsQWQ</a> Ik kom uit het veen en ben anno 2017 nog springlevend. In Bene Claassens is Bene één van twee voornamen. Bene was zoon van Claas. Met Napoleon ontstonden de achternamen (vanaf 1804). Dat werd aanvankelijk gedaan door de tweede naamval s toe te voegen aan de voornaam: dus eerder was de familienaam Benes. Door een verschrijving in het doopregister van de Protestantse kerk werd Benes Benus. Onze oorsprong ligt op de grens tussen Drenthe en Groningen. Ik prijs mij gelukkig met mijn boerenverstand.</p>
</div>Flexibele arbeid in lastige tijdentag:medianetwerk.ning.com,2017-02-15:2159784:BlogPost:2096572017-02-15T15:30:00.000ZGeertjan Benushttps://medianetwerk.ning.com/profile/GeertjanBenus
<p><b>Dit artikel is ervoor bedoeld prospects in dit netwerk een idee te geven van de praktijk van een zelfstandig ondernemer in de wereld van de (ambtelijke) ondersteuning van het (openbaar) bestuur. Het gaat in dit artikel om de vraag wat flexibel werk in de praktijk kan zijn. Wat een kleine zelfstandig ondernemer (kzo) kan doen voor een grote organisatie (ook van de overheid), kan hij doen voor elke grote complexe organisatie. Ook daarmee draagt hij bij aan de flexibilisering van…</b></p>
<p><b>Dit artikel is ervoor bedoeld prospects in dit netwerk een idee te geven van de praktijk van een zelfstandig ondernemer in de wereld van de (ambtelijke) ondersteuning van het (openbaar) bestuur. Het gaat in dit artikel om de vraag wat flexibel werk in de praktijk kan zijn. Wat een kleine zelfstandig ondernemer (kzo) kan doen voor een grote organisatie (ook van de overheid), kan hij doen voor elke grote complexe organisatie. Ook daarmee draagt hij bij aan de flexibilisering van arbeid.</b></p>
<p>Ik ben Geertjan Benus, sinds 1993 de eigenaar van <a href="http://notutekst.nl/">Notutekst</a>. Ik werk voor de overheid en non profit organisaties. Mijn werk, secretaris, notulist, bestaat vooral uit het verzamelen van informatie en het schrijven van verslagen. Ik schrijf onder meer bestuursverslagen. Ik verdiepte mij sinds 2009 in kwesties die te maken hebben met de positie van de notulist bij het openbaar bestuur. Ik gaf daarmee mijn betrokkenheid inhoud.</p>
<p>Sinds nu ruim een half jaar heb ik een opdracht vanuit een enkelvoudige onderhandse aanbesteding bij een lokaal bestuur. Voor de overheid besta ik niet meer als zzp-er sinds de wet DBA (de Wet Deregulering Beoordeling Arbeidsrelaties). Daarvoor moest een oplossing komen. Ik werkte daaraan graag mee. Ik heb nu als kzo een raamcontract bij de overheid.</p>
<p>In november 2016 werd Notutekst benaderd door één van de grootste brancheorganisaties van Nederland. Die vroeg mij gedurende een beperkte tijd de verslaglegging te verzorgen van het bestuur en van het Algemeen Bestuur. In die periode zocht de organisatie een nieuwe bestuurssecretaris. Het ging om vergaderingen van 3 – 4 uur. Notutekst leverde de bestuursverslagen steeds binnen 24 uur.</p>
<p><i>De wijze van werken</i></p>
<p>Om dat te kunnen, oriënteerde ik mij op mijn opdracht door gesprekken te voeren met mijn opdrachtgever. Deze brancheorganisatie is een grote complexe organisatie. Het is ondoenlijk om alle ins en outs in korte tijd te leren kennen. Dat is ook niet nodig wanneer de opdrachtgever zijn werk goed op orde heeft.</p>
<p>Het werk bij deze organisatie is goed gestructureerd en ik kreeg antwoord op vragen die ik relevant vond om te stellen na het lezen van voor mij essentiële stukken. Bovendien stelde mijn opdrachtgever mij in de gelegenheid direct na afloop van de vergaderingen mijn aantekeningen met mij te bespreken. Hierdoor kreeg ik een reëel beeld van het product dat van mij verwacht werd: geen uitgekristalliseerde verslagen voor het bestuur, maar verslagen ten behoeve van het management van de organisatie waarmee het voor zijn bestuur aan de slag kon.</p>
<p><i>Flexibiliteit</i></p>
<p>Zo, of hoe dan ook door andere prospects gewenst, kan Notutekst dit doen voor elke willekeurige opdrachtgever. Het gaat er steeds om het product te leveren dat de opdrachtgever wil hebben en waarmee die direct uit de voeten kan.</p>
<p>Op die manier wordt werk flexibel in elke organisatie: doet zich bij een bedrijf of een organisatie een plotselinge situatie voor, kan een kleine ondernemer zoals Notutekst, snel reageren en benut hij zijn vaardigheden voor de opdrachtgever. Jarenlange ervaring maakt dat ik mij snel kan inwerken. Ik kan vanaf dag één in de plotseling ontstane behoefte voorzien, of ik zorg ervoor dat te kunnen.</p>
<p><i>De huidige sfeer waarin kleine ondernemers werken</i></p>
<p>Lastig is dat grote opdrachtgevers veel ingewikkelde klussen door kleine ondernemers voor onwaarschijnlijk houden. Vanaf een afstand zien zij de kzo vaak als een doorsnee werker. Zeker in de huidige tijd. De redenering is dan: anders was hij wel in vaste dienst gegaan.</p>
<p>Om te weten waartoe ik in staat ben, doen opdrachtgevers er goed aan met mij ervaring op te doen. In de huidige sfeer rond de DBA heeft dat nogal wat voeten in de aarde. De bemiddelingsbureaus namen de rol van opdrachtgever over, en dan niet alleen voor de overheid. Kleine zelfstandig ondernemers die onder meer in collegiaal verband producten leveren aan opdrachtgevers, dragen anno 2017 nog steeds volop bij aan de flexibilisering van arbeid. Dat blijkt wel uit het onderstaande bericht in Trouw van 17 januari 2017. Lees voor zzp wat mij betreft kzo: </p>
<p><a href="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/401267817?profile=original" target="_self"><img src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/401267817?profile=RESIZE_1024x1024" class="align-full" width="750"></a></p>Nep, ons taalgebruik en de samenlevingtag:medianetwerk.ning.com,2017-02-08:2159784:BlogPost:2096442017-02-08T15:00:00.000ZGeertjan Benushttps://medianetwerk.ning.com/profile/GeertjanBenus
<p><strong>Politici hebben een grote invloed op ons taalgebruik. De vraag is of onze taal erdoor wordt verbeterd of juist niet. In de afgelopen maanden lees ik het woord nep steeds vaker, te pas en te onpas gebruikt. Het betekent vals, niet echt.</strong></p>
<p>De situatie is in mijn beleving zelfs erger dan te pas en te onpas. Ons trendy taalgebruik maakt een onwerkelijke situatie: een neprealiteit. Ik ben ervan doordrongen dat wanneer één lid van de Tweede Kamer die de Kamer een nepparlement…</p>
<p><strong>Politici hebben een grote invloed op ons taalgebruik. De vraag is of onze taal erdoor wordt verbeterd of juist niet. In de afgelopen maanden lees ik het woord nep steeds vaker, te pas en te onpas gebruikt. Het betekent vals, niet echt.</strong></p>
<p>De situatie is in mijn beleving zelfs erger dan te pas en te onpas. Ons trendy taalgebruik maakt een onwerkelijke situatie: een neprealiteit. Ik ben ervan doordrongen dat wanneer één lid van de Tweede Kamer die de Kamer een nepparlement noemt, ook lid is van datzelfde nepparlement. De vraag is of alle Kamerleden daarmee Nepkamerleden worden, inclusief degene die het begrip introduceerde.</p>
<p>Het woord nepparlement bekt goed vanwege de alliteratie die er inzit. Maar diegene die dit woord hanteert, plaatst de werkelijkheid ermee buiten haken. Het doet mij voor dat niemand tegen dit actuele verschijnsel weerstand biedt. Wel <a href="http://lauravandolron.com/" target="_blank">Laura van Dolron.</a> Zij zoekt naar het passende tegengeluid in het theater. Zij is op zoek naar de échte emotie<b>.</b></p>
<p>Bij theatermakers ontstaat weerzin tegen het spelelement in de politiek. Weerzin om het spelletje “in de werkelijkheid” mee te spelen. Grappen maken over wat politici doen, zet die politici niet wezenlijk voor een ander voetlicht dan het licht dat de politiek momenteel krijgt. Laura van Dolron is stand-up filosofe en een voorbeeld van theatermakers bij wie de neprealiteit die zich in het dagelijks leven ontpopt, weerzin oproept. Zij ervaart het politieke spel in de VS bijvoorbeeld als één groot toneelspel en zij realiseert zich dat zij met het maken van grappen daarover daaraan tegen haar zin meedoet.</p>
<p>Het woord nep duikt momenteel heel vaak op in het dagelijks spraakgebruik. Nepnieuws, nepinformatie, nepfoto’s. Zo las ik vandaag een bericht over nepbrieven die zouden zijn verspreid. Dat is bij nadere beschouwing een lastig begrip. In het woordenboek lees ik dat een brief een bewijsstuk is of een mededeling aan één of meerdere personen om iets te laten weten. Voor mij is een brief in de brievenbus een velletje papier met tekst, vaak in een envelop. Een nepbrief is dan iets dat lijkt op een envelop die bij nader inzien geen envelop is en waarin geen brief blijkt te zitten. Van wat het wel is, kan ik mij even geen voorstelling maken. Zijn er ook aangetekende nepbrieven? Zijn er neppostbodes? Dat laatste vast wel. Als die twee keer bellen, moet je extra oppassen.</p>
<p>Feit is dat in onze werkelijkheid steeds meer nep wordt. Zzp-ers zijn nepwerknemers als de opdrachtgever en de opdrachtnemer het er naar maken. En dat is toevallig weer wel waar…</p>
<p>Maar het wordt pas echt erg als je naar de VS afreist, je je paspoort laat zien en dat de douanebeambte dan zegt: Sorry, you are not welcome. You belong to a fake country…</p>Waarden en normen in onze cultuurtag:medianetwerk.ning.com,2016-09-14:2159784:BlogPost:2074312016-09-14T15:00:00.000ZGeertjan Benushttps://medianetwerk.ning.com/profile/GeertjanBenus
<p><a href="https://www.rijksoverheid.nl/documenten/toespraken/2016/09/05/de-paradox-van-de-vrijheid" target="_blank">De Paradox van de Vrijheid van Minister Edith Schippers</a></p>
<p>"Scherp en verfrissend" (NRC) of niet, op 5 september hield minister Edith Schippers de H.J. Schoo-lezing onder de titel “de paradox van de vrijheid”.<br></br> Zij hield die lezing in een tijd waarin het gevaar bestaat dat we met democratische middelen de democratie gaan afschaffen. Dat gevaar uit zich onder meer…</p>
<p><a href="https://www.rijksoverheid.nl/documenten/toespraken/2016/09/05/de-paradox-van-de-vrijheid" target="_blank">De Paradox van de Vrijheid van Minister Edith Schippers</a></p>
<p>"Scherp en verfrissend" (NRC) of niet, op 5 september hield minister Edith Schippers de H.J. Schoo-lezing onder de titel “de paradox van de vrijheid”.<br/> Zij hield die lezing in een tijd waarin het gevaar bestaat dat we met democratische middelen de democratie gaan afschaffen. Dat gevaar uit zich onder meer doordat nu al jarenlang met politieke en juridische middelen gepoogd wordt te tornen aan de godsdienstvrijheid, in een situatie waarin wij de scheiding tussen kerk en staat niet volledig hebben doorgevoerd. Frankrijk maakt die scheiding wél compleet. In Frankrijk noemen ze die scheiding Laïcisme. <br/> In Nederland is geprobeerd de Islam niet te definiëren als godsdienst zodat we de vrijheid van godsdienst in de grondwet kunnen handhaven. De rechter wees de pleitbezorgers onder meer op de definitie van Islam in het woordenboek. Hij kon om die reden niet meegaan met het pleidooi. <br/> Feit is ook dat met Abraham een belangrijke schakel bestaat tussen de Islam en het Christendom. Het wordt tijd dat we de Islamitische geestelijken een openbare en door iedereen te volgen stem geven in onze discussies als het gaat om de invloed van religie op onze samenleving en het wordt tijd dat we de scheiding tussen kerk en staat compleet maken. <br/> Edith Schippers zegt in haar Schoo-lezing dat onze cultuur een stuk beter is dan alle andere die zij kent. Zij noemt dan groepen die het in onze cultuur een stuk beter hebben dan in andere culturen: de vrouw, de homo, de transseksueel, de niet-machthebbers. De vraag is of zij dit standpunt overeind kan houden, zeker wanneer zij doelt op de groep niet-machthebbers.</p>
<p><em>De democratie en waarden en normen</em> <br/> Tot nu toe verbaas ik mij over hoe in de politiek gesproken wordt over waarden en normen in onze samenleving. We hebben hier dus westerse waarden en normen. Zoals de minister daarover spreekt, lijkt het er op alsof dit een statisch gebeuren is. Dat is echter niet het geval. De geschiedenis toont dat ook aan. De waarden en normen die <a href="https://www.youtube.com/watch?v=pptxLNugXlk" target="_blank">Bert Haanstra wist vast te leggen</a> (op 33,30 minuut) onder de toenmalige strandgangers, verschillen enorm van die van de huidige. Dan spreek ik uiteraard over een langere periode die hierover heen gegaan is. <br/> In algemene zin kan ik stellen dat waarden en normen in samenlevingen veranderen onder invloed van onderlinge beïnvloeding. Wie daarin niet gelooft in onze samenleving, gelooft niet in onze democratie. Dat betekent dat onze (westerse) waarden en normen voortgaand aan het veranderen zijn. Dat gebeurt in alle samenlevingen. Maar zeker de westerse waarden en normen zijn niet statisch omdat onze samenlevingen democratisch zijn. Het is mede om die reden niet mogelijk om ze te veralgemeniseren en ze te claimen. We kunnen tijdverschijnselen waarnemen en beschrijven als het om waarden en normen gaat, maar we kunnen onze waarden en normen niet hanteren als absoluut en vaststaand. Wij zouden dan een soortgelijke fout maken als de fanatiekelingen uit andere culturen die hún statische waarden en normen aan óns willen opdringen. <br/> Die voortgaande verandering in waarden en normen bestaat ook omdat wij steeds nadrukkelijker te maken krijgen met globalisering. Wij denken steeds vaker over onze eigen grenzen heen. En dat is nog lang niet gemakkelijk, zeker voor machthebbers. Dat onder meer toont de Brexit aan. Dat blijkt uit discussies over “het bewaken van de grenzen van Europa”. Dat blijkt uit de moeite die nodig is om eventuele vervolgeffecten van de Brexit tegen te gaan.</p>
<p><em>De westerse waarden en normen</em> <br/> Wij scharen Europa onder de westerse waarden en normen. Dan zij gezegd dat heel veel van onze waarden en normen uit het Christendom en uit het Jodendom komen: “aandoe wat u niet wil dat u geschiedt, ook de ander niet” is er één van. “Oog om oog tand om tand” komt zowel uit het Christendom als uit de Islam. In de bijbeI staan die waarden vooral in het oude testament, de koran erkent het nieuwe testament niet. Het nieuwe testament is een stuk vredelievender: “Wanneer je op je linker wang wordt geslagen, bied dan ook je rechter aan”. Uit het nieuwe testament komt: “Heb uw vijanden lief”. In Lukas 8: 4 – 15 staan zelfs adviezen voor de boer als het om zaaien gaat. Namelijk zaad dat op de rotsen valt, komt niet uit. <br/> Uit de bijbel zijn waarden en normen te halen voor in het huwelijk. Ik doe een greep: “Huwelijkse partners die tegen elkaar liegen, spelen met vuur. Efeze 4:25 zegt: “Legt daarom de leugen af en spreekt de waarheid, ieder met zijn naaste, omdat wij leden zijn van elkander”. Neem de tijd om naar elkaar te luisteren en wees geïnteresseerd in elkaar. In 1 Kor.12:26 staat dat we met elkaar mee moeten lijden en elkaar ook moeten laten delen in de vreugde. In Efeze 5:29 staat dat de man z´n vrouw moet koesteren. Menige relatie is langzaam van alle glamour ontdaan, doordat er niets zachts meer overbleef. Men gaat ruw met elkaar om en de liefde verdwijnt. In Spreuken 17:22 staat, ”een vrolijk hart bevordert de genezing, maar een verslagen geest doet het gebeente verdorren”. Mensen die altijd maar klagen en nooit eens een grapje maken, zijn een kwelling voor hun omgeving. En over seksualiteit lees ik op de website <a href="https://herboldblog2.wordpress.com/2013/03/11/adviezen-voor-een-gelukkig-huwelijk/" target="_blank">van de evangelist Henk Herbold</a> dat In Filip.2:3,4 staat “...en ieder lette niet slechts op zijn eigen belang, maar ieder lette ook op dat van anderen. Op het vlak van deze waarden en normen deden zich in de loop der jaren heel veel veranderingen voor. <br/> Volgens het CBS eindigden in 2014 35.000 huwelijken in Nederland. De huwelijkse trouw is een beetje sleets geworden en nogal economisch gemotiveerd. Soms worden huwelijken zelfs oneigenlijk gebruikt, namelijk om immigranten een status te geven. Het komt voor. We leven daarmee, ook omdat de bewijslast lastig en gecompliceerd is. Economische waarden en normen geven dan vaak de doorslag, zeker als de immigrant zichzelf voorziet in zijn eigen levensonderhoud. <br/> Mijn stelling is dat elke samenleving ervoor bedoeld is om mensen in verbondenheid met elkaar te laten samenleven. Ik kan als wereldburger de aard van die verbondenheid in een samenleving afwijzen omdat ik bepaalde grondwaarden in die andere samenleving afwijs, maar in mijn ogen zijn verschillende samenlevingen als ordening waarin mensen in verbondenheid met elkaar samenleven, gelijkwaardig. De mate waarin ik mijn vrijheden koester maakt dat ik zeker weet niet te zullen aarden in die andere samenleving, waarin ik de vrijheden niet geniet die ik tot nu toe wel genoot in onze samenleving. Dat is en blijft hoe dan ook een persoonlijke beleving. Die persoonlijke beleving kan ik echter niet als uitgangspunt hanteren voor de beoordeling van andere samenlevingen ten opzichte van die waarin ik leef. Dat kan de minister niet en dat kan de kritische immigrant ook niet.</p>
<p><em>De waarden en normen in ons bestuur</em> <br/> Als je zegt dat onze cultuur zoveel beter is dan andere culturen, moet je dat als bestuurder wel waarmaken. Wanneer de minister president dan het taalgebruik gaat overnemen van één van de doelgroepen van de politieke partij die hem heeft voortgebracht, onderscheidt hij zich in zijn functie niet meer van die doelgroep. Wanneer hij dan dacht met dat taalgebruik stemmen te winnen, toont hij daarmee <em>inhoudsloosheid</em> aan. Dan gaat het hem om het resultaat, niet om de manier waarop hij dat resultaat behaalt. Daarmee geeft deze bestuurder een voorbeeld voor de samenleving dat in vele gevallen in het maatschappelijke geen stand zal houden: een dief die dit principe volgt in zijn verdediging voor de rechter, zal door die rechter toch veroordeeld worden om de manier waarop hij tot zijn winst gekomen is.</p>Voor wie ik liefhebtag:medianetwerk.ning.com,2016-08-02:2159784:BlogPost:2067782016-08-02T20:00:00.000ZGeertjan Benushttps://medianetwerk.ning.com/profile/GeertjanBenus
<div class="mtm _5pco"><div class="text_exposed_root text_exposed" id="id_57a0fe262029c0241523600"><p><strong>Juist op 31 juli en 1 augustus heeft verbinding voor mij een bijzondere betekenis. Elk jaar opnieuw. Behalve zaad voor de verwe</strong><span class="text_exposed_show"><strong>kking, is in een mensenleven ook nog een beetje geest nodig. En niet een keer in een goed gesprek, maar jaar in jaar uit, gedurende een mensenleven. Laat ik het “geestdrift” noemen. Een drijfkracht om te leven en…</strong></span></p>
</div>
</div>
<div class="mtm _5pco"><div id="id_57a0fe262029c0241523600" class="text_exposed_root text_exposed"><p><strong>Juist op 31 juli en 1 augustus heeft verbinding voor mij een bijzondere betekenis. Elk jaar opnieuw. Behalve zaad voor de verwe</strong><span class="text_exposed_show"><strong>kking, is in een mensenleven ook nog een beetje geest nodig. En niet een keer in een goed gesprek, maar jaar in jaar uit, gedurende een mensenleven. Laat ik het “geestdrift” noemen. Een drijfkracht om te leven en om te vieren dat je leeft.</strong></span></p>
<div class="text_exposed_show"><p>Als het gaat om verbinding, voel ik mij in de eerste plaats verbonden met anderen van mijn keuze. Niet in de eerste plaats met hen die zich familie weten. Familie heeft mij niet gekozen en wij hebben elkaar niet uitgezocht.</p>
<p>In de tweede plaats voel ik mij verbonden met mijn ouders. Niet in de eerste plaats omdat zij mijn bestaan hebben veroorzaakt. Vooral omdat ik hun genen bij mij draag en omdat ik eigenschappen vertoon waardoor belangrijke anderen in mijn leven iets in mij van hen herkennen.</p>
<p>In de derde plaats voel ik mij verbonden met anderen vanwege de Nederlandse taal. Dan gaat het vooral om de praktijk van alle dag. Huis, tuin en keukentaal. Een boodschap doen, de parkeerwacht te woord staan, een spontaan gesprek met de buren, een afspraak met een vriend, deelnemen aan een cursus. <br/> De Nederlandse taal is nu opgenomen in de Nederlandse grondwet. Misschien wel ingegeven door mensen die al lang voordat ze stierven de geest hadden gegeven. Bijvoorbeeld als horige aan de werkgever of aan één of ander instituut. De opname in de grondwet heeft in mijn beleving iets dwingends. Verbinding blijft wat mij betreft gaan om keuzen van mensen voor anderen. Een huwelijk is leeg en een leugen als de geest ontbreekt. Een contract is niets waard wanneer de contractanten zich niet in de eerste plaats met elkaar verbonden voelden bij het aangaan van het contract.</p>
<p>Volwassenen maken op enig moment in hun leven keuze voor het nemen van kinderen. Die keuze zit diep in mensen geworteld. Kinderen kunnen volwassenen vleugels geven. Volwassenen kunnen hun visie op de wereld doorgeven aan hun kinderen. Dat gaat bijna als vanzelf en bijna ongemerkt. En wanneer zij hun visie op de samenleving niet doorgeven, wanneer hun visie op de samenleving op één bordje past met een spreuk aan de wand, zit er ergens iets niet goed. Wanneer de visie van volwassenen niet meer is dan achterdocht voor al het onbekende, is er iets mis.</p>
<p>Aan mijn verbinding met anderen vanwege de Nederlandse taal zijn woorden gegeven door het Algemeen Nederlands Verbond. Dit verbond heeft de volgende doelstellingen.<br/> • “De handhaving en de ontplooiing van de Nederlandse taal- en cultuurgemeenschap waar ook ter wereld<br/> • de bevordering van de culturele integratie van Nederland en Vlaanderen<br/> • het onderhouden van de verbindingen met de verwante taal, het Afrikaans, en met de daarmee verbonden cultuurgemeenschappen.”<br/> Inmiddels horen daarbij in mijn beleving alle mensen uit andere culturen die voor Nederland hebben gekozen en zich tussen alle voetangels en klemmen door hebben gewurmd die de Nederlandse staat voor hen bedacht heeft. Het gaat mij ook om alle mensen uit andere culturen die de Nederlandse taal zijn gaan beheersen en iets aan de Nederlandse cultuur hebben toegevoegd. <a href="http://www.npo.nl/spekkoppen-en-kaasbelgen/25-10-2014/VPWON_1232166" target="_blank">Er zijn bijvoorbeeld schrijvers uit andere culturen</a> wier producten een verrijking zijn van de Nederlandse taal.<br/> Zie ook deze aflevering: <a href="http://www.npo.nl/spekkoppen-en-kaasbelgen/08-11-2014/VPWON_1232168">http://www.npo.nl/spekkoppen-en-kaasbelgen/08-11-2014/VPWON_1232168</a></p>
<p>Als familie “ons kent ons” wordt, met dwingend opgelegde mores die je moet slikken, omdat je anders verstoten wordt, loopt familie het risico een broedplaats te worden van nationalisme. Liever dan mij daarbij aan te sluiten, kies ik de mensen om mij heen met wie ik sparren kan. Mensen die mij inspireren en die ik kan inspireren.</p>
<p>Het nationalisme zit soms in onverdachte hoek. De westerse mogendheden die lang op zich lieten wachten voordat ze op de militaire coup in Turkije reageerden, zetten mij net zo goed aan het denken als een president die na de mislukte coup alle macht naar zich toetrekt. In een echte democratie zien de machthebbers critici als uitdagers van het intellectueel vermogen waarmee het land juist te besturen is.</p>
<p>Machthebbers in een democratie laten zich juist graag uitdagen en houden de bestuurlijke discussies juist graag gaande. Dat is iets anders dan een bully die dreigende taal uitslaat voor een groepje fans (ik zeg bewust geen "kiezers") in de Verenigde Staten en die beloften doet waarmee geen weldenkend mens een land zou willen besturen. <br/> Machthebbers in een democratie respecteren de trias politica en doen uitspraken die de verschillende machten in stelling brengen, inplaats van dat zij maatregelen nemen waarmee bijvoorbeeld de rechterlijke macht (als één van de drie machten van de trias politica) geen weegschaal meer in de hand houdt maar een knuppel van de heersende macht.</p>
</div>
</div>
</div>
<div class="lfloat _ohe"><div class="_6ks"><div class="_6l- __c_"><div class="uiScaledImageContainer _6m5 fbStoryAttachmentImage" style="width: 487px; height: 255px;"><img class="scaledImageFitWidth img" src="https://external.xx.fbcdn.net/safe_image.php?d=AQA8XT-YIPmziJsG&w=487&h=255&url=http%3A%2F%2Fimages.poms.omroep.nl%2Fimage%2F528646.png&cfs=1&upscale=1" alt="" height="255" width="487"/></div>
</div>
</div>
<div class="_3ekx _29_4"><div class="_6m3 _--6"><div class="mbs _6m6 _2cnj _5s6c"><a href="http://l.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.npo.nl%2Fspekkoppen-en-kaasbelgen%2F08-11-2014%2FVPWON_1232168&h=gAQEuEglF&enc=AZN1LUQpsaJuQ4kqc7dcTtHU-JSrPq9PejEd6dTglH7wpQZQTSSvsuCT2r8TLafBT4rCgRKm4J2UtIn9hODEhkED-MEwJQo8I1KRsa5ifsk728FuMhiRFwy74rIvGQL4DLVOlIpvoP-Ffi4yp5rgm8WpQYM1_5TJYXp4f0VVMkuI4TIfvPbyjnlTlzgYl_L825k1c0qYcuhzPql6KZkYcEiY&s=1" rel="nofollow" target="_blank">Spekkoppen en kaasbelgen - Spekkoppen en Kaasbelgen</a></div>
<div class="_6m7 _3bt9">Een literaire inburgeringsroadmovie met auteurs Stefan Hertmans, Yasmine Allas, Robert Vuijsje en Birsen Taspinar. Zij maken een reis door Nederland en Vlaanderen met de Nederlandse taal als gids.</div>
<div class="_59tj _2iau"><div><div class="_6lz _6mb ellipsis">npo.nl</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>Berichten uit de samenleving, deel 1, vervolg, Uitspraak in de Urgendazaaktag:medianetwerk.ning.com,2015-06-24:2159784:BlogPost:1972502015-06-24T17:00:00.000ZGeertjan Benushttps://medianetwerk.ning.com/profile/GeertjanBenus
<div class="xg_headline xg_headline-img xg_headline-2l" style="margin: 0px 0px 1em 5px; padding: 0px; line-height: 14.1818294525146px; clear: left; word-wrap: break-word; color: #5e5e5e; font-size: 10.9090995788574px;"><div class="tb" style="margin: 0px 0px 1em 76px; padding: 0px; line-height: 1.5; xg-p: relative;"></div>
</div>
<div class="xg_headline xg_headline-img xg_headline-2l" style="margin: 0px 0px 1em 5px; padding: 0px; line-height: 14.1818294525146px; clear: left; word-wrap: break-word; color: #5e5e5e; font-size: 10.9090995788574px;"><div class="tb" style="margin: 0px 0px 1em 76px; padding: 0px; line-height: 1.5; xg-p: relative;"><h1 style="margin: 0px; line-height: 1.2em; clear: none; font-size: 2.4em; font-weight: normal; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, 'Lucida Sans Unicode', 'Lucida Grande', Arial, sans-serif; xg-p: relative; bottom: -0.25em; padding: 0px !important; text-align: left;"><span class="font-size-2" style="font-size: 1em; line-height: 1.43em; font-family: 'Lucida Grande', 'Lucida Sans Unicode', sans-serif; background-color: transparent;">Vandaag deed de rechter uitspraak</span><span class="font-size-2" style="font-size: 1em; line-height: 1.43em; font-family: 'Lucida Grande', 'Lucida Sans Unicode', sans-serif; background-color: transparent;"> in de Urgendazaak.</span></h1>
<h1 style="margin: 0px; line-height: 1.2em; clear: none; font-size: 2.4em; font-weight: normal; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, 'Lucida Sans Unicode', 'Lucida Grande', Arial, sans-serif; xg-p: relative; bottom: -0.25em; padding: 0px !important; text-align: left;"><span class="font-size-2" style="font-size: 1em; line-height: 1.43em; font-family: 'Lucida Grande', 'Lucida Sans Unicode', sans-serif; background-color: transparent;">Urgenda tegen de Staat der Nederlanden.</span></h1>
<ul class="navigation byline" style="margin: 0px; padding: 0px; line-height: inherit; font-size: 1.2em; width: auto; xg-p: relative; z-index: 5; bottom: -0.25em; clear: none; float: none; border: 0px; background-color: transparent !important;">
<li style="margin: 0px; padding: 0px; line-height: 1.43em; font-size: 1em; list-style: none; float: none;"><p style="margin-bottom: 0.5em; padding: 0px; line-height: inherit; font-size: 1em; min-height: 1em; text-align: left;">Deze uitspraak is op video gezet. Die geef ik graag hierbij door: </p>
<p style="margin-bottom: 0px; padding: 0px; line-height: inherit; font-size: 1em; min-height: 1em; text-align: left;"><a rel="nofollow" href="https://www.youtube.com/watch?v=3W71TxycYGw" target="_blank" style="text-decoration: none; color: #008080;">Uitspraak in de Urgendazaak</a></p>
</li>
<li style="margin: 0px; padding: 0px; line-height: 1.43em; font-size: 1em; list-style: none; float: none;"><a href="http://bit.ly/1Ig7p5F" target="_blank">Hier staat het integrale vonnis</a></li>
</ul>
</div>
</div>Jeroen Pauw en beledigen, een maatschappelijk aftasten van wat van deze tijd istag:medianetwerk.ning.com,2015-05-07:2159784:BlogPost:1964912015-05-07T15:00:00.000ZGeertjan Benushttps://medianetwerk.ning.com/profile/GeertjanBenus
<p><a href="http://www.npo.nl/pauw/06-05-2015/VARA_101372762">http://www.npo.nl/pauw/06-05-2015/VARA_101372762</a> (van 2,5 min tot ongeveer 22 min) </p>
<p><strong>Sinds 6 mei 2015 lijkt belediging zijn plek weer te heroveren in het spraakgebruik in Nederland. Het fenomeen was even niet actueel, maar het is weer terug. Sinds rond 800/900 na Chr. de Noormannen met hun knuppels in ons gebied kwamen huishouden, ontwikkelde zich eeuwenlang een zekere cultuur in de Lage Landen. We raakten in de…</strong></p>
<p><a href="http://www.npo.nl/pauw/06-05-2015/VARA_101372762">http://www.npo.nl/pauw/06-05-2015/VARA_101372762</a> (van 2,5 min tot ongeveer 22 min) </p>
