Goed geschoten...

[Jan de Wandelaer]

[Een EKD-tje]

De dominee sprak plechtig in die tijd met voorname nagalm. De kerk was nog afgeladen. De tijden waren onzeker en de gemiddelde mens was zich zijn nietigheid goed bewust. Een dominee had destijds nog het aanzien van een arts. Áls je hem aansprak was dat altijd met een groots gebaard ontzag.

Het was koud buiten. De winter was in de jaren vijftig óók nog streng. De ontspanning onder ‘jongelingen’ bestond in deze tijden van herrijzenis voornamelijk uit het uitwisselen van grootspraak en heimelijk gedeelde ondeugd. De onbevlekte ontvangenis van de dominee riep dito associaties op. Lengtes van ruim over de 17 cm werden gewisseld.

Het was in die tijd in een maagdelijk besneeuwd Den Haag dat mijn overtuiging over de juiste uitleg van de onbevlekte ontvangenis wortel schoot. Niet God was over Maria heen gegaan, maar Jozef zelf. Hij had daarbij geen druppel zaad gemorst en de conceptie was Goddelijk verlopen…