Kick off: Boven Wotter

[Ton Boom]

Programma: Boven Wotter/Zender:
Nederland 2 (KRO)/Eerste uitzending:
15 juni/Tijdstip:
19.52 uur/Aantal kijkers:
279.000 'De eerste serie van de Groningse regiosoap is nu te zien bij de Publieke Omroep.
Boven Wotter is een twaalfdelige serie over de botsing tussen stad en platteland. Alles speelt zich in en rond
Blauwestad af. Hoofdpersoon in de serie is een jonge boer die op het platteland in de omgeving van Blauwestad woont. Zijn vrouw heeft hem verlaten en woont met haar nieuwe liefde in Zoetermeer, maar als deze nieuwe vriend een baan in de stad Groningen krijgt, verandert de situatie drastisch.' Wie deze inhoudsopgave goed in zich opneemt, durft nauwelijks nog te kijken. Ik werp altijd een zo vluchtig mogelijk blik op zoiets melodramatisch, maar hoe vluchtig ook, situaties die drastisch veranderen grijpen je bij de keel. Ja, ik leef me altijd te veel in, ik zag die arme boer in gevecht met dat weerbarstige platteland en dan komt zijn vrouw weer in de buurt wonen, en dat land is zo plat dat je haar voortdurend ziet, en als je haar ziet, zie je die nieuwe vriend zogezegd met z’n handen voortdurend oogsten op wat jarenlang jouw erfgoed was. Verschrikkelijk gewoon. En toen moest de uitzending nog beginnen. Het begon.
Derk Paradijs komt terug van een gewonnen voetbalwedstrijd, een vrolijk mens naar het schijnt. Hij heeft persoonlijk bijgedragen aan het succes door op onnavolgbare wijze een weergaloos doelpunt te maken. Ik weet niet op dit op waarheid berust maar een boer wiens vrouw weer in de buurt komt wonen, gun ik mooie doelpunten. Bij toeval ziet hij z’n vrouw, eigenlijk ex-vrouw, maar een ex is pas een ex als je blij bent dat het je ex is. De vrolijke Derk verandert in een somber mens, een tobber, een vriend weet hem nog aardig op te beuren door Derk er van te doordringen dat er in Groningen nauwelijks aardbevingen zijn. Ik vond hem sterk. Ik dacht nog, Derk zit weer op fluweel. Maar dat viel tegen, in een flashback zien wij kijkers een huilende
Wini (de ex) die zegt dat ze niet bij hem kan blijven. Ik taste volledig in het duister waarom, erger nog, ik kreeg het gevoel dat Derk ook in het duister taste. En als je samen met een Groningse boer op de tast verder moet, schept dat een band. Ik gunde Derk niet alleen mooie doelpunten, het zou mij veel waard zijn als de nieuwe vlam van Wini een kwezel was van de ergste soort. Mijn wens werd verhoord, het was ene
Jan Willem, had een baan aan de universiteit, tijdens de housewarming party hoorde ik hem zeggen dat hij de faculteit weer op de kaart ging zetten. Ik kreeg het er benauwd van. Voor de party moesten uitnodigingen verstuurd worden, Jan Willem verscheurde de enveloppen van Wini, hij kende die mensen niet. Ik juichte, zelfs de beste doodgraver kan niet zo snel z’n eigen graf graven. Wat geweldig, twaalf weken lang kunnen we Jan Willem bewonderen, zien hoe hij met noeste dwang graaft en graaft. Bijkomend voordeel is, Jan Willem heeft twee dochters, Wini èèn. De stiefzusters van Assepoester zijn in verhouding met de dochters van Jan Willem engeltjes van kinderen. De sfeer aan tafel is dodelijk gezellig, er zit oorlog in de lucht, dat merkt een kind. De man die de faculteit op de kaart gaat zetten spreekt temidden van de kruitdamp en rondvliegende kogels de historische woorden: ‘Geef mij de puree maar.’ Is het niet geweldig!