<p><strong>Sinds 6 mei 2015 lijkt belediging zijn plek weer te heroveren in het spraakgebruik in Nederland. Het fenomeen was even niet actueel, maar het is weer terug. Sinds rond 800/900 na Chr. de Noormannen met hun knuppels in ons gebied kwamen huishouden, ontwikkelde zich eeuwenlang een zekere cultuur in de Lage Landen. We raakten in de loop van de tijd de Noormannen kwijt en kregen andere heersers en overheersers. Wij ontwikkelden een zekere beschaving. Misschien wel omdat de Noormannen de huizen afbrandden en de vrouwen verkrachtten en de bevolking vond dat ze daarmee toch beslist te ver waren gegaan, dat hieraan grenzen gesteld moesten worden. Wij rekenen ons nu tot de Westerse beschaving. Zo kunnen we in onze moderne tijd welbespraakt over dit onderwerp uitweiden in aanwezigheid van plegers, beschouwers, verdedigers en publiek.</strong></p>
<p>Zou een dappere Saks het hebben geroepen in 850 na Christus “Neuk die Noorman!”? En zou die Noorman dan bleek zijn weggetrokken, met zijn knuppel wat ongemakkelijk achter z’n rug? Jeroen Pauw is 1165 jaar na de Noormannen dapper genoeg om de grenzen te verkennen van wat volgens de wet op dit gebied in 2015 toelaatbaar is. Is die term in de Engelse taal gebezigd tegen de koning, geoorloofd en moet beledigen eigenlijk nog wel in het wetboek staan? “Het is toch eigenlijk niet meer van deze tijd” dat op beledigen sancties staan in wetten. Niet van deze tijd iemand te vervolgen, omdat hij je beledigd heeft.</p>
<p class="MsoNormal">Een dergelijke uitroep zou de koning worst zijn, veronderstelde Jeroen Pauw anders gezegd in zijn eigen woorden. Volgens een toeschouwer in het programma mocht “Fuck You” zelfs hard. Het onderwerp was ruim 20 minuten zendtijd waard. Ik geef toe, de bespreking had komische details.</p>
<p class="MsoNormal">Geheel in lijn met de meest recente ontwikkelingen in onze westerse beschaving werd de kwestie uitgekleed tot op een vergelijk tussen de kosten die ermee gemoeid zijn, mocht een pleger een rechtszaak verliezen. Een belediging van de koning kost 20 keer meer dan wanneer de belediging een willekeurige burger treft. Met de vraag of beledigen als grond voor vervolging nog wel van deze tijd is, kwam bij mij de vraag op of als de koning het goed vindt en de wet wordt afgeschaft, burgers dan onderling en ongeremd flink tekeer kunnen gaan. Is op 6 mei 2015 een begin gemaakt aan een hardvochtige tijd van ongeremd beledigen? Krijgen we de prijs “meest doeltreffende belediging van het jaar” en gaat Jeroen Pauw die uitloven? Waar zit het eind aan deze nieuwe wending in onze beschaving?</p>
<p class="MsoNormal">De kwestie werd diepgaand onderzocht in het programma. Fuck You leek mij bij aanvang van de uitzending een aanzet tot actie. De pleger noemde het zijn mening. In het <a href="http://nl.bab.la/woordenboek/engels-nederlands/fuck-you">http://nl.bab.la/woordenboek/engels-nederlands/fuck-you</a> staat als eerste vertaling “rot op”. De uitdrukking schijnt meerdere betekenissen te hebben. Maar “oprotten” is in de gebiedende zin gezegd, een oproep tot verdwijnen. Sinds Harry Potter hebben we in de Angelsaksische cultuur daarvoor een verdwijnmantel, an invisibility cloak. Toch klinkt in de Engelse taal “Ik werp u de verdwijnmantel toe” heel anders dan Fuck You. “I can’t see what you mean” zou dan een ingewikkelde en nader te duiden reactie zijn van het subject.</p>
<p class="MsoNormal">In één maand (april) vond ik 22 rechterlijke uitspraken op de zoekterm “belediging”. Daarbij zitten ook zaken die de onderlinge relatie tussen burgers aangaan. Kennelijk is het motief om de ander voor de rechter ter verantwoording te roepen nog niet volledig uit onze samenleving weg. Een van de zaken betreft het gerechtshof in Den Bosch in een zaak van het OM tegen een verdachte: vrijspraak van belediging van een politieambtenaar. Tijdens een verhoor bij de raadsheer-commissaris had de verdachte, een advocaat, in een verzuchting en zacht “sukkel” gezegd. Maar in Amsterdam vindt in april nog een zaak plaats waarbij van belediging sprake zou zijn van huurders onderling. In die zaak is uitspraak gedaan op grond van overlast en intimidatie.</p>
<p class="MsoNormal"><i><span class="font-size-3">Conclusie<br/></span></i> Juridisch gezien had het praatprogramma van Jeroen Pauw een omissie. Als het gaat om beledigen (onder meer van de Koning) gaat het om opzettelijkheid. In dat opzicht doet de context ertoe. Iemand die opzettelijk en weloverwogen de gewraakte uitspraken doet, is schuldig volgens de wet. Dit onomstotelijk aantonen en bewijzen is dan een andere kwestie.</p>
<p class="MsoNormal">Is belediging als grond voor vervolging uit de tijd? Misschien. Het aantal succesvolle vervolgingen neemt af. <a href="http://jure.nl/belediging">Kijk maar</a>. Maar wanneer in april 2015 toch nog 22 uitspraken zijn gedaan waarin de term belediging voorkomt, vind ik het praatprogramma wel erg voorbarig en van de samenleving weg kijkend in zijn conclusie dat het “niet van deze tijd” is.</p>
<p class="MsoNormal">Wat mij betreft is de hamvraag of het bij onze beschaving past om belediging als grond voor vervolging uit het wetboek te schrappen. Hoe beschaafd gedragen we ons van nature waardoor belediging als vervolggrond niet meer nodig is? Hoe beschaafd waren de aanwezigen in het programma? Ik weet het niet. Het was wel weer leuke televisie. Jeroen Pauw kan het hoe dan ook mooi zeggen.</p>
<p class="MsoNormal">Vandaag 8 mei, las ik in Trouw dat de discussie niet moet zijn gegaan over het schrappen van alle artikelen uit de wet in verband met beledigen. Het ging alleen om de artikelen <a href="http://www.wetboek-online.nl/wet/Sr.html" target="_blank">111 t/m 113 in het wetboek van Strafrecht</a>. Die hebben betrekking op Majesteitsschennis. Daarover laat ik mij niet anders uit dan dat de Koning deel uitmaakt van onze Rechtsstaat. De Rechtsstaat staat of valt niet met uitspraken over of artikelen in het wetboek van Strafwet al of niet uit de tijd zijn. <br/> Hoewel de meningen over de Rechtsstaat momenteel verdeeld zijn, ga ik ervan uit dat we de Rechtsstaat serieus blijven nemen. De vraag is of we dat doen met alleen deze afweging over een concrete uitlating. Inmiddels heeft het <a href="http://nos.nl/artikel/2034461-om-trekt-dagvaarding-wegens-majesteitsschennis-in.html" target="_blank">OM de dagvaarding ingetrokken</a> en gaat het ministerie opnieuw studeren. </p>Professor Marc van Oostendorp from Leiden University invests in the prospering future of at least the EUtag:medianetwerk.ning.com,2015-04-16:2159784:BlogPost:1964392015-04-16T16:30:00.000ZGeertjan Benushttps://medianetwerk.ning.com/profile/GeertjanBenus
<p><a href="http://www.nieuws.leidenuniv.nl/nieuws-2015/mooc-miracles-of-language-divers-en-interactief.html">For more information in Dutch</a><br></br> <em>This message is aiming an international community and therefore it has been written in English.</em></p>
<p>MOOC means Massive Open Online Course. I started with …</p>
<p><a href="http://www.nieuws.leidenuniv.nl/nieuws-2015/mooc-miracles-of-language-divers-en-interactief.html">For more information in Dutch</a><br/> <em>This message is aiming an international community and therefore it has been written in English.</em></p>
<p>MOOC means Massive Open Online Course. I started with <b><span lang="EN-US" style="font-size: 11.0pt; font-family: 'Calibri','sans-serif'; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: 'Times New Roman'; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-language: EN-US; mso-bidi-language: AR-SA;" xml:lang="EN-US">“<a href="https://www.coursera.org/course/humanlanguage">Miracles of Languages, an introduction to Linguistics.</a>”</span></b> The classes are diverse and interactive.</p>
<p>I unilaterally met this brave professor from behind my screen. I followed some of the video registrations of his classes about linguistics. I know now in some extend what linguists do and I draw some conclusions. One of these is: <strong>the EU should be governed by linguists</strong>.</p>
<p>All members of the EU parliament should follow this free study on the internet and they will find out that the EU-member states have more in common than just a name (EU) and a currency (the euro). These members shall find out that they all easily can feed the EU with their acknowledgement of diversity and commonness in a natural way.</p>
<p><span class="font-size-3">My explanation<br/></span>With this professor and his initiative, the EU will become a place of understanding its own complexity and the EU-government will understand the place the EU has to claim in the world.</p>
<p>Using a language is the mere human. Humans are bound to search their roots. And humans are bound to look for adventure. So the spirit in the EU should be an interaction between these characteristics. The EU has languages in common, even more than 28. So this makes another reason why linguists should govern the EU. Or at least governed by politicians, understanding the linguistical approach of mankind on the aspect of communication.</p>
<p><em><span class="font-size-3">Governing the EU is a matter of communication<br/></span></em> The following characteristics languages have (1) discrete infinity, (2) displacements and (3) joint attention. This is all what the EU-parliament needs, to be able to govern.</p>
<p>After this course, we understand how difficult communication is and how much efforts we need to make ourselves being understood. But it is humanlike to make these efforts. I learned as well that linguists work in diverse places. So not only to work in Brussels, but also in places like the library, the “bush”, the closet, the laboratory and in the street. We can find these places all over the EU. That is a huge advantage.</p>
<p><em><span class="font-size-3">Conclusion<br/></span></em> I recommend this course to all of us, not only to the members of the EU-parliament. Shakespeare’s Hamlet said: <a href="http://www.artofeurope.com/shakespeare/sha8.htm" style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">“to be or not to be, that is the question”</a><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">. </span>Someday some EU-governor will say: to communicate or not, that is the question, shall we hide in fear or shall we thrive for understanding, shall we prove our humanity and show how we distinct us humans from deer and let us rise in compassion in order to prosper all in differences…</p>Berichten uit de samenleving, deel 1: De Nederlandse Staat krijgt te maken met dwangtag:medianetwerk.ning.com,2015-04-08:2159784:BlogPost:1958882015-04-08T14:36:08.000ZGeertjan Benushttps://medianetwerk.ning.com/profile/GeertjanBenus
<p><span class="font-size-1"><i>Dit is een nieuwe serie. Een serie om te informeren. Een brug vanuit Ambtenaar 2.0 naar de samenleving of misschien wel net andersom. Ten slotte sta ik met één been in het ambtelijke én met één been in de rest van de samenleving. Vanaf 2009 maak ik dat duidelijk door columns te schrijven op zowel <a href="http://ambtenaar20.ning.com/profile/GeertjanBenus?xg_source=activity">Ambtenaar 2.0</a> als op het Nederlands Medianetwerk.</i></span></p>
<p><b><i>In deze…</i></b></p>
<p><span class="font-size-1"><i>Dit is een nieuwe serie. Een serie om te informeren. Een brug vanuit Ambtenaar 2.0 naar de samenleving of misschien wel net andersom. Ten slotte sta ik met één been in het ambtelijke én met één been in de rest van de samenleving. Vanaf 2009 maak ik dat duidelijk door columns te schrijven op zowel <a href="http://ambtenaar20.ning.com/profile/GeertjanBenus?xg_source=activity">Ambtenaar 2.0</a> als op het Nederlands Medianetwerk.</i></span></p>
<p><b><i>In deze eerste aflevering staat een rechter centraal: <a href="https://www.rechtspraak.nl/Organisatie/Hoge-Raad/OverDeHogeRaad/Organisatie/Pages/MrJ%28Jaap%29Spier,advocaat-generaalHogeRaad.aspx">Jaap Spier advocaat generaal bij de Hoge Raad</a>. Jaap Spier schreef samen met de filosoof <a href="http://www.yale.edu/macmillan/globaljustice/pogge.html">Thomas Pogge</a> van de Amerikaanse Yale University <a href="http://www.yale.edu/macmillan/globaljustice/Oslo%20Principles.pdf">“The Oslo Principles”.</a> Jaap Spier beschouwt dat document “als een steun in de rug voor politici die zich hard willen maken voor <a href="http://www.europa-nu.nl/id/vhesf063wxu9/europese_aanpak_klimaatverandering">klimaatpolitiek</a> en die het beleid moeten uitleggen aan hun kiezers”. Montesquieu, de man van de scheiding der machten, zou minimaal één wenkbrauw hebben opgetrokken. Ik zou het hem hebben kunnen uitleggen. Reden te meer om met dit onderwerp mijn serie te beginnen.</i></b></p>
<p>Vanochtend stond in Trouw dit voorpaginabericht:</p>
<p><a href="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/401261545?profile=original" target="_self"><img src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/401261545?profile=RESIZE_1024x1024" width="750" class="align-full"></a></p>
<p>Het principe is duidelijk. De regels zijn geformuleerd in <a href="http://www.europa-nu.nl/id/vjmhfqyoelrv/klimaatconferentie_lima_2014_cop2014">de klimaattop in Lima</a> vorig jaar. Sinds de jaren 60/70 van de vorige eeuw worden klimaattops gehouden en de doelstellingen worden maar niet nagestreefd. De eerstvolgende <a href="http://www.europa-nu.nl/id/vjmhg41ub7pp/klimaatconferentie_parijs_2015_cop21">top zal plaatsvinden in Parijs</a>. Van 30 november tot en met 11 december 2015. Daar moet dan het akkoord uit Lima ondertekend worden dat dan in 2020 in werking zal treden. Daar gaat het de advocaat generaal bij de Hoge Raad om.</p>
<p>Deze rechter wil de Nederlandse staat dwingen zich nu alvast aan het tot nu toe bekende akkoord te houden. <a href="http://www.volkskrant.nl/wetenschap/gigantische-ijsvlakte-antarctica-staat-op-breken~a3851188/">Dit onder meer</a> willen Jaap Spier c.s. tegengaan dan wel voorkomen.</p>
<p>Volgende week <a href="http://www.windvogel.nl/?p=9157">14 april om 09.00 uur</a> treffen de Nederlandse Staat en <a href="http://www.urgenda.nl/">Urgenda</a> elkaar in Den Haag.</p>Boeddha beledigd, twee en een half jaar gevangenisstraf in Myanmartag:medianetwerk.ning.com,2015-03-18:2159784:BlogPost:1955832015-03-18T14:00:00.000ZGeertjan Benushttps://medianetwerk.ning.com/profile/GeertjanBenus
<p><strong>Myanmar ligt in Azië. Het is een republiek en in naam is het democratisch. Verdeeldheid bestaat over in hoeverre dit land democratisch is. Duidelijk is wel dat ongeveer 90% van de bevolking Boeddhist is. Dat is een overweldigende meerderheid en als je democraat in hart en nieren bent, houd je rekening met de minderheid, nu dan slechts 10% maar toch altijd de moeite waard in een rechtgeaard democratisch land.…</strong></p>
<p></p>
<p><strong>Myanmar ligt in Azië. Het is een republiek en in naam is het democratisch. Verdeeldheid bestaat over in hoeverre dit land democratisch is. Duidelijk is wel dat ongeveer 90% van de bevolking Boeddhist is. Dat is een overweldigende meerderheid en als je democraat in hart en nieren bent, houd je rekening met de minderheid, nu dan slechts 10% maar toch altijd de moeite waard in een rechtgeaard democratisch land.</strong></p>
<p><a href="http://www.nationsonline.org/oneworld/map/google_map_myanmar.htm">Uit dit land</a> kwam vandaag onderstaand bericht in het dagblad Trouw:</p>
<p><a href="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/401267078?profile=original" target="_self"><img src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/401267078?profile=RESIZE_1024x1024" width="750" class="align-full"></a></p>
<p>Dit nieuws viel mij extra op na de heftige gebeurtenissen in januari van dit jaar in Parijs en de nasleep ervan in Europa met diepgaande discussies over belediging van religieuze groepen en massaal bezochte wandeltochten in Parijs met tv-uitzending ervan over de hele wereld. Dit alles stond in het teken van vrijheid van meningsuiting.</p>
<p>Nu lijkt mij Gautama Boeddha met een koptelefoon op niet direct een uiting van je vrije mening. Een mening houdt in dat je je waarderend uitspreekt over iets of iemand, in negatieve dan wel in positieve zin. Een voorstelling van Boeddha met een koptelefoon is - historisch gezien - wél een onjuiste voorstelling van zaken. Gautama Boeddha werd ongeveer 450 voor Christus (onze jaartelling dus) geboren, weet men bij schatting. Hij heeft dus ruimschoots het tijdperk van de koptelefoons niet meegemaakt. De voorstelling die op de poster staat van Boeddha, is dus een fantasie en zeker niet “de waarheid”. <br> Wanneer je strikt in de boeddhistische leer bent, zou dat als beledigend ervaren kunnen worden. Over Boeddha gaat namelijk het verhaal dat hij op eigen kracht, dus zonder leraar, het inzicht heeft gekregen in de “waarheid”, in <a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Dhamma">de natuurlijke ordening der dingen</a>. Gautama Boeddha werd in een groot Aziatisch gebied een zeer gerespecteerd geestelijk leider.</p>
<p>Wereldwijd heeft het boeddhisme ongeveer 415 miljoen aanhangers. Boeddhisten gaan uit van niet vijf maar zes zintuigen. Het zesde zintuig is de gewaarwording van ideeën. Mijns inziens is dat zesde zintuig te vergelijken met “inspiratie opdoen”.</p>
<p>Zo kreeg ik mijn inspiratie voor dit artikel in het Nederlands Medianetwerk uit het bericht in Trouw over dit vonnis in een voor mij ver weg gelegen land. Had Trouw dit bericht niet doorgegeven, had ik mijn inspiratie niet gehad. Ik pleit daarom de makers van de poster vrij van belediging. Zij zorgden er immers voor dat ik mij een beetje verdiept heb in het boeddhisme en dat ik die verdieping doorgeef in dit grote sociale netwerk.</p>
<p>Alleen als de rechter op de stoel van Boeddha zou mogen zitten, zou een of ander vonnis te rechtvaardigen zijn. De vraag is wel in welke mate hij zich met dergelijke aardse zaken zou bezig houden. Hij was verlicht. De vraag is en blijft in ieder geval: wat zou Boeddha zelf vinden van de in eerste aanleg via een poster feestelijke verspreiding van denkbeelden die in verband met zijn persoon zijn gebracht?…</p>Montesquieu, religie en de politiek in onze huidige samenlevingtag:medianetwerk.ning.com,2015-02-07:2159784:BlogPost:1944922015-02-07T14:00:00.000ZGeertjan Benushttps://medianetwerk.ning.com/profile/GeertjanBenus
<p><span class="font-size-1"><em>Gedurende nu ruim twee weken staat onderstaand artikel op de voorpagina van Ambtenaar 2.0. Ambtenaar 2.0 heeft in de afgelopen tijd nogal veel te maken met unexpected error 500. Om die reden herhaal ik mijn artikel in dit netwerk.</em></span><br></br> <span class="font-size-1"><em>Ik schreef dit artikel door uit te gaan van onze grondwet. Om een staatkundige oplossing te vinden in het maatschappelijke. Ik publiceer uiteenlopende artikelen sinds 2009. Dit onderstaand…</em></span></p>
<p><span class="font-size-1"><em>Gedurende nu ruim twee weken staat onderstaand artikel op de voorpagina van Ambtenaar 2.0. Ambtenaar 2.0 heeft in de afgelopen tijd nogal veel te maken met unexpected error 500. Om die reden herhaal ik mijn artikel in dit netwerk.</em></span><br/> <span class="font-size-1"><em>Ik schreef dit artikel door uit te gaan van onze grondwet. Om een staatkundige oplossing te vinden in het maatschappelijke. Ik publiceer uiteenlopende artikelen sinds 2009. Dit onderstaand artikel schreef ik als reactie op de discussies die oplaaien sinds de gruweldaden van criminelen in Frankrijk.</em></span><br/> <em><span class="font-size-1">Uiteraard schreef ik dit artikel niet vanuit mijn professie: verslaglegger, notulist. Tegen mensen die zeggen: "Schoenmaker blijf bij je leest", zeg ik: als staatsburger wordt van mij verwacht dat ik mij aan de wet houd. Als professional zal ik zéker binnen de wet moeten blijven. De vraag is nu: zegeviert in Nederland de emotie en de traditie, of zegeviert het gezond verstand en onze beschaving? Ik ga als burger voor dat laatste. Wee de professionals die als opdrachtnemers van de overheid te maken hebben met louter emotie en traditie. Dat zou in mijn ogen waanzin zijn en zou niets met besturen te maken hebben. </span><br/> <span class="font-size-1">Ik vraag uw aandacht voor mijn artikel</span>: </em></p>
<p><strong>Dit artikel schrijf ik vanuit vraagstellingen over de inrichting van onze staat, onze bestaande wettelijke structuren, en eerst en vooral de Nederlandse grondwet. Dit is absoluut bedoeld als een bijdrage in het kader van Ambtenaar 2.0. Als mijn artikel als naief wordt ervaren, vraag ik de lezer het kader te veranderen waar vanuit hij leest. Dit is een vraagstelling in het staatkundige, niet in het politieke.</strong> <br/> <b><a rel="nofollow" href="http://bit.ly/1vDVngo">In één van mijn blogs</a> gericht op een internationaal gezelschap, schreef ik het volgende: I fully agree with this professor.</b> <b>I think, if it comes to leading countries, cultural and religious differences should not be subjects of democratic processes. </b><b>Ik heb niet gecontroleerd of de professor het wel eens is met mij. Het instituut heeft mijn bijdrage geplaatst op zijn website. </b></p>
<p>De professor heet dr. Sam Potolicchio. Wikipedia schrijft over hem: “Sam Potolicchio is the Distinguished Professor and Department Chair of Global Leadership Studies at the Russian Academy of National Economy and Public Administration, the largest university in Europe, and is President of the <a rel="nofollow" href="http://pglf.org/">Preparing Global Leaders Foundation</a>, an international leadership training program with campuses in Russia, Macedonia, Jordan and the United States.” <br/> Om te voorkomen dat bestaande politieke partijen een verkeerd beeld krijgen van mijn ingenomen stelling als zou de religie als inspiratie voor het maatschappelijke in het politieke niet mogen bestaan, licht ik mijn stelling toe in deze blog.</p>
<p>Het CBS expliciteert de volgende religies in <a rel="nofollow" href="http://bit.ly/1nT1lbi" target="_blank">De religieuze kaart van Nederland over de periode 2010 – 2013</a> Katholiek, Hervormd, Gereformeerd, PKN, Islamitisch, Joods, Hindoeïstisch, Boeddhistisch. Dan zijn er volgens dat rapport nog “de overige”. Te zien is in openbare politieke en maatschappelijke debatten dat herhaaldelijk de islam als religie opduikt. Dan gaat het meestal over extremisme. De extremisten beweren dan regelmatig dat zij geweld hebben gepleegd in naam van hun God. De laatste trend in de media is dat dit wordt ontzenuwd door hun religieuze leiders. Dit is niet de islam. Ik zie dat als een positieve ontwikkeling voor onze samenlevingen.</p>
<p>Wanneer ik zeg dat culturele en religieuze verschillen niet tot onderwerp van de democratische processen gemaakt moeten worden, bedoel ik dat zodra politieke partijen zich bijvoorbeeld christelijk of islamitisch gaan noemen, er verwarring kan gaan ontstaan in het licht van onze grondwet. In de praktijk kan het zich voordoen als brengen politieke leiders hun religie aan de man. Daarmee zou in het democratisch proces een godsdienstoorlog opnieuw ontketend kunnen worden. Geen land en geen staat heeft daaraan behoefte. De vraag welke religie de beste politiek leiders heeft, zou al gauw kunnen domineren.</p>
<p>Onze grondwet maakt dat religies bestaansrecht hebben in Nederland: dat recht heet Vrijheid van Godsdienst, artikel 6. Dat betekent dus dat een religieuze partij niet op hoeft te komen voor de rechten van de religie. Elke willekeurige politieke partij wordt in Nederland geacht op te komen voor de grondrechten van burgers. Een religieuze partij wekt de indruk als hebben de mensen die haar hebben opgericht te maken met onderdrukking of moeten zij opkomen voor hun religieuze belangen. In Nederland of op het grondgebied dat later Nederland is gaan heten, heeft die onderdrukking daadwerkelijk bestaan en ontstonden daadwerkelijk deelbelangen binnen het religieuze, al vanaf de Middeleeuwen met de kruistochten en later met de Beeldenstorm. Dus is het te verklaren dat hier religieus georiënteerde partijen ontstonden. Vanuit de huidige onrust in onze westerse samenlevingen is het goed na te gaan of die status quo te herzien is.</p>
<p>Duidelijk is dat iedere burger om zijn of haar moverende redenen een politieke partij mag beginnen vanuit de Kieswet geredeneerd (het passief kiesrecht). Dat neemt niet weg dat een maatschappelijke discussie over dit onderwerp op zijn plaats is: mag een politieke partij de religie vanuit welke zij is ontstaan in haar naam dragen? Op dat moment namelijk is het de vraag of de partij óf reclame maakt voor de desbetreffende religie óf voor de maatschappelijke waarden en de maatschappelijke orde die de partij nastreeft. <br/> Bij de naam VVD zijn de maatschappelijke waarden duidelijk: Volkspartij voor Vrijheid en Democratie. Bij de naam PvdA ook: Partij van de Arbeid. Bij de naam GroenLinks is de naam ook duidelijk zodra mensen zich verdiepen in de doelstellingen van die partij. Groen staat voor milieu. Lastiger wordt het bij de naam “het CDA”: Christen Democratisch Appèl (een oproep tot christenen zich democratisch te gedragen?), de ChristenUnie – (letterlijk in de naam: “de vereniging van christenen”). In deze laatste twee voorbeelden zit de religie in de naam en hebben we een kwestie rond de scheiding van kerk en staat. Montesquieu sprak over dat "Het opperpriesterschap [los moest] staan van <a rel="nofollow" href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Over_de_geest_van_de_wetten" target="_blank">het staatsbestuur</a>." Zodra die twee laatstgenoemde partijen zich met de staat gaan bemoeien, is in de praktijk van het politieke spel in Nederland op dit moment van die scheiding geen sprake meer.</p>
<p><i>Conclusie</i><br/> Mijn stelling is dus dat burgers elkaar zullen kunnen vinden in het politieke krachtenveld geïnspireerd vanuit religies om vervolgens vanuit die religies hun maatschappelijke waarden te bepalen waarvoor hun partij gaat. Vanuit die na te streven maatschappelijke waarden kunnen zij dan hun naam kiezen. Zij maken met hun naam in de politiek via de onvermijdelijke brede communicatie waarvan sprake is in de politiek dan reclame voor die maatschappelijke waarden en niet voor hun religie. Zo zie ik de scheiding tussen kerk en staat.<br/> <br/> Ik ben er bijna van overtuigd dat een dergelijke ontwikkeling (de naam van de politieke partij gebaseerd op wat je in het maatschappelijke nastreeft) binnen de structuur waarbinnen ons politieke bedrijf functioneert in ons huidig tijdsgewricht tot hele positieve maatschappelijke processen zou kunnen leiden.</p>
<p>In de geest van Montesquieu, lijkt mij het bovenstaande zinvol. In de politiek gaat het niet om het maken van (anti)reclame voor religies. Het gaat in de politiek om het functioneren van de democratie ten behoeve van onze samenleving. Dat is een samenleving waarin steeds meer belangengroepen deel uitmaken van het maatschappelijk krachtenveld. De scheiding tussen kerk en staat consequenter maken lijkt mij in onze huidige status quo een nuttige opgave die een opening kan maken voor een zinvolle dialoog. </p>
<p>Het is bovendien niet van deze tijd om in het verleden te blijven stilstaan. De beoordeling van religies door een staatsman in de 18-de eeuw als leidraad nemen voor het politiek optreden in de 21-ste eeuw, is net zo min een uiting van ontwikkeling als het nog steeds toepassen van de doodstraf. Die straf is afgeschaft in Nederland in 1870 en bestaat in veel landen nog steeds. In die landen is minder of geen invloed vanuit het christendom op het maatschappelijke. Zelfs in 32 van de 50 staten van de VS bestaat die doodstraf nog. Dat geeft bovendien te denken: is de bemoeienis van de VS met de wereld olie op het vuur of een aanzet tot verdere ontwikkeling? <br/> <br/> Wie vroeger deel uit ging maken van het Vreemdelingenlegioen, raakte het Nederlanderlanderschap kwijt. Onder invloed van de globalisering lijken we daarover nu anders te gaan denken. Als we dan maar niet inconsequent worden. Als het straks er alleen nog maar om gaat wie die vreemde mogendheid is en tegen wie die vreemde mogendheid vecht, raakt mijns inziens de overheid zijn gezag kwijt. <br/> Ook in tijden van globalisering, heeft Nederland een heldere structuur nodig waarbinnen het politieke spel wordt gespeeld. Laat dan de vertaling van religieuze geschriften naar de samenleving aan de religie en laat de politiek aan de politiek. En wat de religie betreft: het christendom zou dan toch bij uitstek een goed vertrekpunt zijn om ook in het maatschappelijke consequent te blijven en tot verzoening te komen: Wie zonder zonde is werpe de eerste steen. </p>Pedagogisch klimaattag:medianetwerk.ning.com,2014-12-23:2159784:BlogPost:1936862014-12-23T13:30:00.000ZGeertjan Benushttps://medianetwerk.ning.com/profile/GeertjanBenus
<p><span class="font-size-1"><i>Dit artikel is ervoor bedoeld om mijn prospects te laten zien wat mogelijk is om als tekstschrijver/inhoudelijk deskundige een bijdrage te leveren in het verlengde van politieke discussies. In Utrecht is gediscussieerd over wat te doen tegen discriminatie van homoseksuelen in de sport, bij onder meer sportverenigingen. Eén van de conclusies was dat het pedagogisch klimaat van belang is in het tegengaan van discriminatie. Ik geef in het verlengde daarvan…</i></span></p>
<p><span class="font-size-1"><i>Dit artikel is ervoor bedoeld om mijn prospects te laten zien wat mogelijk is om als tekstschrijver/inhoudelijk deskundige een bijdrage te leveren in het verlengde van politieke discussies. In Utrecht is gediscussieerd over wat te doen tegen discriminatie van homoseksuelen in de sport, bij onder meer sportverenigingen. Eén van de conclusies was dat het pedagogisch klimaat van belang is in het tegengaan van discriminatie. Ik geef in het verlengde daarvan aanvullende informatie in onderstaand artikel. Dat schreef ik vanuit het begrip <a href="http://www.humanistischecanon.nl/humanistische_psychologie" target="_blank">onvoorwaardelijke acceptatie.</a> Dat is iets anders dan al het gedrag van je kinderen maar goed vinden. </i></span></p>
