Pauw & Witteman zijn de kluts een beetje kwijt

[Redactie Nederlands MediaNetwerk]

Door Ton Verlind. Mijn favoriete programma Pauw & Witteman is de kluts kwijt. Ik dacht het al eerder, maar wist het zeker toen ik het interview zag met de ontvoerder van Claudia Melchers. Er waren verschillende redenen waarom ik met bij elkaar geknepen knieën keek. Het moment. In Libië vochten gewone burgers om hun leven. Dat onderwerp passeerde in een totaal chaotische discussie de revue en de ernst van de situatie liet geen ruime voor een kwinkslag. Toch stond ie plichtmatig in het draaiboek. Ditmaal had de buiging naar de kijkcijfers de vorm van het interview met de ontvoerder: een naïeve man, een criminele kluns. Iemand die geen enkele aandacht verdient, maar bij Pauw & Witteman uitvoerig de gelegenheid kreeg om het boek over zijn mislukte leven te vermarkten.

Het gesprek was koddig en hilarisch, maar persoonlijk vind ik, dat criminelen geen toegang verdienen tot serieuze media. En zo wel, dan hooguit om zich ernstig de oren te laten wassen of zich de toorn van de samenleving te laten welgevallen. Hoe moeten de Melchers dit optreden ervaren, vroeg ik me af. Bij de redactie was die vraag kennelijk niet opgekomen, want in de krant vandaag las ik dat de gedupeerde familie niet was geïnformeerd over dit goedkope nummer. Foutje. Dat criminelen onder de druk van kijkcijfers transformeren tot geliefde artiesten is tot daar aan toe, maar dat top-journalisten als Pauw en Witteman er hun medewerking aan geven valt te betreuren. Vooral omdat Paul Witteman op andere momenten ongemeen hard kan uithalen naar slachtoffers van juridisch falen, die het niet verdienen - denk aan de zaakLouwes.

Eerder deze week was ik bij Pauw & Witteman getuige van een mislukt interview met onze minister van veiligheid Opstelten. Hij heeft bedacht, dat de bureaucratische rompslomp, die samenhangt met misdaad niet op het bordje van politieagenten moet liggen - want die moeten op straat, maar dat je de administratieve afhandeling beter kunt overlaten aan kantoorklerken: toppunt van intellectueel vernuft. Ik had het niet kunnen bedenken. “En we moeten zorgen dat onze computers gaan werken”, zei Opstelten of woorden van gelijke strekking, want dan weet je hoe het staat met de afhandeling van je aangifte, waarvan we toch weten dat die doorgaans niet serieus genomen worden en dat dit moeilijk toegeschreven kan worden aan niet-werkende computers. Een onbegrijpelijk en overbodig verhaal, holle verkiezingsretoriek van een doorgewinterd bestuurder die zijn loze woordenbrij niet door de interviewers liet stoppen.

Top-interviewster Sonja Barend, die ook aan tafel zat, kon haar ergernis niet bedwingen. Ze gaf seintjes aan Paul Witteman en probeerde hem zo over te halen krachtdadig te interveniëren. Een terechte, maar nogal gênante vertoning. Haar ergernis viel Jeroen Pauw op en hij vroeg haar wat er was. “Ik was een kwartier geleden de weg al kwijt”, zei Sonja. “Dat verhaal over meer blauw op straat horen we nu toch al tien jaar”. Even slechts stopte Opstelten om vervolgens ongestoord zijn woordenwaterval te hervatten. Het komt steeds vaker voor dat Jeroen en Paul de greep op hun gasten kwijt zijn en de uitzending niet verdiept maar hilarisch eindigt met als dieptepuntje een criminele idioot die aan het eind van het gesprek “alle succes” krijgt toegewenst. Tijd voor een sabbatical!

www.tonverlind.nl
www.twitter.com/tverlind

[Elaine Romein]

Helemaal mee eens, het was mij ook al opgevallen. Sonja is dan misschien wel wat ouder, maar een stuk beter bij de tijd dan 'de heren'. Hopelijk schudt jouw blog de redactie wakker. Is Herman Meijer er misschien niet meer, want dit is zeker niet zijn stijl!