De waarheid in historisch perspectief

[Geertjan Benus]

Ik hoorde het 15 oktober jl. van beklaagde W. Dat hij de waarheid sprak en dat hij die zou blijven zeggen. Van Pontius Pilatus wordt gezegd dat hij Jezus heeft gekruisigd en dat hij zijn handen waste in onschuld. Híj stelde deze vraag al: ‘Wat is waarheid?’ Hij beledigde Joden in zijn tijd door een watervoorziening aan te leggen uit de tempelkas. Een volksopstand volgde. De vraag is, kan één mens ‘de waarheid’ spreken. Feit is dat wanneer in een samenleving leugens overheersen, de roep om ‘de waarheid’ vanzelf zal aanzwellen. Richt een samenleving in die gebaseerd is op leugens over wat werkelijk aan de hand is, en de roep om de waarheid nestelt zich. Maak van het Openbaar Ministerie een pleitbezorger van onschuld van ‘een gezagsdrager met ‘de waarheid in pacht’, en ‘de waarheid’ zal ondergronds zijn eigen leven gaan leiden, of de aan dit strafproces voorafgaande gevoerde politieke discussie komt in een ander daglicht te staan. Ik ga in dit artikel in op dit laatste.

Verschillende aspecten aan 'de waarheid'
Dé waarheid is van vroeger. De Waarheid heette de partijkrant van de CPN (Communistische Partij Nederland). Het eerste nummer kwam uit in november 1940. Het hoofdartikel was ‘de weg naar de vrijheid’. De Waarheid was een verzetskrant en een reactie op de vele leugens die verspreid werden door de bezetter. En dan ging het om hele grove leugens, zoals ‘Arbeit macht Frei’, ‘de ontluizing’, ‘terroristen’ en de ‘Untermensch’. Als de waarheid uit louter feiten bestaat, is het de waarheid dat veel van de medewerkers van De Waarheid hun werk met de dood moesten bekopen. Dan is het ook waar dat er concentratiekampen waren waar mensen massaal werden vermoord in plaats van dat ze mochten werken om bevrijd te worden, zoals hen verteld werd. Het is niet voor niets dat de ontkenning van de Holocaust bij wet is verboden in Nederland. De waarheid is een groot goed in onze beschaafde westerse wereld. Het is daarom goed dat er nog iemand is die de waarheid zal blijven spreken...

De waarheid als wortel van niet constructieve maatschappelijke processen
De toenmalige bezetter kwam weer voort uit een andere waarheid dan die van De Waarheid, de krant. Die bezetter kwam voort uit de waarheid van Schopenhauer en Nietzsche. De waarheid van de ‘Übermensch’. Nietzsche was een filosoof en een voorvechter van ‘de dionysische bevestiging van de levenswil’. In huis, tuin, en keukentaal vond hij het goed wanneer mensen als een razende tekeer gaan om hun wil te verwezenlijken. Nietzsche leefde van 1844 – 1900 en heeft aan de wieg gestaan van de beweging die ontstond in Duitsland die uiteindelijk ontaardde in de Eerste en de Tweede Wereldoorlog. In de wereld van Nietzsche was medelijden een zwakte. Gevoelens die bij mensen opkwamen die te maken hadden met zwakte, deden er niet zo toe. Als je bijvoorbeeld zei dat je gekwetst was of beledigd, was je zwak. Je was ook zwak wanneer je ogen verrieden dat je bang was. Mensen met blauwe ogen en blonde haren werden in die tijd nooit gekwetst. Die konden tegen een stootje. En als je toevallig zwarte plaklokken had, als je toevallig loog over je afkomst - je was maar een halve ariër - en je stond voor de rechter vanwege een mislukte Putsch op 8-9 november 1923, toonde je je boos en triomfantelijk en niet bang en triomfantelijk. De levenswil van die ene persoon moest namelijk leiden tot een persoonsverheerlijking door de massa. Een verheerlijking van 'de held'. Anders werkte ‘de formule’ niet.

Vuile handen maken of verbannen worden
De waarheid verwerd in die tijd tot de gelegitimeerde schreeuw van het individu om zijn eigen persoonlijke werkelijkheid af te roepen over iedereen. De filosofen in de tweede helft van de 19-de eeuw in Duitsland hadden voor Hitler’s demagogie vruchtbare grond gemaakt aan de intellectuele kant van die samenleving. Niemand schreeuwde terug en zo kreeg Hitler de ruimte om zijn oorlogsmachine perfect georganiseerd op gang te brengen. Angst, overmacht en beloften van de macht aan het volk vulden elkaar feilloos aan tot een meedogenloos systeem waarin eigenwijze individualisten die openlijk bleven getuigen van hun argumenten voor het belang van harmonie in de samenleving, werden vermorzeld. Vuile handen maken was in die tijd een motto: als je geen vuile handen maakte, hoorde je er niet bij. En als je er niet bij hoorde, was je je leven niet zeker. Die Weiße Rose – het teken van onschuld - was niet voor niets het symbool van het studentenverzet tegen het fascisme in Duitsland.