<p><span class="font-size-1"><i>Ten behoeve van het schrijven van dit artikel baseerde ik mij op mijn kennis, inzichten en ervaringen. Na het schrijven ontdekte ik <a rel="nofollow" href="http://bit.ly/16VJSaC" target="_blank">dit onderzoek</a>. Dat onderzoek bevestigt dat "pedagogisch klimaat" en "sfeer" met elkaar samenhangen. Bovendien bevestigt het in de conclusie dat het gedrag van ondersteuners in positieve zin samenhangt met pedagogisch klimaat en dat er geen sprake is van "significante correlatie" tussen enerzijds het gedrag van leiders" en anderzijds "het pedagogisch klimaat". Ik vind dat aanvullende bevestigende informatie. <br/> <br/> <br/></i> <em style="font-size: 13px;"><span class="font-size-3">Pedagogisch klimaat<br/></span></em></span> <b>Het hebben van een “pedagogisch klimaat” bij sportverenigingen is niet voldoende om ervan verzekerd te zijn dat discriminatie niet meer voorkomt. Er zijn namelijk goede en slechte pedagogische klimaten als het er om gaat om bijvoorbeeld discriminatie tegen te gaan. Daarover schrijf ik in dit artikel. Ik heb geen pedagogie gestudeerd, maar in mijn HBO-studie van decennia geleden was pedagogie wel een belangrijk vak. De praktijk is in de tussentijd gewijzigd, maar voor het overgrote deel niet het onderliggende denken.</b></p>
<p><span class="font-size-3"><i>Het begrip pedagogie<br/></i></span> Pedagogie is opvoedkunde. Opvoedkunde houdt in dat je het gedrag van minderjarigen beïnvloedt richting gewenst gedrag op een wijze die congruent is aan wat de opvoeder wil bereiken. De opvoeder realiseert zich dat hij/zij met al zijn/haar gedrag voorbeeldgedrag vertoont. Dat betekent dat de opvoeder in die beïnvloeding zich zo gedraagt als hij/zij zich het gedrag van het kind zou wensen. Mijn stelling is dat er geen sprake is van een pedagogisch klimaat wanneer het gedrag van de opvoeder haaks staat op het gedrag dat hij graag ziet van zijn kinderen.</p>
<p>Nu is het gewenst gedrag niet overal gelijk. Het gewenst gedrag in de thuissituatie zal in de meeste gevallen anders zijn dan dergelijk gedrag bij sportverenigingen. De één voedt zijn kinderen anders op dan de ander. Zo is het aannemelijk dat in de meeste gevallen het pedagogisch klimaat bij een sportvereniging anders is dan in de meeste thuissituaties. Tenslotte gaat het bij sportverenigingen om het ontwikkelen van competitief gedrag.</p>
<p>In de thuissituatie zal de ontwikkeling van competitief gedrag niet centraal staan. Thuis krijg je als het goed is de kans je te ontwikkelen als persoon op uiteenlopende aspecten in het sociale en in het persoonlijke. Mijn stelling is dat er sprake is van een slecht pedagogisch klimaat in gevallen waarin in de thuissituatie de natuurlijke expressie onderdrukt wordt, wanneer ouders bepaalde onwillekeurige expressies van hun kinderen afwijzen. Zo kan het gebeuren dat jongens bepaald gedrag niet mogen vertonen omdat de opvoeder van mening is dat dergelijk gedrag niet hoort bij jongens. Als dergelijk gedrag onderdrukt wordt, ontstaan doorgaans zogenaamde “niet-authentieke persoonlijkheden”. In hun persoonlijke expressie gaat van lieverlee elke overtuiging ontbreken. En wanneer die mensen later in hun leven wél willen overtuigen omdat ze merken dat hun baas graag wil dat zij overtuigend overkomen bij zijn klanten, kunnen verwrongen situaties gaan ontstaan waarin de eigenaar van “de ongelukkige geschiedenis thuis” zichzelf gaat overschreeuwen.</p>
<p><span class="font-size-3"><i>De situatie bij veel verenigingen<br/></i></span> <a rel="nofollow" href="http://bit.ly/1va2GqV" target="_blank">Vooral bij voetbalverenigingen</a> schijnt het slecht gesteld te zijn met “<a href="http://wij-leren.nl/pedagogisch-klimaat.php" target="_blank">het pedagogisch klimaat</a>”. We kregen er veel over te horen via de media in de afgelopen periode. En het is goed om daaraan aandacht te besteden. Niet mogen afwijken in je gedrag in de samenleving kost de samenleving heel veel geld. Want ook werkgevers zijn ooit kind geweest en hebben mogelijk het slechte voorbeeldgedrag zelf meegemaakt. Wat uit dat voorbeeldgedrag kan ontstaan, heet in de volksmond “een discriminatie bevorderende sfeer ”. De leiding van een sportvereniging die gekenmerkt wordt door mensen die gedrag vertonen dat overeenkomt met het gedrag van opvoeders die de natuurlijke expressie van kinderen willen onderdrukken vanwege “hun vaste beelden van hoe het hoort”, legt met de sfeer die daaruit voortkomt de basis voor discriminerend gedrag.</p>
<p><span class="font-size-3"><i>Conclusie<br/></i></span> Het is onmogelijk discriminatie bij sportverenigingen tegen te gaan zonder diepgaand te kijken naar het gedrag van de sfeerbepalende volwassenen. Die sfeerbepalende volwassenen, vaak (in)formeel leiders, kunnen ervan overtuigd zijn zelf goede opvoeders te zijn omdat ze weten hoe zij niet-competitief gedrag tegengaan en hoe zij competitief gedrag stimuleren. Maar als hun eigen persoonlijke gedrag is ontstaan in thuissituaties waarin hun natuurlijke expressie werd onderdrukt, is er een grote kans dat zij niet-congruent gedrag vertonen. Zij overtuigen niet in hun gedrag, ze stellen regels en houden de leden van hun vereniging aan die regels. Dan zal de strijd tegen discriminatie nooit gaan werken.</p>Vrijheid van meningsuitingtag:medianetwerk.ning.com,2014-11-21:2159784:BlogPost:1927232014-11-21T13:00:00.000ZGeertjan Benushttps://medianetwerk.ning.com/profile/GeertjanBenus
<p>(President Obama deed recentelijk deze oproep aan de FCC: President Obama's asking the @<a href="http://twitter.com/FCC" rel="nofollow">FCC</a> keep internet open and free. Share the plan →<a href="http://t.co/7uBOJtDeKR" rel="nofollow" title="http://www.whitehouse.gov/net-neutrality">http://www.whitehouse.gov/net-neu...</a> <a href="http://search.twitter.com/search?q=%23NetNeutrality" rel="nofollow">#NetNeutrality</a> <strong>De Federale Communicatie Commissie</strong> (SIC!) </p>
<p><b>De…</b></p>
<p>(President Obama deed recentelijk deze oproep aan de FCC: President Obama's asking the @<a rel="nofollow" href="http://twitter.com/FCC">FCC</a> keep internet open and free. Share the plan →<a rel="nofollow" href="http://t.co/7uBOJtDeKR" title="http://www.whitehouse.gov/net-neutrality">http://www.whitehouse.gov/net-neu...</a> <a rel="nofollow" href="http://search.twitter.com/search?q=%23NetNeutrality">#NetNeutrality</a> <strong>De Federale Communicatie Commissie</strong> (SIC!) </p>
<p><b>De vrijheid van meningsuiting wordt in ons land geassocieerd met groffe reacties via twitter op uitingen van anderen. En dat vanuit de veronderstelling dat in een land met vrijheid van meningsuiting je alles mag zeggen. We doen een exegese op de grondwet en op de wet en we stellen vragen als “tot waar liggen de grenzen van onze vrijheid van meningsuiting”? Je mag met jouw vrijheid de vrijheid van een ander niet inperken. En dat geldt dan ook voor die ander. Voor menigeen is dat een lastig vraagstuk in een cultuur waar we ons zelf centraal mogen stellen.</b></p>
<p>Mijn bericht nu is ingegeven door een inperking van mijn vrijheid van meningsuiting uit onverdachte hoek. Uit het land van de onbeperkte mogelijkheden, met een sociaal bewogen boegbeeld en een wijdverbreid netwerk van opleidingsinstituten over de hele wereld voor het opleiden van wereldleiders? Of uit mijn eigen land? Ik kan het mij bijna niet voorstellen. </p>
<p>Op 13 juni 2014 schreef ik in LinkedIn “<a href="http://linkd.in/1p5t60A">The nature of our freedom</a>”. Als een reactie op <a href="http://linkd.in/1zJlZf4" target="_blank">een discussie in LinkedIn</a> waar een Zwitser die in China werkt ons herinnert aan de inbreng van Rusland om de nazi’s te stoppen in 1940 – 1945 in een discussie waar de doden van DDay werden geroemd om hun bijdrage in het stoppen van de nazi’s, krijgt de Zwitser er aldus van langs: “<i>Today is not a day for a rudimentary <a href="http://bit.ly/1vvFbON">GCSE History lesson</a>; so before you decide to post in<b>s</b>ane comments STOP (collaborate and listen) and just don't do it - you've just come across as a complete shambles of a human being.”</i> Ik vond dat een leugen en rangschikte de reactie onder de foute twitterberichten. Ik besloot mijn reactie op deze hele discussie te schrijven en noemde mijn artikel “The nature of our freedom”. Die reactie publiceerde ik via LinkedIn. Sinds enkele maanden is dit artikel niet meer via Google te vinden. Ergens besloot iemand dat dit artikel niet bestemd was voor de ogen van iedereen.</p>
<p>We zullen alert moeten zijn. Anja Meulenbelt schreef in 1976 “De schaamte voorbij”. Wie zal in 2014 de schrijver worden van “De vrijheid van meningsuiting voorbij.” met als ondertitel “Democratie als handelsmerk.”? </p>
<p>Ik hoop dat langs deze weg mijn artikel weer lezers krijgt. Waarschuw mij even als blijkt dat ook via de link in dit artikel het artikel niet te openen is. Dat ik het alleen kan openen via mijn IP-adres. Want we leven in een tijd waar we schaamteloos onszelf exposure mogen geven - tussen bepaalde grenzen. </p>De verhoudingen tussen grootmachten anno 2014tag:medianetwerk.ning.com,2014-11-14:2159784:BlogPost:1926802014-11-14T17:00:00.000ZGeertjan Benushttps://medianetwerk.ning.com/profile/GeertjanBenus
<p><strong>De verhoudingen tussen de grootmachten, uitgedrukt in <a href="http://bit.ly/1qUzDwm" target="_blank">bruto binnenlands product</a> gemeten in 2009. </strong></p>
<p><em>I</em><em>nmiddels is het artikel in Trouw al weer een week geleden geplaatst; dat is soms lastig zoeken. Voor de eenvoud voor de lezer voeg ik hieronder het artikel in naar aanleiding waarvan ik heb geschreven: …</em></p>
<p></p>
<p><strong>De verhoudingen tussen de grootmachten, uitgedrukt in <a href="http://bit.ly/1qUzDwm" target="_blank">bruto binnenlands product</a> gemeten in 2009. </strong></p>
<p><em>I</em><em>nmiddels is het artikel in Trouw al weer een week geleden geplaatst; dat is soms lastig zoeken. Voor de eenvoud voor de lezer voeg ik hieronder het artikel in naar aanleiding waarvan ik heb geschreven: </em></p>
<p><b><a href="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/401264633?profile=original" target="_self"><img src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/401264633?profile=RESIZE_1024x1024" width="750" class="align-full"></a></b></p>
<p><b>Vrede en veiligheid. Wier belang is het niet?<br></b> <b>Vanochtend las ik een bericht van Janne Chaudron in Trouw op de voorpagina over de opvatting van Hannah Thoburn (<a href="http://www.foreignaffairs.com/author/hannah-thoburn" target="_blank">Ruslandspecialist verbonden aan de denktank Foreign Policy Initiative en publiciste in Foreign Affairs</a>) dat de gespannen sfeer tussen “Rusland en het Westen” niets te maken heeft met idealisme daar waar de Koude Oorlog (1945 – 1991) wel te maken had met idealisme, namelijk de strijd tussen het kapitalisme en het communisme. De verdeeldheid in Europa schrijft zij toe aan het handelen van Poetin. Opnieuw zie ik dit als een poging Europa te framen in het denkkader van Amerika.</b></p>
<p>Europa is bondgenoot van Amerika. Europa is handelspartner van landen waarmee Europa handel drijft. Europa kende in de jaren 1945 - 1991 het begrip soevereiniteit beter dan in de huidige tijd. Frans Timmermans is niet voor niets in Brussel gaan werken. Hij gaat – als het goed is - iets doen aan de bemoeizucht van Brussel met de nationale politiek van lidstaten door zich bezig te houden met Europese regelgeving.</p>
<p>Verdeeldheid in Europa anno 2014 is gevaarlijker dan die verdeeldheid was in de tijd van “de koude oorlog”. Europa is altijd verdeeld geweest en slaagt er nu al langere tijd achtereen in om als gezamenlijke lidstaten vreedzaam op te treden op de bühne van de internationale politiek.</p>
<p>In het bericht in Trouw viel mij de Amerikaanse framing in het bijzonder op: Hannah Thoburn spreekt over de “gespannen sfeer tussen Rusland en het Westen”. Uiteraard is Europa westelijk georiënteerd op het Europees continent. In het perspectief van de geschiedenis is het logisch dat Europa bondgenoot is van Amerika. Niet logisch is dat in dit bericht Hannah Thoburn Amerika lijkt weg te cijferen: welke rol had de VS in de afgelopen jaren in de toename van de spanning tussen “het westen” en Rusland? Het begon zichtbaar te worden in de ontwikkelingen in het Midden Oosten en in het bijzonder in de houding van de VS in de kwestie Assad die destijds steun kreeg van Poetin in het oplossen van nationale spanningen in Syrië en de moeite die de VS deden om Europa als bondgenoot in actie te laten komen. Die moeite kreeg pas recentelijk succes na de inval van Rusland in de Oekraïne. </p>
<p>De rol van de VS is belangrijk om op de keper te beschouwen. De vraag staat daarin centraal welke initiatieven de VS van dag tot dag namen in de afgelopen jaren en van welke aard die initiatieven waren. Ik ga daar verder niet op in. Ik denk dat Washington en Brussel dat veel beter kunnen analyseren dan ik en dat zij dat eigenlijk al ruimschoots wisten voordat het één en ander tot mij doordrong.</p>
<p>Wel heb ik behoefte te zeggen dat bondgenoten hun eigen opvattingen moeten kunnen houden, voor zichzelf moeten kunnen spreken, wederzijds hun soevereiniteit moeten respecteren, et cetera. De vraag is of Europa zijn bondgenoten voldoende vertelt voor welke waarden Europa staat. Wat is in kwesties de eigenstandige opvatting van Europa als het erop aankomt? Oké, die opvatting is lastig te verwoorden en wordt minimaal gekenmerkt door verdeeldheid, door specifieke verschillen in politieke opvattingen van de lidstaten in het oplossen van hun binnenlandse aangelegenheden en in het besef dat handel zeer waardevol is om evenwichten te bewaren. De kwaliteit van de samenleving is op Europees grondgebied meer een issue dan dat het een issue is in Amerika – dat bleek wel uit de recente tussentijdse peiling in de VS van hoe het staat met de populariteit van Barack Obama.</p>
<p>Verdeeldheid is ook te zien als een bijzonder en verrijkend kenmerk: discussies zijn voortgaand, de Europese inzichten staan onder invloed van de inzichten in elk van de lidstaten, de EU speelt een bijzondere rol als het gaat om de voortdurende herverdeling van welvaart op Europees grondgebied en het bewaren van (een dynamisch?) evenwicht tussen de lidstaten. Nog steeds vloeien bijvoorbeeld sinds de val van de muur middelen van westelijk Duitsland naar oostelijk Duitsland zonder dat de EU daarvoor iets terugkrijgt. De EU kan dat dragen zonder dat de verdeeldheid de EU besluiteloos maakt als het gaat om onder meer zijn buitenlandpolitiek op het wereldtoneel. Een welbewust EU laat zich niet zonder zijn eigen gezicht te tonen, manoeuvreren in een handelsboycot.</p>
<p><i>Conclusie<br></i> In het algemeen is te stellen dat een bondgenoot niets waard is wanneer hij geen eigen opvattingen heeft. Voor een bondgenootschap moeten minimaal twee volwaardige partners bestaan. Als daarvan geen sprake is, zijn er geen bondgenoten.</p>
<p>Europa moet dus zijn eigen opvattingen ontwikkelen en zich niet langer laten framen door de VS of door welke grootmacht dan ook. De lidstaten van de EU en de afzonderlijke staten in Europa hebben in hun authenticiteit meer kracht dan grootmachten waarin de interne verschillen minder groot zijn of zeer dwingend geframed worden door nationale politiek.</p>
<p>Laten we de EU niet “het stuurmodel van de VS” opdringen. Laten we in Europa met oog voor elkaar blijven praten over de verdere ontwikkeling van Europa als continent waarmee de wereld graag zaken doet.</p>
<p>Wanneer het inderdaad zo is dat de gespannen sfeer tussen Rusland en de VS niets te maken heeft met ideologie, ligt ons een rijke toekomst in het verschiet. Dan zullen de grootmachten gaan beseffen dat het goed is om naar elkaars inzichten te luisteren. Dan dringt het besef door dat diplomatie in combinatie met economisch inzicht beter is voor het voortbestaan van onze beschaving dan een wapenwedloop en een cowboymentaliteit.</p>
<p>Ik wil wel eens constructief idealisme zien van de VS. Daarbij besef ik dat de VS zoals zoveel landen in de wereld nog veel problemen op te lossen hebben op eigen bodem, onder meer als het gaat om het percentage van de Amerikaanse bevolking dat onder het bestaansminimum leeft.</p>
<p>Ik prijs mij gelukkig in een Europa te wonen waar de verdeeldheid zich als kracht kan ontwikkelen. Het gaat er dan alleen om wie Europa aanstuurt. Het gaat om het verschil in denken; vanuit macht, óf vanuit kracht in oplossend vermogen. </p>De EU-lezing 2014 van het Montesquieu-instituut over de EU en veiligheidtag:medianetwerk.ning.com,2014-11-09:2159784:BlogPost:1924082014-11-09T12:30:00.000ZGeertjan Benushttps://medianetwerk.ning.com/profile/GeertjanBenus
<p><i>De Europalezing wordt georganiseerd door de Stichting Europalezing in samenwerking met <a href="http://www.europelecture.com/id/vjkdm71rkxxt/europe_lecture_peace_and_security" target="_blank">het Montesquieu Instituut</a>. (klik naar de website van het instituut). <br></br></i> <i>Het Montesquieu instituut is genoemd naar</i> <i>Charles Louis de Secondat, baron de La Brède et de Montesquieu. Montesquieu bedacht de trias politica. Dit instituut heeft de volgende functies in onze samenleving:…</i></p>
<p><i>De Europalezing wordt georganiseerd door de Stichting Europalezing in samenwerking met <a href="http://www.europelecture.com/id/vjkdm71rkxxt/europe_lecture_peace_and_security" target="_blank">het Montesquieu Instituut</a>. (klik naar de website van het instituut). <br/></i> <i>Het Montesquieu instituut is genoemd naar</i> <i>Charles Louis de Secondat, baron de La Brède et de Montesquieu. Montesquieu bedacht de trias politica. Dit instituut heeft de volgende functies in onze samenleving: verzamelt kennis, geeft onderwijs, verzorgt publicaties, verzorgt lezingen.</i></p>
<p><i>Twee vooraanstaande sprekers spraken over Vrede en Veiligheid. Mevrouw Vaira Vike-Freiberga, voormalig president van Letland, en de heer Jonathan Holslag, een Azië-deskundige aan de Vrije Universiteit te Brussel.</i></p>
<p><i>Mevrouw Vaira Vike-Freiberga kreeg op 5 november in Trouw uitgebreid aandacht. Zij zegt in die krant dat het lidmaatschap van Letland van de Navo haar vertrouwen geeft en dat ook zij had gedacht dat de koude oorlog voorbij zou zijn.</i></p>
<p><b>Deze twee hooggeleerden spraken op 28 oktober op het Lange Voorhout in Den Haag over de veiligheid van Europa in de wereld. Het onderwerp werd aangekondigd als “zeer breed” maar “nochtans” zeer “actueel”. De presentator de heer Tom de Bruijn plaatste de bijdragen onder meer in de recent ontstane spanningen tussen Rusland enerzijds en West en Oost Europa aan de rand van de EU anderzijds. De conclusie van de presentator was dat de EU duidelijk niet voorbereid was op dit internationale machtsspel.</b></p>
<p>De heer Tom de Bruijn noemde “pessimistisch getoonzette” beschouwers van Europa in het inmiddels heftige debat over de toekomst van de EU, <a href="http://www.youtube.com/watch?v=ywrjTZrEgF4">onder meer George Friedman</a>. Ik voeg aan diens inleiding toe dat George Friedman in diens lezing in Polen op deze video zegt: “I grew up with the dread of the past and the fear of the future” and “I learned from my [Hungarian] parents that nothing you could imagine would be as bad as history turned out to be, that all of your hopes have no meaning. That history would define for you what your life is and isn’t “ Hij zegt ook: “In the US I went to school and I learned that all things were possible”. Bovendien zegt hij geleerd te hebben van zijn Hongaarse verleden dat waarvoor hij angst heeft, weinig te doen heeft met wat zal gebeuren. Hij stelt zich in deze lezing te weer tegen doemdenken en pleit voor realiteitszin. Hij praat ook over wat hij noemt de “Amerikanisatie van Europa”. Hij zegt: “The Europeans will become Americans believing that the solution they need will occur.” Hij zegt ook: “In that modesty (“this cannot happen, let us try something else”) lies civilization. This is what Europeans tried to tell Americans for years. Now they should tell it themselves.” Hij zegt daarom te zullen gaan praten vanuit “beperkingen” en niet vanuit “mogelijkheden”. </p>
<p>En de heer Tom de Bruijn noemde in zijn inleiding ook “optimistisch getoonzette beschouwers van de EU” zoals <a href="http://www.foet.org/JeremyRifkin.htm">Jeremy Rifkin</a> die de toekomst van Europa meer als een belofte definieert.</p>
<p>Nu zijn beide mannen, Rifkin en Friedman, niet echt met elkaar te vergelijken. Rifkin is al tien jaar lang de invloedrijke Amerikaanse adviseur van Europa, en richt zich vooral op economische waarden. Dit lees ik op zijn website: “<i>Mr. Rifkin is the principle architect of the European Union's Third Industrial Revolution long-term economic sustainability plan to address the triple challenge of the global economic crisis, energy security, and climate change. The Third Industrial Revolution was formally endorsed by the European Parliament in 2007 and is now being implemented by various agencies within the European Commission as well as in the 27 member-states</i>.”<br/> De inleiding van de heer Tom de Bruijn en de hoofdrolspelers Rifkin en Friedman die hij noemde, vormden ontegenzeggelijk het kader waarbinnen mevrouw Vaira Vike-Freiberga en de heer Jonathan Holslag hun lezingen hielden voor hun publiek op uitnodiging van het Montesquieu instituut. <br/> Dat instituut heeft geen politieke opdracht, maar maakt deel uit van het kader in Nederland waarbinnen politiek bedreven wordt. Toch beschouw ik de inleiding als een politiek kader voor de lezingen. Dat kader is aldus gedomineerd door invloedrijke Amerikaanse geleerden. De vraag is dan of “optimistisch” en “pessimistisch” nu ook op Amerikaans geautoriseerde wijze waren gedefinieerd en of daarmee de grenzen waren gedefinieerd waarbinnen de geleerden in deze lezing hun zegje zouden doen, hun informatie en visie zouden geven. </p>
<p>Mevrouw Vaira Vike-Freiberga is uitgenodigd te spreken omdat zij ervaring heeft in het geven van leiding aan Letland en omdat zij nauw betrokken was bij de hervormingen daar in de richting van Europa. Zij is nu de president van <a href="http://www.clubmadrid.org/en/letter_from_the_president">de Club van Madrid</a>. De heer Jonathan Holslag is uitgenodigd omdat hij met het oog van een buitenlander kijkt naar Europa. Hij is vooral een Azië-deskundige. Ik geef in dit artikel van hun lezingen een samenvatting en laat u als lezer oordelen in hoeverre de sprekers zich hebben gehouden aan het kader zoals ik dat heb ervaren.</p>
<p><span class="font-size-3">Mevrouw <a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Vaira_V%C4%AB%C4%B7e-Freiberga" target="_self">Vaira Vike-Freiberga (1937)</a></span> <br/> Zij begint haar lezing met in te gaan op een aantal onverwachte ontwikkelingen in 2014 die niet bepaald hebben bijgedragen aan een toegenomen gevoel van veiligheid in de EU onder een groot aantal Europese burgers, in het bijzonder in de oostelijk gesitueerde Europese landen binnen de EU. Zij zet die gebeurtenissen in historisch perspectief voor een helderder begrip en relativeert tegelijkertijd de waarde van de geschiedenis als het gaat om de beoordeling van het heden en het voorspellen van de toekomst.</p>
<p>Zij besteedt uitgebreid aandacht aan de geschiedenis en gaat terug naar 1814, het Weense Congres. Het was bepaald niet vreedzaam in die tijd. Zij noemt de oorlog tussen Rusland en Turkije en andere oorlogen in dat tijdsgewricht. Zij noemt in dat licht de oorlog tussen Frankrijk en Duitsland in 1817. Zij gaat verder naar 1914 en besteedt aandacht aan de leiders in die tijd. Zij zegt: “the nations of Europe stumbled into that war”(De Eerste Wereldoorlog) “almost without being aware of what they were against”. Zij gaat ook in op de gevolgen van deze oorlog in de tijd vlak na die oorlog. Zij noemde de verleiding in Europa om tot extremistische ideeën over te gaan: communisme aan de ene kant en fascisme aan de andere. Zij noemde de politieke naïviteit in die dagen en het politieke cynisme en het totalitaire denken achter de door haar beide genoemde ideologieën.<br/> Zij zegt: ”De Tweede Wereldoorlog bleek zo slecht te zijn als de eerste in termen van verliezen van levens van soldaten in het strijdperk.” Na de Tweede Wereldoorlog verliep het leven in Europa redelijk vreedzaam en welvarend. Zij noemt twee belangrijke personen<a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Jean_Monnet">: Jean Monnet</a> en <a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Robert_Schuman">Robert Schuman</a>. [Schuman ging voor de Frans Duitse verzoening]. Daarna gaat zij in op het verloop van de politieke verhoudingen binnen Europa. Zij noemt de ineenstorting van de Sovjet Unie. Het proces waarin onder meer Letland terecht kwam en toewerkte naar Europa. Niemand die Letland binnenviel – het was een eigenstandig proces in dat land om uiteindelijk aan de deur te kloppen van Brussel. Gelukkig had die stap succes. Die stap bleek hoe dan ook controversieel in haar eigen land. De verschillen in bestuur tussen Europa en de voormalige Sovjet Unie werden daar gaandeweg duidelijk.</p>
<p>Mevrouw Vaira Vike-Freiberga gaat in op de problemen voor de Oekraïne om een simpel verdrag te tekenen met de EU. Zij gaat nader in op de politieke realiteit in dat land. De recente gebeurtenissen roepen bij haar nare herinneringen op uit 1940 en uit conflicten daarna.<br/> Zij beschrijft de huidige staat waarin Europa verkeert. Zij zegt: “Europa twijfelt tussen enerzijds rustig te kunnen slapen en anderzijds of hij zich ongerust moet blijven maken over onder meer de economische crisis.”<br/> Zij gaat nader in op de mogelijke maatregelen tegen de economische crisis. Zij stelt vast dat nog veel te doen is om het kapitalisme te herstellen. In haar nadere beschrijving haalt zij een Amerikaans gezegde aan: “There is no free lunch”. “And there is no guarantee that any system is simply going to continue all on its own without …changing circumstances and serious adjustments and changing a great many habits…but it can be done. It has been done”. Zij toont zich een voorstander van meer uitgaven aan defensie om oorlog te voorkomen. “Zij die zich niet voorbereiden, brengen zichzelf in een risicovolle situatie.” Zij noemt in dit licht de volgende begrippen: territoriaal, soevereiniteit, democratie. Zij zegt: “Men moet er voor werken en voor vechten. De potentie van Europa is groot. Daarom moeten de Europeanen zich niet verliezen in zelfmedelijden, en in zelfbeklag over hun bitter lot.”</p>
<p>Mevrouw Vaira Vike-Freiberga pleit ervoor alles in perspectief te blijven zien. Zij pleit er ook voor geschiedenisboeken te blijven lezen. Zij gaat terug naar haar eigen ervaringen met oorlogen in de jaren waarin zijzelf in vluchtelingenkampen heeft gezeten. Zij adviseert Europa zich de tijden van weleer te blijven herinneren en zijn zegeningen te tellen en vooral niet te wanhopen en te klagen. Zij adviseert Europa bij de tijd te blijven en niet de wapens op te pakken maar de logica, zijn streven en zijn retoriek. Europa zou in haar ogen zijn kansen moeten grijpen.</p>
<p><span class="font-size-3">De heer <a href="http://www.jonathanholslag.be/">Jonathan Holslag</a> (1981)</span><br/> Hij gaat uit van politiek realisme. En hij spreekt over de “toekomstige integratie van Europa” in de wereld. Samenwerking zal alleen duurzaam zijn wanneer landen een diepgaande interesse in elkaar hebben en houden. Hij adviseert Europa vooral na te denken over hoe zijn strategische missie opnieuw uit te vinden, inclusief zijn idealen hoe tot een grotere eenheid te komen. Zijn tweede belangrijke premisse is dat internationale politiek over maximering van macht gaat.</p>
<p>Hij constateert dat Europa zwak aan het worden is en hij zal de verschillende lagen daarin beschrijven. Hij verwacht dat die zwakheid een belangrijke reden zal blijven om deel te blijven nemen aan krachten om aan een betere EU te gaan werken. Zijn tweede argument is dat de afgezwakte samenlevingen en naties in de EU voortkomen uit de toegenomen druk vanuit de veranderende wereldorde. Hij gaat in op enkele van die veranderingen. De eerste verandering die hij in dat licht noemt, is het geopolitieke landschap. Als het gaat om het handhaven van de balans in krachten voorziet hij meer druk en nervositeit en hij verwacht dat daaruit meer geweld kan voortkomen.</p>
<p>De tweede verandering is de confrontatie met een belangrijke “transitional bottleneck”. Te zien is dat in de wereld veel veerkracht is in het te boven komen van de economische crises sinds 2008. De aard van de BNP-toenamen is veranderd naar meer globale, inclusief het Westen, maar ook China en India. Uit deze toename ontstaan banen, en een toename van inkomsten. Hij noemt dit “the shift of balances of power”. Daaruit ontstaat nervositeit. Hieruit komen ook nationalistische tendensen voort. Voor afgezwakte naties, is dat een extra gevaar. Dit argument vindt hij zelfs belangrijker dan een door idealisme ingegeven streven.</p>
