Edo van Santen: "jonge mensen zijn bang om hun ideeën te delen”

[Edo van Santen]

interview met Edo van Santen door Omar Kbiri, zie kbiri.nl.

Ik heb van Lennart gehoord dat je zelfstandig ondernemer was en dat eigenlijk nu nog steeds bent. Laten we daar eens mee beginnen, wie is Edo?

Ik ben vijftig, voel me vijfentwintig, heb drie kinderen, drie meiden, veertien, zestien en achttien, dus we zitten midden in de pubers. Ik ben begonnen ooit bij de bankwereld, financiële hoek, weet alles van cijfertjes, dat is heel handig als je ondernemer bent. Dat is nog in de tijd dat de personal computer nog niet bestond. Dus op een gegeven moment kwam de personal computer, heel erg spannend! Alle boekhouders deden er mooie dingen mee, dat trok aan en toen ben ik langzaam aan de IT ingerold. Bij Amro hebben we hele leuke dingen gedaan. Dat was echt toveren met de computer. Toen ben ik naar Chase Manhattan gegaan, een Amerikaanse bank. Toen bij toeval teruggekomen bij Amro en vier jaar lang hoofd technisch beheer buitenland geweest. Dat was in de tijd dat computers nog niet heel bijzonder waren, dat kan ik me nu niet meer voorstellen. Toen daarna naar een softwarehuis gegaan, Management Share, dat is al lang ter ziele, binnen een jaar dat ik daar kwam, gelukkig niet door mij. Daarna ben ik bij een softwarehuis terecht gekomen, Coseco (Computer Security Consultants). Daar heb ik eerst een jaar in de consultancy gezeten, de opdrachten vertwaalfvoudigd. Dus mijn baas had al snel van: ‘Hé, die jongen kan commercieel ook wat!’. Wij maakten ook software, expertsystemen zou je nu zeggen, toen heb ik de softwaretak overgenomen. Dat heb ik een jaar of drie gedaan denk ik, toen zijn we overgenomen door KPMG. Daar heb ik negen jaar lang als directeur rondgelopen, dus dan ben je eigenlijk wel al lang ondernemer, maar niet in je eigen tent.

En in 2005 dacht ik, wat doe ik hier eigenlijk, toen heb ik me netjes laten uitkopen en ben ik gaan coachen. Ik heb toen een bedrijf opgericht: Venture Capital Coach. Ik coachte ondernemers in hun zoektocht naar financiers, dat lag in het verlengde van elevator pitches. Daar ben ik heel sterk in, eigenlijk dingen terug brengen tot de kern, waarom kom ik nou als klant bij jou? Ik deed steeds meer opdrachten, ik bedoel financiers zoeken, hartstikke leuk, maar vervolgens zit je een week lang in een hok met accountants en juristen en dat vond ik niet leuk, afgestoten.

Toen, dan heb ik het over eind 2006, dacht ik, hoe kan het nou dat Youtube zo een succes is en er is nog steeds geen business kanaal, hoe kan dat nou. Dat kan twee dingen betekenen, of er is geen markt voor, of ik ben de eerste. Toen ben ik begonnen met TV4B. Enorm succes, ik had zeg maar een half miljoen unieke bezoekers in een jaar, maar ik heb het na vijf maanden verkocht. Het was zo hard werken, het was ook leuk dat ondernemen, maar het was echt hard werken. Het werd gewoon veel te druk, op het moment dat ik dacht, ik moet nu een pand hebben en personeel inhuren. Toen kreeg ik een mooi bod en toen heb ik verkocht.