De invloed van het requisitoir van het Openbaar Ministerie op de politieke discussie
Uitspraken van het Nederlandse Openbaar Ministerie van 15 oktober 2010 in het proces tegen mijnheer W.: ‘Veel uitspraken, zoals de vergelijking tussen de Koran en Mein Kampf, zullen voor veel moslims zeer kwetsend en pijnlijk zijn. Dat zijn begrijpelijke emoties. Maar die emoties spelen hier geen rol, het gaat puur om de juridische toets of de uitspraken strafbaar zijn of niet’. Dan staat nu hier die uitspraak van het Openbaar Ministerie met mijn artikel in historisch perspectief, waar het in juridische zin gaat om de vorm. De christenen in Nederland hebben de vrijheid om zich inhoudelijk over uitspraken over deze aan het christendom verwante godsdienst uit te spreken. (zie de IKON-website: http://www.bijbelenkoran.nl/ ) De christenen maakten tot nu toe van die vrijheid geen gebruik. Zij hielden hun mond. En dat terwijl zij - geïnspireerd door het oude testament in de Bijbel, hun ‘Boek der Boeken’ - hun inhoudelijke bijdrage hadden kunnen leveren aan de maatschappelijke discussie n.a.v. deze kritiek van een politicus. Nu heeft de rechter gewezen op de betekenis van 'Islam' in het Nederlandse woordenboek: het is een godsdienst. In het oude testament in de Bijbel staan teksten als:

(1) 1 Samuël 15 [1 v.] En de HEERE heeft u op den weg gezonden, en gezegd: Ga heen en verban de zondaars, de Amalekieten, en strijd tegen hen, totdat gij dezelve te niet doet.
(2) Psalmen 104 [1 v.] De zondaars zullen van de aarde verdaan worden, en de goddelozen zullen niet meer zijn. Loof den HEERE, mijn ziel! Hallelujah!
(3) Jesaja 1 [1 v.] Maar er zal verbreking zijn der overtreders, en der zondaars tezamen; en die den HEERE verlaten, zullen omkomen.
(4) Jesaja 13 [1 v.] Ziet, de dag des HEEREN komt, gruwelijk, met verbolgenheid en hittigen toorn, om het land te stellen tot verwoesting, en deszelfs zondaars daaruit te verdelgen.
(5) Amos 9 [1 v.] Alle zondaars Mijns volks zullen door het zwaard sterven; die daar zeggen: Het kwaad zal tot ons niet genaken, noch ons voorkomen.
(6) Judas [1 v.] Om gericht te houden tegen allen, en te straffen alle goddelozen onder hen, vanwege al hun goddeloze werken, die zij goddelooslijk gedaan hebben, en vanwege al de harde woorden, die de goddeloze zondaars tegen Hem gesproken hebben.
7. 4 Ezra 15 [1 v.] Het vuur is uitgegaan van zijn toorn en heeft verteerd de fundamenten der aarde, en de zondaars als aangestoken stro.

Dit staat nog los van het antwoord op de vraag of een vergelijking tussen Mein Kampf en een religieus boek een vergelijking van het ongerijmde is en waarmee het volk door zijn vertegenwoordiger niet gediend is: de motieven om te schrijven verschilden, de teksten staan in verschillende contexten, de teksten staan in verschillende maatschappijen, tijden en komen voort uit verschillende sociaal-maatschappelijke en persoonlijke ontwikkelingen.

Conclusie
De vraag is nu of met welke uitspraak van de rechtbank straks ook, op basis van dit requisitoir van het Openbaar Ministerie, de politicus W. straks wel móet uitleggen waarom hij tot nu toe het christendom niet ook breed uitgemeten een verderfelijke ideologie heeft genoemd. Hoe hij tot het verschil in benadering is gekomen. Als hij dat straks niet bevredigend hoeft uit te leggen voor de rechters of – liever nog, wat mij betreft - voor zijn collega politici in de Tweede Kamer en voor het Kabinet, is er pas echt sprake van (bestuurlijke) discriminatie in Nederland anno 2010. Gelegitimeerde (bestuurlijke) discriminatie.