<p>Hij voorziet een periode met meer druk op een veranderende EU dan in de voorgaande perioden. Die periode zal niet te vergelijken zijn met die in de jaren 80 van de vorige eeuw. Hij vindt het in dat licht van belang in het huidig tijdsgewricht na te gaan hoe Europa wordt ervaren door zijn burgers. Hij ziet een minder groot vertrouwen bij burgers in het probleemoplossend vermogen van de instituties. Dat ziet hij als een element in de afwijking van deze crisis van voormalige crises.</p>
<p>De tweede laag in de onzekerheid is de confrontatie met veel onverschilligheid. Dat is ook slecht op nationaal niveau. Hij spreekt in dit verband over Euroscepsis. EU-burgers zijn zelfs nog meer vertrouwen kwijtgeraakt in hun nationale regeringen. In vergelijking met de jaren ’80 van de vorige eeuw, lag dat vertrouwen destijds op 50%. Nu is dat lager dan 30%. Hij noemt dan een “structurele verandering”. Hij voorziet een belangrijke verandering in “European Domestic Politics”. Hij noemt in dat licht de afname van stemmen op de traditionele politieke partijen. Hij noemt die partijen “the mainstream parties”. Hij ziet ook in de EU een afname in de deelname van burgers aan politiek. Bovendien ziet hij het onvermogen van politici te leveren wat mensen vooral van hen verwachten: een leven te kunnen leiden in waardigheid en in een redelijk welzijn. Hij ziet een afname van 5% vertrouwen na elke stap lager gerekend vanaf de 20% hoogste inkomens naar de 20% met de laagste inkomens in de samenleving. De laagste inkomens hebben het gevoel alleen gelaten te worden en dat ze afwijkend van de overigen in de samenleving zij niet profiteren van de Europese economische integratie. Zo geredeneerd komt hij dicht in de buurt van weer een ander keerpunt: een lagere middenklasse. Hij ziet een ontwikkeling naar een meerderheid van de Europeanen en voor een groot deel ook de nieuwe leden van de EU in het oosten van Europa dat deze soort van economie niet in hun belang is. Sinds 2008 verloor de gemiddelde burger in Europa 11% van zijn inkomen. Dit heeft veel gevolgen voor de burgers aan de onderkant van de samenleving als het gaat om hun deelname aan de samenleving. Hij beschouwt die ontwikkeling als negatief voor het gevoel van welvaart in de EU.<br/> Hij ziet nog een andere laag in de crisis. Hij gaat in dat licht in op de enorme schulden die gemaakt worden door regeringen wereldwijd. Hij voorziet dat dit invloed heeft op een competitieve houding van burgers. Hij voorziet dat dat ook invloed heeft op de verdere afbraak van het sociale model in Europa opgebouwd sinds WO II.<br/> Zijn algemene conclusie is dat Europa versneld zwakker zal worden in de komende tijd. Wereldwijd zal de wereld gedomineerd worden door protectionisme, door internationale krachten die elk op zich op eigen wijze kwetsbaar zijn. Wanneer hij kijkt naar het Amerikaans herstel komen uit dat herstel bijna geen nieuwe banen voort. Ook is niet veel nieuws te zien op het gebied van technologische ontwikkelingen. Hij ziet een trend op nationale niveaus naar meer en meer unilateraal denken vanwege wereldwijde verhoudingen tussen grootmachten met veranderende posities in de economie.<br/> Hij voorziet een verzwakt Europa dat geconfronteerd wordt met een brute economische machtspolitiek. Hij noemt in dat licht geavanceerde methoden die landen en naties ten dienste staan om de positie van hun industrieën te verbeteren. Die zullen het moeilijk maken voor Europa om zijn positie te behouden. Hij gaat in dit licht ook in op de energiepolitiek en noemt als voorbeeld Rusland.</p>
<p>De heer Jonathan Holslag stipt ten slotte de militaire verhoudingen aan en de uitgaven aan militaire kracht.</p>
<p><i><span class="font-size-3">Conclusies</span><br/></i> De heer Jonathan Holslag pleit voor een Europa waarin differentiaties mogelijk zijn, waarin het mogelijk is om de leden zelf hun prioriteiten te laten stellen. Dergelijke differentiaties komen ook voor in de VS en in de UK.<br/> Ten tweede pleit hij voor een nieuw model om het welzijn te behouden in Europa. Hij spreekt in dat verband over “allowing Europeans to catch up”. Hij vindt her-industralisatie essentieel voor Europa. Hij ziet dat er nu sprake is van een overcapaciteit. Hij focust daarbij op een nieuw soort industrie en noemt in dat verband “energiegebruik”. Hij voorziet ook meer middelgrote en kleine bedrijven.<br/> Ten derde pleit hij voor een druk op urbanisatie. Veel leden van de EU hebben nog een infrastructuur die dateert uit de 19-de eeuw. Deze druk op urbanisatie zal kansen bieden voor investeerders.<br/> Hij pleit ook voor een injectie in investeringen in gezondheid en onderwijs. Hij stelt daarbij de Skandinavische landen als voorbeeld. Meer landen zouden daarmee hun voordeel kunnen doen. Het gaat hem daarbij ook om meer tevredenheid in werk.<br/> Meer aandacht is bovendien nodig voor meer competitief denken. Hij pleit in algemene zin voor het stellen van meer ambitieuze en een meer veeleisende standaard in Europa.<br/> Hij pleit daarnaast voor een politieke moed waardoor protectionisme wordt voorkomen en tegengegaan. Hij praat in dat licht over “leveling up the playing field” en over “elevating the market”. Hij nodigt Europa bovendien uit zijn blik te werpen op onder meer China en India. Hij voorziet in de komende tien jaar een toename van 500 miljoen banen in die landen.<br/> Hij zegt: “Om de vrede te bewaren zullen we een maatschappij moeten opbouwen die vrij is van het per se zaken zus of zo te willen. Eenheid in samenwerking is in het belang van alle Europeanen en van volgende generaties.</p>
<p><i><span class="font-size-3">De afronding van de EU-lezing</span><br/></i> <b>De heer Tom de Bruijn</b> noemde de analyse van de heer Jonathan Holslag provocatief. Hij vraagt hem om een nadere toelichting als het gaat om een “political bargain” voor het creëren van een geopolitieke strategie voor de EU. Hij refereert daarbij aan de positie die de UK inneemt.<br/> <b>De heer Jonathan Holslag</b> beschouwt de positie van de UK als interessant. Hij gelooft dat de EU de UK vooral moet uitdagen deel uit te blijven maken van de transatlantische balans.</p>
<p><b>De heer Tom de Bruijn</b> vraagt mevrouw Vaira Vike-Freiberga naar haar visie op de gevolgen van het zich losmaken van de EU door de UK.<br/> <b>Mevrouw Vaira Vike-Freiberga</b> noemt in dat verband Europa een economische reus en een politieke dwerg. Zij voorziet in dat geval een zwakker Europa en pleit voor een meer politiek bewuster Europa. De algemene tendens is dat de aandacht van politici voor het belang van hun publiek zo lang duurt als tot de volgende verkiezingen. Daarmee verliest het democratisch bestuur zijn kracht.<br/> Zij noemt bovendien voorbeelden van handelen waaruit zij de conclusie trekt dat belangrijke veranderingen in het economisch handelen van burgers noodzakelijk zijn om verdere schade voor Europese samenlevingen te voorkomen en te herstellen. Zij denkt daarbij aan noodzakelijke veranderingen in Europa in het economisch systeem. </p>Vak-event over duurzame inzetbaarheid 4, 5 en 6 november in de Brabanthallentag:medianetwerk.ning.com,2014-11-04:2159784:BlogPost:1922882014-11-04T20:30:00.000ZGeertjan Benushttps://medianetwerk.ning.com/profile/GeertjanBenus
<p>I<strong>nzet op Maat; “meer rendement als je duurzaam inzetbaar bent!"</strong> <br></br> Zo zou iedere werkdag kunnen beginnen, voor de broodnodige energie:<br></br> <a href="https://www.youtube.com/watch?v=T8zL3HUwAgQ">https://www.youtube.com/watch?v=T8zL3HUwAgQ</a><span style="font-size: 13px;"> (Het Drumcafé) </span></p>
<p><em>Wat is duurzaam inzetbaar zijn? <br></br></em> <strong>Dát heb ik begrepen: duurzaam inzetbaar zijn, is iets anders dan de levensbestendige werknemer…</strong></p>
<p>I<strong>nzet op Maat; “meer rendement als je duurzaam inzetbaar bent!"</strong> <br> Zo zou iedere werkdag kunnen beginnen, voor de broodnodige energie:<br> <a href="https://www.youtube.com/watch?v=T8zL3HUwAgQ">https://www.youtube.com/watch?v=T8zL3HUwAgQ</a><span style="font-size: 13px;"> (Het Drumcafé) </span></p>
<p><em>Wat is duurzaam inzetbaar zijn? <br></em> <strong>Dát heb ik begrepen: duurzaam inzetbaar zijn, is iets anders dan de levensbestendige werknemer uithangen. Werken houdt natuurlijk een keertje op. Matthijs van Nieuwkerk met rollator op z’n 90-ste in de studio naar zijn plek achter de tafel van “De wereld draait door”, zullen we niet te zien krijgen. En ik vraag mij af, wie zou dat willen? Matthijs misschien wel als eerste niet. Maar op je 60-ste er uitgeknikkerd worden omdat die grens als standaard gehanteerd wordt, wil niemand. Ik denk dat iedereen vooral voor zichzelf wil kunnen praten als het gaat om stoppen met werken. En misschien zijn mensen onder voorwaarden ook nog wel bereid andere taken op zich te nemen in de organisatie.</strong></p>
<p>Ik bijvoorbeeld, houd van schrijven. Bedrijfsjournalistiek, zou in mijn ogen een leuke vervolgopdracht zijn, waarin ik het nog wel tien jaar kan volhouden.</p>
<p><em>Het hangt af van je positie wat je aan dit event hebt</em><br> Oké dan. Ben je een werknemer? Verklaar je aan het eind van deze week even “duurzaam inzetbaar” voor je baas. Doe het, voordat het te laat is. Verzamel wel eerst jouw informatie op dit event. Het is er nog deze week; morgen en overmorgen. Ook geschikt voor zelfstandig professionals.</p>
<p>Ben je een HRM (Human Resource Manager)? Doe het voor je werkgever. Het gaat om het rendement van zijn personeel. En ga dagelijks eens naar de werkvloer. Maak als HRM-er contact met die werkvloer. Het gaat om jouw band met de medewerkers en jouw zicht op hun dagelijkse realiteit. Kom ook stevig op voor het personeel van je baas en niet alleen voor de lijnmanager.</p>
<p>Aanbieders van tools voor duurzame inzetbaarheid te over op dit event, op deze vakbeurs om je te informeren: wat kun je doen voor jouw werkgever om meerwaarde uit je personeelsbestand te halen? Ideeën genoeg. Kijk en luister zelf maar…</p>
<p>Niet alles werd even direct gezegd zoals ik dat nu doe. Maar het bovenstaande vind ik af te leiden van een berg aan informatie: werken benaderd vanuit menselijkheid en vanuit menselijke behoeften, levert zoveel meer op. En dat doe je beslist anders dan het incidenteel doorbreken van de dagelijkse sleur. Werken vanuit duurzame inzetbaarheid, is een totaal andere manier van benaderen van werk. Zelfs van de zijde van de politie hoorde ik tot mijn verrassing: “laten we ophouden met te denken dat uitvoerenden alleen werk uitvoeren”. <a href="https://www.politieacademie.nl/kennisenonderzoek/lectoraten/lerendepolitieorganisatie/Pages/onderzoeken.aspx" target="_blank">Meer informatie over het onderzoek van de politieacademie staat in deze link</a>. De informatie geeft te denken in brede kring. Ook in dit netwerk kan ik mij voorstellen. Want in dit sociale netwerk zijn veel MKB-ers vertegenwoordigd die dagelijks uitvoerend werk doen.</p>
<p>Duurzaam inzetbaar gaat over meer dan leeftijd alleen. Het kan ook gaan over werken vanuit waarden. Zelf gekozen waarden. Zodat je beter beseft waarom je je werk doet. Daarbij kun je je afvragen “wat voeg ik toe aan onze samenleving?“ Als je dat weet, geeft alleen dat besef al een boost – weet ik uit eigen ervaring. <a href="http://www.tpsgroep.nl/tps/about/onze-filosofie">TPS</a> gelooft in mensen en draagt dat uit.</p>
<p>Tegen ouder worden is niets te doen. Wel tegen minder goed functioneren omdat je ouder geworden bent. Dat hebben ze ontdekt aan de Erasmus-universiteit. Katinka Dijkstra en Daantje Derks gaven in het kort aan wat ze hadden ontdekt over inhibitie, werkgeheugen en selectieve aandacht. Het is allemaal te oefenen:</p>
<p><a href="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/401263948?profile=original" target="_self"><img src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/401263948?profile=RESIZE_1024x1024" width="750" class="align-left"></a></p>
<p><em>Fit blijven<br></em> In beweging blijf je fit. Ondernemers blijven in beweging. Voor zzp-ers is de cirkel gauw rond.<br> Dat is anders voor werknemers. Werknemers moeten vooral niet indutten. </p>
<p>Bij de eerste de beste presentatie die ik bijwoonde werd het belang hiervan aangetoond. Michaël van Straalen van MKB Nederland werd onderbroken in zijn presentatie door het Drumcafé. Na een beetje beweging was zijn publiek weer één en al oor. “Yes”, en dan allemaal tegelijk met de juiste bewegingen. <em>Zie boven de film van het Drumcafé.</em> </p>
<p><a href="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/401264598?profile=original" target="_self"><img src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/401264598?profile=RESIZE_1024x1024" width="750" class="align-left"></a></p>
<p></p>
<p>De heer Van Straalen sprak over employability en het vergroten van competenties. Werkgevers moeten vooral praten met hun medewerkers. De werkomgeving moet medewerkers vooral blijven prikkelen. Dan is het belangrijk dat zij verantwoordelijkheid krijgen én de nodige vrijheid. Daar valt al veel mee te winnen. </p>
<p>Een enkele impressie van de werkvloer van dit goed bezocht event: </p>
<p><a href="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/401266246?profile=original" target="_self"><img src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/401266246?profile=RESIZE_1024x1024" width="750" class="align-left"></a></p>De notulist als ondersteuner van de democratietag:medianetwerk.ning.com,2014-10-31:2159784:BlogPost:1922452014-10-31T15:30:00.000ZGeertjan Benushttps://medianetwerk.ning.com/profile/GeertjanBenus
<p><b>Democratie vind ik belangrijk. Democratie legitimeert onder meer mijn werk. Een ander woord voor “democratie” is volksheerschappij. En aan dat begrip ervaar ik een scherp randje.</b></p>
<p><b>Ik vind namelijk elke vorm van heerschappij bedenkelijk. Heersen leidt voor mijn gevoel al gauw tot overheersen. Dat kan aan mij liggen, want het begrip is ook te associëren met beheersen. Zo kun je het vak “schrijven” beheersen en zo kun je een samenleving beheersen. Bij het beheersen van een…</b></p>
<p><b>Democratie vind ik belangrijk. Democratie legitimeert onder meer mijn werk. Een ander woord voor “democratie” is volksheerschappij. En aan dat begrip ervaar ik een scherp randje.</b></p>
<p><b>Ik vind namelijk elke vorm van heerschappij bedenkelijk. Heersen leidt voor mijn gevoel al gauw tot overheersen. Dat kan aan mij liggen, want het begrip is ook te associëren met beheersen. Zo kun je het vak “schrijven” beheersen en zo kun je een samenleving beheersen. Bij het beheersen van een samenleving zorgen bestuurders voor het reilen en zeilen van die samenleving. Dat is dan weer iets anders dan wat recentelijk <a rel="nofollow" href="http://www.nrc.nl/nieuws/2014/10/30/politiek-kan-zich-vinden-in-aanbevelingen-enquetecommissie-corporaties/">op tafel van de Tweede Kamer is komen te liggen</a>. Dat rapport toont aan dat individuen op de hoogste posities in organisaties zélf ook enige leiding nodig kunnen hebben. Wanneer we ons realiseren over hoeveel geld die CEO’s gaan, is het eenvoudig om te beseffen dat ook de spelers in het parlement zich in hun werk ergens aan vast moeten kunnen houden.<br/></b></p>
<p><span class="font-size-3"><i>Parlementaire democratie<br/></i></span> Nederland kent de parlementaire democratie. Het staatsrecht vormt de structuur waarbinnen die democratie vorm krijgt. Aan het staatsrecht kunnen bestuurders zich vasthouden. In het staatsrecht krijgen onder meer de verschillende bestuurlijke organen posities ten opzichte van elkaar. Het staatsrecht heeft drie functies: (1) de constituerende, (2) de attribuerende en (3) de regulerende functie. Ad 1: het in het leven roepen van ambten en organen, ad 2 welke taken welke organen hebben in het staatsapparaat en ad 3 afbakening van de taken (zie (2)).</p>
<p><span class="font-size-3"><i>Een voorbeeld dat het belang aantoont<br/></i></span> De enquête Woningbouwcorporaties die gisteren is uitgebracht, brengt in ieder geval aan het licht hoe belangrijk transparantie is en hoe weinig betrouwbaar sommige individuen blijken te zijn die zich aan de controle van de samenleving of van hun organisatie kunnen onttrekken.</p>
<p>Wonen is een belangrijke functie in de samenleving. Niet voor niets werd die functie vroeger direct bestuurd door de overheid: mensen moesten kunnen wonen tot en met de laagste inkomens en dat moest zeker gesteld worden. Later drong het tot de gelederen door dat de samenleving veranderende wensen heeft als het gaat om wonen. Die wensen moesten kunnen doordringen tot beslissers. En dan blijkt keer op keer dat beslissers eerder doordringen tot de spelonken die leiden tot extra financiële middelen voor zichzelf dan dat de wensen van het volk doordringen tot het gedachtegoed van beslissers. Dat is een interessant gegeven. In die en in dergelijke contexten worden notulisten meer en meer belangrijk. Dat geldt zeker voor notulisten die vaak in ernstige en dwingende sfeer geconfronteerd worden met “schrijf dat vooral niet op”.<br/> <br/> <i style="font-size: 12pt;">De functie van notulisten in een parlementaire democratie en hun belang<br/></i> Die functies zijn vele. Als het gaat om die parlementaire democratie, is als meest voor de hand liggende functie het vastleggen van discussies tussen het dagelijks bestuur (het kabinet) en de Tweede en Eerste Kamer. Ze worden handelingen genoemd. De handelingen in engere zin worden gevormd door het verslag – de letterlijke weergave van de discussies. De handelingen in bredere zin worden gevormd door het verslag met Kamerstukken en Kamervragen, respectievelijk de bijlagen en aanhangsels genoemd. Alles wordt tegenwoordig digitaal gearchiveerd en ontsloten (ter beschikking gesteld).</p>
<p>Het nut van het vastleggen is complex. Zowel de burger, de volksvertegenwoordiger als het kabinet kunnen baat hebben bij het teruglezen van gevoerde discussies. Voor het kabinet zal het bij het teruglezen vooral gaan om kansen en mogelijkheden in de voortgang van het nemen van besluiten. Voor de volksvertegenwoordiger kan het gaan om het zien van onderhandelingsmogelijkheden. De burger kan nagaan of hij nog steeds goed vertegenwoordigd wordt door zijn partij.</p>
<p>Als het gaat om het vastleggen van de discussies in het dagelijks bestuur (het Kabinet) zijn vooral de genomen besluiten heel belangrijk. Dat is praktisch. Ambtenaren kunnen dan verder met hun werk. Steeds zal het gaan om een stapje verder in de vorming van wetten en in het nemen van Algemene Maatregelen van Bestuur. “De besluitenlijst wordt enkele dagen na de vergadering toegezonden aan de ministers, de staatssecretarissen, de secretarissen-generaal en het Kabinet der Koning. De notulen worden door het secretariaat van de ministerraad aan de ministers, de staatssecretarissen en het Kabinet der Koning toegezonden. Hiernaast worden in voorkomende gevallen nog zogenaamde P-notulen opgemaakt, die uitsluitend aan de ministers worden toegezonden. “(zie <a rel="nofollow" href="http://www.politiekcompendium.nl/9351000/1f/j9vvh40co5zodus/vh4vairdd5z5">het politiek compendium</a>) Mede dankzij notulisten/verslagleggers zullen in bestuurlijke organen geen praatjes voor de vaak gehouden worden. Niemand op dergelijke hoge niveaus wil daarmee tot in lengte van jaren geconfronteerd worden.</p>
<p>Notulisten dragen ervoor zorg dat bestuurders eerst zullen nadenken voordat zij iets zeggen. Dat werkt efficiëntie in de hand. Geen bestuurder zal hardop gaan nadenken. Een dergelijke vorm van transparantie is ook niet wenselijk. Uiteindelijk gaat het om zakelijke verhoudingen en om beslisprocedures.</p>
<p>Notulisten dragen zorg voor een “extern geheugen”, voor de verspreiding van informatie, voor de bundeling van informatie (aanhangsels en bijlagen), voor het mogelijk maken van reflectie, voor het maken van een basis voor onderhandeling, voor het zichtbaar maken van ontwikkelingen in het denken, voor het mogelijk maken van (wetenschappelijk en journalistiek) onderzoek, voor het nemen van goede beslissingen in de Eerste Kamer (daar kan op basis van de handelingen worden nagegaan vanuit welk denken wetten tot stand zijn gekomen en of de redactie van de voorliggende wet ook voldoet aan de intentie van de wetgever.)</p>
<p>Notulisten zijn dus erg belangrijke functionarissen. Het is functioneel om ze op afstand te zetten: ze horen ook hun werk te doen met de nodige afstand tot de materie die over tafel gaat en met de nodige afstand tot de functionarissen. Daarom is het goed dat zzp-ers dit belangrijke werk doen. Die staan van nature op afstand. Maar wanneer ze hun werk doen, moeten ze zich wel kunnen verantwoorden voor hun handelen. Daarom ben ik van mening dat zzp-notulisten die hun werk doen in grote verbanden zoals in gemeentelijke organisaties, hun opdrachten zouden moeten krijgen van bijvoorbeeld de colleges van B&W, of misschien zelfs nog beter: van de gemeenteraden. Dan hebben deze “burgernotulisten” ook de toegang tot dat bestuurlijke orgaan om zich te verantwoorden voor hun werk en voor hun handelen in specifieke situaties. Ze zijn er belangrijk genoeg voor. Want waar was de enquêtecommissie Woningcorporaties gebleven wanneer de verhoren niet snel en goed op schrift waren gezet? Hoe was dan het eindverslag tot stand gekomen? Had de voorzitter van die commissie dan nu zijn eindrapport controleerbaar aan de Tweede Kamer kunnen voorleggen? Ik dacht van niet.</p>Our visit to Struga, Macedonia, an inspiration and a lessontag:medianetwerk.ning.com,2014-09-01:2159784:BlogPost:1906132014-09-01T12:00:00.000ZGeertjan Benushttps://medianetwerk.ning.com/profile/GeertjanBenus
<p><em><span class="font-size-1">Read as well: <a href="http://linkd.in/1qa3uAf">the nature of our freedom</a></span></em></p>
<p><em><span class="font-size-1">This article has been written in English as it will be read in an international community. I thank the students and Angela Velkova, director of the Preparing Global Leaders Institute, for their approval publishing this article.</span></em></p>
<p><strong>This year we flew to Macedonia. It was a kind of "now or never". Our target…</strong></p>
<p><em><span class="font-size-1">Read as well: <a href="http://linkd.in/1qa3uAf">the nature of our freedom</a></span></em></p>
<p><em><span class="font-size-1">This article has been written in English as it will be read in an international community. I thank the students and Angela Velkova, director of the Preparing Global Leaders Institute, for their approval publishing this article.</span></em></p>
<p><strong>This year we flew to Macedonia. It was a kind of "now or never". Our target was the lake, the Lake of Ohrid. The scientifically proven deepest part of the lake is 288 meters, deep enough for hiding a mysterious life underneath to the world above…</strong></p>
<p><a href="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/401263496?profile=original"><img src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/401263496?profile=RESIZE_1024x1024" width="750" class="align-full"></a></p>
<p><i>The lake – a wonderful magnet for tourists</i></p>
<p>Macedonia has a surface of 25.700 km<sup>2</sup> with approximately 2,1 million inhabitants. A comparison: the Netherlands has 37.354 km² with almost 17 million inhabitants. Macedonia belongs to Europe and is Europe minded:</p>
<p><a href="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/401264355?profile=original"><img src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/401264355?profile=RESIZE_320x320" width="250" class="align-left"></a> </p>
<p></p>
<p></p>
<p></p>
<p></p>
<p></p>
<p></p>
<p><i>How to become creative in de EU-zone we can learn from at least one Macedonian…</i></p>
<p>We choose for Macedonia also because of the promise we could relax very well in this country. That appeared to be very true in multiple senses. I will explain this.<br> <br>We, my wife and I, enjoyed our stay in Struga very much. I show you some of our impressions:</p>
<p><a href="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/401266281?profile=original"><img src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/401266281?profile=RESIZE_480x480" width="450" class="align-full"></a></p>
<p><i>Jumping into the “Black Drim”. It was relaxing to watch these guys</i>.</p>
<p><a href="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/401267009?profile=original"><img src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/401267009?profile=RESIZE_1024x1024" width="750" class="align-full"></a></p>
<p><i>A moment of silence <a href="https://www.youtube.com/watch?v=3zuEfmmCA5s">in the heat of the sun</a> over the Black Drim</i></p>
<p>A mosque has been built close to a church. The building was not finished. We heard that the board ran out of money. The history is that in Macedonia Christians had to fight for their lives against Muslims since the IV<sup>the</sup> century.</p>
<p>On the premises of the mosque we met an old man. When he saw us he jumped off his bike and talked to us in German. He had worked in Germany at the Bundesbahn. Now he has a pension out of that job. He showed himself a proud man. Proud of what he had accomplished in his life and proud of visiting his Christian friends.</p>
<p>During our holiday, I kept thinking. Due to characteristics of myself and due to all what I saw in the streets of Struga. A lot of friendly people were eager in making contact with us. As the time passed by I more and more longed for making a photo from bosom-friends total differently dressed, apparently to be explained by their different back-grounds. But there was a paradox. When it is so natural in Macedonia to be friends in accepting the differences in styles of living, I would make it less natural when I gave that aspect my special attention. <br>Then on one of our nights in the centre I was lucky. We overtook seven youngsters. They were talking English and had apparently enthusiastic conversations. Somehow I felt I should address these girls. So I did. We had a spontaneous meeting in a square in the centre of Struga. It was my wonderful feeling to be trusted and to be understood.</p>
<p><a href="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/401267806?profile=original"><img src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/401267806?profile=RESIZE_1024x1024" width="750" class="align-full"></a></p>
<p><i>These ladies are from Hungaria, Armenia, Algeria, Russia, Turkey and Egypt</i>. <i>Somehow they gave me an energy.</i></p>
<p>The students in the photo above formed a non-political group and they met in Macedonia thanks to an American program implemented by a local non-governmental organization. They are students at the <a href="http://pglinstitute.org/">Preparing Global Leaders Institute</a>, a summer leadership program, part of the Preparing Global Leaders Foundation series of international institutes. One of the paradigms of the professor for these youngsters, Dr. Sam Potolicchio, is to understand the culture and the religions in a country before a person can be a good leader in the first place.</p>
<p>I fully agree with this professor. I think, if it comes to leading countries, cultural and religious differences should not be subjects of democratic processes. Civil servants advisors of the government should have the knowledge. The democratic processes should focus on managing the understanding in society of cultural and religious differences. In my opinion, this part of the political debate should be society-related in the first place and not party-interest related.</p>
<p><i>Conclusion</i><br>Our 11 days holidays were too short. But the atmosphere we met with, in Macedonia, we always will keep in our hearts. Somehow, the world can do better. Understanding differences and making differences understood by the public is the first step to accepting differences in daily life in society. Governing is amongst others accepting the cultures in one’s country and convincing the people of the righteous of measurements to be taken in relation to living together. Macedonia is proving this at the moment in daily life and in making teaching new leaders in the world possible. Let’s take this as an example the rest of the world could follow. </p>De eurotag:medianetwerk.ning.com,2014-05-22:2159784:BlogPost:1884262014-05-22T12:30:00.000ZGeertjan Benushttps://medianetwerk.ning.com/profile/GeertjanBenus
<p><a href="http://www.europa-nu.nl/id/vh84exkkodyi/europa_in_de_wereld" target="_blank">Over de rol van Europa in de wereld</a></p>
<p><strong>Vandaag gaan we naar de stembus. Niet iedereen zal gaan, heb ik begrepen. De stemming over Europa is alleen al verdeeld onder Europeanen. Dan ligt het voor de hand dat er verdeeld gedacht wordt over ons continent in de wereld.</strong></p>
<p><strong>Geert Mak noemt Europa amoreel. Hij ziet het liefst…</strong></p>
<p><a href="http://www.europa-nu.nl/id/vh84exkkodyi/europa_in_de_wereld" target="_blank">Over de rol van Europa in de wereld</a></p>
<p><strong>Vandaag gaan we naar de stembus. Niet iedereen zal gaan, heb ik begrepen. De stemming over Europa is alleen al verdeeld onder Europeanen. Dan ligt het voor de hand dat er verdeeld gedacht wordt over ons continent in de wereld.</strong></p>