Ik heb altijd wel projecten naast mijn coaching gedaan, dat doe ik nog steeds wel een beetje. Daarvoor heb ik ook nog andere dingen in de markt gezet, sommige hopeloos mislukt, daar heb ik zelf de stekker uitgetrokken. Maar daar leer je van, dat noemen we leergeld. Langzaam maar zeker steeds meer richting elevator pitch, ik deed natuurlijk al veel met camera`s en het bleek dat ik daar toch wel talent voor had en ik vind het ook leuk om te doen. Toen vond ik het tijd worden voor weer een nieuw concept. Dat is Talk&Do.TV geworden. De gedachte erachter, ondernemer is even praten, maar vooral dóen. Het is een concept wat leuk aanslaat. We groeien in bezoekersaantallen en het aardige is, we doen heel veel opdrachten ook. Die zie je niet altijd, als ik het mooi vind, komt het ook op Talk&Do.TV. Dus langzaam maar zeker groeien we naar een productiemaatschappij en tegelijkertijd video interviews. Ik help mensen zich optimaal te presenteren voor publiek en camera.
En een dag per week loop ik op de Hogeschool Amsterdam rond omdat ik het ook leuk vind om mijn skills aan studenten over te brengen.

Je begon op latere leeftijd voor jezelf, had je dat misschien eerder moeten doen?

Ik kom uit een Joods ondernemersgezin, dus ondernemen is ons niet helemaal vreemd en kennelijk heb ik de weg belopen die ik nodig heb gehad, daar kan ik niet treurig om zijn. Als ik kijk naar de energie die ik de laatste vijf jaar heb losgemaakt, ik wou dat ik op mijn twintigste die energie had gehad, maar het gaat zoals het gaat. Van mijn carrière, als ik het zo mag zeggen, als werknemer heb ik alleen maar geleerd. Ik heb wel een carrièrepad, vanaf het derde jaar dat ik werkte gaf ik leiding aan grote teams, dus ik ben wel iemand die iets in beweging krijgt, kennelijk heb ik dat nodig gehad. Ik zie mijzelf als een laatbloeier, ik voel me ook niet oud of zo. Ik kan gewoon twintig uur per dag werken, ik krijg er energie van.

Wat kan je studenten adviseren die overwegen om voor zichzelf te beginnen?

Ik vind het heel moeilijk om dat voor anderen te beslissen, aan de andere kant denk ik, je hebt nu de kans, je bent jong, je hebt nog geen hypotheek, nog geen kinderen, geen dikke lease auto. Dan kan je de rest van je leven zeggen “ik heb het geprobeerd en het is misschien niet gelukt”, of net wel, dan dat je de rest van je leven denkt “had ik maar ooit ondernemer durven worden”. Maar iedereen moet dat voor zichzelf weten. We hebben ook niets aan zestien miljoen ondernemers in Nederland, dus het is niet zo dat ik je per sé aan het ondernemen wil helpen. Je hoort natuurlijk een heleboel gemopper over de ondernemendheid van Nederlanders, ja daar kan je over blijven mopperen, of wat aan gaan doen, door ze in ieder geval mijn energie te geven. En sommigen pakken dat dan heel leuk op! Dan geef je misschien net wel dat duwtje.

Als je kijkt naar jezelf in educatie en studenten van tegenwoordig. Zie jij verschil in hoe studenten er nu voor staan en toen?

Overigens, ik zie dat ook bij mijn kinderen, toen ik op school zat, dan ging je de bibliotheek in, dan bladerde je veertig boeken in en dan heb je alle informatie, nu is het één Google search en je denkt dat je alles hebt. We hebben, ik denk, wel een miljoen keer meer informatie tot onze beschikking en de manier waarop we die informatie gebruiken is gewoon anders geworden. Niet slechter, niet beter, anders! Vroeger hadden we Nederland 1 en Nederland 2. Nederland 3 had je dan nog niet, ook geen commerciële en nu heb je 50 zenders en tien miljard internet tv zenders, een hele andere mix. Ik begeleid op de HvA totaal twaalf teams die ik regelmatig zie, je hebt ze er bij waar gewoon totaal geen pit in zit, daar moet je echt energie in pompen, nou dat houdt natuurlijk een keer op. En er zitten teams bij die vanaf dag één aan het vliegen zijn, de verschijningsvorm is anders, maar je hebt mensen die iets voor elkaar krijgen en mensen die het niet willen en that`s it.

