Sjoemelen met social media? Minder is meer!

[Mels Dees]

Het zal u wellicht ontgaan zijn, maar de kinder-/jeugdkrant 7 days – voor jongeren tussen de 10 en 16 jaar, opende afgelopen week paginagroot met een artikel over twee ‘nieuwe’ social media, namelijk Pheed en Path.

Terzijde merk ik op dat er steeds een trend is in namen en logo’s. Na de drie blauwe merken Facebook, LinkedIn en Twitter, krijgen we nu drie keer een P als logo, namelijk Pinterest, Pheed en Path.

Pheed is, kort door de bocht, een soort betaald Facebook en Pinterest, dat in Amerika waanzinnig groeit omdat je als bedrijf - denk aan een architect of vastgoedontwikkelaar, op een prachtige manier foto’s van projecten kunt delen. Overigens werd het hier door een van mijn opdrachtgevers omschreven als ‘leuk voor vrouwen ouder dan 50’.

Nee, ik vraag graag uw aandacht voor Path. Ook al snel groeiend in de States – maar dat zegt niet zoveel, sterker nog: hoe sneller je groeit des te eerder wordt je opgekocht en monddood gemaakt. Het bijzondere is echter dat je binnen een Path-account slechts 150 connecties mag ‘hebben’, en dit zijn dan familieleden en heel goede vrienden. Terug naar de basis van de menselijke maat, zou je kunnen zeggen.

Die trend zat er al langer aan te komen. In Nederland nodigen we vrienden “uit” als we een feest houden, daar waar Duitsers juist (en terecht) hun geliefden “Ein”laden. Het begrip “Aus”laden kennen ze ook, dat is het gevoel dat je bekruipt als je niet op het feest van je beste vriend mag komen. Rond 2009 kwam bij social network gebruikers voor het eerst de vraag op hoe je mensen kon ontvrienden, ontconnecten, ontvolgen. De netwerken werden simpelweg te groot.

LinkedIn speelde daarop in, door bij mensen met meer dan 500 connecties simpelweg 500+ te vermelden op het profiel. Ik geef toe, dat mij dat persoonlijk met mijn veel meer dan 1000 connecties tijdelijk een licht gevoel van teleurstelling gaf, maar ik snap dat de netwerkdienst niet zit te wachten op mensen die alleen maar connecties aangaan om hun totaal te verbeteren.
Het gaat namelijk nog verder: er zijn bedrijven (en hun aantal neemt toe) die voor weinig geld mensen in India profielen laten afstruinen via de betaalde dienst LinkedIn-Premium om mogelijke leden uit te kunnen nodigen voor een netwerk.

Op die manier blijft er van het oorspronkelijke social-idee weinig meer over en wordt een en ander gereduceerd tot de ouderwetse discussie over de HOI-cijfers bij kranten en tijdschriften. Want al die leden zijn of slapend lid, of consumerend maar zelden reagerend en prosumerend. En daar was het nou net om begonnen, toch? Leon Dohmen, schreef een mooie blog over gesjoemel met social media en legt haarfijn nog wat ellende bloot. Lees dit vooral!

Maar ik wil graag positief eindigen. Op de voorpagina van diezelfde 7 Days, blijkt dat jongeren zich soms lijken af te keren van social media, iets dat ik thuis bij mijn tieners herken. Al die berichtjes van vage vrienden; ze zitten er niet op te wachten. Wat dat betreft is de opkomst van Yammer, een twitter voor gebruik binnen een organisatie, en het eerder genoemde Path, een berichtenplatform voor naaste familie en vrienden, wellicht passend in tijden van crisis. Coconen: samen bij het virtuele haardvuur veilig on elkaar verhalen delen. Misschien was dat ooit het oeridee van social networking.