<p><strong>Geert Mak noemt Europa amoreel. Hij ziet het liefst <a href="http://www.destentor.nl/algemeen/binnenland/geert-mak-europa-is-amoreel-geworden-1.4361448">bankiers “gegrild”</a> worden voor een onderzoekscommissie, zoals in de VS is gebeurd. Ik moet bij “amoreel” direct denken aan <a href="http://www.express.be/business/nl/economy/berlusconis-banden-met-de-georganiseerde-misdaad-door-italiaans-gerecht-bevestigd/205193.htm">Berlusconi</a>. Maar dit zal wel én een beperkte uitleg zijn van amoreel, én afgestraft worden door mijn critici: Italië is Europa niet. Zo is Nederland ook Europa niet, en zo kun je dat zeggen van alle lidstaten afzonderlijk. Het lukt Europa zelfs niet <a href="http://www.europeseverkiezingen.com/9353000/1/j9vvjfam2upahzx/vjfbma64pwbl">één en dezelfde dag aan te houden</a> om naar de stembus te gaan.</strong></p>
<p>We hebben gelukkig wel één Eurovisie Songfestival. De deelnemende landen komen dan tot dit beeld van <a href="http://bit.ly/1lFT1nw">onze Europese beste zanger</a>. De uitslag is: Vrouw met baard in jurk. Dit is dan sinds kort ons Europees zelfbeeld? Een prachtig gezongen lied overigens over een Feniks die uit de as herrijst. Als de inhoud dan maar niet voorspellend bedoeld is en de as eerst nog moet komen.</p>
<p>Bij het <a href="http://www.banking.senate.gov/public/index.cfm?FuseAction=Hearings.LiveStream&Hearing_id=146352e9-c437-4f39-af7c-ca0c61c54f64">“grillen” van bankiers</a> in de VS denk ik aan de rol van de VS in de wereld op dit moment. De vraag is alleen of in de VS een wezenlijke <a href="http://www.reformed-theology.org/html/books/wall_street/chapter_01.htm">andere wind waait dan vroeger</a>. En de vraag is ook op welke wijze de VS geleerd heeft van de geschiedenis.</p>
<p>Europa is een verzameling landen die groter is dan destijds de verzameling was ten tijde van de <a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Europese_Economische_Gemeenschap">Europese Economische Gemeenschap</a>. De Europese Unie <a href="http://europa.eu/about-eu/index_nl.htm">heeft 28 lidstaten</a>. Het verschil met de EEG van destijds is dat die ene munt, de euro, legitimeert dat we indringend bij elkaar in de huishoudboekjes kijken en streng worden voor elkaar. De vraag is nu of we dat een stukje kunnen terugdraaien. Het lijkt mij persoonlijk beter dat elk lid van de EU de vrijheid krijgt om zijn eigen verantwoordelijkheid te nemen in zijn bijdrage aan de waarde van de euro op de internationale geldmarkt en er een dynamisch economisch systeem komt in de EU.</p>
<p><span class="font-size-3"><i>De euro, de roebel, de dollar en de Chinese yuan</i></span></p>
<p>In dit rijtje ontbreekt het Britse pond. Het Verenigd Koninkrijk is goed voor 73 zetels in het Europees parlement en heeft zijn eigen munt. Dat geeft te denken. Dat betekent dat er méér flexibiliteit te vinden moet zijn in de opbouw van een Europees Economisch Systeem (het EES) dat zijn eigen waarde inbrengt in de wereldeconomie.</p>
<p>De wisselkoers is van toepassing op het Britse pond. 100 Britse ponden <a href="http://www.wisselkoersen.nl/">kosten vandaag 123,55 euro</a>.</p>
<p>Ik denk dat het behoorlijk onpraktisch is om de euro af te schaffen. Bovendien kost dat heel veel geld. De waarde van de euro is nu hoog ten opzichte van de munten die hierboven genoemd zijn. Dat bemoeilijkt de export. Dat betekent dat het voor de handel goed is in Europa wanneer de euro in waarde zou dalen ten opzichte van de hierboven genoemde “buiteneuropese munten”. Met mijn voorstel met behoud van de euro, daalt de waarde van de euro in het internationale geldverkeer.</p>
<p><span class="font-size-3"><i>De Europese munt en een Europees economisch administratief systeem</i></span></p>
<p>Binnen de EU bestaan vrije handelsbetrekkingen en vrij verkeer van mensen en goederen. Het Verenigd Koninkrijk maakt daarvan deel uit. We krijgen voor goederen die wij naar Engeland exporteren Britse Ponden terug. Om het handelsresultaat te berekenen, passen we de wisselkoers toe. Dat hoeven we niet te doen met lidstaten die de euro hebben als munt. Dat blijft zo met mijn voorstel.</p>
<p><i>De uitgangspunten</i></p>
<p>- De euro heeft op de internationale markt één waarde. Die waarde fluctueert vanwege de interne markt binnen de EU en vanwege de handel met andere landen in de wereld.</p>
<p>- Die waarde die gevormd wordt in de interne markt hangt af van de inbreng in die waarde door de verschillende lidstaten.</p>
<p>- De inbreng van waarde wordt afhankelijk gesteld van het <a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst_van_landen_naar_bbp_per_hoofd_van_de_bevolking">bruto nationaal product per inwoner van de lidstaat</a>. Daarvoor is een formule nodig en een administratief systeem waarin het bruto nationaal product van de lidstaten met elkaar in verband gebracht worden. Dit is een uitdaging aan rekenmeesters.</p>
<p>- Wanneer een land zijn economie niet op orde heeft, wordt de inbreng van dat land in de waarde van de euro lager. Dat hoeft nog niet per se te leiden tot een lagere internationale koers. Een ander land kan het bijvoorbeeld beter doen over dezelfde periode gerekend. Een lagere inbreng in de waarde heeft wel consequenties voor het land zelf in het Europese economisch systeem. Ook daarvoor zal een systeem opgezet moeten worden met een terugkoppelingsmechanisme. Dit moet gaan werken als een inscentive. Dit heeft ook een ijkpunt nodig – een nulmeting van de bruto nationaal producten ten opzichte van elkaar. Van belang is dat het systeem voor alle lidstaten volkomen transparant is en volkomen geaccepteerd.</p>
<p>- De waarde van de euro voor consumenten tegenover (gebruiks)goederen hangt af van de lidstaat waarin de euro wordt uitgegeven. Dat zijn binnenlandse aangelegenheden. Dat betekent dat elke lidstaat zijn eigen nationale economie regelt. Dat betekent dat in het ene land één brood één euro kost en in het andere land 1,5 euro en in weer een ander land binnen de EU 0,50 euro. Daar houdt de EU zich niet mee bezig.</p>
<p>- De waarde van de euro tegenover handelsgoederen internationaal binnen Europa is en blijft de waarde van de euro; er vindt dus geen toepassing plaats van een wisselkoers en dat is ook niet nodig. De waarde van de euro kan nu fluctueren vanwege de interne én vanwege de externe markt. Dat maakt de euro kwetsbaar, maar dit is wel een inscentive om de internationale betrekkingen binnen de EU tussen de lidstaten zo goed mogelijk te laten verlopen.</p>
<p><span class="font-size-3"><i>Conclusie</i></span></p>
<p>Op deze manier is de waarde van de euro voor de consument afhankelijk gesteld van het land waarin hij de euro uitgeeft en is de waarde van de euro genormaliseerd op de wereldmarkt voor de handel. De waarde van de euro zal met het EES zeker dalen ten opzichte van de waarde die hij nu heeft tegenover andere munteenheden. Maar dat bevordert de export. Voor Nederland is dat gunstig.</p>
<p>Dit systeem maakt dat de lidstaten zelf ruimte hebben hun nationale economie volgens eigen inzichten zo goed mogelijk op orde te krijgen. Dat voelt anders aan dan dat wij ons aan strakke en rigide regels moeten houden, zoals de 3% norm.</p>Over Bertolt Brecht met een bericht van hem uit 1939 voor de generaties na hem.tag:medianetwerk.ning.com,2014-05-05:2159784:BlogPost:1877822014-05-05T15:00:00.000ZGeertjan Benushttps://medianetwerk.ning.com/profile/GeertjanBenus
<p><a href="https://www.youtube.com/watch?v=GkiqGxD4CZ8" target="_blank">Bertolt Brecht voor het comité tegen on-Amerikaanse activiteiten</a></p>
<p><b>Ik schrijf dit bericht niet zonder toeval juist vandaag. Het is 16.00 uur en in Utrecht echoën soms flarden van festiviteiten vanuit vertes. Het feest lijkt begonnen. We vieren onze vrijheid. Vrijheid is in mijn ogen “zonder dwang keuzes maken vanuit diep doorleefde persoonlijke argumenten”.<br></br></b> <b>Wij Nederlanders, zijn trots op onze…</b></p>
<p><a href="https://www.youtube.com/watch?v=GkiqGxD4CZ8" target="_blank">Bertolt Brecht voor het comité tegen on-Amerikaanse activiteiten</a></p>
<p><b>Ik schrijf dit bericht niet zonder toeval juist vandaag. Het is 16.00 uur en in Utrecht echoën soms flarden van festiviteiten vanuit vertes. Het feest lijkt begonnen. We vieren onze vrijheid. Vrijheid is in mijn ogen “zonder dwang keuzes maken vanuit diep doorleefde persoonlijke argumenten”.<br/></b> <b>Wij Nederlanders, zijn trots op onze cultuur en op onze waarden. Daarom zullen die argumenten zeker ook ingegeven zijn vanuit onze cultuur en de waarden die daarbij horen. Onze grondwet is daarvan een goede weergave. De tekst die bij huwelijksvoltrekkingen uitgesproken wordt (volgens mij over nagenoeg de hele wereld) spreekt van die cultuur en die waarden boekdelen.</b></p>
<p>Dat neemt niet weg dat anno 2014 onder meer "trouw" een ander begrip is geworden dan het een begrip was vóór en enkele decennia na de Tweede Wereldoorlog. Trouw kan nu eerder uit de hand lopen dan te weinig getoond. Als een mens op zijn zestigste niet minimaal twee keer gescheiden is geweest en weer hertrouwd, is er "iets goed misgegaan in zijn leven". Dat lijkt in mijn beleving één van de kenmerken van onze huidige tijd te zijn.<br/> Sommige mensen die over onze vrijheid gaan, ervaren mijn vrijheidsbeleving als nogal onmetelijk. Toch besef ik scherp en bewust dat aan vrijheid grenzen zitten. Voor dat besef heb ik geen autoriteiten nodig. Ik draag dit ook uit in wat ik openlijk zeg en schrijf.</p>
<p><span class="font-size-4"><i>Bertolt Brecht</i></span></p>
<p>Vandaag kwam Bertolt Brecht op mijn pad. Ik nam de vrijheid mij een beetje te verdiepen in zijn leven. Hij leefde in tijden die vergelijkbaar zijn met die van ons nu, wereldwijd gesproken. De vraag is of wij - nu het nog kan - van Bertolt Brecht kunnen leren.</p>
<p>In 1939 zegt hij voor de mensen die na hem komen “Ich lebe in finsteren Zeiten”… “Ik leef in donkere tijden”….en “Ik verdien nog mijn onderhoud, maar dat is niet meer dan toeval. “…:</p>
<p><a href="http://www.youtube.com/watch?v=m2rCM09ougk" target="_blank">Een bericht van Bertolt Brecht voor de generaties na hem</a>. </p>
<p><a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Bertolt_Brecht" target="_blank">Bertolt Brecht</a> (1898 – 1956) schreef <a href="http://www.youtube.com/watch?v=zG9TofQOElo" target="_self">Der gute Mensch von Sezuan</a> in 1941. In 1943 werd het stuk één keer uitgevoerd. Het is een sociaaleconomisch drama te noemen. Vragen uit de ethiek staan in dit toneelstuk centraal. In het stuk laat de schrijver zijn spelers bovendien de vraag stellen of er nog wel goede mensen zijn.</p>
<p>Bertolt Brecht is in 1933 naar de VS gevlucht. In de VS zat men niet te wachten op vragen uit de ethiek. Hij had geen succes en was ontgoocheld. Hij wordt daar communist genoemd, vervolgd in de koude oorlog en moest noodgedwongen terug en nu dan naar oost Duitsland omdat hij niet welkom was in het door de VS beheerste deel van Duitsland. Ook in de DDR was niet elk stuk van hem welkom. Zijn stukken werden buiten de DDR opgevoerd en hij kreeg met de DDR-censuur te maken.</p>
<p>Het spel in de uitvoering van 1961 is uiteraard gedateerd. Ik vind het interessant het stuk op de inhoud te zien als het gaat om de geschetste problemen op sociaaleconomisch gebied. Het gaat mij ook om de menselijke relaties die zijn verbeeld. Bovendien zijn de dialogen in deze uitvoering dan weliswaar weinig dynamisch en klinken ze weinig natuurlijk (kenmerk van het toneel in die tijd) maar de Duitse taal is mooi en duidelijk gesproken.</p>In wat voor samenleving willen we leven?tag:medianetwerk.ning.com,2014-03-18:2159784:BlogPost:1688262014-03-18T16:00:00.000ZGeertjan Benushttps://medianetwerk.ning.com/profile/GeertjanBenus
<p>28 december 2012 schreef ik onderstaand bericht</p>
<p>18 maart 2014 las ik in het AD online <a href="http://www.ad.nl/ad/nl/1038/Rotterdam/article/detail/3613645/2014/03/15/Onderwijzer-pakt-pestkop-bij-arm-en-wordt-geschorst.dhtml?utm_source=dailynewsletter&utm_medium=email&utm_campaign=" rel="nofollow" target="_blank">het bijgaande</a>.</p>
<p>Omdat het opnieuw de onmacht illustreert van volwassenen en van vertegenwoordigers van 'het gezag' publiceer ik het geheel nog een…</p>
<p>28 december 2012 schreef ik onderstaand bericht</p>
<p>18 maart 2014 las ik in het AD online <a href="http://www.ad.nl/ad/nl/1038/Rotterdam/article/detail/3613645/2014/03/15/Onderwijzer-pakt-pestkop-bij-arm-en-wordt-geschorst.dhtml?utm_source=dailynewsletter&utm_medium=email&utm_campaign=" rel="nofollow" target="_blank">het bijgaande</a>.</p>
<p>Omdat het opnieuw de onmacht illustreert van volwassenen en van vertegenwoordigers van 'het gezag' publiceer ik het geheel nog een keer.</p>
<p><b><em>Mijn vraag aan de lezers is: had deze kwestie (zie boven de link 'het bijgaande') op een subtielere, meer pedagogische en integrale manier opgelost kunnen worden?</em> <em>Wanneer we nu over jeugd spreken, denken we toch direct aan ketens van zorg- en hulpverlening. Waarom niet in dit geval? </em></b></p>
<p></p>
<p><b style="font-size: 10pt; font-family: helvetica;">De berichten in de pers liegen er niet om. Alsof het in de lucht hangt. Alsof we er niets aan kunnen doen. Alsof het iets is dat ons overkomt. Waar we machteloos naar kijken. Zoals we een besmettelijke ziekte in machteloosheid ondergaan.</b></p>
<p><span class="font-size-2" style="font-family: helvetica;"><b>Fleur Bloemen (voor de ogen van medescholieren voor de trein), Dirk Wagner († 1994), Ricky van Bommel († 2011) en in de States schoot de 13-jarige Cade Poulos zichzelf dood voor de ogen van zijn klasgenoten. Dit zijn nog slechts enkele kinderen van de velen in de afgelopen decennia. En dan de oproep van onze vicepremier aan ons om gevoeliger te zijn voor elkaars gedrag en dat gedrag af te wijzen als dat afgewezen moet worden. Die tekst zeurt door in mijn hoofd met nog vers op mijn netvlies de doodgetrapte scheidsrechter. Daar moeten ook volwassenen naar hebben gekeken zonder tijdig in te grijpen.</b></span></p>
<p><span class="font-size-2" style="font-family: helvetica;"><b>Niet ingrijpen bij pesten (dat is uiteraard van een andere orde dan het doodschoppen van een scheidsrechter), veronderstelt ten onrechte dat er bij de gepeste een gebrek aan sociale vaardigheden is. Die moet het kind zich dan maar eigen maken. Het gaat hierbij om gedragingen bij pester en gepeste die van niet vergelijkbare ordes zijn in de (psychosociale) ontwikkeling van kinderen.</b></span></p>
<p><span class="font-size-4" style="font-family: helvetica;"><i>Pesten in onze samenleving</i></span></p>
<p><span class="font-size-2" style="font-family: helvetica;">Jeffrey Arenz, zelf slachtoffer van pesten en er gelukkig weer bovenop gekomen, zegt: ‘We moeten onze ogen open houden. Mensen kijken te gemakkelijk weg.' Onze vicepremier zegt: ‘Er is helaas geen oplossing, geen knop waar het kabinet op kan drukken om pesten uit te bannen‘. Maar heeft de vicepremier enig idee waar het om gaat? Pesten is disfunctioneel gedrag. Pesten komt voort uit een gebrek aan zelfzekerheid en uit een behoefte aan zelfbevestiging bij de pester.</span></p>
<p><span class="font-size-2" style="font-family: helvetica;">Zoals die (hoge) ambtenaar wellicht behoefte had aan zelfbevestiging. Hij twitterde iets over zijn gevoelens over het opbreken van een tentenkamp. Gelukkig kwamen daarop direct afkeurende reacties. Zaten bij die reacties ook reacties van collega ambtenaren?</span></p>
<p><span class="font-size-4" style="font-family: helvetica;"><i>De context waarin pesten plaatsvindt</i></span></p>
<p><span class="font-size-2" style="font-family: helvetica;">Nog even iets meer voor de sfeertekening van onze huidige samenleving. Het Dagblad van het Noorden 29 juli 2012: ‘De Harm Jan Zondagschool (Junior College) in Groningen hoeft een 13-jarige leerling die zich schuldig heeft gemaakt aan pesten niet van school te sturen. De moeder van het kind dat werd gepest, had dit geëist in een kort geding.‘ Dat dit zo moest gaan! Nee, we gaan niet met onze kinderen om de tafel met de ouders daarbij voor een goed gesprek, we pakken het juridisch op en we vragen de rechter om een uitspraak. Hoe ver laat een schoolbestuur of een directeur van een school het komen? Het onderwerp is kennelijk te lastig in onze huidige samenleving.</span></p>
<p><span class="font-size-2" style="font-family: helvetica;">Waar zijn de volwassenen met de knoppen waarop zij kunnen drukken omdat zij invloed kunnen uitoefenen op hun kinderen? Ik krijg de indruk dat er steeds minder sprake is van een verhouding tussen volwassenen en hun kinderen waarin nog sprake is van een pedagogisch verantwoorde afstand. Ouders gáán voor hun kinderen voor de volle 100%. Dat is op zich goed. Maar het gaat er om hoe die <i>100% ervoor gaan</i>, er uitziet. Wanneer elke vorm van kritiek op het eigen kind ervaren zal worden door dat kind als verraad, en elke vorm van kritiek de relatie dreigt te verstieren, is die <i>100% gaan voor je kind</i> niet goed. Dat geldt zowel voor de relatie van de ouder met een gepest kind als voor de relatie van de ouder met een pester.</span></p>
<p><span class="font-size-2" style="font-family: helvetica;"><i>100% gaan voor je kind</i>, wil nog niet zeggen dat het contact goed is tussen de belangrijke volwassene en het kind. De sfeer in onze huidige samenleving lijkt te worden bepaald door kinderlijk gedrag van volwassenen, zeker wanneer ik Jeffrey hoor zeggen dat de leraar moest lachen toen hij voor diens ogen in elkaar geslagen werd door klasgenoten. Een dergelijke leraar stelt zich op als maakt hij deel uit van de groep kinderen en hij maakt van zichzelf een kind onder kinderen. Hij laat zich door de groep kinderen inclusief maken. Die leraar heeft op een verkeerde manier opgelet bij vakken als groepsdynamica. Hij heeft dat vak alleen leren gebruiken voor zijn eigen macht.</span></p>
<p><span class="font-size-2" style="font-family: helvetica;">Die ontwikkeling in onze samenleving komt óók voort uit een ongenuanceerde tegenreactie op het Calvinisme: we mogen niet langer belerend zijn. Kinderen moeten de vrijheid krijgen om ervaring op te doen – dat is belangrijker dan regels stellen. Punt is alleen dat die ervaring een beetje eenzijdig wordt, wanneer persoonlijke meningen steeds minder uitgesproken zijn onder dwang van de publieke opinie in een populistische sfeer. Punt is ook dat het opdoen van ervaringen door kinderen geen zin heeft wanneer de belangrijke volwassenen in het leven van het kind geen goede gesprekken voeren met het kind over die ervaringen.</span></p>
<p><span class="font-size-4" style="font-family: helvetica;"><i>Groepsdynamica en pesten</i></span></p>
<p><span class="font-size-2" style="font-family: helvetica;">Pesten komt voort uit een diepgaande onzekerheid. Zo ook ‘meer en meer gepest worden’. Pesten is een structurele vorm van plagen. Het is te vergelijken met regressiegedrag onder dieren in een dierentuin. Het gedragspatroon van die dieren is versimpeld. Die dieren lopen bijvoorbeeld alleen nog heen en weer en er is weinig variatie in de groepsinteractie. De groepsstructuur is verstoord. Er is ook sprake van verveling.</span></p>
<p><span class="font-size-2" style="font-family: helvetica;">Zo ook bestaat verveling onder pesters. Zij creëren met hun gedrag voor zichzelf een zeer veilige sociale omgeving die zeer overzichtelijk is. De angst onder de andere kinderen ook gepest te worden, maakt dat die anderen vooral vriendjes willen zijn van de pester. Pesters merken dat de stimuli die zij geven aan hun slachtoffer tot een respons leidt bij het slachtoffer die de pester een zeker machtsgevoel geeft. Dat machtsgevoel hebben pesters nodig. Ze zijn in hun natuurlijke eigenstandige houding diepgaand onzeker. De pesters ontlenen hun gevoel van zekerheid aan de afhankelijke reactie bij hun slachtoffer. Die afhankelijkheid is eerst oppervlakkig. Het slachtoffer heeft geen adequate reactie tot zijn beschikking omdat het op dat terrein geen natuurlijke behoefte voelt tot interactie. De gepeste ontleende aanvankelijk zijn zekerheid aan zichzelf, aan zijn eigenstandige persoonlijke eigenschappen en aan de wijze waarop zijn ouders hem of haar hebben gestimuleerd. Wanneer het pestgedrag aanhoudt, gaat de aanvankelijke oppervlakkige onzekerheid bij elke nieuwe pesterij, elke primitieve kenmerkende herhaling, dieper in de vezels zitten van de gepeste. De gepeste leeft steeds meer in een wereld waarin hij het als zinloos ervaart om nog initiatieven te nemen in het sociale. Hij voelt zich machteloos en ongelukkig. Wanneer dat alles niet opgemerkt wordt door de belangrijke volwassenen in zijn leven, is er iets goed fout. Langdurig niet met vriendjes thuiskomen en vaak alleen zijn, zijn gemakkelijk op te vangen signalen.</span></p>
<p><span class="font-size-4" style="font-family: helvetica;"><i>Slachtoffers</i></span></p>
<p><span class="font-size-2" style="font-family: helvetica;">Het ontbreken van een adequate reactie op het pestgedrag bij de gepeste en zijn sociale omgeving geeft een des te grotere kick bij de pester naarmate het natuurlijke gedrag van het slachtoffer voorafgaande aan het pesten iets uitstraalde dat de pester des te heftiger onzeker zou maken. Kennelijk hebben pesters de reactie van het slachtoffer nodig voor hun eigen zelfzekerheid. Pesters kiezen hun slachtoffers nauwkeurig uit. Het gevolg is catastrofaal voor de hele groep. De kinderen die niet gepest worden, zijn ook slachtoffer. In dergelijke groepen is heel veel gedrag niet zelf gekozen, maar afgedwongen. Cruciaal is om uit te vinden waardoor de pester deze bevrediging nodig heeft. Die behoefte kan vele oorzaken hebben. Betrek daar vooral de ouders bij.</span></p>
<p><span class="font-size-4" style="font-family: helvetica;"><i>Premier en vicepremier</i></span></p>
<p><span class="font-size-2" style="font-family: helvetica;">Ga nu niet een wetenschappelijk onderzoek subsidiëren. Maar stel om te beginnen onderwerpen op uw eigen werkvloer aan de orde waardoor u door gaat krijgen hoeveel (hoogopgeleide) volwassenen zich op een kinderlijk niveau gedragen, zoals gisteren nog die twitteraar van Binnenlandse Zaken. Het gaat u er dan om de “volwassenen” te vinden die geen enkel besef hebben of willen hebben van de gevolgen van hun eigen gedrag op de sociale omgeving. En zelfs op een hele samenleving als de functionaris in kwestie toevallig op een zeer invloedrijke plek zit. Begin desnoods met deze aandacht in het onderwijs. Volwassenen maken de sfeer en de veiligheid waarin kinderen kunnen oefenen met hun sociale gedrag.</span></p>
<p><span class="font-size-2" style="font-family: helvetica;">Geloof mij heren, ik spreek uit ervaring. Ik kan u bevestigen dat uw woorden heel waar zijn: u mist de knop om dit verschijnsel terug te dringen. U bent namelijk meer dan gemiddeld in onze maatschappij het prodúct van onze samenleving...</span></p>Mijn communicatiemomenten in 2013tag:medianetwerk.ning.com,2013-12-31:2159784:BlogPost:1841482013-12-31T16:00:00.000ZGeertjan Benushttps://medianetwerk.ning.com/profile/GeertjanBenus
<p><b>Dit jaar vloog om. Het was het jaar waarin ik de wereld en zijn wereldleiders anders ben gaan zien. Eén inauguratierede van één president in 2009 is niet genoeg om de intentie te kunnen blijven doorzien van “administraties” (“administrations”) – een misleidende term als het gaat om de werkelijke invloed die uitgaat van “de regering”. In 2013 besefte ik meer dan in de voorgaande jaren dat de werkelijkheid altijd anders is. Dat besef is nodig voor elke publicist om niet gelogenstraft te…</b></p>
<p><b>Dit jaar vloog om. Het was het jaar waarin ik de wereld en zijn wereldleiders anders ben gaan zien. Eén inauguratierede van één president in 2009 is niet genoeg om de intentie te kunnen blijven doorzien van “administraties” (“administrations”) – een misleidende term als het gaat om de werkelijke invloed die uitgaat van “de regering”. In 2013 besefte ik meer dan in de voorgaande jaren dat de werkelijkheid altijd anders is. Dat besef is nodig voor elke publicist om niet gelogenstraft te worden door de werkelijkheid.</b></p>
<p>In 2013 kwam het besef steeds sterker in mij op dat je én Europeaan kunt zijn, én tegemoet kunt komen aan je behoefte je als Nederland(er) te profileren. In dat jaar kreeg ik ook een helder beeld van <a href="http://www.nederlandsmedianetwerk.nl/profiles/blogs/democratie-contra-nationalisme">de oorsprong van nationalisme</a> en hoe zich nationalisme verhoudt tot democratie en <a href="http://www.nederlandsmedianetwerk.nl/profiles/blogs/het-koninklijk-huis-en-onze-democratie-de-splinter-en-de-balk">hoe onze democratie zich verhoudt tot het Koningshuis</a>.</p>
<p>Wanneer we ons willen blijven profileren als Nederlander én als Europeaan, moeten we af van stereotypering en af van beeldvorming uit het verleden. Dan moeten we dus af van het schuldgevoel dat we opdeden met destijds de Marshallhulp en nu met de eindeloze schuldenlast die we met ons meetorsen. Een pasgeborene <a href="http://www.youtube.com/user/TROSRadar">heeft al bijna 73.000 euro schuld</a> zonder dat hij bij wijze van spreken nog maar één scheet heeft gelaten.</p>
<p>Schuld gaat zich steeds meer voordoen als een eigenstandig functionerend systeem. De vraag is alleen wie in dat systeem the lead heeft. Wie is het meest behendig in het voor zichzelf opkomen door <a href="http://www.checklijst.nl/psychopaten.htm">de ander gedrag op te leggen als gevolg van schuldgevoel én die ander tegelijkertijd op te zadelen met schuldgevoel</a> én die ander tegelijkertijd op te zadelen met schuldgevoel en daarbij dan ook nog oorzaak en gevolg om te draaien. Dat zijn dus psychopaten. Eerder las ik het boek van Jan Storms <a href="https://itunes.apple.com/nl/book/destructieve-relaties-op-schop/id481301146?mt=11">”destructieve relaties op de schop”</a>. Een beschrijving van een fenomeen dat voor besturen over management steeds meer van waarde lijkt te worden naarmate de invloed in het management steeds meer uitgaat van individuen en steeds minder van overleg in grotere groepen waarbij de leden elkaar niet al decennialang kennen.</p>
<p> </p>
<p><i>De functie van Ambtenaar 2.0 in het maatschappelijke</i></p>
<p>De vrijheid van nu is een andere dan die in het verleden. Het Europa van nu geeft steeds minder ruimte aan de soevereiniteit van de samenstellende landen. De vraag is of we daarmee goed bezig zijn. Wanneer de uitkomst van een <a href="http://www.binnenlandsbestuur.nl/bestuur-en-organisatie/opinie/columns/de-overheidsmanager-leider-of-conformist.9179468.lynkx">analyse van een bestuurskundige</a> op landelijk niveau ook op zou gaan op het niveau van het toneel van onze “wereldleiders”, geeft dat het nodige te denken over het kritisch vermogen in de wereld op bestuurlijk niveau. In het netwerk van Ambtenaar 2.0 zijn op dit gebied heel veel verantwoordelijken die wanneer ze hiervoor wegkijken, zij de waarheid van deze stelling bevestigen.</p>
<p>Besturen hebben geen behoefte aan professionele napraters. Besturen hebben behoefte aan kritisch vermogen. Juist ambtenaren zouden achter de schermen dat kritisch vermogen kunnen leveren. Dat geldt ook voor opdrachtnemende zzp-ers van die ambtenaren. In 2011 droeg ik niet uit het niets bij <a href="http://www.zipconomy.nl/2011/03/%E2%80%9Czzp-ers-creeren-geen-waarde%E2%80%9D-eens-of-oneens/">aan deze discussie</a>.</p>
<p></p>
<p><i>Het communicatiejaar</i></p>
<p>Het jaar 2013 was voor mij weinig intensief communicatief. Het jaar kwam ook langzaam op gang. Ik begon in maart met <a href="http://www.nederlandsmedianetwerk.nl/profiles/blogs/notutekst-voor-notulen-en-teksten">mijn eigen profiel</a>. Dat profiel zette ik alleen in het Nederlands Medianetwerk vanwege een herhaalde discussie met Davied van Berlo over dat een eigen profilering niet gewenst zou zijn in Ambtenaar 2.0. Nu draagt elke openbare uiting bij aan je persoonlijk profiel. Dus stelde Davied feitelijk daarmee het 2.0 karakter van dit sociale netwerk ter discussie. Ik ging die discussie niet echt diepgaand aan en wilde zoveel mogelijk confrontatie voorkomen. Daarmee sloot ik voor mijn gevoel aan bij een tendens bij Ambtenaar 2.0: in dit netwerk vindt door de bank genomen meer bevestiging dan bestrijding van standpunten plaats.</p>
<p> </p>
<p><i>Enkele momenten waarop ik mij uitte als persoon</i></p>
<p>Syrië bleef mij achtervolgen. Dat land leek mij de hel op aarde te worden. En de vraag drong zich steeds nadrukkelijker op in hoeverre de westerse wereld kei hard aan het liegen was over wat in Syrië <a href="http://www.nederlandsmedianetwerk.nl/profiles/blogs/afschuwelijke-beelden-uit-syri-motiveren-mij-mijn-artikelen-weer">feitelijk aan de hand was</a>. Ik zag hoe de constatering van Carla del Ponte ondergesneeuwd raakte op het internet en in andere media. Zij wees de wereld op de gevolgen van het optreden van het westen. Het westen was bezig fanatieke moslims te bewapenen. Beestachtige taferelen kwamen via Youtube binnen. Assad werd door “het westen” afgebeeld als de schurk die het op zijn geweten had. Feitelijk beging op dat moment de oppositie de misdaden tegen de menselijkheid. En de verhouding tussen Assad als lid van een minderheid in Syrië wordt duidelijk uit <a href="http://likud.nl/2013/09/grootvader-assad-kijk-toch-hoe-de-vreedzame-palestijnse-joden-worden-afgeslacht/">een brief van de grootvader van Assad uit 1936</a>. <a href="http://www.rijksoverheid.nl/documenten-en-publicaties/ambtsberichten/2013/12/11/algemeen-ambtsbericht-syrie-2013-12-11.html">Het meest recente ambtsbericht over Syrië</a> maakt het steeds lastiger de ontwikkelingen anders te duiden dan dat Assad als leider moet wijken.</p>