Zijn er bepaalde punten, die je zelf hebt geleerd gedurende je carrière die je altijd standaard probeert over te brengen op die studenten?

Ja, ten eerste, ik heb zelf alleen een middelbare school gedaan. Blijf niet te lang in plannen haken, schrijf geen dikke rapporten en marktonderzoeken, ik gruwel daarvan, je buikgevoel moet zeggen, hé, hier zit wat in, daar gaan we wat mee doen. Ik had vanochtend een discussie, zijn er nou een miljoen gebruikers, of een half miljoen? Dat maakt niet uit, het zijn er genoeg! Als je dan al een marktaandeel van één procent hebt, dan doe je het hartstikke goed. Soms denk je, dat is weinig, maar dat is natuurlijk al goed. Ik ben dus vooral gewoon iemand die houdt van doen, niet iemand die van papierwerk houdt. Dus dat is eigenlijk altijd mijn belangrijkste les: ga gewoon lekker op je bek, want daar leer je van. Er is natuurlijk een soort rode draad door ondernemen heen: hoe bereik ik mijn klanten en hoe zorg ik dat ze klant worden. Het gaat uiteindelijk altijd om branding, om marketing, hoe kan je de meeste sales behalen. Daar zit nog wel eens wat angst, zeker bij studenten. Je moet het wel waar kunnen maken, je mag best een beetje naast je schoenen gaan lopen en opscheppen.

Je coacht ook mensen op het gebied van elevator pitching. Wat is een elevator pitch?

Een elevator pitch is op zo een manier de aandacht opwekken, dat iemand het kan begrijpen, kan onthouden en dus kan doorvertellen. Je kan nog zo een mooi verhaal hebben, maar als iemand het niet onthoud, dan werkt het niet. Als iemand het onthoud, dan heb je het goed gedaan. Het is werken om emotie, werken op behoefte, dat in twee, drie zinnen vertellen, zodat ze het kunnen begrijpen en onthouden. Dat is je marketing. Mond op mond reclame.

Zijn er bepaalde dingen binnen een elevator pitch die je altijd moet hebben?

Ja, je moet meteen de vraag beantwoorden “what`s in it for me”, wat heb ik er aan? En altijd proberen door te dringen tot de emoties. Weet dat een mens maar twee dingen kan onthouden, ga er dan ook geen drie of vier vertellen. Een willekeurige reclame op tv gaat altijd over maximaal twee emoties. Als tweede moet je dan altijd naar de eind-emotie toe bouwen, die blijft hangen. Dan heb je ze.

Je bent nu vijftig, onder andere bezig met CASE, nog wat dingetjes zo, wat kunnen we nog meer van je verwachten?

Ik ga er vanuit dat ik toch één à twee keer per jaar iets nieuws er bij doe. Net als jij, je ziet overal kansen, waarom is dit er nog niet of zou dat niet handig zijn. Dan ben ik wel iemand die daar verder mee gaat. In het ergste geval mislukt het en heb je het gedaan, in het leukste geval gaat het goed. Er is langzaam maar zeker een rode draad ontstaan met elevator pitches en interviews. Ik sluit televisie niet uit en kruip steeds dichter tegen televisie aan. Ik doe behoorlijk veel aan trainingen voor televisie formats. Er zijn op dit moment twee aanvragen voor nieuwe dingen met tv. Die rode draad is er allemaal ontstaan. Ik ben niet iemand die zegt: ‘Ik wil over vijf jaar dat en dat bereikt hebben.’, ik heb een wat kortere horizon. Of ik er dan geld mee verdien, dat zie ik dan wel weer. Als je dan maar de goede dingen doet, dan komt de energie vanzelf en is de rest een afgeleide. Er moet voor iedereen brood op de plank, maar als je met passie en energie dingen doet, dan komt het vanzelf allemaal goed.

