Bladformule: Op zoek naar een Ooggetuige

[Redactie Nederlands MediaNetwerk]

Door Mat Heffels. Op zoek naar een Ooggetuige, meteen even vlug een Nieuwe Revu gekocht, het kan elke week de laatste zijn tenslotte. Panoramaatje erbij. Ping, kassa; samen 10,85 euro voor een pakketje  leesvoer tot aan de Belgisch-Franse grens; als je met het vliegtuig gaat.

Tot zo’n twee weken geleden hadden we daarmee de complete works van Frans Lomans. Hij was van alle drie de titels hoofdredacteur. Inmiddels is hij gestopt bij Nieuwe Revu. Omdat we geschrapt zijn van de perslijst van Sanoma *) hebben we geen idee waarom. Dat laat ruimte voor speculatie. Doen we even uit volle borst.

Voor de hand liggende gedachte is dat Lomans het veld moest ruimen omdat hij Nieuwe Revu niet van de ondergang kon redden. Maar dat zal toch voor niemand een verrassing zijn. Als hij dat gekund had, had hij dat al lang gedaan in die 35 jaar dat hij inmiddels bij het blad zit. Hij zal ook de Pano niet redden en daar zit hij nog wel als hoofdredacteur.

Niemand zal trouwens de Panorama redden. En twee halfwassen gaan dat ook niet met de Revu doen. Veel is ons niet bekend van Frans, behalve dat zijn salaris, bij zijn ellenlange Sanoma-cv, dermate riant moet zijn dat zelfs de helft ervan te zwaar op de begroting van Revu drukt. Eén misschien betaalde advertentie telden we in nummer 28; dat houdt niet over bij een ongelogen oplage van nog net 40.000 exemplaren.

De andere helft van zijn salaris drukt ook te zwaar op Panorama en zo ontstond Ooggetuige. Kwestie van risico’s en Frans spreiden.

Ergens las ik Henk Scheenstra beweren dat Sanoma ‘ook in 2011 gewoon doorging met het lanceren van titels’. Inderdaad, so far Tuintje & Cootje en dus nu Ooggetuige. Sanoma heeft slechtere jaren gekend.

Een enkele cynicus onder de Sanoma-watchers zal zich misschien verbazen over de papieren uitgave van een plaatjestijdschrift waar volstaan had kunnen worden met de iPad-uitgave. Maar ook een oprecht overtuigde crossmediale uitgeverij krijgt het financiële plaatje blijkbaar niet rond zonder print.

Verder een heel logisch bedacht blad, dat Ooggetuige. Kost niet al te veel; van de meeste foto-series is het beste al een keer eerder gebruikt en de tekstjes doen ze er op de Panorama gewoon bij. Levert aan het eind van de rit allicht een paar centen op.

Toch heeft het blad een allesoverheersende makke. Vrijwel elke foto wordt op een spread uitgesmeerd en dus wordt vrijwel elke foto doorkliefd door een paginascheiding. Achterlijk.

Nog iets inhoudelijks te melden over de bijvangsten van deze keer? Revu en Pano? Welnee!

Urgentie ontbreekt ten enen male in beide titels. Bij Panorama waarschijnlijk omdat noch de PVV-, Powned-, Geenstijl-angeheuchte lezerskring, noch de redactie het woord kent, bij de Nieuwe Revu omdat in dit nummer toevallig de Strandtentenspecial was opgenomen. Dat zal de reden zijn dat ik en velen met mij al jaren niet meer geneigd zijn de bladen uit de schappen te trekken. De lezers vertrekken in een tempo van rond de 10% per kwartaal, als we HOI zouden mogen geloven.

Maar ik vond het toch leuk nostalgisch om ze allebei nog eens te zien, zo op de valreep.

*) Vermeende vooringenomenheid van uw correspondent alsmede sponsor-dingetjes hebben zelfs geleid tot een voorwaardelijke schorsing van deze rubriek. Omdat de directie van deze uitgave uiteindelijk gekozen heeft voor journalistieke integriteit en omdat de sponsor-deal toch afketste, zijn we op volle kracht terug. Met excuses voor de onderbreking van enkele weken. Natuurlijk hebben wij op onze beurt een Sanoma-boycot overwogen, maar dat hebben we als een te zwaar middel verworpen.

www.matsbv.nl

[Henk A.J. Borst]

Dag Mat, ik ken je niet maar ik heb inmiddels een heel aardig beeld van je gekregen. Niet het fijnste beeld overigens. In alle oprechtheid, je bent niet (meer) bezig met het schrijven van rake of fijnzinnige columns, maar je gebruikt ons (lezers) om je wat zurige karakter ruimte te geven en de schuld van het falen van jouw carrière aan Sanoma toe te schijven (louter mijn persoonlijke inschatting, hb). Het is jammer dat er helemaal niemand meer is (nog een persoonlijke inschatting, hb) om je een fulltime baan te gunnen of geven. Dan zou je immers je tijd niet meer aan dit soort bijdragen hoeven te besteden. Ik wens je goed weekend. En om je geen gras voor de voeten te gunnen, ja, (ook) ik heb een verleden bij Sanoma. Maar kijk daar met veel plezier op terug. Dit kan toe te schrijven aan mijn karakter en mijn (kleine) bijdrage aan een uitstekende werkgever en fantastisch succesvol uitgeversbedrijf. En nog iets, ik ga niet reageren op jouw eventuele reacties. Sterker nog, ik schrijf me nu uit. Als jouw bazen in staat zijn de grenzen van de journalistieke integriteit zo ver op te rekken dat zelfs jouw columns daar onder vallen, dan hoef ik zogezegd niet meer.