<p>Een TV-programma, het Filosofisch kwintet, bracht mij in juli op het spoor van <a href="http://www.nederlandsmedianetwerk.nl/profiles/blogs/het-filosofisch-kwintet-onze-economie-en-identiteit">het neoliberalisme</a>. De filosofen brachten in dat programma de politiek ten grave. Dat zette mij aan tot nadenken.</p>
<p>Uiteindelijk ging ik dichter bij huis door met het opdoen van kennis en inzicht. Ik bezocht twee bijeenkomsten georganiseerd door het blad <a href="http://www.binnenlandsbestuur.nl/bestuur-en-organisatie/opinie/columns/de-overheidsmanager-leider-of-conformist.9179468.lynkx">Binnenlands Bestuur</a>: <a href="http://www.nederlandsmedianetwerk.nl/profiles/blogs/binnenlands-bestuur-debat-over-participatie-burgerkracht-en">een debat over zelfsturing in het sociale domein</a> (ik zag veel verbanden in de manier waarop ik mijzelf stuur in deze sociale netwerken) en <a href="http://www.nederlandsmedianetwerk.nl/profiles/blogs/binnenlands-bestuur-debat-over-financiering-uit-europa-2014-2020">een debat over financiering uit Europa</a>. Het mes sneed aan twee kanten: (1) ik deed wat ik graag doe – verslag leggen en (2) ik deed kennis op. Daarmee ga ik graag door. In 2013 werd de basis wel smaller om dit te kunnen blijven doen als vrijwilliger. Ook in 2014 zal ik mij blijven aanbieden als <a href="http://www.notutekst.nl/">professional</a> van wie opdrachtgevers gebruik kunnen maken. Ik noem dat geen stalking, ik noem dat marketing en personal branding. </p>
<p>Het Rijk trekt de stekker uit het netwerk van Ambtenaar 2.0. Daarom vind ik 2013 voor Ambtenaar 2.0 een triest jaar. Ik vraag mij af wat er fout is gegaan. Volgens mij ging het juist heel goed: er ontstond een steeds grotere individuele betrokkenheid bij de publieke zaak in kringen waar die betrokkenheid verwacht mag worden.</p>
<p>Misschien is een debat nog nodig over zaken als management bij de overheid: in hoeverre stoelt dat management op bedrijfsmatige uitgangspunten en in welke mate op politieke? Mag een ambtenaar zich openlijk als mens verhouden tot kwesties waarmee besturen anno 2013 en later nu eenmaal te maken hebben, of niet? De ambtenaar als homo sapiens in optima forma vond bij uitstek zijn weg via Ambtenaar 2.0, in mijn beleving. Zo lang de ambtenaar of zijn opdrachtnemer het dagelijks bestuur maar niet in de wielen rijdt. U kunt zich afvragen of ik dat doe met deze en andere bijdragen. In mijn beleving trok ik ook in 2013 mijn grens wat dat betreft helder. Ook in 2013 hoefde ik mijn ziel niet aan de duivel te verkopen om er nu eenmaal op afstand toch bij te horen en daarvan blijk te geven.</p>
<p>Ik wens mijn vrienden in dit netwerk een creatief en perspectiefrijk 2014 toe. </p>Binnenlands Bestuur – debat over financiering uit Europa 2014 - 2020, d.d. 21 november in de Expo in Houtentag:medianetwerk.ning.com,2013-11-22:2159784:BlogPost:1834382013-11-22T12:00:00.000ZGeertjan Benushttps://medianetwerk.ning.com/profile/GeertjanBenus
<p><span class="font-size-1"><strong>Inleiders: Herman Geerdes (wethouder Economische Zaken in Houten), Lambert van Nistelrooij (Europarlementariër in Brussel), Norbert van den Hove (directeur Europese Structuurfondsen; Economische Zaken), Fenna Beekmans (directeur Europa Decentraal), Margo Mulder (wethouder Heusden), Vincent Ketelaars (ERAC), Robert Hartman (directeur ASML).</strong></span></p>
<p><span class="font-size-3"><i>Inleiding</i></span></p>
<p><b>In dit debat, ingeleid door Eric de…</b></p>
<p><span class="font-size-1"><strong>Inleiders: Herman Geerdes (wethouder Economische Zaken in Houten), Lambert van Nistelrooij (Europarlementariër in Brussel), Norbert van den Hove (directeur Europese Structuurfondsen; Economische Zaken), Fenna Beekmans (directeur Europa Decentraal), Margo Mulder (wethouder Heusden), Vincent Ketelaars (ERAC), Robert Hartman (directeur ASML).</strong></span></p>
<p><span class="font-size-3"><i>Inleiding</i></span></p>
<p><b>In dit debat, ingeleid door Eric de Kluis, hoofdredacteur van Binnenlands Bestuur en georganiseerd door Binnenlands Bestuur, draait het allemaal om het Europese subsidieprogramma 2014 – 2020. “Verbinding” is voorlopig het sleutelwoord in Brussel. En als de verbinding in je aanvraag zit voor subsidie of voor overheidssteun, moet je ermee rekening houden dat in de komende periode vooral thematische fondsen bronnen kunnen zijn van financiële middelen. Maar, zo drukt Robert Hartman zijn toehoorders op het hart: “Sjoemel niet met geld uit Brussel, met geld van de EU. Dan sta je al gauw voor de rest van je bestaan op een zwarte lijst.” Robert Hartman brengt de EU ook in praktijk: hij helpt medeondernemers bij hun subsidieaanvraag. Dat mogen zelfs concurrenten zijn. Gemeenten moeten hun hulp bij anderen zoeken. Die hebben met een héle andere manier van aanvragen te maken dan de ASML. Vincent Ketelaar brengt in dat momenteel een oproep gedaan wordt in het Brusselse minder te subsidiëren en meer te financieren. Hard wordt gewerkt aan het creëren van nieuwe instrumenten.</b></p>
<p><b><a href="http://www.elisabethvandenhoogen.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Elisabeth van den Hoogen</a> gaf met haar leiding het debat juist die spirit die Europa nodig heeft. Soms was ze zelfs sneller dan het geluid bij de debaters in de zaal.</b></p>
<p><span class="font-size-3"><i>Een economisch sterke regio en Europese subsidies</i></span></p>
<p><a href="https://www.houten.nl/over-gemeente-houten/actueel/werken-aan-houten/interviews/wethouder-herman-geerdes/" rel="nofollow">Herman Geerdes</a> merkt op dat de overheid niet een ontvanger is van subsidies maar de facilitator – de partij die het bedrijfsleven helpt aan subsidies en die daarmee innovatie mogelijk maakt. Hij vraagt: “Waarom zou een gemeente of regio die het economisch goed doet Europese subsidies willen om projecten te draaien?” En hij antwoordt: “juist om zich te kunnen blijven onderscheiden…” “En dat terwijl Europese subsidies soms bedoeld zijn om de verschillen tussen regio’s en lidstaten” …te verkleinen. “In dat geval”, zo zegt hij, “moeten andere kernwaarden weer een rol gaan spelen.” Hij doelt dan op de kernwaarden van het lokale. Van bijvoorbeeld de ligging of de lokale arbeidsmarkt. Hij zegt: “Eigenlijk moeten we in het Europese verband verschillen juist accepteren. Een krachtige regio is een belangrijke motor voor het land en daarmee een belangrijk onderdeel van een krachtig Europa. Daarom is het voor gemeenten en regio van belang om te weten wat Europese programma’s kunnen betekenen.” Hij hoopt in dit debat aanknopingspunten te vinden om zich te verbinden met Europa. Hij zoekt vanmiddag naar concrete kansen in het nieuwe programma.</p>
<p><span class="font-size-3"><i>Een subsidie aanvragen is hard werken</i></span></p>
<p>Niet voor niets zijn de sprekers <i>inleiders</i>. Ze geven samen hooguit enkele tips aan hun gehoor om een ingang te vinden in het Europese. Duidelijk wordt wel: die ene gouden sleutel moet de aanvrager steeds weer opnieuw zélf uitvinden. Daar kan deze verzameling inleidingen hooguit bij helpen. Subsidie aanvragen is een kwestie van hard werken. En de aanvrager moet op zijn minst een zekere liefde koesteren voor de bredere kaders waarin Nederland zijn plek heeft in Europa.</p>
<p>In de zaal zitten vertegenwoordigers van het bedrijfsleven en vooral ook van gemeenten. Zij krijgen deze middag een lesje Europa. De aanwezigen vernemen op zijn minst de richting om tot een goede subsidieaanvraag te komen.</p>
<p>Robert Hartman en Vincent Ketelaars verwerpen als uit één hart de stelling dat het beter is om vriendjes te hebben in Brussel voor een succesvolle aanvraag. Van groter belang is te weten van wie in Brussel je de aandacht vraagt, dat je een open mindset hebt, je het juiste thema hebt gekozen en je in je project de samenwerking aangaat met een partner ergens anders in Europa.</p>
<p>In Houten wordt ook duidelijk: Brussel en Den Bosch zijn buurgemeenten in de Europese verhoudingen, afstanden zijn gemakkelijk te overbruggen en je staat nooit alleen wanneer je subsidie aanvraagt. En bovendien “buurten” is zo universeel als “buurten” eenmaal is, waar ook ter wereld. Dat doe je gewoon. Maar in het Europese doe je dat nooit onvoorbereid. Laat dat dan bij het aanvragen van subsidie het grote verschil zijn: <i>de voorbereiding</i>.</p>
<p><span class="font-size-4"><b>De Voorbereiding</b></span></p>
<p><span class="font-size-3"><i>Verleiding en valorisatie</i></span></p>
<p>Vincent Ketelaars spreekt over ‘verleiden’ en over ‘valorisatie’. Nu weet ik wel wat verleiden is, maar valorisatie zocht ik op. Dat ene woord staat voor een complex begrip: samenwerking van wetenschappers met bedrijven, maatschappelijke instellingen en onderzoeksorganisaties. Die samenwerking leidt dan tot innovatie, economische ontwikkeling en het oplossen van maatschappelijke vraagstukken. En “innovatie” is het tweede sleutelwoord in Brussel. Al met al vormt dit een aspect dat thuishoort in de voorbereiding. Het gaat daarbij om goed beslagen ten ijs komen, om de presentatie, en om het zichtbaar maken van je maatschappelijk bewustzijn, om empathie en om je betrokkenheid bij maatschappelijke processen. Maak je dat zichtbaar, wordt het aanvragen van subsidie duidelijk iets anders dan simpelweg je hand ophouden.</p>
<p>Vincent Ketelaars noemt de thema’s die in Brussel hot zijn: innovatie met de ondertitel valorisatie, duurzame energie, hernieuwbare energie, omgang met hulpbronnen (natuur, milieu, water, luchtkwaliteit) en de arbeidsmarkt. Daar liggen de kansen voor de toekomst. Hij noemt ook <a href="http://www.erac.nl/applications/erac-website/files/Downloads/Jaarpublicatie_ERAC.pdf" rel="nofollow">voorbeelden van kansrijke projecten</a>.</p>
<p><span class="font-size-3"><i>De studiedag en de verbinding</i></span></p>
<p>Voor mij was de middag van de 21-ste november 2013 een studiedag. En uit de vragen die ik hoorde van anderen, begreep ik dat ik niet de enige was. </p>
<p>Studeren houdt de diversiteit van mijn soort (verslaglegger) in stand, zo dacht ik. Want ik begreep dat we, om maar een voorbeeld te noemen, het niet zo goed doen als het gaat om de biodiversiteit in de stand van de mieren. Omdat we op dat gebied in Nederland de aansluiting missen, vertrekt de zwarte bosmier nu al naar Duitsland. Dat klinkt paradoxaal, maar daarvoor moeten we meer weten van die zwarte bosmier.</p>
<p>Om u als lezer te laten meeleven met mijn studiedag, geef ik u hierna in vogelvlucht relevante begrippen die over mijn medestudenten werden uitgestrooid met zo hier en daar de verbinding naar naslagwerk. Dan kunt u na het lezen van mijn verslag ook een beetje meepraten over het zoeken van aansluiting met Europa.</p>
<p><span class="font-size-3"><i>Het maatschappelijk middenveld in Brussel goed vertegenwoordigd</i></span></p>
<p><a href="https://www.cda.nl/nistelrooij/" rel="nofollow">Lambert van Nistelrooij</a> spreekt vanuit Brussel. Hij staat op het projectiescherm en spreekt ons life and kicking toe via een directe telefoonverbinding. Hij bewijst dat afstanden in Europa overbrugbaar zijn met minimaal de stand van de techniek. De Europarlementariër met een bijzondere interesse voor het maatschappelijk middenveld, heeft tot zijn spijt op het moment van het debat, verplichtingen in het Brusselse. Zijn bijdrage in Houten is er niet minder om.</p>
<p>Hij maakt zich hard voor een samenhangend investeringsfonds van 325 miljard euro voor innovatie, voor investeringen, en voor het creëren van meer banen en boekt daarmee succes. Het gaat om vijf structuur- en investeringsfondsen. De hervorming van fondsen omvat een derde deel van de EU-begroting van 2014 – 2020. Het is gelukt de fondsen meer te richten op kennis, slimmere en groenere activiteiten in Europa, en het scheppen van en het opleiden voor banen. Brussel stapt over van <i>subsidies</i> naar <i>garantstellingen</i> en naar <i>leningen</i>. In grote delen van Europa zullen daarmee de banken weer bereid zijn investeringen te doen in bedrijven en in samenwerkingsconsortia tussen het onderwijs en het bedrijfsleven.</p>
<p>Vanaf 2014 kunnen in de regio’s overal in Europa ongeveer 15% van de fondsen worden gebruikt voor samenwerking- en grensoverschrijdende activiteiten met regiopartners en regiobedrijven met als doel kennis en innovatie te stimuleren en te vergroten. Die aanpak heet in Brussel: <a href="http://www.youtube.com/watch?v=5fSzE42dz-I" rel="nofollow">De Slimme Specialisatie</a>. Ontwikkelingen in diverse delen van Europa worden daarin met elkaar gecombineerd om de ontwikkelingen in het Europese te versnellen. Het gaat daarbij om producten onder het label “Made in Europe”. Als voorbeelden van dergelijke slimme specialisaties in Nederland noemt hij: Automotive Campus in Helmond, Brainport in Eindhoven, watertechniek in Leeuwarden. Hij attendeert zijn gehoor op zijn boek “<a href="https://www.cda.nl/europa/publicaties/e-book-groen-groei-en-banen/" rel="nofollow">Voor Groen Groei en Banen</a>”. Daarin legt hij uit hoe de slimme specialisatie werkt. Hij noemt zijn boek een “unieke kans voor bestuurders” om “hun mogelijkheden te onderzoeken”.</p>
<p>Studenten kunnen in dit kader naar andere dan Nederlandse campussen. Ze nemen het geld mee uit de Europese fondsen.</p>
<p>Europa gaat er strenger op toezien dat de lidstaten zich houden aan de afspraken.</p>
<p><i><span class="font-size-3">De kernbegrippen, van waarde voor het schrijven van de effectieve aanvraag</span></i></p>
<p><a href="http://www.heusden.nl/Raad_en_College/College_van_B_en_W/Mw_drs_M_Margo_Mulder" rel="nofollow">Margot Mulder</a> spreekt over de inclusieve arbeidsmarkt en economie, over inclusief ondernemerschap, over het herstellen van verbroken verbindingen, de kennisinstellingen, niet het geld als leidraad maar het eigen beleid van de regio, over participatie en samenwerking, grensoverschrijdend, en over het subsidieprogramma <a href="http://www.hezelburcht.com/nl/horizon-2020.aspx?gclid=CLno78WF97oCFWmWtAodEB4AIQ" rel="nofollow">Horizon 2020</a>. Norbert van den Hove licht tipjes van de sluier op die nog over het Europees denken liggen bij het ministerie van Economische Zaken. Ton Overmeire spreekt onder meer over <a href="http://www.erac.nl/nl/revolverende-fondsen" rel="nofollow">Revolverende fondsen</a> en over <a href="http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/europese-subsidies/structuurfondsen-versterken-regio-s/regionale-efro-programma-s" rel="nofollow">Efro-geld</a>. <a href="http://www.erac.nl/nl/over-ons/onze-mensen/management/vincent/31" rel="nofollow">Vincent Ketelaars</a> roept zijn gehoor op zich te verdiepen <a href="http://www.binnenlandsbestuur.nl/Uploads/2013/11/BB-Europa-debat-ERAC-Vincent-131121-versie-handouts.pdf" rel="nofollow" target="_blank">in de wereld van Europa</a>, hij noemt de <a href="http://www.dlvplant.nl/nl/content/regeling-pop2.html" rel="nofollow">pop2 regeling</a> en spreekt over voorbeelden van projecten die zonder subsidie uit Europa er niet zouden zijn gekomen. Verder noemt hij enkele voorbeelden van succesrijke doelstellingen, zoals het creëren van duurzame verlichting in je gemeente. Ook legt hij uit wat de inclusieve samenleving inhoudt: dan is iedereen betrokken bij maatschappelijke processen. Hij deelt mee dat binnen innovatie momenteel de stap wordt gezet naar meer valorisatie en naar nieuwe producten in de winkel. De Europese deur gaat open wanneer de aanvrager er in slaagt maatschappelijke vraagstukken op te lossen. En tenslotte spreekt <a href="http://www.asml.com/asml/show.do?ctx=32512&rid=44259&ppc=SEA_2011-Branding_Asml-banen&gclid=CM3Y8rLu97oCFclQ3god8g4A1A" rel="nofollow">Robert Hartman</a> onder meer over do’s en don’ts in Brussel.</p>
<p><span class="font-size-3"><i>Conclusie</i></span></p>
<p>Het is een ervaringsfeit dat kleine gemeenten in het aanvragen van Europese subsidie minder succesvol zijn dan grote. Het is ook een feit dat je geen kantoor hoeft te houden in Brussel om als aanvrager te slagen. Ook is het zeker dat het aanvragen van subsidie arbeidsintensief is. De aanwezigen in de zaal vernemen dat het Dalfsen toch is gelukt om 4 miljoen euro landbouwsubsidie in de wacht te slepen en het opzetten en het faciliteren van een studierichting aan de universiteit Twente, blijkt goed te zijn voor meer dan <a href="http://www.rtvoost.nl/nieuws/default.aspx?nid=169872" rel="nofollow" target="_blank">40 miljoen euro</a>.</p>
<p>Duidelijk is vanmiddag geworden dat met een grenzenloze energie iedere potentieel rechthebbende zal moeten doorgaan met het aanvragen van subsidie. En dan niet alleen om uit Europa te halen wat we als Nederland er in gestopt hebben, maar zeker ook om aan bestuurlijke betrokkenheid bij maatschappelijke ontwikkelingen een Europese dimensie te geven en om zo zelf weer blijvend gestimuleerd te worden vooral door te gaan met innoveren.</p>Binnenlands Bestuur - Debat over participatie, Burgerkracht, en zelfsturing in het sociale domeintag:medianetwerk.ning.com,2013-10-25:2159784:BlogPost:1823002013-10-25T11:26:56.000ZGeertjan Benushttps://medianetwerk.ning.com/profile/GeertjanBenus
<p><span class="font-size-1"><b><i>De sprekers: Evelien Tonkens, bijzonder hoogleraar in actief burgerschap, Karin Sok, senioradviseur bij Movisie, Jos van der Lans, cultuurpsycholoog, Anja Timmer, wethouder in Almelo, Machteld Koelewijn van BMC, Cees Raaijmakers, voorzitter raad van bestuur van Heliomare, Marjet van Houten van MOVISIE, Ton van Geelen van TG Gezondheidszorg</i></b></span></p>
<p><i>In 2015 zal het zover zijn. Dan zullen drie decentralisaties een feit moeten zijn: de gemeenten…</i></p>
<p><span class="font-size-1"><b><i>De sprekers: Evelien Tonkens, bijzonder hoogleraar in actief burgerschap, Karin Sok, senioradviseur bij Movisie, Jos van der Lans, cultuurpsycholoog, Anja Timmer, wethouder in Almelo, Machteld Koelewijn van BMC, Cees Raaijmakers, voorzitter raad van bestuur van Heliomare, Marjet van Houten van MOVISIE, Ton van Geelen van TG Gezondheidszorg</i></b></span></p>
<p><i>In 2015 zal het zover zijn. Dan zullen drie decentralisaties een feit moeten zijn: de gemeenten krijgen dan van het Rijk de begeleiding, ondersteuning en verzorging uit de AWBZ op hun bord, de uitvoering van de Participatiewet uit de WWB en de WSW en in 2015 maakt het Rijk gemeenten verantwoordelijk voor de jeugdzorg. Het geld dat tot nu toe daarvoor nodig was komt nou niet bepaald helemáál mee. Dat motiveert vooruit denken en slimme oplossingen bedenken. Dat maakt dat het mooi zou zijn wanneer tegen die tijd de participatiemaatschappij gesneden koek is en tussen de oren zit van de gemeenteambtenaren en wanneer actieve burgers de geest te pakken hebben.</i></p>
<p><span class="font-size-3"><b>De Reehorst, Driebergen, 24 oktober 13:00 uur, buiten vallen herfstbladen in een vrolijk zonlicht, binnen heerst een redelijk ontspannen geconcentreerde aftastende stemming onder méér dan twee honderd gasten. De eerste debaters druppelen uit het café de zaal in van Antropia. Het lijkt toch niet écht van harte te gaan.</b></span></p>
<p><span class="font-size-3"><b>Later op de middag zouden wij van Evelien Tonkens horen dat we geen doornee burgers zijn. Acht jaar lang deed zij onderzoek naar burgerinitiatieven. Dat inspireerde haar tot het boek “<i>De onbeholpen samenleving: burgerschap aan het begin van de 21<sup>ste</sup> eeuw</i>.”</b></span></p>
<p>Zij bouwt haar verhaal op door bij de burgers te beginnen om uiteindelijk terecht te komen bij haar gehoor in de zaal. Daar zitten voor het overgrote deel vertegenwoordigers van de overheid. Evelien geeft met haar bijdrage een antwoord op de vraag “Wat moeten we met actieve burgers?” Als ik die zin in gedachten uitspreek, hoor ik daarin toch ook een vleugje wanhoop. Maar de bijzonder hoogleraar weet wel weg met die groep in onze samenleving.</p>
<p>Aan het eind van de middag begrijp ik wat de bijzonder hoogleraar bedoeld had met dat haar publiek vandaag niet doorsnee is. Het debat was een waar sprekersmarathon met op momenten ruimte voor debat. Van die ruimte werd ook goed gebruik gemaakt. Misschien is dat ook wel het statement van dit debat: het is 2 voor 12, we hebben weinig tijd om in debat te gaan. Het zal vooral aanpakken zijn om onze creativiteit aan te spreken. In 2015 miljarden minder om te besteden, maar demensen die aandacht en verzorging nodig hebben, zijn er dan op zijn minst onverminderd.</p>
<p>Overigens blijkt in dit debat: participeren is vooral géén must. Wij burgers worden daartoe verleid. En dat wordt – zo kan ik mij voorstellen - een volgend standaardwerk op de boekenplank van de beleidsambtenaren: ‘Hoe verleid ik een burger”. Het eerste exemplaar gaat ongetwijfeld naar onze Koning die in zijn eerste troonrede de participatiesamenleving inluidde.</p>
<p><i>“Als meedoen pijn doet”</i></p>
<p>De pijngrens zal in 2015 zeker bereikt worden. Bovendien zal het een hele kluif zijn om in onze geïndividualiseerde samenleving vanuit burgerinitiatieven sociale structuren te laten ontstaan, geschikt voor het geven van steun en hulp aan mensen die hulp en steun goed kunnen gebruiken. Dit gegeven zal zeker geleid hebben tot de bomvolle zaal met geïnteresseerden. Bovendien is participeren in de zorg extra lastig. Dat is bekend uit ervaring.</p>
<p><i>Drempels</i></p>
<p>Werklozen ervaren in het meedoen een drempel. “Zit de samenleving wel op me te wachten wanneer de arbeidsmarkt mij al niet wil hebben? “ is vaak hun gevoel. Evelien noemt bemoedigende en ontmoedigende factoren als het gaat om burgerinitiatieven in de samenleving. Zij maakt ons vertrouwd met begrippen als “sociale verhitting” wanneer de afstand tussen de ambtenaar en de burger kleiner wordt. We zullen er wel aan wennen: de inspraak van vandaag wordt het “partnerschap” van de toekomst, ook voor instellingen. De ambtenaar van de toekomst is “beleidsmatig bescheiden”. En, laten we ons dat vooral realiseren: een actieve burger nám al zijn of haar verantwoordelijkheid met actief te zijn. Dát dan nog een keer zéggen tegen die burger, werkt óók contraproductief. Reden genoeg voor de ambtenaar om verder dan nu al het geval is, uit zijn of haar schulp te kruipen en zijn of haar woorden nauwkeurig te kiezen.</p>
<p>Ambtenaren zullen zeker ook iets aan verwachtingenmanagement gaan doen. Het blijkt dat deze twee groepen nogal eens “jullie willen dit toch!” over en weer naar elkaar roepen in een sfeer van wanhoop. Hoge verwachtingen zullen tot een andere relatie leiden tussen burgers en overheid in de participatiemaatschappij van morgen. Ambtenaren zullen een oog nodig hebben voor het ervaringsgegeven dat vrijwilligers zich vaak inzetten om juist hem of haar een plezier te doen. Het zal een uitdaging zijn om daar iets mee te doen dat goed is voor onze participatiesamenleving.</p>
<p><i>Het burgerinitiatief niet overnemen</i></p>
<p>Ambtenaren doen er goed aan te waken voor het “overnemen van initiatieven”. Laat het initiatief bij de burger. De rol van de ambtenaar zal in de komende tijd veranderen. Aan de ambtenaar is het advies vooral interesse te tonen, vooral niet als eerste reactie “nee” te roepen, met de burger in gesprek te gaan en te blijven, lef te tonen, door te vragen, en te faciliteren.</p>
<p><i>Een voorbeeld van hoe ICT soelaas kan bieden</i></p>
<p>Ton van Geelen liet de zaal zien hoe een op maat gemaakt ICT-programma Dicozo een aan huis en haard gekluisterd mens weer laat communiceren met de sociale omgeving. Eén druk op de knop en je kunt oog in oog praten met de hulpverlening, je familie, de krant lezen, televisie kijken, de agenda bijhouden, boodschappen bestellen. Het apparaat heeft zelfs een Wmo-knop en aan de persoon aangepaste spelletjes.</p>
<p><i>Lef in Almelo</i></p>
<p>Anja Timmer, wethouder in Almelo, beschrijft het vrijwilligersproject in haar stad. Het is een project van het ultieme loslaten. Hét project van de ambtenaar die op afstand is gezet. Een project waar vrijwilligers the lead krijgen en 350.000 euro mogen verdelen met mandaat. Het gaat er om dat met hun vrijwillige inzet zijzelf en anderen weer kunnen meedoen aan de samenleving. Deze vrijwilligers zijn hét bewijs ervan hoe goed het is het heft in eigen handen te nemen in je eigen leven.</p>
<p>Doorgaans betekent dat voor hen in financieel opzicht een voucher van maximaal 150 euro. Daarmee kunnen ze bijvoorbeeld hun contributie betalen en doorgaan met hun hobby. Het project maakte velen onder hen weer mens. Welbewuste mensen met drive, stuurkracht en plezier waren te zien in haar video over dit project. Ze schrijven in dit project hun eigen beschikkingen en dragen verder zorg voor de administratie en ze zorgen ervoor dat aan het eind van het boekjaar een accountantsverklaring wordt afgegeven. Ze hebben hun eigen kantoor. Bijna niet voor te stellen dat deze mensen uit situaties kwamen waarvan Anja Timmer ons een korte schets gaf.</p>
<p><i>De ontknoping</i></p>
<p>Aan het eind van dit sprekersmarathon komt de ontknoping uit één onbewaakt ogenblik: zet vier professionals in een forum, en de ontketening is compleet. Plotseling ontstond een gesprek waarbij “bescheidenheid in beleid” ineens plaats maakt voor gloedvolle beleidsrijke verhalen over onder meer strategie in beleid. Het is dus zeker zaak de professional aan de leiband te leggen van de vrijwilliger. Want geef professionals één vinger…</p>De roddel als managementinstrument - zelfstandigen, de overheid en zijn vertegenwoordigerstag:medianetwerk.ning.com,2013-10-06:2159784:BlogPost:1818962013-10-06T15:45:24.000ZGeertjan Benushttps://medianetwerk.ning.com/profile/GeertjanBenus
<p><b>Inspiratie zit soms in een luttel moment of in een serie luttele momenten. In dit geval gaat het om mijn inspiratie voor dit artikel die voortkwam uit een ongewone vluchtige blik van een eigenaar van een netwerkgroep, het lang uitblijven van een uitnodiging aan alle netwerkleden, een sfeer die veranderd is in een groep die juist zo vertrouwd begon te worden, een ander onderkomen voor de groep, een mede netwerker die ik voor de deur tegen het lijf loop en mij begint uit te leggen dat ik op…</b></p>
<p><b>Inspiratie zit soms in een luttel moment of in een serie luttele momenten. In dit geval gaat het om mijn inspiratie voor dit artikel die voortkwam uit een ongewone vluchtige blik van een eigenaar van een netwerkgroep, het lang uitblijven van een uitnodiging aan alle netwerkleden, een sfeer die veranderd is in een groep die juist zo vertrouwd begon te worden, een ander onderkomen voor de groep, een mede netwerker die ik voor de deur tegen het lijf loop en mij begint uit te leggen dat ik op dit adres al eens eerder was geweest, waarbij ik de reflexmatige gedachte vervang voor een sociaal geaccepteerde reactie. Ook wordt mij in de bijeenkomst gevraagd wat ik doe in deze groep netwerkers wanneer vooral de overheid mijn opdrachtgever is. En een gesprek met mede-netwerkers waarbij in mijn beleving het onderwerp “bijten in de hand van je opdrachtgever” plotseling relevant lijkt te zijn en ik dan de neiging moet onderdrukken om heel veel uit te leggen, veel te veel dan goed is voor een netwerkbijeenkomst. Ik geef die uitleg in dit artikel.</b></p>
<p><span class="font-size-3"><i>Eigentijdse terminologie</i></span></p>
<p>Naast mijn gewaarwordingen in de netwerkgroep, gaat het ook om mijn meest recente in een netwerkgroep in LinkedIn: de groep Ambtenaren Netwerk Nederland en mijn deelname aan de discussie: <a href="http://www.linkedin.com/groupItem?view=&gid=4144146&item=275496957&type=member&commentID=5792242459740225536&trk=hb_ntf_COMMENTED_ON_GROUP_DISCUSSION_YOU_COMMENTED_ON#commentID_5792242459740225536">Bouw jij mee aan een nieuwe overheid?</a> (je moet lid zijn of worden van Ambtenaren Netwerk Nederland om dit te kunnen lezen). De term “de overheid die souffleert” duikt daar op. Bovendien is tegenwoordig sprake van “de overheid als netwerkorganisatie”, en <a href="http://www.fsw.vu.nl/nl/opleidingen/minoren/netwerken-in-de-informatiemaatschappij/index.asp?view=module&id=50601741">“de netwerksamenleving”</a>. Ook hoor ik nog weleens de term <a href="http://www.binnenlandsbestuur.nl/digitaalbladerendb/digitaal-bestuur-6.284025.lynkx">“digitaal besturen”</a>. Het gaat mij dan nu vooral om de betekenis van die en dergelijke begrippen in de praktijk van ons bestaan.</p>
<p><span class="font-size-3"><i><a href="http://klascdm1a.files.wordpress.com/2011/11/internecommunicatiemanagement_koeleman_1_28831.pdf">De roddel als managementinstrument</a></i></span></p>
<p>Eerder in Leiders in Cultuurverandering in LinkedIn vernam ik al van <a href="http://books.google.nl/books?id=fykyjvaH7rgC&pg=PA170&dq=de+roddel+als+managementinstrument&hl=nl&sa=X&ei=e3JRUr7CCYmI4ATwmYGYDQ&ved=0CDQQ6AEwAA#v=onepage&q=de%20roddel%20als%20managementinstrument&f=false">de roddel als managementinstrument</a>. De kern daarvan in de toepassing zoals ik die hier bedoel, is “sociale elementen” snel isoleren wanneer sleutelfiguren in een netwerk daar belang bij hebben. Dat kan door het uiten van tekst als “je wilt toch dat jouw carrière goed blijft gaan?” Heeft diegene die geadresseerd wordt veel positief gevoel over zijn eigen kunnen, dan zal zijn aanvankelijke reactie zijn: “…dat zullen we nog weleens zien”. Het gaat er dan om, om na de eerste “vriendelijke attentie” het “subject” in een flow te brengen van negatieve ontwikkelingen om hem van de ernst van jouw goed bedoelde waarschuwing te overtuigen. Overigens: de “goed bedoelde waarschuwing” wordt alleen geuit in geïsoleerde momenten met de persoon die aan banden gelegd moet worden.</p>