Hoe vind jij die passie terug?

Ik denk dat mijn passie voornamelijk ligt in twee verschillende dingen. Ik wil het zelf doen, ik ben echt een doener. Ik houd er ook eigenlijk niet van als ik iets niet in de hand heb. En als tweede toch altijd nieuwe dingen. Gewoon nieuwsgierig zijn, nieuwe dingen maken, nieuwe dingen bouwen. Ik vind het leuk om toch een beetje vorm te geven aan de toekomst. Ik was in de tijd van TV4B eigenlijk de eerste, die in die vorm op events en beurzen rondliep, er waren er nog wel een paar, maar ik heb dat wel een beetje vorm gegeven. Ik kan nu op een willekeurig event komen en er lopen altijd vijf mensen met een camera rond. Niet dat ik de eerste was die dat deed, maar het geeft wel een leuk gevoel. Het is pionieren en daar krijg ik ook regelmatig bevestiging voor, awards, prijzen. Net gister weer voor Dutch social media star genomineerd. Ook vorig jaar als pionier van de maand van het ministerie van economische zaken. Het wordt dus wel gezien. Het is verbazingwekkend hoeveel mensen je dan kennen, waar je ook komt, word je herkend.

Je hebt al wat dingen op je naam staan en bent ook wel toegankelijk, vaak wordt verwacht dat dat soort mensen een klootzak zijn.

Ik heb daar geen zin in, het tv format wat ik, heb is authentiek en zo ben ik ook. Het is ontzettend leuk, hoe succesvol of klein je ook bent, ik voel me helemaal niet zo groot. Waar ik energie van krijg, is als er een of andere mallotige student opbelt: ‘Edo, mag ik een dagje met je meelopen?’ Ja, dat is leuk! Ik krijg natuurlijk heel veel telefoontjes van mensen, kan je je licht eens laten schijn hierover, kun je daar wat over zeggen, ik vind dat alleen maar leuk! Ik geef al mijn kennis weg. Het is echt zo, hoe meer je weggeeft, hoe meer je terugkrijgt. Maar als ik al mijn geheimen weggeef, kan toch niemand het precies nadoen. Je geeft nooit echt iets weg, want de enige die het op die manier kan doen ben je toch zelf. Op jouw manier. Ik deel heel veel, als je dat in een community als higherlevel.nl doet, krijg je dertig verschillende meningen en kun je je eigen besluit nemen. Hoge bomen vangen dan wel veel wind, dus soms krijg je ook heel vervelende reacties. Die moet je gewoon lekker naast je neer leggen. Ik ben geen zesje, je bent of een één, of een tien. Als je je nek uitsteekt, dan moet je ook verwachten dat er wel eens wat gebeurt, daar ben ik ook niet bang voor. Het enige wat ik van belang vind, is dat het voor mij goed voelt.

Wat ik wel veel zie, persoonlijk kan ik me daar lichtelijk aan irriteren, jonge mensen zijn bang om hun ideeën te delen, want ze verwachten dat het gejat wordt. Ten eerste schiet je daar nooit wat mee op. Het gebeurt ook niet,natuurlijk, je kan wel eens een idee hebben dat een ander over neemt. Maar één procent van een product is inspiratie en 99 procent van een product is transpiratie. Iemand kan je idee wel pikken, maar kunnen het niet op de goede manier uitvoeren. Er is er maar één die het echt kan, want die heeft het verzonnen en gevisualiseerd. Natuurlijk moet je een beetje oppassen wat je aan wie vertelt, maar in het algemeen valt het allemaal wel mee. Als je echt op je idee blijft zitten wordt het natuurlijk ook nooit wat.

Voor meer info over Edo check edovansanten.nl & Talk&Do.TV

By Omar & Bob Verhagen posted at KBIRI: BIG AMBITIONS