Kick off: Family Matters

[Ton Boom]

Programma:
Family Matters/Zender:
Nederland 3 (NCRV)/Eerste uitzending:
16
december/Tijdstip:
20.38 uur/Aantal kijkers:
578.000 'Vier gezinnen met een losgeslagen puber zijn de wanhoop nabij. Deze families hebben er alles voor over om het tij te keren. In het tiendelige programma
Family Matters pakken zij op een afgelegen plek in de
Franse Pyreneeën hun problemen aan onder leiding van
Keith Bakker. In deze periode leren de gezinsleden door intensieve therapiesessies en activiteiten weer met elkaar te communiceren en kritisch te kijken naar zichzelf en hun eigen aandeel in de probleemsituatie. Het gezin moet uiteindelijk een sterk team vormen waardoor ze de druk en problemen van buitenaf beter het hoofd kunnen bieden. Als gezin en als individu.' Als je dit alleen leest, denk je, natuurlijk,
Family Matters en hoe. Toen ik het eerste van de tien delen gezien had, dacht ik slechts, wat een onvoorstelbaar drama. We zagen drie pubers, vijf ouders en een zus. Acht levens volledig in de ban van drie losgeslagen pubers. Het heeft geen enkele zin je af te vragen, hoe heeft het zover kunnen komen. Het enige dat nog telt is, hoe lossen we dit op. Zelf kunnen die mensen het allang niet meer. Ongewild slepen ze elkaar mee in een duizelingwekkende neerwaartse spiraal.
Keith Bakker, die zelf de nodige verslavingen met succes wist te overwinnen, gaat in elk geval proberen de pubers weer naar normalere patronen te begeleiden. In de eerste uitzending kregen we een kijkje in de uitzichtloze situatie van drie van de vier gezinnen. De volslagen abnormaliteit van wat de norm voor die pubers dreigt te worden, is bizar.
Kiki (15) lijkt het tot haar levenstaak gemaakt te hebben haar moeder elk uitzicht op een sprankje levensvreugde, grondig de kop in te drukken. Het dient gezegd, ze pakt het voortvarend aan. Ademhalen lijkt me al een opgaaf voor moeder met Kiki in de buurt. Wonder boven wonder heeft Kiki een oudere zus
Saskia (17) die wel zonder problemen VWO doet.
Mike (16) is, als hij achter de computer zit, een gelukkig en tevreden mens. Echter, hij leeft niet op deze aarde, hij leeft op de
World of Warcraft. Maar dat is slechts een game, en die game is zijn wereld. En dat is lastig als toch blijkt dat je op aarde woont in huis bij je ouders. Zo leeft Mike op voet van oorlog met de meest naaste aardbewoners, die hij als afgezant van de
World of Warriors niet lijkt te erkennen. Hij haat ze zelfs. Mike gaat zo op in z’n game dat je je af kunt vragen of hij de gewone wereld zelfs maar waarneemt. Mike bedoelt het allemaal niet kwaad maar als ouders wordt je gek. Dan was er nog
Abel (17) drugsproblematiek, weed, pep, speed en pillen. Zijn ouders hebben inmiddels alle instanties doorlopen met Abel, dit is hun laatste noodkreet. En dus zagen we de drie families afzonderlijk bij Keith komen. Noem het een intake gesprek. Iedere familie kreeg de opdracht om twee uur per dag met elkaar aan tafel te gaan zitten. Zo, was de bedoeling, moesten ze proberen weer met elkaar te communiceren. En geloof me, als het niet zo diep tragisch was, je zou in een deuk liggen. Ze zaten aan tafel en het leek nog het meest op drie mensen die elkaar nog nooit gezien hadden en dan in de wachtruimte van een arts verzeild raken, kan ook zo bedwelmend ongemakkelijk zijn. Alleen lagen hier geen tijdschriften van drie jaar oud over
'Gezwellen die uw aandacht verdienen' of
'De beste potgrond voor uw planten' Komt bij, ik heb helemaal geen potgrond, wil ook helemaal geen potgrond hebben en als ik toch onverhoopt potgrond zou krijgen, kocht ik onmiddellijk andere planten. Zo, leg dat maar eens uit als je in de wachtkamer van een arts zit aan wildvreemden. Wedden dat ze glazig voor zich uit communiceren.
Vanavond deel 2, het is absoluut niet leuk maar zeer de moeite waard.
Keith, succes!