<p><span class="font-size-3"><i>Even voorstellen voor wie mij nog niet kent</i></span></p>
<p>Velen kennen mij al maar meer mensen ook niet. Ik stel mij daarom nog even voor. Mijn naam is <a href="http://www.linkedin.com/pub/geertjan-benus/9/3aa/709">Geertjan Benus</a>. Ik werk als zzp-er onder de naam <a href="http://www.notutekst.nl/index.php/notutekst-voor-ondersteuning-van-management.html">Notutekst</a> onder andere in opdracht van de overheid. Daarbij moet u weten dat ik mij nooit negatief zal uitlaten en heb uitgelaten over mijn opdrachtgevers. Hoewel opdrachtgevers van mij vaak bij de overheid werken, realiseer ik mij dat wanneer ik reden heb om opdrachtgevers een terugkoppeling te geven, ik dan eerst bij de desbetreffende persoon moet zijn en wanneer dat geen positief gevolg heeft, bij de leiding van de organisatie. De vraag is wel of dat handig zou zijn voor een zelfstandig ondernemer. Een zelfstandig ondernemer moet tegen een stootje kunnen en onder alle omstandigheden vooral veel gevoel (blijven) tonen voor sociale en professionele verhoudingen.</p>
<p><span class="font-size-3"><i>Mijn activiteiten op het internet in het kader van public relations</i></span></p>
<p>Soms noem ik mijn opdrachtgevers wél in het openbaar. Dan gaat het bijvoorbeeld om <a href="http://www.notutekst.nl/index.php/nieuws.html">referenties</a> of om zaken die van pas komen, zoals in de discussie over het bouwen aan een nieuwe overheid: in <a href="http://www.linkedin.com/groupItem?view=&gid=4144146&item=275496957&type=member&commentID=5792242459740225536&trk=hb_ntf_COMMENTED_ON_GROUP_DISCUSSION_YOU_COMMENTED_ON#commentID_5792242459740225536">Bouw jij mee aan een nieuwe overheid?</a> geef ik informatie over nieuwe ontwikkelingen bij de gemeente Utrecht omdat ik aanwezig ben bij openbare vergaderingen van de raadscommissie Mens en Samenleving. Ik weet dus bijvoorbeeld dat de gemeente Utrecht werkt aan het project Open Data. En dat project hoort bij de vernieuwing van de overheid. Daarmee maak ik duidelijk hoe vooruitstrevend die ene opdrachtgever van mij is. Iedereen in het land en daarbuiten kan die elementen van vooruitstrevendheid zien. Het staat mij vrij zoals ieder ander om daarover te praten. </p>
<p><span class="font-size-3"><i>De brug tussen de overheid en de rest van de samenleving</i></span></p>
<p>Wanneer ik spreek over een brug slaan tussen de overheid (en dan vooral de ambtelijke organisatie) en de rest van de samenleving, noem ik in het openbaar nooit een instelling van de overheid. Een brug slaan tussen de overheid en de rest van de samenleving is sinds 2009 mijn persoonlijke project. Dat heeft te maken met de functies die de overheid heeft in de samenleving en het belang ervan dat dan de organisatie van de overheid (bijvoorbeeld de gemeentelijke) in zijn functioneren aansluit bij de behoeften in de samenleving. Dat heeft zeker niets te maken met het verspreiden van een eventuele individu-inperkende ziekte tot buiten de organisatie.</p>
<p>Ik zie dat ik met mijn project aansluiting vind bij vele actuele onderwerpen die te maken hebben met de vernieuwing van de overheid.</p>
<p>Ik ben meer dan 20 jaar betrokken bij onder meer instellingen van de lokale overheid en ik voel mij nauw betrokken bij allerlei ontwikkelingen op het snijvlak tussen ambtelijke ondersteuning en de politiek. Die betrokkenheid zou iedereen ontwikkelen die diepgaand gemotiveerd een functie heeft bij of ten behoeve van de overheid. Ik maak dan ook zeer bewust sinds 2009 de cultuurverschillen mee tussen <a href="http://ambtenaar20.ning.com/profile/GeertjanBenus">Ambtenaar 2.0</a> en het <a href="http://www.nederlandsmedianetwerk.nl/profile/GeertjanBenus">Nederlands Medianetwerk</a>. </p>
<p><span class="font-size-3"><i>Conclusie</i></span></p>
<p>Stel, de roddel als managementinstrument zou echt toegepast worden in de praktijk tot buiten de grenzen van een organisatie van de overheid, en het heeft daarmee op een oneigenlijke manier invloed op economische activiteiten doordat het mensen inperkt in het gebruik maken van hun persoonlijke kwaliteiten, en het gaat om een persoon die gerespecteerd wordt door de desbetreffende opdrachtgever, dan is er dus altijd iemand die als vertegenwoordiger van zijn instelling zaken die tot de belangen horen van zijn werkgever dan wel opdrachtgever naar buiten brengt. Dat is niet integer. Mochten mensen in mijn netwerk een dergelijke vorm van management meemaken of concrete voorbeelden met man en paard kunnen noemen, raad ik ze aan daarover contact op te nemen met iemand van <a href="http://www.integriteitoverheid.nl/">BIOS</a>. De overheid en de wijze waarop vertegenwoordigers van die overheid invloed uitoefenen op de samenleving en op economische activiteiten, gaat ons tenslotte allemaal aan.</p>Het filosofisch kwintet: onze economie en identiteittag:medianetwerk.ning.com,2013-07-29:2159784:BlogPost:1792272013-07-29T16:30:00.000ZGeertjan Benushttps://medianetwerk.ning.com/profile/GeertjanBenus
<p><a href="http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1354714" target="_blank">Herhaling d.d. 28 juli van de uitzending op 7 juli</a><br></br> <strong>De uitdrukking “Voor niets gaat de zon op” is van ver vóór het herleefde neoliberalisme (<a href="http://libertaireorde.wordpress.com/2013/07/07/neoliberalisme-en-de-staat/" target="_blank">neoliberalisme en de-staat</a>) Het neoliberalisme stamt uit de jaren ’30 van de vorige eeuw. Dat besef over die voor niets opgaande zon leefde ook al onder het…</strong></p>
<p><a href="http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1354714" target="_blank">Herhaling d.d. 28 juli van de uitzending op 7 juli</a><br/> <strong>De uitdrukking “Voor niets gaat de zon op” is van ver vóór het herleefde neoliberalisme (<a href="http://libertaireorde.wordpress.com/2013/07/07/neoliberalisme-en-de-staat/" target="_blank">neoliberalisme en de-staat</a>) Het neoliberalisme stamt uit de jaren ’30 van de vorige eeuw. Dat besef over die voor niets opgaande zon leefde ook al onder het kabinet Den Uyl en ten tijde van een socialistische PvdA. Nu hebben we in Nederland een sociaaldemocratische PvdA en bestaat volgens een filosofische benadering van “onze economie en identiteit” de politiek niet meer. De centrale vraag was in dit filosofisch kwintet: wat doet de economie met onze identiteit?</strong></p>
<p>28 juli wisselden hoogleraren opnieuw inspirerende gedachten onder leiding van Clairy Polak en Ad Verbrugge. 7 juli had ik de uitzending gemist. Gasten waren: Irene van Staveren (Human Resources and Local Development (SG3) International Institute of Social Studies (ISS) Erasmus University Rotterdam), Paul Verhaeghe (klinisch psycholoog aan de universiteit van Gent) en Haroon Sheikh (filosoof en onderzoeker bij een investeringsmaatschappij).</p>
<p>We zouden door de gedachtewisseling zomaar kunnen gaan denken dat de 25% extra omzet in de biologische voedselindustrie, voortgebracht wordt door idealistische individuen in plaats van door de meest vermogenden uit onze samenleving die meer en meer vermogend worden juist in deze tijden van crisis. We zouden zomaar kunnen gaan denken dat die 25% extra omzet afkomstig is van losstaande individuen die inzien dat de samenleving niet op de goede weg is doordat we alsmaar meer willen en doordat we rijker en rijker willen worden. Dat de afzonderlijke bronnen voor deze extra omzet tot inkeer zijn gekomen omdat ze inzien dat onze moresloze samenleving de bodem heeft bereikt. Wat mij betreft is speculeren wel iets anders dan filosoferen. We zouden ook zomaar kunnen gaan denken dat Amerikanen gemiddeld vrijgeviger zijn dan Nederlanders gemiddeld; 1% van de Amerikaanse bevolking verdient gezamenlijk meer dan 90% van de rest van die bevolking.</p>
<p>Ik volgde de discussie bijna zin voor zin. Hele interessante gedachten vormden uiteindelijk voor mij een soort van “kruimeltaart” als eindresultaat: tussen de afzonderlijke uitspraken zaten onmiskenbaar verbanden, al werden ze gaandeweg het gesprek steeds minder expliciet benoemd. Dat kon misschien ook niet vanwege gebrek aan tijd. “We zijn sterk onze concurrenten geworden. Wat is nog het gemeenschappelijk goed? Wat is het verenigende principe” vroeg Ad Verbrugge zich af in een verder gevorderd stadium van de discussie. Tot die notie is het niet gekomen in dit gesprek.</p>
<p>Inspirerend was voor mij te vernemen dat er geen politiek meer bestaat omdat de politieke sturing 100% wordt ingegeven door de economie. En dat terwijl de economie geen ijzer met handen blijkt te kunnen breken en bovendien de economen het niet eens zijn over de definitie van economie. Al met al maakten deze personen het voor mij zonneklaar dat we onder leiding van de Verenigde Staten nu al langere tijd een doodlopende straat aan het inlopen zijn, hoe oneindig behoeften ook worden gedefinieerd in de economie. En toch kwamen de gesprekspartners niet tot die conclusie.</p>
<p>Voor mij werd in ieder geval duidelijk dat de verschillende uiteenlopende uitspraken van deze wetenschappers niet te vangen zijn in één helder kader. Ik waag het in ieder geval niet dat kader te formuleren. Onder het kwintet heerste enige eensgezindheid over de zinloosheid om van onze samenleving een verzameling ongebonden individuen te maken. Na afloop van de reeks associatieve uitspraken, besloot ik enkele ervan toe te passen op mijn eigen economische activiteiten. Toevallig verdien ik mijn brood als zelfstandig notulist in onder meer dus een wereld die niet meer bestaat volgens een van de sprekers aan deze tafel dan. De uitspraak werd wel beaamd door anderen.</p>
<p>Ik notuleer politieke vergaderingen. Het zal dus in de ogen van Paul Verhaeghe een wonder zijn dat ik mijn brood verdien. Het motiveerde mij na te gaan waar ik dan precies sta als ondernemer/serviceverlener aan de overheid, wanneer ik de uitspraken van deze wetenschappers als uitgangspunt neem.</p>
<p>Ik zit in de markt als notulist om onder meer service te verlenen aan ambtenaren die het politieke bestuur ondersteunen. Voor die ondersteuning huren ambtenaren mij in.</p>
<p>Het neoliberalisme werkt onder meer volgens de macht van de grote getallen. Wanneer we spreken over identiteit, zal straks alleen nog onze identiteit te ontlenen zijn aan die grote getallen. Voor mij betekent het dat grote organisaties mijn concurrenten kunnen zijn in de ogen van ambtelijke opdrachtgevers. Die opdrachtgevers kunnen dan mogelijk willen bewijzen dat één enkel persoon de opdrachten niet kan behappen. Dat kunnen die opdrachtgevers door het werk zo te organiseren dat het ook niet meer mogelijk is als één enkel persoon om de dienst te verlenen zoals verlangd.</p>
<p>Ik besef na dit gesprek dat ik als ondernemer mij contrair aan het neoliberalisme heb opgesteld; ik wil voor onze overheid vooral een maatschappelijk betrokken zelfstandig notulist zijn. Dat betekent dat ik mij ging oriënteren op de positie die de notulist inneemt in de ambtelijke organisatie tussen het bestuur en de ambtenaren in, in de context van wettelijke kaders. En dat betekende dat ik vanaf 2009 ging publiceren om mijn inzichten bekend te maken. Ik stelde vragen aan de orde als: hoe weet je in de ambtelijke omgeving dat je goed presteert? Voor het bedrijfsleven is dat duidelijk: snel een product leveren in een goede kwaliteit/prijs-verhouding. Hoe duidelijk is de gewenste kwaliteit bij opdrachtgevers bij de overheid?</p>
<p>Dit filosofisch gesprek maakte voor mij duidelijk dat ik in de huidige stemming in onze samenleving voor het grote geld had moeten gaan zonder na te denken over wat het betekent om als notulist mijn bijdrage te leveren aan het politieke bedrijf. Ik had vooral aan mijn eigen bedrijf moeten denken en het streven moeten hebben van mijn eenmansbedrijf een groot winstgevend bedrijf te maken. Ik had moeten nagaan welke van mijn producten het meest winstgevend waren. Daarbij had ik moeten uitgaan van de winst en niet van wat ik het liefste deed: de afwisseling tussen vergaderingen aan de kant van B&W en vergaderingen aan de kant van de gemeenteraad. Ik heb dat niet gedaan, ik heb niet gedacht aan het grote geld. Ik kan namelijk met veel genoegen luisteren naar onder meer politieke discussies en ik laat mij met evenveel genoegen uitdagen tot de verslaglegging van onder meer ingewikkelde ambtelijke vergaderingen.</p>
<p>Een overheid in de context van het neoliberalisme zit dus niet te wachten op een ondernemer die zich inleeft in de positie van ambtenarenondersteuners van de politiek. Een neoliberaal zegt tegen de ondernemernotulist: “Kom op joh, schrijf op wat de macht van de grote getallen zegt, doe het zo snel mogelijk voor je eigen belang, zorg dat je een groot bedrijf krijgt zo dat je kunt meedoen met het spel van die macht. Houd je niet bezig met onderwerpen waarmee Thorbecke zich bezighield, maar zorg dat je veel geld verdient en dat je je bedrijf groter maakt. Pas dan ben je een succesvol ondernemer die door de macht te vertrouwen is. Jouw belangen zullen dan al gauw de belangen worden van je opdrachtgevers.” Ik had in de context van het neoliberalisme de democratie niet als leidmotief moeten kiezen, en ook niet de politiek. Ik had wellicht beter kunnen kiezen voor de economie. Of toch niet?</p>
<p>Dit alles neemt niet weg dat ik mijn zakelijke context boeiend blijf vinden. Dat is een kwalitatief soort “boeiend” – daar waar de filosofen zeggen dat het neoliberalisme bepaald niet leidt tot vrijheid. Tenslotte worden we steeds nadrukkelijker geleefd door de macht van de grote getallen: een kwantitatief soort ‘boeiend’: miljarden overheidsgeld zijn inmiddels overgeheveld naar banken. Miljarden maatschappelijk stuurgeld werden zo overgeheveld naar centra van de macht van handelsinstellingen met neoliberaal gedachtegoed. Daar tellen de economische wetten die onder meer bepalen hoeveel krediet een ondernemer waard is.</p>
<p>Ik doe mijn werk nog met heel veel plezier, en een stuk bewuster dan toen ik 20 jaar geleden daarmee begon. Ik verdiepte mij in het politieke bedrijf en ik ontwikkelde daar opvattingen over. Dat had ik dus niet moeten doen? Of toch? Waar zit de tegenstroming van het neoliberalisme? Is die er wel? Mijn uitgangspunt was dat een ambtenaar voor meer dan het geld gaat, dat een ambtenaar in de eerste plaats gaat voor de samenleving en voor de ondersteuning van de politiek. Ik heb mij verplaatst in een imaginaire ‘ambtenaar met visie’. Ik dacht: een goede ondernemer leeft zich in zo dat hij de opdrachtgever geeft wat hij goed kan gebruiken.</p>
<p>Ik hoop na deze uitzending vurig dat de politiek ervan blijk gaat geven nog te bestaan, met een adequate reactie op “de kruimeltaart” die Europa is. Dit filosofisch gesprek zou de politiek kunnen opvatten als inspiratiebron: de economie is meer dan boekhouden. Economie bestaat uit heel veel parameters. Daar horen ook menselijke waarden bij, de mores, betrouwbaarheid, vertrouwen, de verschillende culturen, de manieren om tot (zakelijke) beslissingen te komen. Dat vergt dus een politieke hantering van economische inzichten vanuit inleving in plaats van het nemen van beslissingen door de koude hantering van “economische wetten”. Een dergelijke benadering leidt dan als vanzelf tot een andere noord-zuid-dialoog in Europa. Andere landen hebben andere culturen en die moeten op een andere wijze benaderd worden als het gaat om het uiteindelijk na te streven resultaat: tot een goed draaiende economie te komen in Europa als geheel. Wanneer de gesprekken daarover gaan in Brussel, zal er veel gespreksstof zijn. Iemand moet dan wel op enig moment conclusies trekken uit het gewisselde. Dat moet dan iemand zijn die goed kan luisteren, veel begrip heeft en die twistgesprekken kan vermijden.</p>
<p><span class="font-size-3"><i>Conclusies</i></span></p>
<p>De som van de afzonderlijke delen in Europa kan alleen tot een meerwaarde komen die groter is dan de kale som van elk van die afzonderlijke delen wanneer de intrinsieke waarde van elk van die delen 100% meetelt in het <i>nog te ontwikkelen</i> Europese systeem. Het mag toch niet zo zijn dat Europa met één munt onstabieler is dan het Europa met de verschillende munten?</p>
<p>Laat politiek Nederland door dit gesprek in het kwintet geïnspireerd worden en inspiratie gaan geven zo dat de Europese landen een steeds hechter verband krijgen. Niet een verband vanwege de macht van de grote getallen. Niet door het dwingende oog van onze vriend de wereldleider. Niet door voorschriften van een krachtige economische macht in het Europese. Maar wel door inspiratie en creatief denken, door politici die inspireren.</p>
<p>Laat die hechtere band dan een ideaal zijn. Zonder idealen valt er niets te inspireren. Laten we het tij keren. Wanneer we doorgaan zonder idealen, zal de zon straks ook niet meer voor niets opgaan. De eerste tekenen zijn daarvan al te zien: de advertenties in de krant over hoeveel het dak voor ons kan opleveren mét zonnepanelen. We zijn kennelijk alleen geïnteresseerd in duurzame energie als we er aan verdienen, en niet omdat we ervan overtuigd zijn dat het goed is voor generaties na ons.</p>
<p>Ik moest bij de neoliberale beschouwingen aan deze filosofentafel ook denken aan de film Rainman. De broer van <i>deze autist met geniale eigenschappen</i> ging pas van hem houden nadat hij in het casino $ 80.000 had verdiend met diens bijzondere gaven.</p>
<p>Laten we ophouden elkaar alleen nog maar te gebruiken. Laten we ophouden elkaar alleen nog maar als concurrent te zien of als tool. Laten we ruimte geven aan idealen en intrinsieke motivatie. Alleen dan kunnen we het tij keren. We zullen de wijste moeten zijn en blijven. Niet per se de rijkste en de sterkste.</p>
<p>Ook in dit filosofisch gesprek werden de VS vluchtig weer opgevoerd als onze grote sterke broer die voor ons als voorbeeld kan dienen (een “krachtige economie”). Dan nu een paar feiten uit een onverdachte bron over <a href="http://www.heritage.org/index/country/unitedstates" target="_blank">die krachtige Amerikaanse economie</a>. Meer argumenten uit onverdachte hoek die duidelijk maken dat de krachtige Amerikaanse economie <a href="http://www.linkedin.com/today/post/article/20130802055545-132220-why-we-need-to-raise-the-minimum-wage" target="_blank">niet voetstoots als voorbeeld moet dienen</a> voor onze Europese samenlevingen.</p>
<p>We zullen voor ons zelf ons goede voorbeeld moeten worden vanuit onze eigenwaarde en zonder onze identiteit te importeren en zonder ons over te leveren aan een vreemde calculerende staat. Politiek bestuur van Nederland, luister naar uw eigen calculerende burgers (<tt>oikonomos</tt>, manager van het huishouden) en plaats wat u hoort in de bredere kaders van Europa en ga de discussie aan op inhoudelijke argumenten. Anders blijven de staten van Europa geïsoleerde cellen in een gemankeerd systeem. U kunt de discussie naluisteren door bovenaan dit artikel op de hyperlink te klikken.</p>
<p>De aantallen binnen Europa hebben we alleen nodig naar buiten toe – intern gelden vooral de inhoudelijke argumenten om tot een economie te komen die bij Europa past.</p>Over informatie gesproken. Petra Stienen, politicoloog, arabist of politica?tag:medianetwerk.ning.com,2013-06-07:2159784:BlogPost:1766162013-06-07T14:34:47.000ZGeertjan Benushttps://medianetwerk.ning.com/profile/GeertjanBenus
<p><em>19 mei schreef ik onderstaande blog naar aanleiding van een optreden van Petra Stienen in Buitenhof. 6 juni besloot ik mijn teksten weg te halen. Een beetje onder druk van 'het officiële standpunt' van onze regering, zo lijkt het wel wanneer ik de kranten lees. 7 juni deed ik een afschuwelijke ontdekking op youtube. Hoe volwassenen een jochie aanzetten tot de onthoofding van een alawitische officier. Die officier is een militair die optreedt namens de Syrische overheid. In dit licht vind…</em></p>
<p><em>19 mei schreef ik onderstaande blog naar aanleiding van een optreden van Petra Stienen in Buitenhof. 6 juni besloot ik mijn teksten weg te halen. Een beetje onder druk van 'het officiële standpunt' van onze regering, zo lijkt het wel wanneer ik de kranten lees. 7 juni deed ik een afschuwelijke ontdekking op youtube. Hoe volwassenen een jochie aanzetten tot de onthoofding van een alawitische officier. Die officier is een militair die optreedt namens de Syrische overheid. In dit licht vind ik het extra van belang dat mijn artikelen over "vrije nieuwsgaring of propaganda?" gelezen worden.</em> <em>Nogmaals: niet om een politiek statement te maken, maar als een motivatie voor een hand in eigen boezem.</em></p>
<p><i><a href="http://www.uitzendinggemist.nl/programmas/1052-buitenhof/afleveringen/1343664?id=1343664" target="_blank">Buitenhof op 28.09 minuten</a></i></p>
<p><strong><span class="font-size-3"><i>Buitenhof, Schuim en As.</i></span></strong></p>
<p><b>Zij is het boegbeeld van onze informatievoorziening uit het Midden-Oosten. Petra Stienen. Formeel is zij arabist. Zij zal ongetwijfeld door Buitenhof zijn uitgenodigd om informatie te geven. De vraag is of zij die taak waarmaakt met haar optreden vandaag in Buitenhof.</b></p>
<p><b>Twee jaar geleden bloeide een vrijheidsstrijd op in Syrië. De bevolking ging spontaan de straat op en demonstreerde tegen het regiem van Bashar al-Assad</b>. <b>De gewapende reactie van de regering van Syrië was vele malen forser dan zoals de ME ingreep in reactie op de rellen tijdens de kroning van onze voormalige koningin Beatrix in Amsterdam. Bij die ingreep 30 april 1980 viel één dode. Inmiddels gaat het om een enorme escalatie van geweld in Syrië en tienduizenden doden. Hooguit het gevoel van de vrijheidstrijd die jongeren voerden in de jaren ’60 en ’70 van de vorige eeuw in Nederland, is te vergelijken met de vrijheidsstrijd die in Syrië is ontbrand.</b></p>
<p><i>De iconen van de vrijheidsstrijd</i></p>
<p>De interviewer, Pieter Jan Hagens, valt met de deur in huis. Over “de menseneter op Youtube” zegt Petra Stienen: “Veel mensen die dit volgen, vrezen dat dit het iconische beeld gaat worden van de Syrische revolutie. Er is natuurlijk veel meer aan de hand”. Dan verwacht ik in een programma als Buitenhof een exposé te krijgen over wat er in Syrië allemaal <i>in politiek</i> opzicht aan de hand is. Dat is ook een verantwoordelijkheid van de programmamaker. Maar dan vervolgt ze met: “In de Economist laten ze heel goed zien hoeveel verschillende groeperingen er nu eigenlijk zijn, en dat je je” enorme zorgen moet maken over “die kannibaal”. En dat je die kannibaal “niet kunt zien als exemplarisch” voor “al die rebellen.”</p>
<p>Petra Stienen zegt in dit interview: “Wat mensen zeggen is: 'we zijn heel erg geschokt' en terecht". Ze noemt dan de namen van de groepen die in het geding zijn. "Daar zitten foute jongens bij maar ook jongens die Syrië willen opbouwen." Pieter Jan Hagens zegt daarop: "Dan is het ook wel lastig om hier vanuit het westen ons “een beeld te vormen” van …aan “wiens kant” we “moeten staan”. En dan helemaal om antwoord te kunnen geven” op de vraag “moeten we hulp verlenen dan wel ingrijpen?” Petra Stienen antwoordt: ‘Waar ik mij zorgen over maak...’ en zij herhaalt dan haar eerdere uitspraak over wat niet exemplarisch moet worden, zoals dat ook te lezen is in the Times. Zij vergeet dan dit artikel te noemen van 7 mei 2013 in <a href="http://www.thetimes.co.uk/tto/opinion/columnists/article3757566.ece" target="_blank">The Times</a></p>
<p>Bashar al-Assad zegt in een interview met Sunday Times over “de revolutie”: <a href="http://sana.sy/eng/21/2013/01/07/pr-460536.htm" target="_blank">They call it a revolution, but in fact it has nothing to do with re...</a> Deze uitspraak komt in het interview niet ter sprake.</p>
<p>Petra Stienen vervolgt: “Voor een land waar 23 miljoen mensen wonen, waar 100.000 mensen zijn omgekomen, 4 miljoen mensen op de vlucht’… Zij vergeet daarbij te zeggen dat de meeste mensen op de vlucht zijn vanwege moordpartijen in hun dorp door criminelen. De getraumatiseerde vluchtelingen doen daarvan verslag bij de grenzen waar ze overgaan. Rebellen die iets willen opbouwen, willen iets opbouwen voor het hele land, denk ik dan. Het zou onlogisch zijn wanneer zij hun eigen volk verjagen. Zij vergeet dan ook te zeggen dat mensen in steden en dorpen juichend de troepen van Bashar al-Assad binnenhalen. Getuige ook een column in Trouw op 11 mei 2013 van <a href="http://www.trouw.nl/tr/nl/12484/Stevo-Akkerman/article/detail/3439682/2013/05/11/Moeten-we-het-moorden-in-Syrie-dan-gewoon-laten-doorgaan.dhtml" target="_blank">Stevo Akkerman</a></p>
<p>Petra Stienen vervolgt: laten we niet “de discussie versmallen” tot “we kunnen maar beter de duivel die we kennen steunen dan dit soort enge mannen. Daarom vind ik het goed dat er steeds meer initiatieven komen. Deze week is een initiatief gestart van Global Voices on Line. Dat heet <a href="http://www.syriauntold.com/" target="_blank">Syria Untold</a>. Dat gaat eigenlijk over de verhalen die we niet zo in de media zien. De verhalen van lokale rechtbanken van lokale comités van jonge mensen die nog steeds vreedzame demonstraties”… houden “tegen het regiem van Bashar al-Assad. Dat zien we nooit meer. Dat gebeurt nog steeds. En de creativiteit van mensen om ermee om te gaan. …Waar ik dan aan denk is dat in Damascus vandaag vijf mensen terecht staan. Vijf Syriërs die vanaf het begin van de revolutie het verhaal hebben proberen te vertellen van het afschuwelijke regiem” van Bashar al-Assad." Ik verwacht dan enkele voorbeelden van die verhalen. Die komen niet. Het interview gaat verder met de bevestiging dat het om journalisten gaat. Zij vergeet ook te zeggen dat in het interview met Sunday Times Bashar al-Assad zijn interview afsluit met deze woorden: “<i>Contrary to popular belief, since the beginning of the crisis, hundreds of journalists from all over the world, including you, have gained visas to enter Syria and have been reporting freely from inside Syria with no interferences in their work and no barriers to fulfill their missions</i>”. Ik heb tot nu toe nergens die uitspraak weersproken gezien.</p>
<p>Over dat het om Syrische journalisten gaat, zegt Petra Stienen verder: “Er staat vandaag in Arabia een artikel over een verklaring van 19 mensenrechtenorganisaties onder andere Human Right Watch dat Bashar al-Assad de terroristen gebruikt om mensen die hebben laten zien wat hij fout deed, terecht te stellen. Nog steeds krijg ik geen informatie over wat Bashar al-Assad fout heeft gedaan waarover deze journalisten hebben gesproken – dat zou overtuigender geweest zijn, al gaat het hier om niet minder dan mensenrechtenorganisaties. Zij heeft kennelijk dit artikel <a href="http://mediawerkgroepsyrie.wordpress.com/2013/05/09/islamitische-rebellen-creeren-een-dilemma-voor-syrie-politiek/" target="_blank">over het hoofd gezien of niet willen zien</a> (als dat laatste geldt, is na vandaag Petra Stienen voor mij in de eerste plaats een politica en niet langer in de eerste plaats een arabiste). Een pikant detail uit dat artikel: “In heel Syrië zijn door rebellen gecontroleerde gebieden bezaaid met islamitische rechtbanken, bemand door advocaten en geestelijken, en staan gevechtsbrigades onder leiding van extremisten.”</p>
<p>Uit het interview blijkt dat volgens Petra Stienen de journalisten terecht staan bij een rechtbank van Bashar al-Assad op verdenking van terrorisme. Petra Stienen: “Er is een nieuwe wet afgekondigd aan het begin van de revolutie.” Die wet houdt in “…dat als je laat zien wat Bashar al-Assad doet, je dan de “geloofwaardigheid” en de “stabiliteit” van het land “ondermijnt”. Pieter Jan Hagens: …”wat jij dan zegt is dat deze vijf berecht worden en symbool staan voor veel meer mensen die berecht worden?” Antwoordt Petra Stienen: “Nou ja, het zijn de stemmen die we eigenlijk niet meer horen. Afgelopen jaar zijn 35.000 Syriërs berecht volgens deze terroristenwetgeving. Die stemmen zien we niet. Ik zeg - en dat zien we ook in de media: blijf wel kijken naar die andere verhalen. We moeten ons ongerust maken over die rebellen. Terecht. Maar er is een heel ander deel in Syrië dat nog steeds een ander verhaal te vertellen heeft.” Ik denk daarom nu dat hier een enorme klus ligt voor onderzoeksjournalisten die op zoek kunnen naar 35.000 berechte Syriërs. Lastig zal zijn, wanneer ze dood zijn, dit uit hun eigen mond te horen en ze te onderscheiden van de andere 65.000 slachtoffers. Hoe luidt die wet precies? Deze informatie staat haaks op de niet weersproken uitspraak van Bashar al-Assad in zijn interview aan Sunday Times 3 maart 2013 over de vrijheid die hij journalisten geeft.</p>
<p><i>Het slot van het interview</i></p>
<p>Pieter Jan Hagens: “…de Tweede Kamer, die volgende week hierover praat, moet dus niet in de” Youtube “simplificaties trappen”. Petra Stienen: “Onze regering geeft wel steun aan dit soort organisaties. De regering moet veel meer druk uitoefenen op Rusland en China om dit soort organisaties meer ruimte te geven om Bashar al-Assad kritiek te geven. Want anders krijgen nare types zoals die kannibaal de overhand in Syrië. Dat willen we niet hebben.” Ook hier is Stienen voor mij een politica zonder dat ze haar politieke partij bekend heeft gemaakt. Wat zullen die nare types die mogelijk rondlopen met wapens uit het vrije westen, nu sidderen na haar woorden.</p>
