Hardlopen, een overdosis

[Elaine Romein]

Typisch iets waar je op een gegeven moment eerlijk over moet zijn. Ik wist het niet van mezelf, maar ik moet het nu toch onder ogen zien: ik ben verslaafd aan hardlopen. Net als al die halfoverspannen mensen die ’s ochtends in alle vroegte hun hardloopschoenen aantrekken of andere onwijs magere (en dus ongezond uitziende) types, ben ik verslaafd aan mijn vaste rondjes.
Niet dat ik halfoverspannen ben, laat staan onwijs mager (was het maar waar!), aan hardlopen doe ik wel. Het liefst om de dag. Het vreemde is dat er eigenlijk meer redenen zijn om het niet te doen. Afgezien van de regelmatig optredende fysieke ongemakken, zoals moeheid, hoofdpijn, pijn in de benen, blessures etc., en de meest vreselijke weersomstandigheden, hoosbuien met onweer en hagel of juist bloedhitte, houd ik ook totaal niet van het hele circus om de loopsport heen. De afgetrainde (en dus ongezond ogende) types in te gladde pakjes op enorme hardloopschoenen bijvoorbeeld. Met een wazige blik op oneindig kunnen ze alleen praten over de gelopen tijden, welke loopjes ze hebben gedaan (en dan vooral over hoe zwaar/gemakkelijk het was), welke ze nog gaan doen, de beste voeding en dranken voor, tijdens en na het lopen en welke schoenen absoluut een must zijn. Betweters dus, die niet openstaan voor enige discussie.
En toch hang ik aan hun lippen. Het zijn ervaringsdeskundigen in optima forma, dus wie ben ik? Wat loop ik nou helemaal? 10 of 15 km met hier en daar een uitschieter naar de 21. Geen marathons. Dan tel je dus nauwelijks mee. De enige loop waar ik dan nog wel eens een beetje indruk mee kan maken, is de Dam-tot-Damloop. Vooral als het, zoals vorig jaar, onder barre weersomstandigheden (bloedhitte) plaatsvindt. Komend weekend is het weer zover. Maar niet voor mij. Ik blijk namelijk ‘overtraind’ te zijn. Ik wist niet eens dat dat bestond. Daar sta je dan met al je geloop. Het is de prijs van elke verslaving: een overdosis! Maar het afkicken is begonnen: ik loop nu heel langzaam en niet langer dan een half uurtje (zucht). Volgend jaar weer Dam-tot Dam!

[willem rietdijk]

Elaine, goedemorgen, leuk jouw verhaal te lezen. Bladenmaaksters en mensen ,die in de communicatie werken , vergeet journalisten niet, hebben een uitlaatklep nodig. Vaak in de sportieve sfeer omdat zij een nagenoeg zittend, denkend en schrijvend activiteit hebben ontwikkeld. Alleen de hersenen, handen, ogen doen voornamelijk het werk. werk De grootste hoeveelheid spieren is dan in een rustfase terechtgekomen. Derhalve zijn in de herfst zoals nu , wintersporten, schaatsen, skiën snowboarden sterk favoriet. Bijna het gehele lichaam wordt aan het werk gezet. Dat verschilt bij hardlopers , die vnl op de weg hun heil zoeken. Ik lees dat je overtrain bent. Niet erg , maak j evooral geen zorgen. Het is vanzelf gekomen en het gaat ook weer weg. Je kan het wel positief ten gfunste van je lichaam positief beïnvloeden. Ik weet daar als oud sport-instructeur en hardloper !? redelijk wat vanaf. Zelf gedurende 1 1/2 jaar blad ( full colour) voor de wegatrletiek gemaakt. Zelf ook tot het lopen van een tiental marathons ( eind jaren '80 en begin jaren '90 ) gekomen, ondanks dat ik aan tienkamp deed en een sprinter was ( 10,8 op de 100 m) Ik ben dus geen marathon idioot geweest, die zijn eigen lichaam opvrat. Het is allemaal geboren uit een weddenscahp en een anti-rookcampagne onder collega's op de karnt, waar ik toen full time werkte. Nu doe ik het ook wat rustiger. Als je advies wilt om snel van je overtraindheid af te geraken, zend een reactie via dit net. Groet, Willem