Je moet wel zelf de slingers ophangen.

[Herbert van Hoogdalem]

Je kunt dit bericht ook lezen in z'n originele context, en daar het filmpje bekijken. Tot nu toe leek het er de afgelopen weken op of ik alleen nog maar kon schrijven over andere Purple Cows in de categorie ‘respect‘, maar geloof me: ik zat me te verbijten. En te wachten op dit moment. Niks moeilijkers dan zelf bezig zijn met een geweldige hoax/viral/guerilla, en dan je mond dicht te moeten houden. Maar nu mogen we dan los en kan ik eindelijk het hele team dat hier zo fenomenaal op samengewerkt heeft, openlijk bedanken. Zojuist is bekend geworden dat de film van de slecht oppassende oppas uiteindelijke toch ‘maar gewoon’ reclame is. Maar wel reclame met een paar stevige maatschappelijke raakpunten en nog tot nut van een Goed Doel ook – vandaar dat we, na zorgvuldig overleg, besloten hadden dat we het wel konden maken om Nederland een paar dagen in de luren te leggen en te shocken. Dit is het verhaal. Ergens in de zomer van dit jaar besloot Kaat Mossel een Twitterveiling te organiseren. Superidee, natuurlijk, waar ook wij niet lang over aarzelden om aan mee te doen. We boden onze diensten (lees: Een Idee) aan aan de hoogste bieder. Daar werd om te beginnen mooi 1.090,00 euro mee opgehaald voor een weeshuis in Afghanistan, en wij konden onze tanden ergens inzetten. Gelukkig werd ons aanbod gewonnen door Manon en Goran van Greenjump.nl – twee zeer gedreven en authentieke mensen met wie het subliem samenwerken is, zoveel professionalisme kom je zelden tegen. De vraag was nu hoe we heel Nederland in één keer konden wijzen op het bestaan van Greenjump.nl en de gevaren van giftige stoffen in alledaagse kinder- en babyproducten, met een maximaal productie- & mediabudget van 5 a 6.000,00 euro (tot nu toe is Greenjump.nl voor Manon en Goran ook nog maar een uit idealisme geboren en uit de hand gelopen hobby, en betalen ze de hypotheek nog uit hun ‘normale’ banen). Nou, dat konden we wel. Maar met zo weinig geld moet je natuurlijk wel creatief zijn. Dure tv-spotjes kan je vergeten, en een eenmalige advertentie van 10 bij 10 cm in de Telegraaf gaat ook geen zoden aan de dijk zetten, natuurlijk (hoe goed je copy of je concept ook is). Kortom: zoveel mogelijk impact tegen zo weinig mogelijk kosten. Al gauw kwamen we op het idee van een kind dat allerlei schadelijke stoffen gebruikte, maar dan wel stoffen die heel het land op de achterste benen zou krijgen. Op die manier zouden we de link kunnen leggen met de mate van (on)bewustheid over welk soort schadelijke stoffen een kind dagelijks binnenkrijgt in het ‘normale’ leven via flesjes, drinkbekers, speelgoed en rompertjes die volzitten met weekmakers, formaldehyde en andere troep. De film met de oppas die het geen moer interesseert dat ‘haar’ kindje per ongeluk nicotine en cocaine binnenkrijgt, was snel geboren. En de opvolging met de eindsequel ook. Maar hoe regisseer je zo’n campagne op de juiste manier de media in? Da’s nog geen sinecure. Vooral niet omdat alles stiekem, anoniem en niet-traceerbaar moet. Dan kan je wel heel stoer doen en zeggen ‘dat je zeker weet dat…’, maar het is en blijft toch afwachten. Weken werk van vele onbezoldigde handen kunnen zo maar voor niets zijn als je de film lanceert, maar niemand ervan opkijkt. Het kleinste foutje, de minste verspreking, één dom ‘niet-oplet-momentje’ en het kan gebeurd zijn. Gelukkig hadden we geluk. Nog geen uur nadat de film op Youtube stond en we hem op Dumpert hadden gezet, stond-ie op GeenStijl. De comments waren niet van de lucht, en natuurlijk begon ook GeenStijl zelf te bedenken dat het wel eens een hoax zou kunnen zijn. We hadden een perfecte ’seeding strategie’ op allerlei ouderfora en tientallen relevante Hyves, opeens begon het te lekken en de media te bereiken (in twee dagen tijd bijna 100.000 views op Dumpert is niet gek, vinden we zelf). En vandaag zijn we dan uit de kast gekomen. Kijk maar hier, of nog beter: op de site van Greenjump zelf, inclusief uitleg. Los van de trots die ik heb in vaktechnische zin, zit er voor mij ook nog een heel bijzonder persoonlijk leermomentje aan deze hele campagne. Eergisteren, de dag dat de campagne live ging, had ik één van de zwaarste momenten uit mijn leven. Laat ik het erop houden dat het met een begrafenis te maken had. De ‘klant’ (als je zo samenwerkt, kun je ze onmogelijk nog klanten noemen) wist dat en had gezegd dat we daarom de lancering moesten uitstellen. Maar omdat ik juist op het moment dat ik deze film aan het afwerken was met onnoemelijk veel liefde en een prachtig team van mensen gebeld werd met het nare nieuws, vond ik dat de lancering toch door moest gaan. Dan maar ‘zonder mij’. Ik, die niet kan delegeren. En nooit iets uit handen durft te geven. Ik prijs me gelukkig dat ik een team om heen gehad heb dat alles, als ware het een militaire operatie, 200% perfect uitvoerde en een kleine 36 uur achter elkaar on-line bleef om alles te regelen en te monitoren. Zo wil ik de rest van 2010 ook wel werken :-) Ere wie ere toekomt. Dus hier volgen de credits. Daarna het persbericht van Greenjump en volgende week een mooie evaluatie met de hele strategie en de resultaten. Voor nu 1000 x dank aan: Manon en Goran – voor hun vertrouwen en niet aflatende streven naar perfectie. Sander Willems – niet alleen voor zijn art-directionele oog, maar ook voor zijn productie- en locatiekwaliteiten. En natuurlijk voor het muziekje :-) Bima productions – voor hun productie- en facilitaire ondersteuning. Janneke Cremers ( ‘JIP by Janneke’)- voor haar onwaarschijnlijke inzet, kritiek, feedback, inhoudelijkheid en super-projectmanagement 24/7 Reau Waandels, de actrice die onbekend wil blijven en de 5-jarige Sebastiaan Smits - voor hun acteertalent en geduld tijdens de shoot. Leen en Marjon – voor het afgelopen jaar. Gabrielle & Hans van World To Toch – voor hun super postproductie en de warme en collegiale sfeer die bewuste donderdag. Cor Hospes - voor zijn adviezen en mediatraining Van der Valk Avifauna – voor de kip met appelmoes die uiteindelijk tortellini en sudderlapjes bleken te zijn. Iedereen die ik onverhoopt vergeten ben – voor hun niet aflatende steun dit jaar en tijdens deze campagne. En, natuurlijk, mijn moeder – zonder haar was ik er niet geweest. En dit idee dus ook niet.