<p>Ik had liever informatie van Petra Stienen gekregen over de kennelijke wandaden van Bashar al-Assad, luid en duidelijk en controleerbaar zo dat ook ik ervan overtuigd raak dat Bashar al-Assad weg moet. Voorlopig halen inwoners van Syrië juichend de troepen van Bashar al-Assad binnen, getuige de column van Stevo Akkerman in Trouw. Hij zet zijn informatie wél in een bijzonder kader – zie daarvoor ook het commentaar op zijn artikel. Het wordt dan nu ook tijd dat we beelden te zien krijgen van het binnenhalen van de troepen van Assad.</p>
<p>Luister naar de reportage van <a href="http://nos.nl/op3/audio/507995-levensgevaarlijke-snelweg-in-syrie.html" target="_blank">Sander van Hoorn</a>. Hieruit blijkt vooralsnog dat de onveiligheid vooral komt van de kant van de rebellen en dat Sander met zijn optreden in Syrië bevestigt dat in ieder geval westerse journalisten hun werk daar gewoon kunnen doen.</p>
<p> </p>Het Koninklijk Huis en onze democratie, de splinter en de balktag:medianetwerk.ning.com,2013-04-27:2159784:BlogPost:1754162013-04-27T16:30:00.000ZGeertjan Benushttps://medianetwerk.ning.com/profile/GeertjanBenus
<p><b>Zijne Majesteit Koning Willem-Alexander adresseert de Staten Generaal op 30 april 2013 tijdens de inhuldigingsplechtigheid in de Nieuwe Kerk in Amsterdam: <a href="http://www.koninklijkhuis.nl/nieuws/toespraken/2013/april/toespraak-van-zijne-majesteit-koning-willem-alexander/">http://www.koninklijkhuis.nl/nieuws/toespraken/2013/april/toespraak-van-zijne-majesteit-koning-willem-alexander/</a> </b></p>
<p><b>Een artikel vandaag (27 april 2013) in Trouw van Friso Wielenga, hoogleraar…</b></p>
<p><b>Zijne Majesteit Koning Willem-Alexander adresseert de Staten Generaal op 30 april 2013 tijdens de inhuldigingsplechtigheid in de Nieuwe Kerk in Amsterdam: <a href="http://www.koninklijkhuis.nl/nieuws/toespraken/2013/april/toespraak-van-zijne-majesteit-koning-willem-alexander/">http://www.koninklijkhuis.nl/nieuws/toespraken/2013/april/toespraak-van-zijne-majesteit-koning-willem-alexander/</a> </b></p>
<p><b>Een artikel vandaag (27 april 2013) in Trouw van Friso Wielenga, hoogleraar Nederlandse geschiedenis, inspireerde mij tot dit artikel. De kop van zijn artikel in De Verdieping luidt</b> Puur <i>democratisch gedacht</i> is er in deze tijd voor een koning eigenlijk geen plek in de regering<b>. Ik zie dergelijke artikelen vaker ook in andere kranten, vooral in De Volkskrant. Op 5 april 2013:</b> Het is 2013. Hoog tijd om eens op te houden met de monarchie<b>. In Binnenlands Bestuur verklaart Eberhard van der Laan dat hij republikein is maar dat hij op de Kroningsdag zijn persoonlijke mening even ondergeschikt maakt aan het algemeen belang.</b></p>
<p>Bij Pauw en Witteman hield Maarten van Rossem afgelopen week zijn colleges over het Koningshuis. Hij behandelde de koningen Willem I, II en III met wie Willem-Alexander niet in de wei wil staan. In de afgelopen dagen kreeg ik met deze en dergelijke berichten in de media heel veel inspiratie om mijn gedachten eens te laten gaan over hoe het Koningshuis zich verhoudt tot ‘onze democratie’.</p>
<p>Wij leven en werken in een constitutionele monarchie. Momenteel wordt in het politieke bestuur achter de schermen gedacht over een constitutionele republiek met een gekozen president. De vraag is of een gekozen president onze democratie beter zal laten functioneren. Op die vraag ga ik in, in dit artikel. In het licht van die vraag is het van belang te beseffen hoe de verhouding van de Koning tot die parlementaire democratie is geregeld in de grondwet.</p>
<p><i><span class="font-size-3">De formele verhouding van de Koning tot de parlementaire democratie</span></i></p>
<p>Sinds de formatie in 2012 heeft de koning geen rol meer bij formaties. De volgende rollen heeft hij wel:</p>
<ul>
<li>Het met de minister ondertekenen van wetten. De minister is verantwoordelijk voor de wet.</li>
<li>De troonrede voorlezen. De minister-president schrijft de troonrede.</li>
<li>Voorzitter van de Raad van State. Dat is de formele positie van de koning. De Raad van State adviseert de regering en parlement over wetgeving en bestuur en spreekt in hoogste instantie recht in bestuursrechtelijke geschillen. Feitelijk zit een politicus de Raad van State voor. In ons huidig tijdsgewricht is dat Mr. Piet Hein Donner, voormalig politicus voor het CDA. Eerder was de voorzitter Herman Tjeenk Willink van de PvdA. Over Piet Hein Donner werd getwijfeld of hij wel voldoende onpartijdig kon zijn. De Raad van State staat boven de partijen, net als de koning.</li>
<li>De koning benoemt en ontslaat burgemeesters; dit is opgenomen in de grondwet en in de gemeentewet. De minister beslist, de commissaris van de Koning beëdigt de burgemeester in de desbetreffende gemeente. In Nederland zijn experimenten gedaan met door burgers gekozen burgemeesters op basis van referenda. Zie: <a href="http://www.parlement.com/id/vhnnmt7jydzb/gekozen_burgemeester" target="_blank">Parlement en Politiek</a> <strong><span style="text-decoration: underline;">Toegevoegde informatie</span></strong>: 5 mei 2013 was Bram Peper in het programma Buitenhof. Hij is ex PvdA-burgemeester en werd bijgestaan door een bijzonder hoogleraar regionaal bestuur. Hun bijdrage aan de informatievoorziening aan het land noopt mij ertoe een link te plaatsen naar de volledige procedure zoals die in Nederland momenteel bestaat: <a href="http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/gemeenten/burgemeesters/benoeming-vacatures-en-ontslag" target="_blank">Rijksoverheid</a></li>
<li>De koning vertegenwoordigt ons land in het buitenland.</li>
<li>De koning vertegenwoordigt de regering als het gaat om bijzondere gebeurtenissen in ons land, zoals bij rampen of bij het openen van nieuwe bruggen.</li>
</ul>
<p>Uit deze functies en posities blijkt dat de koning in die zin geen plek heeft in de regering. Hij komt er pas aan te pas nadat de parlementaire democratie zijn werk heeft gedaan. Hij staat vooral boven de partijen en hij zal zich nooit partijdig mogen uitlaten. Het is een kunst die hij in onze huidige tijd steeds minder zal kunnen leren van ambtenaren – een goede beleidsambtenaar is tegenwoordig ook lid van een politieke partij.</p>
<p><span class="font-size-3"><i>De rol van de grondwet in onze democratie en de rol van het Koningshuis in de totstandkoming ervan</i></span></p>
<p>De grondwet speelt een belangrijke rol in onze democratie. Wanneer de grondwet gewag maakt van godsdienstvrijheid dan geldt die godsdienstvrijheid voor alle godsdiensten op Nederlandse bodem en niet alleen voor het christendom. Het is dan goed om lagere formele wetgeving aan de grondwet te kunnen toetsen: blijft de godsdienstvrijheid nog wel in takt, ook met nieuwe formele wetten? Bijvoorbeeld wanneer een politieke partij een meerderheid in de Tweede Kamer ervan zou weten te overtuigen dat de Islam geen godsdienst is maar een “achterlijke ideologie”, zou zomaar een wet gemaakt kunnen worden die het belijden van de Islam in Nederland onmogelijk gaat maken. Dan is het goed om die wet te kunnen toetsen aan de grondwet.</p>
<p>Femke Halsema van GroenLinks heeft aan de wieg gestaan van een voorstel tot grondwetswijziging die toetsing van lagere wetten aan de grondwet mogelijk zal maken. In eerste lezing is deze wet aangenomen. Het voorstel wacht nu op een tweede lezing. Het lijkt er op dat een tweede lezing nu geen meerderheid haalt.</p>
<p>In de colleges van Maarten van Rossem bij Pauw en Witteman konden we horen dat wij onze grondwet te danken hebben aan koning Willem II. Op 17 maart 1848 benoemde Koning Willem II een staatscommissie onder leiding van de liberaal Thorbecke die zich bezig moest houden met het herschrijven van de toenmalige grondwet. Die herziening bleek later de basis te worden voor onze moderne samenleving. Maarten van Rossem zegt: “met die grondwet is niets mis”.</p>
<p>Dan vind ik het des te meer opvallend dat juist in onze huidige tijd een liberale partij de herziening van de grondwet die het mogelijk zal maken lagere wetten aan de grondwet te toetsen, tegenhoudt. De grondwet staat garant voor ons algemeen belang. De vraag staat bij die toetsing dan steeds centraal of het politieke belang uitmondend in een wet zich nog wel verdraagt tot waarden die vastgelegd zijn in onze grondwet.</p>
<p><span class="font-size-3"><i>Het functioneren van de parlementaire democratie in de praktijk</i></span></p>
<p>Mijn dagelijks werk bestaat uit verslaglegging van vergaderingen die deel uitmaken van de parlementaire democratie. Ik haal mijn inspiratie uit 'het politieke bedrijf' zoals dat momenteel functioneert. Dat maakt ook dat ik betoog dat in een instelling van de overheid inspirerend leiderschap van het grootste belang is. Dat maakt ook dat ik alert ben op dergelijke geluiden als in krantenberichten en televisieprogramma’s. Friso Wielenga komt tot de conclusie dat we goed moeten nadenken over hoe we de constitutionele monarchie meer van deze tijd maken.</p>
<p><span class="font-size-3"><i>Het politieke bedrijf en democratie</i></span></p>
<p>Ooit sprak ik met een hoge ambtenaar over de stand van onze democratie. Hij was van mening dat instellingen van de overheid gewoon gezien moeten worden als bedrijven. Herman Tjeenk Willink, tot voor kort vicevoorzitter van de Raad van State, was het daarmee niet eens. Ik weet eigenlijk niet hoe de huidige voorzitter van de Raad van State daarover denkt, mr. Piet Hein Donner.</p>
<p>Ik vind dat bijvoorbeeld kadaverdiscipline niet past in instellingen van de overheid. Nog minder past het sturen van werknemers op angstgevoelens. Dat verdraagt zich niet met de kritische instelling die nodig is in ambtelijke organisaties om veranderende opvattingen in onze samenleving goed te kunnen blijven volgen.</p>
<p>De bedrijfsvoering in instellingen van de overheid moet mijns inziens congruent zijn aan hoe onze democratie functioneert. Dat betekent dat geen enkele politieke partij in zijn eentje macht zou mogen uitoefenen over de ambtelijke organisatie van bijvoorbeeld ministeries, ook niet als de meeste beleidsambtenaren lid zijn van die ene politieke partij. Het is maar zeer de vraag of in Nederland anno 2013 dat het geval is. Stel een zeer hoogstaande en door parlementariërs zeer geachte sleutelfiguur in de ambtelijke organisatie voor de bestuurlijke ondersteuning heeft slappe knieën, dan werkt de democratie op dat punt al niet meer optimaal of bestaat het gevaar dat het op dat punt niet meer functioneert.</p>
<p><span class="font-size-3"><i>De status quo van onze parlementaire democratie in de huidige praktijk</i></span></p>
<p>Anders dan in de Verenigde Staten blijven topambtenaren op hun plek zitten na een kabinetswisseling. In de Verenigde Staten worden ze vervangen na het aantreden van een nieuwe president. Het is de vraag wat de staande praktijk in Nederland betekent voor de parlementaire democratie. De vraag is mogelijk niet goed te beantwoorden maar het is wel relevant die te stellen in het licht van deze discussie over <i>democratie en de monarchie</i>.</p>
<p>Het is de vraag of politieke bewegingen passen in ons partijenstelsel. Past het om een politiek leider hegemonie toe te staan in zijn beweging? In de kieswet staat dat een politieke partij een vereniging moet zijn. De vraag is of die bepaling zuiver juridisch opgevat moet worden of dat hij ruimer te nemen is. Aan de praktijk in ons politieke landschap is te zien dat die bepaling ruimer dan alleen juridisch wordt opgevat.</p>
<p>Momenteel wordt in Binnenlands Bestuur in LinkedIn een discussie gevoerd over de wens van Plasterk meer dorpsraden in te stellen. Het is opvallend hoeveel deelnemers aan die discussie pleiten voor een formele rol van burgers in de besluitvorming op lokaal niveau. Dorpsraden oké, maar geef ze dan een stem in de te nemen formele besluiten. Laat ze niet alleen maar praten en adviezen geven om vervolgens te zien dat het politieke bestuur ze in de wind slaat. Dat ‘in de wind slaan van inbreng van bewoners’ blijkt uit de inbreng van de deelnemers aan die discussie vooral de praktijk te zijn – dat burgers op lokaal niveau te weinig bij de échte besluitvorming worden betrokken.</p>
<p><i><span class="font-size-3">Conclusie</span></i></p>
<p>Ik betoog dat onze democratie goed zou kunnen functioneren, ook met een niet democratisch gekozen koning. Cruciaal is of de koning democratisch gezind is, of hij in de samenleving wil staan en of hij met de samenleving mee verandert. En cruciaal is ook hoe de democratie zelf functioneert.</p>
<p>Dan bleek uit het interview op 17 april met Willem-Alexander dat onze toekomstige koning het geen punt vindt als de parlementaire democratie ertoe besluit de koning een zuiver ceremonieel koningschap toe te dichten – dat besluit wil hij mede ondertekenen, als het maar op een democratische wijze tot stand is gekomen en als het besluit de toets van de Nederlandse grondwet kan verdragen.</p>
<p>Hij zei in het interview: …”de enige constante van een monarchie is dat het meebeweegt met de maatschappij. Als je niet meebeweegt sta je er buiten. Je bent een symbool maar een symbool moet wel relevantie hebben.’ De intentie om in de samenleving te staan en met de samenleving mee te veranderen, is bij Willem-Alexander dus aanwezig. Dan zij óók genoteerd dat hij demonstraties op de dag van de kroning geen punt vindt.</p>
<p>En tenslotte als het gaat om hoe de democratie zelf functioneert, is te zien dat daarop momenteel veel kritiek bestaat vanuit de bevolking: de afstand van het politieke bestuur tot de burger is groot. Het geeft om die reden geen pas wanneer “de republikein” de monarchie beschouwt als de splinter in het oog van de democratie, terwijl hij de balk niet ziet in het oog van de realisatie van die parlementaire democratie.</p>
<p>En wanneer ik met deze conclusie direct tot monarchist uitgeroepen word, merk ik op dat alleen in ondemocratische omstandigheden er geen nuance bestond tussen voor en tegen: je was vóór de heerser, anders werd je opgevat als de tegenstander die bestreden moest worden...</p>Democratie contra nationalismetag:medianetwerk.ning.com,2013-03-12:2159784:BlogPost:1727122013-03-12T07:30:00.000ZGeertjan Benushttps://medianetwerk.ning.com/profile/GeertjanBenus
<p><strong><em>Buitenhof 10 maart 2013</em>: <a href="http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1330949">http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1330949</a> vanaf 32.45 minuut</strong></p>
<p><strong>Via een weer interessante uitzending van Buitenhof maakte ik 10 maart jl. kennis met Thijs Kleinpaste. Hij schreef een boek over de natiestaat met de weinig hoopgevende titel: ‘Nederland als vervlogen droom’ – een vervlogen droom dan vooral in de ogen van zijn generatiegenoten. Thijs is 24…</strong></p>
<p><strong><em>Buitenhof 10 maart 2013</em>: <a href="http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1330949">http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1330949</a> vanaf 32.45 minuut</strong></p>
<p><strong>Via een weer interessante uitzending van Buitenhof maakte ik 10 maart jl. kennis met Thijs Kleinpaste. Hij schreef een boek over de natiestaat met de weinig hoopgevende titel: ‘Nederland als vervlogen droom’ – een vervlogen droom dan vooral in de ogen van zijn generatiegenoten. Thijs is 24 jaar.</strong> <br/> Ik vind een dergelijk boek in deze tijd niet verwonderlijk. De parlementaire democratie staat onder hoogspanning. De betrokkenheid van heel veel burgers bij de politiek is ver te zoeken. Hoe komt in de toekomst ons democratisch bestuur nog geloofwaardig over? De invloed van Europees bestuur op ons nationaal bestuur, is één van de redenen om deze vraag te stellen. Ook het gemak waarmee politicibestuurders ervoor hebben gekozen publiek geld over te hevelen naar banken, is als oorzaak te noemen van verminderde geloofwaardigheid. Zo ook het (terechte) recente failliet van populistische politiek. Het gebrek aan politieke verantwoording op cruciale economische vraagstukken. Een kabinet dat in de Tweede Kamer onder vuur ligt omdat het shoppend bij de fracties in het parlement tot beleid wil komen. Het rammelende juridische raamwerk waarin ons politiek bestuur vandaag de dag inhoud en vorm krijgt. En bovendien is de vraag gelegitimeerd hoe het komt dat een partij als GroenLinks plotseling gemarginaliseerd is – en dat terwijl juist die partij in de aanloop tot de verkiezingen in 2012 zich nog op zeer praktische wijze bekommerde om ons gemeenschappelijk belang in een politiek proces.</p>
<p><span class="font-size-3"><i>Demonisering van het algemeen belang</i></span></p>
<p>Volgens Amerikaanse normen is ‘je richten op het algemeen belang’ verwerpelijk. In hoeveel bochten heeft Obama zich moeten wringen om zijn Health Care Bill door de senaat te krijgen? Maar welke zijn de Europese? En belangrijker nog in eerste instantie: de Nederlandse? Door een verregaande internationale oriëntatie en een gebrek aan visie op de ontwikkelingen in ons eigen land (het ontwikkelen van een dergelijke visie lijkt vandaag de dag meer voer voor filosofen te zijn dan voor politici) komt de politiek niet meer echt toe aan inhoudelijke debatten gericht op het vinden van bestuurlijke oplossingen. Iemand die zich met die problematiek bezighoudt, wordt niet geschikt gevonden zich te bemoeien met de politiek. En dat is misschien vandaag de dag wel de grootste fout die gemaakt wordt. De vraag is hoe de unitariërs van vroeger nu omgaan met het volk als het gaat om het politieke proces – misschien wel zonder het te beseffen. Misschien is dat wel te betitelen als ‘De democratie van het ‘ons kent ons’’.</p>
<p><span class="font-size-3"><i>Geloofwaardigheid</i></span></p>
<p>Allemaal redenen voor mij om de vraag te stellen over geloofwaardigheid. De vraag is alleen of Thijs Kleinpaste die ook stelt in zijn boek over een vervlogen droom. Hij praat over ‘het nieuwe nationalisme dat vertegenwoordigd moet worden’. Of legt hij zich bij voorbaat neer bij het vervlogene en heeft hij daarom zijn titel gekozen? Is zijn boek de opmaat naar een nieuwe manier om vorm te geven aan repressieve tolerantie? Wil hij ons duidelijk maken waarom anderen zich er ook maar beter bij moeten neerleggen? Of heeft hij de structuur op het oog waarbinnen het politiek bestuur vorm en inhoud krijgt – het realiseren van ‘culturele nabijheid’ door lokale oriëntatie via een districtenstelsel. Of jaagt hij niet meer dan alleen partijpolitieke belangen na? Of is hij simpelweg wegbereider voor zijn partij?</p>
<p>De natiestaat vind ik een lelijk woord. Dat woord associeer ik direct met nationalisme. Ik vind nationalisme verwerpelijk. Zeker in het huidig tijdsgewricht. Je diepgaand bezighouden met nationale problemen om ze op te lossen, betekent in mijn ogen nog niet dat je een nationalist bent.</p>
<p><span class="font-size-3"><i>Democratie contra nationalisme</i></span></p>
<p>Nationalisme vergelijk ik met een gesloten systeem dat geen informatie uitwisselt om aldus zelf tot verandering te komen. Dat kan niet anno 2013. En dat kan niet in Nederland waar in het verleden een strijd woedde om de gewesten op één lijn te brengen en langzaam maar zeker een eenheid kwam in bestuur en een invloed van het volk een feit werd. We hebben nu meer dan ooit behoefte aan én mogelijkheden tot het uitwisselen van ideeën en tot wederzijdse beïnvloeding. Behalve wanneer prominenten verhuld of niet sommige onderwerpen tot taboe verklaren. Het is van de zotte wanneer je tot politieke mankepoot gemarginaliseerd wordt wanneer je hierover wel gaat spreken. Met die houding blijven potentiële oplossingsmogelijkheden voor verandering en beïnvloeding braak liggen ondanks alle (technische) mogelijkheden die wij tegenwoordig hebben.</p>
<p><span class="font-size-3"><i>De mensen en het systeem</i></span></p>
<p>Ik stel dat democratieën pas functioneren wanneer die onderlinge beïnvloeding wél mogelijk is. Nederland stelt Europa in dit opzicht een voorbeeld met zijn links-rechts kabinet. Europa is vol van democratieën – dus dan zou juist nu in Europa sprake moeten kunnen zijn van een voortdurende verandering teweeggebracht door inzichten die ontstaan wanneer tegenstrijdige partijen echt naar elkaar gaan luisteren. Maar in Buitenhof van zondag 10 maart hoorde ik Maarten Asscher dit nog zeggen over het bestuur in Italië: ‘De houdbaarheid van deze verkiezingsuitslag is 0’. Italië zal spoedig weer moeten overgaan tot verkiezingen, was zijn verwachting. Daarin zit besloten dat politieke partijen er bij voorbaat geen geloof in zouden hebben dat ze elkaar beïnvloeden om tot een oorspronkelijk beleid te komen dat direct voortkomt uit de spanning die blijkt uit de verkiezingsuitslag. De politici die gekozen zijn zouden zich, gegeven die uitslag daartoe verplicht moeten voelen.</p>
<p>Thijs Kleinpaste noemt het ontbreken van de wil om zich te verdiepen in tegenstellingen ‘intellectuele luiheid’ – hij verbindt die uitspraak over ‘intellectuele luiheid’ aan de ‘verwerping van het nieuwe nationalisme’ als ‘verachterlijke lariekoek’. Mijn vraag is dan waar die intellectuele luiheid vandaan komt. Maar dan doel ik op alle tegenstellingen in het politieke debat.</p>
<p>Het antwoord op die vraag is eenvoudiger dan u denkt: verander de praktische en formele verhouding tussen beleidsambtenaren (de deskundigen) en politici (de gerepresenteerde belangen onder de bevolking). De vraag is of politici in bestuursorganen nog zicht hebben op waarvoor ze dienen: voor het tot stand brengen van beleid of voor de public relations? Mijn standpunt is dat anno 2013 daarin eerst helderheid zou moeten komen. Bovendien heerst in vele fracties een sfeer waarin het individuele intellectuele potentieel in de eigen partijpolitieke strategie bij voorbaat al monddood gemaakt wordt doordat van politici een strikte solidariteit met de partijlijn gevraagd wordt. De vraag is of met wijzigingen daarin het politieke debat interessanter zou kunnen worden en of dat alleen al de democratische besturen goed zou doen. Ook een dergelijke vraag hoor je vandaag de dag niet te stellen. Dan ben je bij voorbaat uitgerangeerd.</p>
<p><span class="font-size-3"><i>Conclusie</i></span></p>
<p>Voor het antwoord op de vraag hoe voor ‘de gewesten van Europa’ tot één politiek bestuur te komen, kan Nederland putten uit zijn rijke historie. Nederland is bij uitstek het land dat het verschil kan maken en ervoor kan zorgen dat ‘l ’histoire se répète’ niet zal gaan gelden in de totstandkoming van het verenigde Europa. Noem dit een ‘functionele nationale trots’ om tot inspiratie te komen.</p>
<p>De verandering in de hedendaagse politiek, zit niet zozeer in structurele veranderingen in het politieke bedrijf met uitzondering dan van de bijdrage van beleidsambtenaren aan het politieke spel. De verandering zit vooral in een veranderde houding van politici, een andere functieopvatting van de instellingen die politici via politieke bestuurlijke organen podia bieden en een diepgaand geloof in de samenleving dat uit intellectuele confrontaties tussen tegenstellingen mooie nieuwe bestuurlijke inzichten kunnen komen. Onze overheid zou daarin een functie op zich kunnen nemen: dat geloof te bevorderen. En dan niet alleen binnen onze eigen nationale grenzen.</p>Notutekst, voor notulen en tekstentag:medianetwerk.ning.com,2013-02-01:2159784:BlogPost:1703832013-02-01T00:00:00.000ZGeertjan Benushttps://medianetwerk.ning.com/profile/GeertjanBenus
<p><a href="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/401265531?profile=original" target="_self"><img class="align-left" height="260" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/401265531?profile=original" width="351"></img></a></p>
<p></p>
<p></p>
<p></p>
<p></p>
<p></p>
<p></p>
<p></p>
<p></p>
<p><a href="http://www.notutekst.nl" target="_blank">Notutekst, voor notulen en teksten</a></p>
<p><em>Deze publicatie zet ik in het Nederlands Medianetwerk en niet op Ambtenaar 2.0 omdat profilering van het individu in Ambtenaar 2.0 niet op prijs gesteld wordt. Zonder jezelf te profileren is het…</em></p>
<p><a href="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/401265531?profile=original" target="_self"><img class="align-left" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/401265531?profile=original" width="351" height="260"></a></p>
<p></p>
<p></p>
<p></p>
<p></p>
<p></p>
<p></p>
<p></p>
<p></p>
<p><a href="http://www.notutekst.nl" target="_blank">Notutekst, voor notulen en teksten</a></p>
<p><em>Deze publicatie zet ik in het Nederlands Medianetwerk en niet op Ambtenaar 2.0 omdat profilering van het individu in Ambtenaar 2.0 niet op prijs gesteld wordt. Zonder jezelf te profileren is het niet mogelijk een plek in de markt te bemachtigen of te ontwikkelen. </em><br> <em>Mijn profilering komt voort uit mijn inleving in de rol en de positie van instellingen van de overheid in Nederland. Die inleving vindt plaats vanuit mijn rol van notulist. Daarover heb ik gepubliceerd sinds 2009 op twee sociale netwerken: (1) het Nederlands medianetwerk en (2) Ambtenaar 2.0.</em> <br> <br> <em>Mijn profilering is werkende weg ontstaan, niet zonder kritisch te zijn op wat passend is of niet. Ik realiseer mij dat ook het Nederlands Medianetwerk niet bedoeld is voor het maken van reclame of voor profilering. Mijn blog heeft zin voor bewustwording bij andere zelfstandig professionals in vergelijkbare omstandigheden en heeft zin voor de ontwikkeling van ideeën op het gebied van schrijffuncties in het algemeen en bij de overheid in het bijzonder. </em> </p>
<p><span style="text-decoration: underline;">Mijn blog</span>:</p>
<p><strong>Beste opdrachtgever in spe. Mijn naam is Geertjan. In 1993 startte ik met notuleren. Daarmee leerde ik vooral de (lokale) overheid kennen, en stichtingen, non-profitorganisaties, zorginstellingen, kennisinstituten. Steeds mijzelf weer opnieuw oriënteren, werd van mij een tweede natuur.</strong></p>
<p><span class="font-size-3"><i>Schrijven</i></span></p>
<p>Mijn schrijfhouding is mijn natuurlijke. Doorgaand ordenen, herordenen, schrijven, schrappen en herformuleren. Ook het verzamelen van kennis, het analyseren en het dragen van verantwoordelijkheid hoort bij mij. Ik maakte bij de lokale overheid de overgang mee naar het dualisme in 2002/2003. Na een verdieping in de veranderde positie die ik daarmee als zelfstandig professional had gekregen, nam ik die bewuster in. Ik schreef mijn verslagen voor ambtenaren onder B&W én onder de gemeenteraad. Ambtenaren zijn in beide gevallen managers. Alleen de situatie waarin zij managen is verschillend. Het is dan goed wanneer je als notulist aan beide zijden van de organisatie je verantwoordelijkheid heel bewust nemen kan. Bovendien is het als zelfstandige goed te beseffen dat het altijd goed is om een eigen standaard, een eigen kwaliteit, te hebben. Voor minder gaat Notutekst niet. Voor een zelfstandige staat kwaliteit altijd bovenaan.</p>
<p>Voor wat betreft de positie om als notulist zowel ambtenaren onder B&W als onder de raad service te verlenen: vertrouwen in management is een must. Zonder vertrouwen geen management. Uiteraard beseft de eigenaar van Notutekst dat de weg waarlangs informatie naar het bestuur gaat, vastgelegd is. Die weg bepaalt de organisatie. </p>
<p>Tot op de dag van vandaag is het mij gelukt die positie vast te houden. Dat zegt iets over mij en over het product dat ik lever. Ambtenaren die ondersteuning nodig hebben, kunnen nu zeer goed bij mij terecht. Het schrijven van notulen en actielijsten werd meer en meer voor mij een inspiratiebron voor ander schrijfwerk. (zie ook <a href="http://www.notutekst.nl/index.php/nieuws.html%20)" target="_blank">referenties op mijn website</a>)</p>
<p><span class="font-size-3"><i>Lijvige verslagen</i></span></p>
<p>In de loop van de tijd ontwikkelde ik een methode van werken waarmee ik heel snel lijvige bestuursverslagen lever: 80 – 100 pagina’s in vijf werkdagen. Maar ik ondersteun met mijn schrijfwerk ook projecten, of voorzitters van periodiek terugkerende vergaderingen, voorzitters van bouwvergaderingen, voorzitters van conferenties. De opsomming zou alleen al een A-4 beslaan. Meer over mij is te lezen op <a href="http://nl.linkedin.com/pub/geertjan-benus/9/3aa/709" target="_blank">mijn profiel In LinkedIn</a>.</p>
<p><span class="font-size-3"><i>Zakelijk schrijfwerk</i></span></p>
<p>Ik heb bijna alle diensten en afdelingen gezien van een organisatie met 4000+ werknemers. Ik lever sneller dan mijn concurrenten. Dat maakt mij geschikt voor ook de zakelijke markt. Ik haak dan vooral naar ondersteuning van projecten in de sfeer van public relations. Ik kan ook goed organiseren. Dat ik meer doe en ander schrijfwerk produceren kan, laat ik zien met publicaties op het internet: vanaf 2009 startte ik met het publiceren van columns. Ik liet daarmee zien te beseffen aan welk type organisatie ik service verleen; zie onder meer mijn column: <a href="http://ambtenaar20.ning.com/profiles/blogs/de-kracht-van-de-democratie-is" target="_blank">De kracht van democratie is te organiseren</a>.</p>
<p>Graag aanvaard ik opdrachten om zaken uit te zoeken, informatie te verzamelen om dan vervolgens te schrijven met een door u aan mij gegeven doel. Ik besef een lange tijd vooral te hebben genotuleerd. Dat doe ik - na al die jaren - met de overtuiging die ik had in het begin. Ik vind veel vergaderingen die ik meemaak inspirerend. Graag zie ik u terug als mijn opdrachtgever. Laat u verrassen door wat ik u te bieden heb.</p>
<p>Geertjan Benus (tel. 030 - 2991730)</p>